Μια «γνήσια πολιτική ένωση ομοσπονδιακού χαρακτήρα» είναι το όραμα του Κ. Σημίτη για την ΕΕ, που παρουσίασε προχτές σε ομιλία του στο «Κολέγιο της Ευρώπης» στο Βέλγιο. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός είναι από τους πρώτους που τάχθηκε υπέρ της ομοσπονδιοποίησης χωρίς να έχει αποσαφηνίσει τι ακριβώς εννοεί, αλλά το «παράδοξο» είναι ότι οι υπόλοιποι «εταίροι» δε συμμερίζονται το όραμά του. Αντίθετα, εκπονούν πιο ρεαλιστικά σχέδια για τριπλό διευθυντήριο (Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία) με τους «άλλους» σε ρόλο βαστάζου ή για γαλλογερμανική συνομοσπονδία ακόμα και για επιμονή στο «έθνος - κράτος». Τα «ρηχά» αυτά σχέδια, που βασίζονται στη σκληρή πραγματικότητα, στους συσχετισμούς δύναμης και τη διαμάχη για την ηγεμονία του δεύτερου ιμπεριαλιστικού πόλου, προφανώς θολώνουν και ξεθωριάζουν επικίνδυνα το «όραμα» του Κ. Σημίτη. Η δημιουργία όμως εικονικής πραγματικότητας έχει τα όριά της. Καμία δύναμη δεν μπορεί να παρουσιάσει το οικοδόμημα των πολυεθνικών, του πολέμου και της φτώχειας, ως την ιδανική μελλοντική κοινωνία της ευημερίας και της ευτυχίας. Πολύ περισσότερο οι «δικοί μας» ευρω-παραμυθάδες.