Σε πολλούς έκανε εντύπωση η εξαιρετικά ψύχραιμη, σχεδόν παγερή στάση του Ρώσου προέδρου Πούτιν, στην αναγγελία του Τζ. Μπους ότι οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν τη συνθήκη ABM για τους αντιβαλλιστικούς πυραύλους. Πέρα από άλλους παράγοντες που εξηγούν αυτή τη στάση, όπως π.χ. ότι η σχετική πρόθεση των ΗΠΑ ήταν γνωστή εδώ και καιρό, η ψυχρή αντιμετώπιση Πούτιν ίσως να στηρίζεται και στα συμπεράσματα των επεξεργασιών που είχαν γίνει από την εποχή που ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρ. Ρίγκαν ξεκινούσε το κακόφημο πρόγραμμα «Πόλεμος των Αστρων».

Σύμφωνα με τις μελέτες εκείνες για κάθε πανάκριβο μέσο καταστροφής των πυραύλων του αντιπάλου που κατασκευάσουν οι ΗΠΑ, οι άλλες πυρηνικές δυνάμεις που διαθέτουν διηπειρωτικούς πυραύλους μπορούν να ετοιμάσουν πολύ γρήγορα ένα φτηνό αντίμετρο. Η επιστροφή των ΗΠΑ σε μια περιορισμένη εκδοχή του «Πολέμου των Αστρων», υπό το πρόσχημα της αντιπυραυλικής ασπίδας και με την αφορμή του τρομοκρατικού χτυπήματος της 11ης Σεπτέμβρη, αν και φανερώνει τις προθέσεις, δεν παύει να είναι από τεχνικής άποψης μια μεγάλη φούσκα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ενωση Αμερικανών Επιστημόνων καλούσε το Νοέμβρη τον πρόεδρο Μπους να μην προχωρήσει σε αυτή την άσκοπη και επικίνδυνη ενέργεια και αν θέλει να αντιμετωπίσει την τρομοκρατία να αφιερώσει πόρους για την πραγματική καταπολέμησή της.

Σύμφωνα με τις εξαγγελίες Μπους, πρόθεση των ΗΠΑ δεν είναι να κατασκευάσουν μια πλήρως ασφαλή αντιπυραυλική ασπίδα, αλλά ένα σύστημα που θα τις προστατεύει από μικρό αριθμό διηπειρωτικών πυραύλων, που μπορεί να εκτοξεύσει εναντίον τους κάποια μικρή χώρα ή κάποια ομάδα τρομοκρατών! Αντιπαρερχόμαστε το προφανές ερώτημα αν μια ομάδα τρομοκρατών ή ακόμα και κάποια μικρή χώρα μπορεί να διαθέτει και πυρηνικό όπλο και διηπειρωτικό πύραυλο και την τεχνολογία και τα μέσα για να τα χρησιμοποιήσει εναντίον των ΗΠΑ. Ας δούμε τα επιχειρήματα όσων πιστεύουν ότι η αντιπυραυλική ασπίδα Μπους θα είναι διάτρητη.

Για να είναι αποτελεσματική θα πρέπει όλα τα συστατικά της, συστήματα ραντάρ, δορυφόροι, πύραυλοι, δίκτυα επικοινωνιών κτλ. να λειτουργήσουν τέλεια μέσα στη φωτιά της μάχης. Οι μισές από τις δοκιμές πυραύλων αναχαίτισης που έχουν γίνει μέχρι τώρα έχουν αποτύχει πλήρως. Οι υπόλοιπες έγιναν κάτω από ιδανικές και όχι πραγματικές συνθήκες, ενώ σε όλες τις περιπτώσεις ο πύραυλος στόχος είχε ενσωματωμένο ένα ραδιοφάρο που έδινε το στίγμα του στον πύραυλο αναχαίτισης! Από την άλλη μεριά, τα ραντάρ φάσματος-Χ, λόγω του μικρού μήκους κύματος που χρησιμοποιούν παθαίνουν σύγχυση όταν ανάμεσα σ' αυτά και τον παρακολουθούμενο πύραυλο υπάρχει βροχή ή άλλα μετέωρα. Παταγώδης ήταν η αποτυχία τους και στις δοκιμές, αφού τρελάθηκαν από τα κομμάτια που αποκολλώνται από τον πύραυλο όταν αποβάλλει κάποιο από τα στάδιά του. Και όλα αυτά χωρίς να χρησιμοποιηθούν παραπλανητικά ομοιώματα.

Για να λειτουργήσουν τα αερομεταφερόμενα λέιζερ αναχαίτισης πρέπει σε ένα «Μπόινγκ-747» να φορτωθούν 14 λέιζερ βάρους περίπου 40 τόνων συνολικά, αρκετοί τόνοι καύσιμου που θα δώσει ενέργεια στα λέιζερ αυτά και τρία βοηθητικά λέιζερ στόχευσης. Λόγω του βάρους το αεροπλάνο δε θα μπορεί να πετάει ψηλά. Επίσης, θα πρέπει να είναι κοντά στο σημείο εκτόξευσης του πυραύλου και έτσι θα γίνεται εύκολος στόχος της αντίπαλης αεράμυνας. Σαν καύσιμα για την τροφοδοσία των λέιζερ θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν υπεροξείδιο του υδρογόνου και υδροξείδιο του καλίου, δύο ουσίες τοξικές και επικίνδυνες ακόμα και μόνες τους, πολύ περισσότερο όταν είναι πακεταρισμένες μαζί μέσα σε ένα αεροπλάνο. Ακόμα κι αν ένα τέτοιο σύστημα είναι εφικτό, η ακτίνα υπέρυθρων των λέιζερ θα μπορέσει να θερμάνει ικανά το εξωτερικό του πυραύλου που θέλει να αναχαιτίσει μόνο αν εστιαστεί στο ίδιο ακριβώς σημείο για αρκετή ώρα και εφόσον δεν απορροφάται σημαντικό μέρος της ενέργειάς της από σύννεφα ή αυξημένη υγρασία. Και βέβαια, θα πρέπει να μην έχει σκεφτεί ο αντίπαλος το προφανές, δηλαδή να κάνει την εξωτερική επιφάνεια του πυραύλου σαν καθρέφτη, ώστε να ανακλά το μεγαλύτερο μέρος της ακτίνας λέιζερ, για να του δώσει χρόνο να βγει στο Διάστημα.

Για να έχουν αποτέλεσμα οι πύραυλοι αναχαίτισης που θα εγκατασταθούν σε πλοία του ναυτικού των ΗΠΑ, θα πρέπει να είναι πιο γρήγοροι από τους συνηθισμένους, άρα αρκετά πιο ογκώδεις. Για να προλάβουν τον πύραυλο - στόχο θα πρέπει να εκτοξεύονται αυτόματα, δηλαδή χωρίς να δώσει εντολή ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ακόμα και το κέντρο επιχειρήσεων στο NORAD απλώς θα παρακολουθεί την εκτόξευση που θα έχει αποφασίσει κάποιος υπολογιστής! Κι αν ο πύραυλος αναχαίτισης βρει το στόχο του, αυτό θα γίνει πιθανότατα πάνω από κάποια τρίτη χώρα, που θα δεχτεί τα ραδιενεργά ή βιολογικά επικίνδυνα στοιχεία της γόμωσης του βαλλιστικού πυραύλου. Υπάρχει, βέβαια, το ενδεχόμενο να μην καταστραφεί ο πύραυλος, αλλά απλώς να αλλάξει πορεία, οπότε και πάλι μπορεί να καταλήξει σε μια τρίτη χώρα. Οσο για την πιθανότητα επιτυχίας, η κατάρριψη αεροπλάνων με πυραύλους έχει επιτυχία 25%, ενώ η επιτυχία των «Πάτριοτ» στο Ισραήλ κατά τον πόλεμο του Κόλπου ήταν από 0 έως 6%.

