Η Δυτική Ελλάδα και ιδιαίτερα η Πάτρα είναι από τους «αγαπημένους» προορισμούς του πρέσβη των ΗΠΑ, ανεξάρτητα από το ότι την τελευταία φορά, λόγω των λαϊκών αντιδράσεων και διαμαρτυριών, δεν πήρε μέρος σε Συνέδριο «Περιφερειακής Ανάπτυξης».

Μπορεί η περιοχή της Δυτικής Ελλάδας να μη βρίσκεται στο κέντρο της επικαιρότητας όσον αφορά τις εξελίξεις που «τρέχουν» στο Αιγαίο και νότια της Κρήτης, αλλά σίγουρα έχει πολύ σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει στο άμεσο μέλλον, όσον αφορά τις συνολικές γεωστρατηγικές εξελίξεις που έχουν δρομολογηθεί στην Ανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια, εξαιτίας της τεράστιας λείας που έχουν μυριστεί οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες και συμμαχίες στην περιοχή της Δυτικής Ελλάδας.

Ενα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ευρύτερης περιοχής είναι η πανσπερμία μεγάλων στρατιωτικών μονάδων. Υπάρχουν τα πολεμικά αεροδρόμια του Ακτίου, που φιλοξενεί τα AWACS, του Αραξου, με τα «F-16» και τις έτοιμες προς χρήση αποθήκες πυρηνικών, της Ανδραβίδας ως κέντρου διεθνών ασκήσεων του ΝΑΤΟ, όπως η άσκηση «Ηνίοχος», και της Καλαμάτας, που μόλις πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι μετατρέπεται σε διεθνές ιμπεριαλιστικό εκπαιδευτικό κέντρο, και μάλιστα με τη μορφή της εκχώρησης σε ξένη εταιρεία.

Επίσης οι ναυτικές εγκαταστάσεις της Ναυτικής Διοίκησης Ιονίου, ο Αστακός και το κλιμάκιο Αραξου έχουν βαρύνουσα σημασία για τις ΝΑΤΟικές στρατιωτικές δυνάμεις, που επισκέπτονται συχνά πυκνά την περιοχή τα τελευταία χρόνια, όπως για παράδειγμα τα ναυτικά γυμνάσια που γίνονται στο Ιόνιο και στον Κορινθιακό, από την αρμάδα SNMCMG2 του ΝΑΤΟ με ειδίκευση στον ναρκοπόλεμο. Είναι σύνηθες πλέον στους Πατρινούς να αντικρίζουν σημαίες σε πολεμικά πλοία από Τουρκία, Ιταλία, Ισραήλ, Γερμανία, Γαλλία να κυματίζουν στο λιμάνι της Πάτρας.

Ακόμα, οι στρατιωτικές υποδομές στον Πύργο, στην Πάτρα, στο Μεσολόγγι, έχουν μεγάλες δυνατότητες, κυρίως σε προπαρασκευαστικό και εκπαιδευτικό ρόλο μονίμων και εφέδρων.

Οι παραπάνω στρατιωτικοί σχηματισμοί παίρνουν μέρος σε κλαδικές και διακλαδικές επιχειρησιακές εκπαιδεύσεις όλων των ειδών και μέσων που έχουν έδρα την περιοχή, αλλά κυρίως σε μεγάλες διακλαδικές ΝΑΤΟικές ασκήσεις.

Ιδιαίτερα όμως την τελευταία δεκαετία, η περιοχή, όντας εκτός των «γκριζαρισμένων» περιοχών του Αιγαίου από την Τουρκία και με τη συμβολή των Αμερικανών «συμμάχων» μας, έχει γίνει κέντρο μεγάλων τακτικών ασκήσεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ και χωρίς να υπολείπονται οι μεγάλες διακρατικές ασκήσεις συνεργασίας με χώρες όπως Ισραήλ, Κύπρος, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία κ.ά.

Οι διαπραγματεύσεις και η εκχώρηση σε μονοπωλιακούς ομίλους της εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων και οι σχετικές αντιπαραθέσεις, που διαρκώς οξύνονται, αφορούν την εξασφάλιση της κερδοφορίας ενεργειακών κολοσσών. Ο όλος σχεδιασμός σχετίζεται με τη διείσδυση των ΗΠΑ στα Δυτικά Βαλκάνια και τις αντιπαραθέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα. Οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι μεγάλες. Ευθύνες έχουν και το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ, το κόμμα του Βαρουφάκη, γιατί όλοι «πίνουν νερό» στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Πάνω σε αυτήν την περιβόητη ανάπτυξη ήρθε και έδεσε στις 9 Ιούνη η εσπευσμένη υπογραφή της ελληνοϊταλικής Συμφωνίας για τη χάραξη θαλάσσιων ζωνών στο Ιόνιο Πέλαγος (ΑΟΖ). Η Συμφωνία Ελλάδας - Ιταλίας παρουσιάζεται με «μαγικές ιδιότητες», ως πρωτογενής πηγή Διεθνούς Δικαίου, με το αιτιολογικό πως γίνεται αναφορά στο δικαίωμα των νησιών σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Ομως η αποδοχή π.χ. της μειωμένης επήρειας των διαπόντιων ή άλλων νησιών δεν είναι μια απλή υπόθεση, και οι συνέπειές της δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες.

Είναι γνωστό πως το παράδειγμα της ελληνοϊταλικής Συμφωνίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε άλλες θαλάσσιες ζώνες, στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, να καθορίσει π.χ. παρόμοιες ρυθμίσεις για το Καστελόριζο ή ακόμα και για τη Γαύδο, και τέτοια θέματα δεν μπορούν να καλυφθούν πίσω από πανηγυρισμούς σκοπιμότητας. Η πρόσφατη τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Μ. Τσαβούσογλου, για το θέμα της μειωμένης επήρειας των νησιών, είναι μια προειδοποιητική βολή.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, με «αβανταδόρους» τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, μίλησε για «ιστορικό γεγονός», κάνοντας για άλλη μια φορά κατάχρηση του όρου, προκειμένου η Συμφωνία αυτή να μπει στην υπηρεσία των επιδιώξεων της άρχουσας τάξης της χώρας, να χρησιμοποιηθεί ως μέσο χειραγώγησης του λαού μέσω της λεγόμενης «εθνικής ομοψυχίας».

Ομως η Συμφωνία αυτή δεν αφορά τα λαϊκά συμφέροντα, δεν θα προσφέρει τίποτα στη βελτίωση της ζωής του δοκιμαζόμενου λαού. Είναι ένα ακόμα εργαλείο στην υπηρεσία των συμφερόντων των ενεργειακών και άλλων οικονομικών ομίλων των αστικών τάξεων των δύο κρατών, ενταγμένη στα πολιτικο-στρατιωτικά σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που διαθέτουν τις δικές τους υποδομές στην περιοχή.

Ετσι, αυτό που ανακύπτει ως συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι το τέλος του μύθου που λέει ότι οι «ισχυρές συμμαχίες» προστατεύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα και συμφέροντα της χώρας, η ανάδειξη της σκληρής αλήθειας ότι οι ιμπεριαλιστές και οι συμμαχίες τους δεν έρχονται εδώ «για το καλό μας», είναι εδώ για να πάρουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο από τη «λεία» που θα μοιραστεί. Η Δυτική Ελλάδα, ως μέρος της επικράτειας, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση από το παραπάνω συμπέρασμα.

Διέξοδος υπάρχει και δεν είναι ο δρόμος των μύθων και των ψευδαισθήσεων, είναι δρόμος αντίθετος και ανηφορικός. Είναι ο δρόμος της ανατροπής του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, του καπιταλισμού, που όχι μόνο κάνει τα παιδιά μας οικονομικούς μετανάστες την περίοδο της ειρήνης αλλά δεν θα διστάσει να εμπλέξει τη χώρα μας σε επιθετικούς πολέμους, να μετατρέψει τα παιδιά μας σε βορά για τα κανόνια τους.