Στα πλυντήρια ξενοδοχείου |
Οι συζητήσεις με τους εργαζόμενους γίνονται στα κλεφτά, όταν δεν τους «πιάνει το μάτι» της εργοδοσίας, με το φόβο και την τρομοκρατία να είναι διάχυτα. Στα πλυντήρια ενός ξενοδοχείου επικρατεί κόλαση. Ζέστη, υγρασία και τα σεντόνια βουνά για να πλυθούν και να σιδερωθούν. «Ημουν άνεργη από πέρυσι, με τρία παιδιά. Ηρθα για δουλειά, όμως τώρα δεν μου λένε καν πόσα θα παίρνω. Εχουν φέρει εδώ και τους συναδέλφους από τα άλλα τρία ξενοδοχεία του ομίλου που μένουν κλειστά. Ούτε ωράρια ούτε σταθερές μέρες δουλειάς, για να βολευτούμε όλοι όπως μας λένε», ανέφερε μία εργαζόμενη. Λίγο παραπέρα, ένας εργαζόμενος μεταφέρει με μηχάνημα τα απορρίμματα στον τεράστιο κάδο. «Βλέπετε εσείς κανένα μέτρο προστασίας; Ούτε αυτά δεν μας δίνουν. Μόνοι μας προσπαθούμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας. Ενας μήνας είναι που άνοιξε, εγώ ακόμα δεν έχω πάρει ούτε ρεπό και δεν ξέρω αν θα πληρωθώ στο τέλος. Δεν ξέρω πόσα θα παίρνω. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό, πρέπει να αντιδράσουμε».
«Λιώνω κάθε μέρα εδώ μέσα. Θα ήθελα πραγματικά να τα χτυπήσω κάτω και να φύγω, αλλά δεν γίνεται, έχω οικογένεια να θρέψω. Υπάρχουν οικογένειες ολόκληρες που είναι όλοι άνεργοι», ανέφερε μία εργαζόμενη στην κουζίνα ξενοδοχείου, προσθέτοντας: «Κανένα ωράριο. Περιμένω να μου πουν για να σχολάσω. Ενα μήνα τώρα και ακόμα τίποτα από λεφτά, και δεν ξέρω τι θα παίρνω. Σε αυτούς έδωσαν εκατομμύρια για να ξεπεράσουν την κρίση τους... Σε μας τους εργαζόμενους;».Σε άλλο ξενοδοχείο μια εργαζόμενη θα πει: «Εχει εδώ μέσα 800 άτομα. Δηλαδή η πληρότητα φτάνει στο 100%. Ομως έχουν προσλάβει το ένα τρίτο του περσινού προσωπικού. Δηλαδή εγώ δουλεύω για τρία άτομα. Μας είπαν να ξεχάσουμε τη σύμβαση. Δεν λένε ποιος θα είναι ο μισθός. Και αν μιλήσουμε, μας βάζουν στη μαύρη λίστα και δεν έχει δουλειά πια για μας. Μας πατάνε στο λαιμό». Οπως ανέφερε άλλος εργαζόμενος, και κρούσμα κορονοϊού να υπάρξει στο προσωπικό, είναι αμφίβολο αν θα ανακοινωθεί, ενώ εργατικά «ατυχήματα» κουκουλώνονται, καθώς ξενοδοχεία έχουν κάνει συμβάσεις με ιδιωτικές κλινικές, «επομένως δεν βγαίνει απολύτως τίποτα προς τα έξω».
Παράλληλα έχει ξεπηδήσει και το «φρούτο» των «υπεύθυνων δηλώσεων» που κυκλοφορούν οι μεγαλοξενοδόχοι και με τις οποίες αναγκάζουν τους εργαζόμενους, για να τους προσλάβουν φέτος, να υπογράψουν ότι αποποιούνται το δικαίωμά τους για επαναπρόσληψη την επόμενη σεζόν!
«Με την παρούσα, κατ' εφαρμογή (...), σας δηλώνω ότι επιθυμώ να απασχοληθώ στην επιχείρηση κατά την τρέχουσα τουριστική περίοδο (2020), μολονότι ουδόλως άσκησα το δικαίωμα προαίρεσης, βάσει των ισχυουσών ΣΣΕ και του ν. 1346/1983, αναγνωρίζοντας ότι η παρούσα δήλωσή μου δεν συνιστά άσκηση δικαιώματος προαίρεσης, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, ούτε το υποκαθιστά και επομένως δεν θεμελιώνει δικαίωμά μου υποχρεωτικής επαναπρόσληψης κατά την θερινή περίοδο του έτους 2021, ακόμη και εάν ασκήσω εμπρόθεσμα δικαίωμα προαίρεσης μέχρι την 30-1-2021»: Αυτό είναι το ένα κείμενο της «υπεύθυνης δήλωσης» που έχουν συντάξει οι εργοδότες και αναγκάζουν τους εργαζόμενους να υπογράψουν.
Η εξόρμηση συνεχίστηκε στα καταστήματα του Επισιτισμού της Χερσονήσου. Σε ένα από τα μεγαλύτερα της περιοχής, τα όσα ανέφερε εργαζόμενη ήταν χαρακτηριστικά: «Οι ώρες εργασίας είναι από 12, 13 ή και 14 ώρες. Από 50 εργαζόμενοι που ήμασταν πέρυσι, φέτος είμαστε 17. Από την αρχή μας είπαν ότι η σύμβαση θα είναι μειωμένη. Ούτε που ξέρουμε πόσα θα πάρουμε. Οταν έχει παραπάνω δουλειά, φέρνει εργαζόμενους για Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, ή για τρεις μέρες δουλειά και τρεις όχι. Είναι δύσκολα τα πράγματα. Κακός χειμώνας μας περιμένει και με την κρίση, μια του κορονοϊού, μια την οικονομική, θα είναι ακόμα πιο δύσκολα του χρόνου. Η κυβέρνηση ενισχύει διαρκώς τα αφεντικά. Ομως η εργασία είναι δικαίωμα, δεν είναι για να είμαστε σκλάβοι. Στο χέρι μας είναι, αν οργανωθούμε όλοι στα σωματεία μας, να τα καταφέρουμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας».