Κινηματογραφική βδομάδα φτωχή σε νέες διανομές σχετικά με τις προηγούμενες αυτή που διανύουμε. Γι' αυτήν τη βδομάδα στις αίθουσες έχουμε ταινίες των Ζαν - Ζακ Ανό και Ρόμπερτ Εγκερς, ενώ οι μεταγλωττισμένες «Τρεις Ευχές για τη Σταχτοπούτα», της Σέσιλι Μόσλι, παρά τις καλές προθέσεις, δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον...

Το 75o Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών θα πραγματοποιηθεί από τις 17 έως τις 28 Μάη και ανάμεσα στις ταινίες που θα παρουσιαστούν σε πρώτη παγκόσμια προβολή θα είναι και η ελληνική ταινία «Dodo», του Π. Κούτρα, όπως και άλλες 3 διεθνείς συμπαραγωγές, με ελληνική συμμετοχή στην παραγωγή τους (ΕΚΚ, ΕΚΟΜΕ), ανάμεσά τους και η ταινία «Crimes of the Future», του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ. Βέβαια, τα όποια... πανηγύρια ήρθε γρήγορα να επισκιάσει και να φανερώσει την αμείλικτη πραγματικότητα όσον αφορά την ανάπτυξη του εγχώριου κινηματογράφου και της μικρής «ανεξάρτητης» παραγωγής η ανακοίνωση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (ΕΚΚ) για τις χρηματοδοτήσεις στο πρόγραμμα Μικρού Μήκους. Σε σύνολο 81 σεναρίων που αξιολογήθηκαν πρόσφατα χρηματοδοτούνται μόνο τα 7 λόγω της περιορισμένης οικονομικής δυνατότητας του ΕΚΚ. Τα συμπεράσματα δικά σας...

Στις Κάννες συμμετέχουν επίσης αρκετές νέες ταινίες σπουδαίων δημιουργών, όπως «Tori et Lokita», των Λικ και Ζαν Πιερ Νταρντέν, «Decision to leave», του Παρκ Τσαν Γουκ, «Broker», του Χιροκάζου Κόρε Εντα. Αξίζει δε να αναφερθούμε στην υπέροχη αφίσα του Φεστιβάλ που αυτήν τη φορά αποτελεί συμβολικά φόρο τιμής στο υπέροχο «Truman show», του Πίτερ Γουίαρ.

Ενας πολύ νεαρός πρίγκιπας ετοιμάζεται να καθίσει στον θρόνο του πατέρα του, αλλά η μοίρα του σφραγίζεται ανεξίτηλα από μια αιματηρή και αναίτια σφαγή: Ο πατέρας του δολοφονείται βάναυσα από τον θείο του, ο οποίος μάλιστα απάγει τη μητέρα του. Φεύγοντας από το Βασίλειο του νησιού με μια βάρκα, το παιδί ορκίζεται να πάρει εκδίκηση...

Πολυαναμενόμενη ταινία του σκηνοθέτη του «Φάρου» Ρόμπερτ Εγκερς, που δανείζεται το κεντρικό θέμα της από έναν μεσαιωνικό μύθο - που ενέπνευσε τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ να γράψει ένα από τα σπουδαιότερα θεατρικά κείμενα που γράφτηκαν ποτέ, τον «Αμλετ» - για να μας ξεναγήσει στον πολιτισμό των Βίκινγκς.

Αν και πρόκειται για μια πολυδάπανη παραγωγή με πολύ δυνατό καστ (Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, Ανια Τέιλορ - Τζόι, Νικόλ Κίντμαν, Ιθαν Χοκ, Γουίλεμ Νταφόε, Κλέις Μπανγκ, Μπιορκ) και εξαιρετική φωτογραφία του Γιάριν Μπλάσκε που ξεχωρίζει, εντούτοις ο αναμφίβολα ταλαντούχος Εγκερς κάπου «χάνει την μπάλα» σεναριακά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ταινία μετά τη μέση να δημιουργεί μια αδικαιολόγητη και κουραστική αναμονή έως το τέλος. Φταίνε οι εμβόλιμες σκηνές που δεν προχωρούν στο ελάχιστο την υπόθεσή του; Φταίει ότι το στούντιο είχε τον τελικό λόγο στο μοντάζ; Κανείς δεν ξέρει.

