Η σε μεγάλο βαθμό αναμενόμενη εξέλιξη της αναβολής των προεδρικών εκλογών της 24ης Δεκέμβρη στη Λιβύη ήρθε να επιβεβαιώσει με εμφατικό τρόπο ότι πίσω από τους εύθραυστους και προσωρινούς συμβιβασμούς του προηγούμενου διαστήματος για σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» και ορισμό εκλογών, συνεχίζουν να μαίνονται σφοδροί ενδοαστικοί ανταγωνισμοί μεταξύ των μέχρι πρότινος εμπόλεμων πλευρών στο εσωτερικό της χώρας, σε άρρηκτη σύνδεση με τις εντεινόμενες παρεμβάσεις όλων των εμπλεκόμενων ανταγωνιστικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Στο επίκεντρο βρίσκεται η διαμάχη για την «επόμενη μέρα» στη Λιβύη, για το ποια πλευρά θα έχει πλεονέκτημα στην εκμετάλλευση του τεράστιου ορυκτού πλούτου της χώρας και της στρατηγικής της θέσης σε μια κρίσιμη περιοχή.

Ακριβώς σε ένα τέτοιο φόντο εκδηλώθηκαν αντιπαραθέσεις, εξελίξεις και «δυσκολίες» που ουσιαστικά καθιστούσαν αδύνατη την πραγματοποίηση των προγραμματισμένων εκλογών, οι οποίες ακόμα κι αν γίνονταν δεν θα έλυναν τίποτα σε όλο αυτό το κουβάρι των ανταγωνισμών.

Μεταξύ άλλων καταγράφονται τα εξής: Η «αντικανονική» διατήρηση της «μεταβατικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας» του πρωθυπουργού Α. Χ. Ντμπεϊμπά, που ενώ είχε αναλάβει αυτό το πόστο με τη ρητή διαβεβαίωση ότι δεν θα συμμετείχε στις εκλογές, τελικά υπέβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος. Η έλλειψη συμφωνημένου από όλες τις πλευρές εκλογικού νόμου. Το γεγονός ότι το δικαστικό σώμα δεν κατέληξε στην έγκριση μίας τελικής λίστας υποψηφίων, στο φόντο ενδοαστικών αντιθέσεων αλλά και απειλών από ένοπλες οργανώσεις που αναζωπύρωσαν τη δραστηριότητά τους. Καταγγέλθηκαν ακόμα κλοπές χιλιάδων εκλογικών βιβλιαρίων από τέτοιες ένοπλες ομάδες που υποστηρίζουν διάφορους υποψηφίους, η έκδοση δεκάδων χιλιάδων πλαστών ταυτοτήτων, η χορήγηση υπηκοότητας σε περίπου 250.000 αλλοδαπούς που θα μπορούσε να αλλοιώσει το αποτέλεσμα σε «κρίσιμες εκλογικές περιφέρειες», σχέδια για τρομοκρατικές επιθέσεις σε εκλογικά κέντρα κ.ά. Παράλληλα, καταγράφεται η προσπάθεια τοπικών πολεμάρχων και οικονομικών παραγόντων να εξασφαλίσουν μερίδιο στην εξουσία, μέσω της συμμετοχής τους στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, παρά και τα πολύ βεβαρημένα ποινικά μητρώα τους (για φόνους, λαθρεμπόρια και διακίνηση όπλων και ναρκωτικών).

Το πότε θα γίνουν οι εκλογές παραμένει άγνωστο. Η αρχική πρόταση για διεξαγωγή των αναβληθεισών εκλογών στις 24 Γενάρη φαίνεται ιδιαίτερα αβέβαιη. Ενα από τα πιθανά σενάρια αφορά την εξάμηνη αναβολή τους ώστε να διεξαχθούν στις αρχές του καλοκαιριού, προκειμένου να αναζητηθεί η επίλυση ορισμένων βασικών ζητημάτων όπως ο εκλογικός νόμος, το Σύνταγμα και το ξεκαθάρισμα αρμοδιοτήτων και εξουσιών που θα έχουν οι μελλοντικοί Πρόεδροι και πρωθυπουργοί της Λιβύης.

Παράλληλα, πολύς λόγος γίνεται για το μέλλον της κυβέρνησης του «μεταβατικού» πρωθυπουργού και εκατομμυριούχου επιχειρηματία Ντμπεϊμπά, ο οποίος μέχρι στιγμής φαίνεται να διατηρεί καλές σχέσεις τόσο με τη Δύση (ΗΠΑ, Βρετανία και χώρες της ΕΕ) όσο και με την Τουρκία.

Η Βρετανίδα πρέσβειρα στη Λιβύη, Καρολάιν Χάρντεϊλ, σε ανακοίνωσή της πριν λίγες μέρες ουσιαστικά επιβεβαίωσε ότι για το Λονδίνο η «μεταβατική» κυβέρνηση παραμένει αμετακίνητη μέχρι να διεξαχθούν οι εκλογές, προκαλώντας αντιδράσεις από διάφορες πλευρές με άλλα σχέδια. Η Χάρντεϊλ κηρύχθηκε «ανεπιθύμητο πρόσωπο» από τη Βουλή των Αντιπροσώπων στο Τομπρούκ στις 28 Δεκέμβρη, στο φόντο των αντιδράσεων και για τον ρόλο του πρώην πρέσβη της Βρετανίας στη Λιβύη, Π. Μίλετ, ο οποίος μεταπήδησε στο νέο ακριβοπληρωμένο πόστο του «συμβούλου επενδύσεων» της «Αρχής Λιβυκών Επενδύσεων» (LIA), ενώ είναι ξεκάθαρη η επιρροή της Βρετανίας σε αποφάσεις της Λιβυκής Κρατικής Πετρελαϊκής Εταιρείας (NOC).

