Να περιμένεις πώς και πώς τις λίγες μέρες που μπορείς να φύγεις για διακοπές. Να έχεις στερηθεί άλλα πράγματα μέσα στη χρονιά, για να μπορέσεις να καλύψεις το κόστος έστω και για μία ολιγοήμερη καλοκαιρινή απόδραση, που απογειώνεται εξαιτίας των πανάκριβων ακτοπλοϊκών εισιτηρίων. Να έχεις υποστεί όλη την ταλαιπωρία της προετοιμασίας και ξαφνικά, ενώ βρίσκεσαι πάνω στο καράβι, να σου ανακοινώνουν ότι αυτό δεν θα φτάσει στον προορισμό του, επειδή έπαθε βλάβη ή επειδή έπεσε σε ξέρα! Η «Οδύσσεια» που ζουν χιλιάδες επιβάτες αυτές τις μέρες δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι το αποτέλεσμα της υποσυντήρησης των πλοίων και της πλήρους εξάντλησης των πληρωμάτων, που έχουν κοινή αφετηρία το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους για τους εφοπλιστές. Αυτούς που απολαμβάνουν δεκάδες φοροαπαλλαγές και φορομειώσεις, αυτούς που επιδοτούνται με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για τις λεγόμενες «άγονες γραμμές», διαμορφώνοντας τα δρομολόγια και τις τιμές όπως συμφέρει στα κέρδη τους. Ετσι, έχουμε το φαινόμενο το χειμώνα να μη βλέπεις για μέρες καράβι σε νησιά που «δεν συμφέρει» να πάει τακτικά το πλοίο και το καλοκαίρι να ταλαιπωρείται ο κόσμος, ακόμα και στις πιο «εμπορικές» γραμμές. Αλλη μια απόδειξη ότι όσο οι προπέλες των καραβιών και συνολικά τα γρανάζια των μηχανών «γυρνάνε» για τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων, οι λαϊκές ανάγκες θα βρίσκονται διαρκώς «στην απέξω», χειμώνα - καλοκαίρι.