ένας χρόνος ανεργίας...

μία θλιβερή επέτειος!

Οσοι βρισκόμαστε και εργαζόμαστε στο χώρο του Πολιτισμού βιώνουμε πρωτόγνωρες συνθήκες επιβίωσης. Συνάδελφοι οι οποίοι βρίσκονται στα έσοδά τους 100% κάτω και οι καλύτερες των περιπτώσεων 70% κάτω, ενώ τα έξοδα παραμένουν ίδια. Το καμπανάκι χτυπούσε επίμονα, πολλές φορές, δεν το ακούγαμε! Τώρα, πλέον, το ακούμε όλοι. Πρέπει να είμαστε όλοι μαζί σε αυτό με κοινό στόχο και όραμα, για να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε τους επόμενους, που βρίσκονται ή θα έρθουν σε αυτό τον χώρο.

Μόνο με αγώνα, μόνο με συσπείρωση γύρω από τα σωματεία μας μπορούμε να κερδίσουμε και να κατακτήσουμε. Το τελευταίο χρονικό διάστημα με τις κινητοποιήσεις μας το καταφέραμε, το πετύχαμε. Αυτό, όμως, δεν θα σταματήσει. Το να διεκδικείς δεν είναι πλέον δικαίωμα, αποτελεί για όλους μας καθήκον και υποχρέωση!