Η Βρετανίδα διπλωμάτης, βέβαια, στην πραγματικότητα «εξειδίκευσε» όσα είχαν αναφέρει προηγουμένως (στις 24/12) σε κοινή δήλωσή τους τα υπουργεία Εξωτερικών ΗΠΑ, Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας και Βρετανίας σε σχέση με την αναβολή των εκλογών της 24ης Δεκέμβρη. Οτι δηλαδή «η μεταβίβαση εξουσίας, από τη σημερινή προσωρινή / μεταβατική αρχή σε μία νέα, θα γίνει μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των βουλευτικών και προεδρικών εκλογών».

Την ίδια ώρα, ωστόσο, οι εν λόγω χώρες της Δύσης προσέθεταν ότι «για την αποφυγή σύγκρουσης συμφερόντων και για την αναβάθμιση του επιπέδου των εκλογών, οι υποψήφιοι που διατηρούν αξιώματα σε δημόσιους θεσμούς θα πρέπει να απομακρυνθούν μέχρι την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων».

Με άλλα λόγια, οι 5 δυτικές χώρες τάσσονται υπέρ της διατήρησης της «μεταβατικής» κυβέρνησης, αλλά αφήνουν ταυτόχρονα και ανοιχτό το ενδεχόμενο της αντικατάστασης του Ντμπεϊμπά. Το τι ακριβώς θα γίνει και τι θα υποστηρίξουν μέχρι τις μελλοντικές εκλογές θα κριθεί από την έκβαση του πολυδαίδαλου σκληρού παζαριού εντός και εκτός Λιβύης...

Το ίδιο διάστημα, δεν περνούν απαρατήρητες οι προσπάθειες της Τουρκίας να εξασφαλίσει τα γεωπολιτικά της συμφέροντα στη Λιβύη την «επόμενη μέρα» των εκλογών, όποτε και αν αυτές διεξαχθούν. Δεν στοιχίζει τα συμφέροντά της μόνο πίσω από τον πρωθυπουργό Ντμπεϊμπά αλλά κάνει κινήσεις προσέγγισης Λίβυων αξιωματούχων της Ανατολικής Λιβύης, με τους οποίους είχε έρθει σε αντιπαράθεση - ακόμα και ένοπλα - το προηγούμενο διάστημα, όπως ο στρατηγός Χ. Χάφταρ και ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Α. Σάλεχ.

Ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου στις αρχές αυτής της βδομάδας ανέφερε ότι η Αγκυρα έχει στείλει επίσημες προσκλήσεις και στους δύο για επίσκεψη στην Τουρκία, ενώ πρόσθεσε πως σε ό,τι αφορά τον Χάφταρ η επίσκεψη δεν έχει προχωρήσει λόγω της φερόμενης απαίτησης του τελευταίου να συναντηθεί δημοσίως με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν. Είχαν προηγηθεί πρόσκληση της κυβέρνησης Ερντογάν και συνάντηση με επιτροπή της λιβυκής Βουλής στα μέσα Δεκέμβρη, προκειμένου να εξασφαλίσει τη συναίνεσή της στο τουρκολιβυκό μνημόνιο για τον καθορισμό ΑΟΖ Λιβύης - Τουρκίας, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου. Η επιτροπή της λιβυκής Βουλής δεν απέρριψε το μνημόνιο, απλώς επεσήμανε ότι δεν είχε περάσει από την έγκρισή της, ενώ δεν απέκλεισε ενδεχόμενη επικύρωσή του σε επόμενη χρονική περίοδο.

Παράλληλα, στην Ιταλία, η κυβέρνηση του Μ. Ντράγκι, παίρνοντας τη σκυτάλη από το Παρίσι, επιχειρεί να εξασφαλίσει τα συμφέροντα των ιταλικών μονοπωλίων στη Λιβύη (με πρώτα αυτά της «Εni»), μεταξύ άλλων μέσω της διοργάνωσης μίας νέας διεθνούς συνόδου για τις λιβυκές εκλογές, στη Ρώμη ή στο Παλέρμο.

Για άλλη μια φορά οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι οι πρωταγωνιστές της ιμπεριαλιστικής επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Λιβύη το 2011, οι εκπρόσωποι των μονοπωλιακών ομίλων που επιδιώκουν να βάλουν στο χέρι τον τεράστιο ενεργειακό πλούτο της, δεν μπορούν να φέρουν με τις παρεμβάσεις τους ούτε ειρήνη ούτε σταθερότητα στη Λιβύη και τον λαό της. Επιβεβαιώνεται επίσης ότι ο «αναβαθμισμένος» ρόλος της Ελλάδας στις εξελίξεις στη Λιβύη, τον οποίο διεκδικούν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, στην πραγματικότητα εμπλέκει τη χώρα πιο βαθιά σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς.