Στην περιοχή της Αιγιάλειας τα λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα που υπάρχουν σε όλη τη χώρα, ενώ ιδιαίτερα δύσκολη είναι η κατάσταση για τον αγροτικό κόσμο. Λόγω της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων, της ΕΕ και των τοπικών αρχών οι βιοπαλαιστές αγρότες που καλλιεργούν την πλούσια γη της, με τη φημισμένη μαύρη σταφίδα, την ελιά και οι κτηνοτρόφοι, με εξαιρετικά προϊόντα, δίνουν αγώνα επιβίωσης. Από κοντά τα δημοτικά χαράτσια στο νερό, οι αυξήσεις στο ρεύμα, η απώλεια θέσεων εργασίας στην Ελληνική Βιομηχανία Οπλων στο Αίγιο.

Στήριγμα των βιοπαλαιστών αγροτών είναι ο Αγροτικός Σύλλογος Αιγιάλειας «Μπακόπουλος - Ντρίνιας», που πήρε το όνομά του από τις μεγάλες κινητοποιήσεις του 1934 και τον ηρωικό αγώνα του σταφιδικού κινήματος, για το οποίο έχει γράψει και ο Νίκος Μπελογιάννης. Τότε που οι αγρότες αντέδρασαν στις εντολές κυβέρνησης και Αγγλων να σταματήσει περαιτέρω η καλλιέργεια σταφίδας και οι δύο αγωνιστές, ο Μπακόπουλος και ο Ντρίνιας, δολοφονήθηκαν στη μεγάλη διαδήλωση από τα πυρά της αστυνομίας.

Για τη σημερινή δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι σταφιδοπαραγωγοί μιλάμε με τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο του Συλλόγου, δύο πρωτοπόρους αγωνιστές.

Οπως σημειώνει ο πρόεδρος, Γιάννης Μποδιώτης, «στην περιοχή της Αιγιάλειας καλλιεργείται κυρίως κορινθιακή μαύρη ξερή σταφίδα, που αποτελεί το 70% της συνολικής αγροτικής παραγωγής. Αυτήν την περίοδο έχουμε κατάρρευση των τιμών και ειδικά φέτος είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά για τους παραγωγούς. Είμαστε πάνω στη συγκέντρωση της σοδειάς και συνήθως αυτήν την περίοδο γίνεται η πώλησή της. Ακόμα δεν έχει καθοριστεί κάποια συγκεκριμένη τιμή και τη μεγαλύτερη ποσότητα την συγκεντρώνει η Παναιγιάλεια Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών, Αγροτική Εταιρική Σύμπραξη, που λειτουργεί ως καπιταλιστική επιχείρηση.

Κάποιοι άλλοι έμποροι που δραστηριοποιούνται παράλληλα, δίνουν γύρω στο 1 με 1,10 ευρώ το κιλό ανοιχτή τιμή, που βέβαια δεν ανταποκρίνεται στο κόστος παραγωγής. Πέρσι η σταφίδα πουλήθηκε 1,50 - 1,60 ευρώ, πρόπερσι ήταν στα 1,75 και πριν στα 2,05 ευρώ.

Εχουμε δηλαδή μια συνεχόμενη πτώση και αυτήν τη στιγμή είμαστε στην κυριολεξία στον πάτο. Αυτήν την πτώση την δικαιολογούν η Ενωση και οι έμποροι γιατί μείνανε αποθέματα από πέρσι λόγω της πανδημίας, και λένε ότι φτάνουν τους 8.000 τόνους όταν η συνολική παραγωγή εδώ και σε άλλες περιοχές υπολογίζεται στους 22.000 τόνους.

Εμείς, ως αγροτικό κίνημα, το είδαμε από την αρχή αυτό το φαινόμενο και προτείναμε με παρέμβαση του κράτους η περσινή σταφίδα να διατεθεί μέσα από κρατικές δομές, στρατό, σχολεία, νοσοκομεία, σταθμούς, ώστε να μπορέσει να συγκρατηθεί η τιμή. Επίσης, και στο πλαίσιο της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων απαιτήσαμε να υπάρξει εγγυημένη τιμή από το κράτος και γι' αυτό το σημαντικό προϊόν. Δηλαδή, τιμή που να είναι πάνω από το κόστος παραγωγής, που να αφήνει ένα εισόδημα στον παραγωγό να συνεχίσει να καλλιεργεί, να συντηρεί την οικογένειά του. Να πούμε ότι είναι γενικότερο το φαινόμενο να εγκαταλείπεται η σταφίδα παρόλο που είναι ΠΟΠ (προϊόν ονομασίας προέλευσης) και έτσι προβάλλεται από τις κυβερνήσεις αλλά στον παραγωγό επί της ουσίας δεν φτάνει τίποτα».

Συμπληρώνει ακόμα: «Οι τιμές δεν συγκρατούνται χωρίς την παρέμβαση του κράτους, γιατί είναι ένα δύσκολο προϊόν, που επηρεάζεται από τις κλιματικές συνθήκες, έχει δουλειά όλο τον χρόνο, δεν είναι εποχιακό. Απασχολεί χιλιάδες οικογένειες στην Αιγιάλεια, καλλιεργείται σε ημιορεινά και ορεινά εδάφη, που είναι δυσπρόσιτα, που σημαίνει δυσκολία στις μετακινήσεις, στα μεταφορικά που όλα αυτά ανεβάζουν το κόστος. Επίσης, οι κάτοικοι καλλιεργούν στα χωριά αλλά αναγκάζονται είτε να μένουν στην πόλη είτε να έχουν μεταφέρει τις οικογένειες γιατί δεν υπάρχουν σχολεία για τα παιδιά, άλλες υποδομές.

Ταυτόχρονα, ζητάμε αφορολόγητο καύσιμο, την ώρα που, για παράδειγμα, αυτό συμβαίνει με μεγάλες επιχειρήσεις και τους εφοπλιστές, μείωση των τιμολογίων του ρεύματος, του κόστους των γεωργικών εφοδίων».

Από την πλευρά του, ο αντιπρόεδρος Θανάσης Χελάκης σημειώνει: «Η εμπειρία δείχνει ότι ο φτωχός, ο βιοπαλαιστής αγρότης μπορεί να έχει όφελος μόνο αν δυναμώσει τον συλλογικό οργανωμένο αγώνα. Αυτή την προοπτική ανοίγει η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων. Το 80% των αγροτών είναι υπερχρεωμένοι γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο υπέρογκο κόστος παραγωγής και αυτό είναι το υπ' αριθμόν 1 ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Ωστόσο αυτό το προϊόν της μαύρης σταφίδας εδώ στην περιοχή και με ιδιαίτερες φαρμακευτικές ιδιότητες, που λόγω του ιδιαίτερου ανάγλυφου του εδάφους (παρά τις δυσκολίες) αποκτά ξεχωριστά ποιοτικά χαρακτηριστικά, όπως και άλλα προϊόντα θα μπορούσαν κάτω από άλλες προϋποθέσεις να αποτελέσουν σημαντικό πλούτο.

Αυτό που λέμε στους σταφιδοπαραγωγούς είναι να αξιοποιήσουν την πείρα τους και να τραβήξουν μπροστά, σε σύγκρουση με το κράτος και όσους τους εκμεταλλεύονται. Αυτό απαιτεί οργάνωση και ενότητα δράσης. Είναι ο μόνος δρόμος αυτή η ευλογημένη γη να μην περάσει στους λίγους και να αξιοποιηθεί για το καλό του λαού μας».

Ο Νίκος Τρίψας, παλιός συνδικαλιστής αγρότης, στο ημιορεινό Μαυρίκι, με περίπου 500 κατοίκους, μας μιλάει για την ελαιοκαλλιέργεια, που κυρίως στην περιοχή της Αιγιάλειας αφορά τη βρώσιμη ελιά (ποικιλίας Μεγάρων ή βοβώδη). Σε μια καλή χρονιά, η παραγωγή της φτάνει και τους 500 τόνους.

Οπως σημειώνει, «αυτή η παραγωγή ξεκίνησε από τα τέλη της δεκαετίας του '50 όταν αντικαταστάθηκε η σταφίδα, γιατί υπήρξαν εξαγωγές και μεγάλη ζήτηση προς τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και κυρίως την ΕΣΣΔ, που εξασφάλιζε ένα εισόδημα. Στη συνέχεια, σε συνδυασμό και με την πολιτική της ΕΕ, αυτή η αγορά ουσιαστικά έκλεισε και μετά την κατάργηση, από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, της Ελαιουργικής, που λειτουργούσε ως ένας αμυντικός οργανισμός για να συγκρατεί τις τιμές, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί.

Τώρα μονοπωλεί το εμπόριο ένας έμπορος στην περιοχή μας και κάποιοι έμποροι στη Χαλκιδική γι' αυτήν την ποικιλία που βγαίνει σε ορεινά και ημιορεινή εδάφη, ενώ η περιοχή βγάζει και ψιλή λαδοελιά που είναι σε λιγότερη ποσότητα.

Αυτήν τη στιγμή είμαστε έρμαια στο λεγόμενο "ελεύθερο" εμπόριο και επίσης φέτος είναι η δεύτερη χρονιά που δεν θα στρώσουμε πανί, γιατί δεν είχε βροχές και όπως λένε οι γεωπόνοι υπάρχει η λεγόμενη ακαρπία, το λεγόμενο γλοιοσπόριο, που όμως δεν αποζημιώνεται από τον ΕΛΓΑ. Ετσι, για το χωριό μας, το Μαυρίκι, προβλέπεται μεγάλη φτώχεια. Θα υπάρξει τεράστιο πρόβλημα, ενώ η τιμή για τη λαδοελιά είναι εξευτελιστική, γύρω στα 2 και κάτι ευρώ (πριν από δύο χρόνια είχε 3,5 ευρώ) και η Παναιγιάλεια Ενωση που εμπορεύεται το λάδι και κάποιοι άλλοι μαδάνε τους αγρότες».

Ο συνομιλητής μας καταλήγει: «Εμείς με τον Αγροτικό Σύλλογο "Μπακόπουλος - Ντρίνιας" παλεύουμε για να αποζημιωθούν οι αγρότες από τον ΕΛΓΑ για τη ζημιά που έχουν πάθει στο 100%. Για παράδειγμα, ο ΕΛΓΑ βάζει πολλούς περιορισμούς, όπως στο ζήτημα της ακαρπίας, ενώ αν μια χρονιά δεν μπορέσεις να πληρώσεις την ασφάλισή σου και την επομένη πάθεις ζημιά, δεν μπορείς να αιτηθείς αποζημίωση. Κάποιοι λίγοι βέβαια μεγαλοαγρότες κάνουν ιδιωτικές ασφαλίσεις και δεν έχουν πρόβλημα, αλλά οι φτωχοί αγρότες οδηγούνται στο ξεκλήρισμα. Οπως πάμε, εδώ θα πάει η πείνα ...σύννεφο».

«Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι αυτά που αντιμετωπίζουν και όλοι οι κτηνοτρόφοι σε όλη τη χώρα», μας λέει ο Αλέξης Σαρδελιάνος, κτηνοτρόφος στα Καλάβρυτα και συμπληρώνει:

«Εδώ στην περιοχή μας, στα ορεινά της Αχαΐας, μιλάμε κυρίως για μικρή παραδοσιακή κτηνοτροφία με 200 - 300 αιγοπρόβατα. Υπάρχουν και λίγες μονάδες αγελάδων, που ωστόσο οι περισσότεροι αγελαδοτρόφοι εγκαταλείπουν καθώς στο αγελαδινό γάλα οι τιμές είναι ακόμα πιο εξευτελιστικές αφού ο χώρος κυριαρχείται από λίγες μεγάλες επιχειρήσεις. Ομως, κυβερνήσεις και καρεκλοκένταυροι της νέας ΠΑΣΕΓΕΣ μάς πουλάνε το παραμύθι ότι θα γίνουμε κτηνοτρόφοι επιχειρηματίες.

Κτηνίατρος στην περιοχή μας έρχεται μόνο κάποιες φορές μια κυρία από το Αίγιο για να εξυπηρετήσει τους χιλιάδες κτηνοτρόφους της επαρχίας Αιγιαλείας και Καλαβρύτων. Ενώ και η Διεύθυνση Γεωργίας έχει έναν υπάλληλο. Αυτή είναι η κοροϊδία της δήθεν στήριξης των αγροτών.

Ειδικά οι νέοι αγρότες που υποτίθεται ότι μπαίνουν σε προγράμματα ταλαιπωρούνται και τους στέλνουν στους ιδιώτες, όπου πληρώνουν υπέρογκα ποσά, π.χ. για αδειοδοτήσεις στάβλων, ηλεκτροδοτήσεις κ.λπ. και συναντάνε και εμπόδια από τις δημοτικές αρχές.

Οσο για τις τιμές του γάλακτος, είναι φέτος αισθητά μειωμένες, γύρω στο 1 ευρώ το λίτρο το πρόβειο και 60 λεπτά το γίδινο, ενώ έχουν αυξηθεί υπέρογκα οι ζωοτροφές, τα εμβόλια για τις ζωονόσους που πρέπει να πληρωθούν στους ιδιώτες ελλείψει κρατικών δομών. Το κόστος παραγωγής είναι αποτρεπτικό και είναι παραμύθια και «ασπιρίνες» ότι θα μειώσουν τον ΦΠΑ στα εφόδια, όταν οι τιμές καθορίζονται από μονοπώλια, όταν η Ενέργεια είναι στο ...θεό.

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση και τοπικές αρχές για τα συμφέροντα των μονοπωλίων αλλάζουν τη χρήση γης, γεμίζουν τα βουνά με ανεμογεννήτριες, καταστρέφουν δάση, τη χλωρίδα της περιοχής, για να διωχθούν οι παραδοσιακοί κτηνοτρόφοι και την ίδια ώρα ο λαός χρυσοπληρώνει την Ενέργεια για να θησαυρίζουν λίγοι. Ενώ δεν κάνουν τίποτα για τις ανάγκες των παραγωγών, κάνουν έργα βιτρίνας και πρόσφατα εξήγγειλαν και έναν ...αεροδιάδρομο για αερολέσχες.

Πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι οι φτωχοί βιοπαλαιστές δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από τους κυβερνώντες, τους εγκάθετους στους συνεταιρισμούς - επιχειρήσεις. Πρέπει να δυναμώσουν τον ενωμένο αγώνα τους, αυτός είναι ο δρόμος ο δικός μας».

Στα Καλάβρυτα, έναν «παράδεισο» της φύσης που αποτελεί τουριστικό προορισμό για το χιονοδρομικό κέντρο που διαθέτει, το Μουσείο για το ολοκαύτωμα από τους ναζί, τα μοναστήρια, οι μικροί επαγγελματίες είναι σε πολύ δύσκολη θέση.

Ο Αλκης Γουρνάρης, επαγγελματίας στην Εστίαση τα τελευταία 15 χρόνια, μιλάει για τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετώπισε αυτήν τη χρονιά λόγω του lockdown, που είχε μόνο τη δυνατότητα του take away. «Από το Πάσχα και μετά επαναλειτουργήσαμε αλλά τότε ήρθαν οι αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα που διπλασιάστηκε και η φορολογία μάς αποδεκάτισε. Οσο δουλέψαμε ήταν για να ξεχρεώσουμε, πολλοί από μας, παλιά χρέη.

Τώρα αντιμετωπίζουμε μια αβεβαιότητα τι θα γίνει τον χειμώνα, αφού δεν είναι ξεκάθαρο αν θα είμαστε ανοιχτοί ή κλειστοί. Επίσης, εμένα μου επιτρέπουν μόνο 4 τραπέζια στο εσωτερικό. Βάζουν στους επαγγελματίες να τσεκάρουν για τα πιστοποιητικά τους πελάτες. Επίσης δεν βοηθάει το κράτος ώστε να μπορέσουν να κρατηθούν οι θέσεις εργασίας.

Είναι στάχτη στα μάτια κάποια επιδόματα - κοροϊδία που δίνονται. Αυτό που απαιτούν οι μικροί επαγγελματίες - αυτοαπασχολούμενοι είναι να πέσουν τα κόστη λειτουργίας με δραστική μείωση στους λογαριασμούς σε ρεύμα, νερό, με μείωση του ΦΠΑ στην Εστίαση για να μείνουν προσιτές οι τιμές, με κατάργηση του χαρατσιού του ΕΝΦΙΑ. Βέβαια και οι επαγγελματίες - αυτοαπασχολούμενοι, μικροί επιχειρηματίες πρέπει να κάνουν βήματα, να ξεπεράσουν λογικές στείρου ανταγωνισμού, όπως υπάρχει στον Εμπορικό Σύλλογο της περιοχής μας, και να παλέψουν μαζί με τους εργαζόμενους για ουσιαστικά μέτρα στήριξης. Πρέπει επίσης να απεγκλωβιστούν και από τις λογικές των αστικών κομμάτων που ευθύνονται για τη σημερινή κατάντια».