«Ας κοιτάξουν τι έγινε στη διπλανή μας από άποψη κρίσης Ισπανία. Εκεί με μια μεγάλη συμφωνία εργοδοτών - εργαζομένων - κυβέρνησης, επαναρρυθμίστηκαν το ατομικό και το συλλογικό εργατικό δίκαιο». Αυτά έλεγε την περασμένη Τετάρτη, από την απεργιακή συγκέντρωση της ΓΣΕΕ, ο πρόεδρός της, Γ. Παναγόπουλος, απευθυνόμενος στο «πολιτικό σύστημα» της χώρας. Στην πραγματικότητα, στόχευε στους εργαζόμενους και όχι στην εργοδοσία, στην κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, με τους οποίους άλλωστε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ διατηρεί άριστες σχέσεις. Υποδεικνύει λοιπόν στους εργαζόμενους να αναζητήσουν μια «διέξοδο» τύπου Ισπανίας από τη σημερινή μιζέρια της μισοδουλειάς και της μισοζωής, που διαμορφώθηκε και με τη δική της καθοριστική συμβολή. Η περιβόητη όμως «Εργασιακή Μεταρρύθμιση» της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης της Ισπανίας είναι φαρμάκι και όχι φάρμακο για τους εργαζόμενους. Προβλέπει μεταξύ άλλων προσωρινές απολύσεις με αναστολή εργασίας λόγω «ανωτέρας βίας», επεκτείνεται αυτό το μέτρο και σε επιχειρήσεις που αναφέρουν «περιορισμό» της παραγωγής ή κώλυμα, ενώ προβλέπονται και νέες μορφές διευθέτησης του εργάσιμου χρόνου. Για κερασάκι στην τούρτα, η συγκεκριμένη «συναινετική» μεταρρύθμιση ήταν ένα από τα προαπαιτούμενα που είχε θέσει η Κομισιόν στην Ισπανία για να λάβει κονδύλια και δάνεια μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, ύψους 70 δισ. ευρώ. Για τόσο «φιλεργατικά» μέτρα μιλάμε δηλαδή! Παρατηρούμε πάντως ότι το ίδιο εργασιακό «πρότυπο» διαφημίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Να είναι άραγε συνεννοημένοι ή απλά τα ...μεγάλα πνεύματα συναντιούνται σ' έναν νέο γύρο εξαπάτησης των εργαζομένων και του λαού;