Για να πετύχει η αναχαίτιση όσο η πυρηνική κεφαλή βρίσκεται στο Διάστημα, θα πρέπει οι πύραυλοι που ο Μπους σκοπεύει να εγκαταστήσει στην Αλάσκα να πετύχουν ένα αντικείμενο μεγέθους ψυγείου που κινείται με ταχύτητα 25.000 χιλιομέτρων την ώρα! Αυτό, βέβαια, αν ο αντίπαλος δεν προχωρήσει σε προφανή, απλά και φτηνά αντίμετρα, όπως ψεύτικα πανομοιότυπα της κεφαλής (π.χ. μεγάλα μπαλόνια από το υλικό μίλαρ) που θα τη συνοδεύουν, μεταλλικές λωρίδες που ανακλούν τα κύματα ραντάρ και άλλες δοκιμασμένες τεχνικές απόκρυψης της πραγματικής κεφαλής.

Από τη στιγμή που η πυρηνική κεφαλή επανέλθει στην ατμόσφαιρα δεν υπάρχει πρακτικά καμιά δυνατότητα αντίδρασης οποιουδήποτε αντιπυραυλικού συστήματος στα 40 δευτερόλεπτα που απομένουν μέχρι να πέσει στο στόχο. Και αν υπήρχε κάποια πιθανότητα αυτή εξανεμίζεται όταν χρησιμοποιούνται πολλαπλές πυρηνικές κεφαλές, ή εκατοντάδες μικρά βομβίδια με βιολογική ή χημική γόμωση.

Αλλά, αφού η όλη προσπάθεια είναι σε μεγάλο βαθμό μάταιη, γιατί οι ΗΠΑ αποχώρησαν από την ABM και βάλθηκαν να ξοδέψουν δισεκατομμύρια δολάρια για νέα «αμυντικά» όπλα; Πρώτα απ' όλα ακριβώς γι' αυτό, για να ξοδέψουν, για να εισπράξει, δηλαδή, το αδηφάγο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ τεράστια ποσά και να αναθερμανθεί η παραπαίουσα αμερικανική οικονομία. Ο φυσικός Ρ. Γκάρβιν, που μαζί με τον Ε. Τέλερ, είχε κατασκευάσει την πρώτη υδρογονοβόμβα ερμηνεύει το σχέδιο Μπους λέγοντας: «Οι οπαδοί της πυραυλικής άμυνας είναι κατά το πλείστον μη τεχνικοί. Ή είναι έμποροι όπλων». Δεύτερος λόγος είναι για να βρεθούν οι ΗΠΑ σε πλεονεκτική θέση, κάποτε στο μέλλον, αν η εξέλιξη της τεχνολογίας κάνει δυνατή την καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους των εισερχόμενων πυραύλων του αντιπάλου. Σ' αυτό το απίθανο ενδεχόμενο θα υπάρχει απόλυτη παγκόσμια ομηρία των εθνών κάτω από την μπότα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, χωρίς ούτε τη δυνατότητα αντιποίνων. Τρίτο, με την ελπίδα να παρασύρουν τη Ρωσία, την Κίνα και τις άλλες μικρότερες πυρηνικές δυνάμεις σε ένα νέο κυνήγι εξοπλισμών που θα τις γονατίσει οικονομικά ή έστω να τις υποβάλουν στο μικρότερο, αλλά όχι αμελητέο κόστος της σχεδίασης, δοκιμής και ανάπτυξης αντίμετρων και να τις φέρουν, ιδίως τη Ρωσία, σε κατάσταση αμφισβήτησης της στρατιωτικής τους ικανότητας να αντιμετωπίσουν τις ΗΠΑ σε ενδεχόμενη αντιπαράθεση.

Η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη και η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης - που μετά από μακρόχρονες προσπάθειες είχε πετύχει την υπογραφή της ABM - υποτίθεται ότι άνοιγε τις πύλες ενός ειρηνικού κόσμου, χωρίς τον κίνδυνο του πυρηνικού ολοκαυτώματος. Τι πλάνη! Ούτε ειρηνικός είναι ο κόσμος της «Νέας Τάξης», ούτε ο κίνδυνος από τα πυρηνικά και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής έχει μειωθεί έστω και λίγο. Μάλιστα τώρα, το απευκταίο, αν πραγματοποιηθεί, θα είναι αποτέλεσμα όχι της αντιπαράθεσης για τη δημιουργία ενός κόσμου χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά για το ποιο ιμπεριαλιστικό κέντρο θα έχει τις περισσότερες και μεγαλύτερες δυνατότητες εκμετάλλευσης των λαών ολόκληρου του πλανήτη.