Με μια ομοβροντία συλλαλητηρίων σ' όλη τη χώρα, η εργατική τάξη καταδικάζει την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, στέλνει μήνυμα αντίστασης και ελπίδας. Στέκεται δίπλα - δίπλα με την αγωνιζόμενη αγροτιά και από κοινού παλεύουν για μια καλύτερη ζωή. Στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στον Πειραιά, στην Πάτρα... σε 40 συνολικά πόλεις, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, νέοι και νέες, άνεργοι και μετανάστες, πορεύονται με τα λάβαρα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου.

Από τον Εβρο μέχρι την Καλαμάτα και από τα Γιάννενα μέχρι την Κρήτη, εργαζόμενοι και αγρότες απαιτούν αυτά που τους ανήκουν. Διεκδικούν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, οικογενειακό εισόδημα που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες τους. Συσπειρωμένοι γύρω από τα ταξικά σωματεία τους, στις επιτροπές αγώνα, λένε ένα μεγάλο «όχι» στην πολιτική της ακρίβειας, της ανεργίας, της φτώχειας. Υπερασπίζονται τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, ζητάνε εδώ και τώρα σύγχρονα ασφαλιστικά δικαιώματα. Εδώ και τώρα απαιτούν τους κόπους τους, που κυβέρνηση και εργοδοσία τους κλέβουν. Εδώ και τώρα! Γιατί, εδώ και τώρα, το κεφάλαιο ξεζουμίζει τον εργάτη με τα μεροκάματα πείνας. Εδώ και τώρα, δημόσια Υγεία με αναβαθμισμένες υπηρεσίες, γιατί εδώ και τώρα η κυβέρνηση ιδιωτικοποιεί τα νοσοκομεία, μειώνει τις δαπάνες της Κοινωνικής Πρόνοιας, ανατρέπει την Κοινωνική Ασφάλιση.

Εδώ και τώρα, κάνουν όλοι μαζί ένα αποφασιστικό βήμα στην πάλη τους για τα μεροκάματα, τις συντάξεις, την ακρίβεια, την ανεργία, την υγεία, την παιδεία των παιδιών τους. Κάνουν ένα βήμα στην πάλη τους για τη ζωή. Βάζουν στέρεη βάση για τους αγώνες του αύριο. Γιατί σε λίγες ημέρες η κυβέρνηση θα χτυπήσει και πάλι τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Γιατί σε λίγο θα βρουν και πάλι απέναντί τους τον ΣΕΒ, που θα επιδιώξει οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας να μείνουν καθηλωμένες.

Γιατί θα χρειαστεί και πάλι, με πιο πολλές δυνάμεις, πιο αποφασισμένες, καλύτερα οργανωμένες, να βρεθούν αντιμέτωποι με την κυβέρνηση, τη ΝΔ, το ΣΕΒ, με όλες εκείνες τις δυνάμεις, που, όταν λένε «ανάπτυξη», εννοούν τα κέρδη των επιχειρήσεων, όταν ζητάνε «ανταγωνιστικότητα», επιδιώκουν περισσότερη εντατικοποίηση της εργασίας. Γιατί η πολιτική τους δε θ' αλλάξει, όπως δεν αλλάζουν και τα συμφέροντά τους.

Γι' αυτό σήμερα χρειάζεται η φωνή των εργαζομένων να ακουστεί όσο γίνεται πιο δυνατή, πιο ξεκάθαρη. Ολοι, λοιπόν, στα συλλαλητήρια!