ΘΟΔΩΡΗΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ

Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην Ελευσίνα αποχαιρετούν τον σύντροφο ΘΟΔΩΡΗ ΦΑΡΜΑΚΗ, συνταξιούχο μεταλλεργάτη, που «έφυγε» από κοντά μας την Παρασκευή 11 Σεπτέμβρη. Η κηδεία του έγινε χτες στο Νεκροταφείο Ελευσίνας και ήταν πολιτική. Επιθυμία της οικογένειας είναι, αντί για στεφάνια, να δοθούν χρήματα για την οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ.

Ο Θοδωρής Φαρμάκης γεννήθηκε το 1940 στο Δαριμάρι Βοιωτίας. Οργανώθηκε αρχικά στην ΕΔΑ, στις αρχές της δεκαετίας του '60 και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας εντάχθηκε στις γραμμές του ΚΚΕ. Συνέβαλε αποφασιστικά στην αντιδικτατορική πάλη και στη συγκρότηση παράνομων Οργανώσεων του Κόμματος στην Ελευσίνα. Ολα τα χρόνια ήταν χρεωμένος στη δουλειά στο εργατικό κίνημα και τα τελευταία χρόνια στο Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Ελευσίνας.

Εργάστηκε για πολλά χρόνια στη «Χαλυβουργική» και σε άλλες βιομηχανίες της περιοχής και δραστηριοποιήθηκε συνδικαλιστικά στην περιοχή του Θριασίου μέσω της Ενωσης Χαλυβουργιών, ως πρόεδρος του Σωματείου Μετάλλου και αργότερα ως μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΕΣΑΚ. Μαχητικός και αισιόδοξος, ξεχώριζε για το ήθος του και διακρινόταν ως κομμουνιστής συνδικαλιστής στον κλάδο του Μετάλλου. Αποτέλεσε πραγματικά την «ψυχή» του εργατικού κινήματος στην περιοχή και έδωσε σκληρές μάχες, όπως η προσπάθεια να περάσει το Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας στα χέρια των ταξικών δυνάμεων πριν και μετά την πτώση της δικτατορίας.

Κατά τη διάρκεια της εσωκομματικής κρίσης, το 1989 και το 1990 - 1991, κράτησε ψηλά τη σημαία, υπερασπίστηκε με αποφασιστικότητα τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ και πορεύτηκε αταλάντευτα, μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, μέσα από τις γραμμές της Κομματικής Οργάνωσης Ελευσίνας της οποίας ήταν μέλος.

Ηταν σεμνός, ανιδιοτελής, με ήθος και συνέπεια, αγαπητός σε όλο τον κόσμο, όπως ταιριάζει στους γνήσιους λαϊκούς αγωνιστές, στους κομμουνιστές και πάντα πρόθυμος να προσφέρει στο κόμμα του, το ΚΚΕ. Πάλευε με σθένος για τις αξίες, τα οράματα και το δίκιο της εργατικής τάξης. Σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα, σε κάθε κάλεσμα του ΚΚΕ ήταν πάντα εκεί.

Με γενναιότητα αντιμετώπιζε, τα τελευταία χρόνια, τα προβλήματα της υγείας του, ήταν πάντα πρωτοπόρος και δραστήριος, πάντα και παντού παρών, σε όλες τις μάχες του Κόμματος.

Ο θάνατός του μας γεμίζει απέραντη θλίψη, αλλά το παράδειγμά του μας γεμίζει πίστη και αυτοπεποίθηση για να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο του αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους και φτώχεια, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Οι σύντροφοί του στην Ελευσίνα τον αποχαιρετούμε με σεβασμό και αγάπη και εκφράζουμε στη σύζυγό του, Μαρία, και στα παιδιά του, Καίτη και Κώστα, τα πιο θερμά συλλυπητήρια.