Πάντως, ο σκηνοθέτης, αν και στα πλάνα του δίνει τον καλύτερό του εαυτό, αν και εκμεταλλεύεται τα υπέροχα τοπία της Ισλανδίας σε συνδυασμό με πλούσια οπτικά εφέ, δεν καταφέρνει να δημιουργήσει μια ταινία που θα μείνει. Ο δε πολιτισμός των Βίκινγκς φαίνεται σχεδόν στερεοτυπικά βάρβαρος και αιμοδιψής, παρά τις αρχικές προθέσεις του σκηνοθέτη προς πολύπλευρη ανάδειξή του...

Παρίσι, 15 Απρίλη 2019: Η Παναγία των Παρισίων καίγεται. Η στέγη της καταρρέει και οι προσπάθειες κατάσβεσης της πυρκαγιάς είναι κυριολεκτικά ηρωικές.

Ο σπουδαίος Ζαν - Ζακ Ανό σκηνοθετεί ένα docudrama για την αλυσίδα γεγονότων που οδήγησαν στην πυρκαγιά που απείλησε την Παναγία των Παρισίων. Η ταινία παρακολουθεί τον αγώνα να σωθεί ο καθεδρικός και συνδυάζει αριστοτεχνικά υλικό αρχείου από τα πραγματικά περιστατικά με σκηνοθετημένες τις σκηνές της μάχης των πυροσβεστών, σε σημείο που πραγματικά θεωρεί κανείς ότι είναι εξολοκλήρου μυθοπλασία ή ντοκιμαντέρ και όχι συνδυασμός των δύο...

Για τις ανάγκες της παραγωγής ξαναχτίστηκαν όλα τα εμβληματικά μέρη του καθεδρικού της Παναγίας των Παρισίων: Το κεντρικό κλίτος, τα εξωτερικά υπερώα, τα δοκάρια της βόρειας πτέρυγας, καθώς και το εσωτερικό του τεράστιου καμπαναριού από δεκάδες τεχνίτες και ειδικούς. Ακόμα, την ώρα των γυρισμάτων αρκετοί πυροσβέστες ήταν παρόντες, ώστε να αντικαταστήσουν τους ηθοποιούς σε περίπτωση ανάγκης, αφού οι φλόγες έφταναν τους 800 βαθμούς Κελσίου.

Βέβαια, ο Ανό μάς αφηγείται πώς σώθηκε ο καθεδρικός, όχι πώς και γιατί παραλίγο να καταστραφεί. Σκοπός του είναι να παρουσιάσει τους ήρωες πυροσβέστες που ρίσκαραν μέχρι και τη ζωή τους για να σωθεί αυτό το μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Ακόμα και έτσι, όμως, δεν μπορούν να κρυφτούν μέσα και από τις αφηγήσεις οι σοβαρές ευθύνες που υπήρξαν. Από τον χρόνο που χάθηκε μέχρι τις συνέπειες που έχει η εγκατάλειψη της πολιτιστικής κληρονομιάς, τόσο στη συντήρηση όσο και στην προστασία. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπήρχε καν πυροσβεστικό όχημα κοντά στο ναό... Ενας πιο υποψιασμένος θεατής μπορεί να προβληματιστεί για το πού οδηγεί η επικίνδυνη επιχειρηματική λογική «κόστους - οφέλους» ακόμα και σε ένα τόσο σπουδαίο μνημείο, καθώς και ότι η διάσωση και η προστασία των ανεκτίμητων θησαυρών της πολιτιστικής κληρονομιάς επαφίενται, τελικά, στην ελεημοσύνη των χορηγών και στο «επιχειρηματικό δαιμόνιο» των ιδιωτών, που προσκαλούνται να αναλάβουν με το αζημίωτο τη σωτηρία της...