Μέσα στο συνεχιζόμενο έγκλημα της κατοχής της Παλαιστίνης από το Ισραήλ, δίπλα στις δολοφονικές επιδρομές, στις δολοφονίες, στις φυλακίσεις πολιτικών κρατουμένων, στην πολύπλευρη εκμετάλλευση και σε όλες τις υπόλοιπες πλευρές της κατοχής, οι εντεινόμενες προσπάθειες μερικών δεκάδων Εβραίων εποίκων με την πλήρη στήριξη του ισραηλινού κράτους να ξεσπιτώσουν περίπου 200 οικογένειες Παλαιστινίων στη συνοικία Σεΐχ Τζαράχ της Ανατολικής Ιερουσαλήμ επαναφέρει στο προσκήνιο την απαράδεκτη πρακτική του εποικισμού της κατεχόμενης παλαιστινιακής γης.

Συνολικά στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη υπάρχουν 132 εβραϊκοί εποικισμοί υπό την ευθύνη του ισραηλινού κράτους και άλλοι 135 «ανεπίσημοι». Ο πληθυσμός στους επίσημους εποικισμούς ξεπερνά τους 440.000 εποίκους, όταν το 1980 οι Εβραίοι έποικοι στη Δυτική Οχθη ήταν 16.200! Κάθε εποικισμός μοιάζει με μια... πόλη - κράτος, με δικό του οδικό δίκτυο, υποδομές, δομές Υγείας και Εκπαίδευσης «μόνο για εποίκους».

Ειδικότερα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ υπάρχουν τουλάχιστον 12 εποικισμοί και ενισχύονται, ιδιαίτερα μετά την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ από τις ΗΠΑ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ.

Στόχος των αυξανόμενων εβραϊκών εποικισμών είναι η μεταβολή της δημογραφικής σύνθεσης σε περιοχές - κλειδιά της κατεχόμενης Ανατολικής Ιερουσαλήμ και συνολικά της Παλαιστίνης, ώστε να τεθούν πρόσθετα εμπόδια στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για ανεξάρτητο κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ και με επιστροφή των Παλαιστινίων προσφύγων και εκτοπισμένων.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο η ραγδαία αύξηση των εποικισμών έχει την πλήρη στήριξη της ισραηλινής κυβέρνησης, καθώς και πανίσχυρων οργανισμών με τεράστια κεφάλαια και ακίνητη περιουσία που εκμεταλλεύονται (πολιτικά, οικονομικά κ.λπ.) την κατοχή, οργανώσεων που σχετίζονται με λόμπι της εβραϊκής διασποράς σε ΗΠΑ, Ευρώπη κ.ο.κ.

Με μια τέτοια πολιτική και οικονομική στήριξη τα μέσα για την επέκταση των εβραϊκών εποικισμών συχνά ποικίλλουν, καθώς καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα βίας, που ξεκινά από τις ασφυκτικές πιέσεις για πώληση σπιτιών και χωραφιών Παλαιστινίων και συνεχίζεται με εκβιασμούς, ψυχολογικό πόλεμο, σωματικές επιθέσεις.

Σύμφωνα με καταγγελίες, σε πολλές περιπτώσεις που οι περιουσίες των Παλαιστινίων βρίσκονται εκτός αστικών πυκνοκατοικημένων κέντρων έποικοι επιτίθενται ατιμώρητα, κλέβοντας, καταστρέφοντας ή καίγοντας σοδειές, αγροτικές καλλιέργειες και δέντρα, υπό την προστασία του στρατού. Εκτός των παραπάνω, μάλιστα, υπάρχουν και περιπτώσεις που προβαίνουν σε χρήση πυρών κατά Παλαιστινίων.

Χαρακτηριστικά, σύμφωνα με τον OCHA (Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων - οργάνωση του ΟΗΕ που συντονίζει τη χορήγηση ανθρωπιστικής βοήθειας) το δεύτερο εξάμηνο του 2020 καταγράφηκαν στη Δυτική Οχθη επίσημα 362 βίαιες επιθέσεις εποίκων σε βάρος Παλαιστινίων. Βεβαίως, πέρα από τις παραπάνω περιπτώσεις, υπάρχουν εκατοντάδες άλλες που δεν έχουν καταγραφεί επισήμως. Σχεδόν σε όλα τα συμβάντα βίας, οι δράστες μένουν ατιμώρητοι...

Παλιοί και νέοι εποικισμοί, παρότι είναι όλοι παράνομοι, διαθέτουν τη στήριξη των ισραηλινών κατοχικών αρχών βήμα - βήμα: Από την «οικοπεδοποίηση» περιοχών, την ανέγερση κατοικιών, μέχρι την ταυτόχρονη φύλαξή τους από αστυνομικούς και ιδιωτικές εταιρείες σεκιούριτι.

Συχνή είναι η τακτική της εκχώρησης «δημόσιας γης» (συνήθως παλαιστινιακής) σε εβραϊκές οργανώσεις και λόμπι, όπως είναι οι οργανώσεις «Elad» («Αιώνιος Θεός», με έδρα στο κεντρικό Ισραήλ) και «Ateret Cohanim» («Στέμμα Ιερέων», με έδρα τη Νέα Υόρκη), για «δημόσια πάρκα» ή «χώρους αναψυχής».

