Τα «μηνύματα» βέβαια έρχονταν εδώ και καιρό, με τις πιο επιτυχημένες και μαζικές εκδηλώσεις των τελευταίων 30 χρόνων σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Γιάννενα, σε όλες τις μεγάλες πόλεις απ' όπου πέρασε το Φεστιβάλ. Αλλά ποιος θα περίμενε ότι ακόμα και ολόκληρο το Πάρκο Τρίτση θα έμοιαζε μικρό μπροστά σε αυτό το μεγαλειώδες πλήθος που φώναξε έτοιμο να ζήσει, να τολμήσει, να προχωρήσει εμπρός!

Μόλις μερικές μέρες μετά, φαντάζει δύσκολο να απαριθμήσει κανείς όλα αυτά τα «στιγμιότυπα» χωρίς να ξεχάσει κάτι. Από τις θεατρικές παραστάσεις, τα αφιερώματα, τις εκθέσεις τις αφιερωμένες στην Παρισινή Κομμούνα και τις βιβλιοπαρουσιάσεις - για όσα ποτέ δεν θα διδάξει το αστικό σχολείο και πανεπιστήμιο - μέχρι το τεράστιο ενδιαφέρον για το βιβλιοπωλείο, τις εκθέσεις, τα εργαστήρια και τις αθλητικές δραστηριότητες. Από την παρουσία των νικητών διανομέων της «e-food» και την έμπρακτη αλληλεγγύη στους πυρόπληκτους μέχρι τις συζητήσεις στα διάφορα Στέκια για όλα τα θέματα που «καίνε» τη νεολαία και τη συλλογή υπογραφών ενάντια στη νέα Ελληνοαμερικανική Συμφωνία. Και, φυσικά, οι αμέτρητες συναυλίες στις 4 Σκηνές, στις οποίες γινόταν διαρκώς το αδιαχώρητο, με το έργο του Μίκη Θεοδωράκη να αποτελεί το ενοποιητικό στοιχείο και να κάνει το φετινό Φεστιβάλ αξέχαστο για έναν ακόμα λόγο...

Μετά τον δύσκολο τελευταίο ενάμιση χρόνο, με μεγάλη πίεση στην εργατική τάξη, στη νεολαία, κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες, η ανάγκη της νέας γενιάς να «ξεσπάσει», να ψυχαγωγηθεί και να διασκεδάσει βρήκε πρωτοφανέρωτη έκφραση στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Μία όαση πολιτισμού και δημιουργίας μέσα στην έρημο της καπιταλιστικής σήψης, αλλά και βήμα έκφρασης και ανάσας για δεκάδες καλλιτέχνες και ανθρώπους του Πολιτισμού.

Και ταυτόχρονα η επιτυχία του Φεστιβάλ δίνει μια μεγάλη «ανάσα» ελπίδας για τις μάχες που είναι μπροστά.

Γεμίζει με αισιοδοξία, γιατί δείχνει ότι χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι άνθρωποι κάνουν το βήμα, ξεπερνούν αναστολές και εμπόδια, «στήνουν αυτί» και ακουμπάνε στο ΚΚΕ, στην ΚΝΕ, δείχνουν ενδιαφέρον για τις θέσεις και την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.

Οι φεστιβαλικές εικόνες αφήνουν παρακαταθήκη και γεμίζουν ευθύνη, για να γίνουν η αφετηρία ώστε περισσότεροι νέοι και νέες να μπουν στον αγώνα μαζί με την ΚΝΕ και το ΚΚΕ.

Η λαϊκή και νεανική ανάταση που εκφράστηκε στο Φεστιβάλ μπορεί να γίνει έναυσμα πιο αποφασιστικής συμμετοχής στην οργάνωση της καθημερινής πάλης μέσα στους χώρους δουλειάς και νεολαίας, στις λαϊκές γειτονιές, καθώς επίσης έναυσμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για ριζική ανατροπή υπέρ του λαού.

Γιατί η νεολαία έχει κάθε λόγο να τολμήσει, να προχωρήσει, να στρατευτεί με το ΚΚΕ και την ανατρεπτική του πολιτική, για μία κοινωνία που θα βάζει στο επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες, για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό.