Συναυλία για τα 60 χρόνια του κορυφαίου συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου στη δισκογραφία θα πραγματοποιηθεί στις 20 Σεπτέμβρη στο Ηρώδειο.

Ερμηνεύουν: Μάριος Φραγκούλης, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Νατάσσα Μποφίλιου, Γιώργος Περρής, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης, Βάνα Μάνη. Συμμετέχει η Ορχήστρα Παλίντονος Αρμονία και η Μεικτή Χορωδία Δήμου Αθηναίων. Διεύθυνση ορχήστρας: Αναστάσιος Συνεωνίδης. Διεύθυνση χορωδίας: Σταύρος Μπερής.

Εχοντας συνεργαστεί με τους σημαντικότερους Ελληνες ερμηνευτές εδώ και πάνω από μισό αιώνα, ο Γιάννης Μαρκόπουλος στρέφεται στη νέα γενιά που θα συνεχίσει να μεταλαμπαδεύει τη μουσική του στις επόμενες, με αυτούς τους καλλιτέχνες που για τον ίδιο εκπροσωπούν το καλλιτεχνικό ιδεώδες, υπηρετώντας το γνήσιο και το αυθεντικό στη μουσική.

Ο μεγάλος μας συνθέτης, που με το όραμά του έκανε τομή στα μουσικά πράγματα της δεκαετίας του '70 και έδωσε άλλη ταυτότητα στη σύγχρονη ελληνική μουσική, γιορτάζει την επέτειο των 60 χρόνων του στη μουσική δημιουργία με μια μεγάλη συναυλία, όπου θα παρουσιάσει μια ανθολογία από τους κύκλους τραγουδιών που σφράγισε με την υπογραφή του. Στη συναυλία θα αντηχήσουν πολυαγαπημένα τραγούδια, ορχηστρικά μέρη και μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές της πορείας ενός ζωντανού μύθου της σύγχρονης ελληνικής μουσικής παραγωγής.

Δημιουργός με εντελώς δικό του μουσικό ύφος, ο Γιάννης Μαρκόπουλος (γεννημένος στο Ηράκλειο Κρήτης στις 18/3/1939) είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ελληνες συνθέτες.

Το 1962, με τη μουσική που υπογράφει για την ταινία του Νίκου Κούνδουρου «Μικρές Αφροδίτες», ο συνθέτης κερδίζει το βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, ενώ το soundtrack τον κάνει γνωστό παγκοσμίως. Στις δεκαετίες που ακολουθούν, ξεκινώντας από αυτήν του '70, συνεργάζεται με μεγάλες τηλεοπτικές, θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ ανοίγει τα δικά του μουσικά μονοπάτια κάνοντας πράξη το κίνημα «επιστροφής στις ρίζες», καθώς εντάσσει στη συμφωνική ορχήστρα ελληνικά παραδοσιακά όργανα, όπως η λύρα και το σαντούρι. Κάπως έτσι γεννιέται το μοναδικό του ύφος, που παραμένει μέχρι σήμερα αξεπέραστο και φωτεινός σηματοδότης για όσους θέλουν να ανακαλύψουν διαφορετικές πτυχές της ελληνικής μουσικής.

Η Τέχνη του εξακολουθεί να συγκινεί και να εμπνέει το σύγχρονο κοινό, χωρίς να χάνει ούτε στο ελάχιστο την αρχική της δύναμη, γιατί μετουσιώνει τα μεγάλα συμφέροντα και τους πόθους του λαού στην εποχή μας, ενώνει και συμφιλιώνει τον λαό, τα καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα, ενάντια στους δυνάστες τους, και γι' αυτό είναι Τέχνη πολιτική: Ενα προσκύνημα στη χάρη του λαού, μια υπόκλιση στα βάσανά του και ένας απέραντος θαυμασμός στα έργα του.