Από τη δεκαετία του 1980, το κράτος έχει μεταφέρει και διευκολύνει τη μεταβίβαση γης και ακινήτων Παλαιστινίων μέσω κρατικών οργανισμών που λειτουργούν σαν «θεματοφύλακες περιουσίας». Η οργάνωση «Σιλωάμ / Πόλη του Δαβίδ» είναι η επιτομή αυτών των κρατικών μηχανισμών, καθώς έβαλε στο χέρι εκατοντάδες αραβικές περιουσίες με «αξιοποίηση» νόμων και «παραθύρων» του αστικού κώδικα.

Η καταπάτηση και εκχώρηση παλαιστινιακής γης έγινε έκτοτε με δύο εργαλεία:

Πρώτον, με την απαλλοτρίωση περιοχών για δημόσια έργα, όπως έργα οδοποιίας, αρχαιολογικές ανασκαφές, τουριστικά έργα, εθνικά πάρκα, την αναγκαστική (εκβιαστική) «πώληση» σε περιπτώσεις «εγκλωβισμού» αραβικών σπιτιών από κατοικίες εποίκων.

Δεύτερον, με την κρατική γραφειοκρατική μηχανή που καθυστερεί συστηματικά την έκδοση οικοδομικών αδειών σε Αραβες κατοίκους της πόλης, ορθώνει εμπόδια σε νόμιμες επεκτάσεις σπιτιών ή επιβάλλει περιορισμούς σε κτίρια που βρίσκονται κοντά σε εποικισμούς.

Από τη δεκαετία του '90 και έπειτα, ο Αριέλ Σαρόν (τότε υπουργός Οικιστικής Ανάπτυξης και Οικοδομών και μετέπειτα πρωθυπουργός) ενθάρρυνε τη δημιουργία εβραϊκών εποικισμών στην καρδιά της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, με τον ίδιο να δίνει το «παράδειγμα», αγοράζοντας σπίτι σε αραβική συνοικία της παλιάς πόλης. Υπό τη δική του καθοδήγηση και εντολές απαλλοτριώθηκαν και δόθηκαν σε εβραϊκές οργανώσεις εποίκων οι περιουσίες και τα ακίνητα εκατοντάδων Παλαιστινίων στην παλιά πόλη και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Το «δαχτυλίδι» των εποικισμών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ απλώνεται σαν «φίδι» από βορρά προς νότο και από ανατολή προς δύση. Εκτείνεται από τις χριστιανικές και μουσουλμανικές συνοικίες της παλιάς πόλης, την Πύλη της Δαμασκού και το Σεΐχ Τζαράχ στον βορρά, μέσω των συνοικιών Ρας αλ Αμούντ και αλ Τουρ, ανατολικά, μέχρι όλο τον δρόμο προς τον νότο μέσω των περιοχών Σιλωάμ και Τζαμπέλ Μουκαμπάρ. Κάπως έτσι, το 2009 ο πληθυσμός των εποίκων στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ και στα περίχωρα ξεπέρασε τα 2.000 άτομα.

Ο «Elad» είναι ο μεγαλύτερος οργανισμός εποίκων και διαχειρίζεται μεταξύ άλλων το «Εθνικό Πάρκο της Πόλης του Δαβίδ», το εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο «Εθνικό Πάρκο» της κοιλάδας Τζουρίμ, ένα πρόγραμμα για «Δάσος της Ειρήνης» και κέντρο πληροφοριών στο εβραϊκό νεκροταφείο του Ορους των Ελαιών. Παράλληλα, έχει αναλάβει την «υιοθέτηση» όλων των αρχαιολογικών ανασκαφών σε ολόκληρη την περιοχή του Σιλωάμ, διαμορφώνοντας κατά το δοκούν και τα στοιχεία που φέρνει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη.

Οι οργανισμοί Εβραίων εποίκων έχουν αναλάβει και ένα μέρος της τουριστικής βιομηχανίας, αναλαμβάνοντας την ξενάγηση και «ενημέρωση» των ξένων επισκεπτών, με θεωρίες που συσκοτίζουν την αλήθεια γύρω από τον πλούτο πολιτισμών της Ιερουσαλήμ, παρουσιάζοντάς την σαν αποκλειστικό προνόμιο των Εβραίων.

Χαρακτηριστική είναι και η χρήση των «εθνικών πάρκων» για την επέκταση των εποικισμών. Οπως καταγγέλλεται, τα «εθνικά πάρκα» σε διάφορα σημεία της Ιερουσαλήμ είναι εργαλεία διοίκησης και κατοχής. Μία περιοχή που ανακηρύσσεται «εθνικό πάρκο» μεταφέρεται από την ευθύνη του δήμου στην κυβερνητική «Αρχή Πάρκων και Φύσης» (ΝΡΑ), που αποφασίζει ποιες περιοχές θα γίνουν πάρκα, αδιαφορώντας για τον ξεριζωμό των Παλαιστινίων κατοίκων τους. Σε κάθε περίπτωση, είναι αδύνατο να κάνει κανείς χρήση δικαιωμάτων ιδιοκτησίας αν τμήμα της γης που έχει ή και ολόκληρο το οικόπεδο αποφασιστεί από την αρχή ΝΡΑ ότι θα γίνει «εθνικό πάρκο», και μάλιστα χωρίς καν την καταβολή αποζημίωσης. Σε μία πυκνοκατοικημένη πόλη όπως η Ανατολική Ιερουσαλήμ, η γη των Παλαιστινίων καταπατείται και μετατρέπεται σε πάρκα αν δεν μπορεί να οικοπεδοποιηθεί για να ανεγερθούν κατοικίες εποίκων...