Με την αποκάλυψη πετυχαίνουμε με ένα δικό μας κομμάτι από μία οριζόντια ή διαγώνια γραμμή, να δημιουργήσουμε απειλή στον αντίπαλό μας, υποχρεώνοντάς τον μ' αυτό τον τρόπο να χάσει κάτι (υλικό, τέμπο κλπ.). Αν αυτό, μάλιστα, με μια σειρά κινήσεων που θα προηγηθούν της αποκάλυψης, γίνει με τέτοια τακτική που να τραβήξουμε τα κομμάτια του αντιπάλου μακριά από την άμυνά του, τότε η επιτυχία θα είναι σίγουρη. Ετσι, έχουμε διπλή απειλή, η οποία ήταν «κρυμμένη» μέχρι εκείνη τη στιγμή και ο αντίπαλός μας δεν είναι σε θέση να αποκρούσει και θα πάθει οπωσδήποτε ζημιά.

Στο διάγραμμα του κειμένου φαίνεται καθαρά πώς τα μαύρα και πότε θα παρουσιάσουν την «κρυμμένη αποκάλυψη» στη διαγώνιο «α3-ζ8». Τα μαύρα, κάνοντας μια φυσιολογική αλλαγή, παρασύρουν τη λευκή βασίλισσα σε τετράγωνο που θα απειληθεί διπλά. Είναι αυτό ακριβώς που τονίζουν και υπενθυμίζουν οι δάσκαλοι σκακιού στα σχολεία, αλλά και οι προπονητές στους συλλόγους: Προσοχή στο μέτρημα. Στο σκάκι άλλο κομμάτι κινείται και άλλο - λόγω της αποκάλυψης - παράλληλα απειλεί!

Στη θέση αυτή - που προκύπτει από την «Ολλανδική άμυνα» - ο λευκός δε φρόντισε ώστε τα κομμάτια του να υποστηρίζονται. Ο λευκός αξιωματικός στο «α3» είναι, κατά τη σκακιστική ορολογία, «ξεκάρφωτος» και μπορεί εύκολα με την αποκάλυψη να χαθεί και να δώσει τη νίκη στα μαύρα. 1... ΙΧΙε4 2. ΒΧΙ δ5! και 0-1.