Παρά τον πομπώδη τίτλο του Σχεδίου, το οποίο συζητήθηκε σε κοινή συνεδρίαση τεσσάρων αρμόδιων κοινοβουλευτικών Επιτροπών, στο διά ταύτα πρόκειται για κούφιες διακηρύξεις «αναβάθμισης» του ρόλου των διαφόρων ιδιωτών και ΜΚΟ, προσπάθεια να μετατοπιστούν οι κύριες ευθύνες του κράτους για την έλλειψη μέτρων προστασίας των παιδιών, που ήρθαν στην επιφάνεια με το αποτρόπαιο έγκλημα σε βάρος της 12χρονης, και, βέβαια, να συγκαλυφθούν οι αιτίες για τα φρικιαστικά εγκλήματα όπως αυτά σε βάρος των ανηλίκων.

Στην ίδια λογική κινήθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον πρόεδρό του άλλωστε να έχει σπεύσει να δώσει «έγκαιρα» το στίγμα κάνοντας λόγο για «συλλογική ευθύνη».

Το ΚΚΕ ανέδειξε ότι στην κοινωνία της εκμετάλλευσης το αστικό κράτος, με οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεν μπορεί να εξασφαλίσει τα διακηρυγμένα δικαιώματα όλων των παιδιών, καθώς τα καταδικάζει στη φτώχεια, στην ανέχεια, ακόμα και στην κακοποίηση. Και ότι «ασπίδα προστασίας» για τα παιδιά και για κάθε οικογένεια που υποφέρει είναι οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες του εργατικού - λαϊκού κινήματος, διεκδικώντας χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη λειτουργία δωρεάν κρατικών - κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών, που θα καλύπτουν πλήρως τις ανάγκες για πρόληψη του φαινομένου της βίας κατά των παιδιών και των γυναικών, για τη στήριξή τους με την άμεση και πλήρη στελέχωσή τους από εξειδικευμένο προσωπικό, με μόνιμη και σταθερή εργασία, χωρίς καμία εμπλοκή ΜΚΟ και ΚΟΙΝΣΕΠ.

Μέτρα στήριξης των άνεργων γυναικών (επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις), των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες. Μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, κατοχυρωμένους από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα κ.ά.