ICON |
Για τα βιομηχανικά διδακτορικά, την κατά παραγγελία έρευνα από μια ιδιωτική επιχείρηση, που ήδη υπάρχουν και η κυβέρνηση τους δίνει τώρα και θεσμική κάλυψη, η ΔΗΠΑΚ σχολιάζει μεταξύ άλλων ότι η ρύθμιση «θεσμοθετεί την "απελευθέρωση" της έρευνας από ακαδημαϊκά κριτήρια και απαιτήσεις. Προβλέπει ότι τα επιστημονικά ερωτήματα της έρευνας, η μεθοδολογία, το χρονοδιάγραμμα, η αξιολόγηση και διάδοση των αποτελεσμάτων, τα πνευματικά δικαιώματα που απορρέουν από αυτά, οι όροι εργασίας και αμοιβής των φοιτητών, αλλά και οι αμοιβές των καθηγητών, θα είναι αποτέλεσμα ατομικής διαπραγμάτευσης μεταξύ τριών ισότιμων (!) μερών: Καθηγητή - φοιτητή - επιχείρησης. Οι δε συσχετισμοί της θα αποτυπώνονται σε μια τριμερή συμφωνία που θα επικυρώνεται από ένα (επιχειρηματικό) πανεπιστήμιο που "διψά" για έσοδα...
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του ξεπουλήματος και της απαξίωσης των διδακτορικών σπουδών, αρκεί να σημειώσουμε ότι προβλέπεται ακόμα και εκπροσώπηση της επιχείρησης στην τριμελή επιτροπή (!), με μόνο προσόν την κατοχή διδακτορικού τίτλου σπουδών του εκπροσώπου της... Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και δυσοίωνο το γεγονός ότι ενώ η τροπολογία αναφέρεται με αρκετή λεπτομέρεια στα δικαιώματα των επιχειρήσεων, δεν προβλέπει κάποιο "δικαίωμα" για τα άλλα δύο μέρη της συμφωνίας: Τον φοιτητή και τον καθηγητή».
Για το άλλο σκέλος της τροπολογίας, την ενίσχυση του θεσμού των επισκεπτών καθηγητών στο όνομα του «brain gain», η ΔΗΠΑΚ σχολιάζει ότι αντί για προσλήψεις μελών ΔΕΠ με σταθερή σχέση εργασίας «προστίθεται άλλη μια μορφή "ευέλικτης" σχέσης εργασίας σε όσες ήδη υπάρχουν. Προστίθεται, δηλαδή, άλλη μια κατηγορία διδασκόντων και ερευνητών δίπλα σε όλες τις άλλες - ΔΕΠ, ΕΔΙΠ, "πανεπιστημιακοί υπότροφοι", υποψήφιοι διδάκτορες, μεταδιδάκτορες, διδάσκοντες "απόκτησης ακαδημαϊκής εμπειρίας" κ.λπ. Συνεχίζεται έτσι το εμπόριο ελπίδας σε επιστήμονες που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα ... καλά της "κινητικότητας" και της "ευελιξίας".
Η ρύθμιση προβλέπει - τι άλλο; - την "ελευθερία" διαμόρφωσης των όρων απασχόλησης των επισκεπτών στο πλαίσιο του αυτόνομου ή αυτοδιοικούμενου πανεπιστημίου, προτάσσει την "ελευθερία" να δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά για να αυξήσουν τις αποδοχές τους. Στοχεύει στην όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ των εργαζομένων στα πανεπιστήμια, με όρους ατομικής επιβίωσης και όχι επιστημονικής άμιλλας, για μια θέση στον ήλιο. Ενώ ταυτόχρονα δείχνει τον δρόμο για την αξιοποίηση των διαθεσίμων των ΕΛΚΕ - δηλαδή των εσόδων των πανεπιστημίων από την επιχειρηματική δραστηριότητα - για την κάλυψη ακαδημαϊκών αναγκών σε μόνιμη βάση».
Αναφορικά, τέλος, με την απαίτηση της κυβέρνησης ένα ποσοστό των συγγραμμάτων να διατίθεται στους φοιτητές και σε ηλεκτρονική μορφή, η ΔΗΠΑΚ σημειώνει ότι αποτελεί προσπάθεια «να μετακυλήσει το κόστος των συγγραμμάτων στους φοιτητές» και τονίζει: «Τα δωρεάν συγγράμματα δεν είναι πολυτέλεια. Ούτε σκέψη για κατάργησή τους! Αν η κυβέρνηση ενδιαφέρεται πράγματι για τον "ψηφιακό μετασχηματισμό", να φροντίσει για τη δωρεάν διάθεση υψηλού επιπέδου σημειώσεων και βοηθητικού υλικού στο e-class, να προσφέρει ελεύθερη πρόσβαση σε ψηφιακές βιβλιοθήκες και επιστημονικά περιοδικά, να εκσυγχρονίσει εκπαιδευτικές και εργαστηριακές υποδομές».