«Μέσα σε συνθήκες ασυλικού μεσαίωνα, με ράντζα, με αρρώστους δεμένους με λουριά μέσα σε τεράστιους θαλάμους των 80-90 ατόμων, με καθημερινές αποδράσεις ψυχασθενών που μπήκαν στο νοσοκομείο με εισαγγελική εντολή, υποδέχτηκε τον 21ο αιώνα το Δρομοκαΐτειο. Την ίδια στιγμή στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (ΨΝΑ), που μέχρι το σεισμό της 7.9.1999, σήκωνε το μεγαλύτερο βάρος της ψυχιατρικής εφημερίας, παραμένουν ακόμα στοιβαγμένοι μέσα σε συνθήκες που θυμίζουν στρατόπεδο συγκέντρωσης εκατοντάδες ψυχασθενείς, εκτεθειμένοι σε τεράστιους κινδύνους ακόμη και για τη ζωή τους».

Αυτή τη δραματική εικόνα παρουσίασαν χτες οι εκπρόσωποι της Ενωσης Ιατρών Αθήνας - Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) και των γιατρών απ' τα δυο ψυχιατρεία. Το υπουργείο Υγείας, κατήγγειλαν, γυρίζει την πλάτη στους ψυχικά ασθενείς καθώς οι ίδιοι πλέον με τα μέσα που διαθέτουν αδυνατούν να προσφέρουν υπηρεσίες.

Μετά τις καταστροφές απ' το σεισμό, το ΨΝΑ σταμάτησε τις εφημερίες και το «Δρομοκαΐτειο» υποχρεώθηκε να εφημερεύει καθημερινά. Επωμίστηκε δηλαδή και τους 4.000 ασθενείς απ' το ΨΝΑ.

Μάλιστα υποχρεώθηκε σε αυτή την επιβάρυνση όταν έχει κενές τις 27 από τις 53 οργανικές θέσεις των γιατρών, με τρομακτικές ελλείψεις στο νοσηλευτικό προσωπικό και με μόνο 550-600 κρεβάτια, που τα περισσότερα καταλαμβάνουν οι ασθενείς. Ετσι για να βρεθούν κρεβάτια για την καθημερινή εφημερία στο «Δρομοκαΐτειο», οι γιατροί αναγκάζονται να εκδίδουν πρόωρα εξιτήρια σε ασθενείς.

Αποκαλυπτικά είναι τα συγκριτικά στοιχεία της κίνησης των ασθενών ανάμεσα στα τελευταία τρίμηνα του 1998 και 1999. Το 1998 έγιναν 462 εισαγωγές εκ των οποίων οι 252 εκουσίως (56%) και 196 (44%) με εισαγγελική εντολή. Το 1999 έγιναν 621 εισαγωγές ασθενών εκ των οποίων οι 257 εκουσίως (42%) και 349 με εισαγγελική εντολή (58%). Παρατηρείται, δηλαδή, αύξηση 34% και πλέον όλων των εισαγωγών και αντιστροφή των εκουσίων και κατόπιν εισαγγελικών εντολών εισαγωγών. Οσον αφορά την προσέλευση στα επείγοντα περιστατικά, το τελευταίο τρίμηνο του 1998 προσήλθαν 1.216 ασθενείς και το αντίστοιχο τρίμηνο του 1999 ήταν 1.984 (αύξηση 63%).

Το υπουργείο Υγείας αρχικά υποσχέθηκε ότι το ΨΝΑ θα μπει στην εφημερία το Φλεβάρη του 2000, μετά πήγε στο Μάρτη, μετά στον Απρίλη και οδεύει προς το Φθινόπωρο. Για να αντιμετωπιστεί η εκτέλεση εισαγγελικών εντολών το υπουργείο Υγείας πρότεινε στους γιατρούς να νοικιαστούν ξενοδοχεία και να μεταφέρονται εκεί. «Αυτές οι διαδικασίες είναι ψυχιατρικά απαράδεκτες», τόνισε ο Παναγιώτης Κατσαφούρος απ' το «Δρομοκαΐτειο», επισημαίνοντας πως «δεν μπορείς να μεταφέρεις ανθρώπους σαν αρνιά από τμήματα σε ξενοδοχεία».

«Αποασυλοποίηση, πρόσθεσε η Κατερίνα Μάτσα , απ' το ΨΝΑ, δε γίνεται με απλή διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων και κάγκελα στα παράθυρα (των ξενοδοχείων που μεταφέρθηκαν ασθενείς από το «Δαφνί»)», ενώ ο πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ Στάθης Τσούκαλος επισήμανε πως τη στιγμή που «υποβαθμίζεται το δημόσιο σύστημα υγείας αναπτύσσεται ο ιδιωτικός τομέας».

Χαρακτηριστική όμως είναι και η κατάσταση που διαμορφώθηκε από τις εισαγωγές κατόπιν εισαγγελικής εντολής τοξικομανών στο «Δρομοκαΐτειο». «Εμείς, δήλωσε ο Π. Κατσαφούρος, δεν είχαμε τμήμα τοξικομανίας. Δημιουργήθηκαν μικρές ομάδες τοξικομανών που έκλεβαν και διακινούσαν ναρκωτικά. Προσπαθήσαμε να βάλουμε σε άλλες δομές αυτά τα άτομα, χωρίς αποτέλεσμα».

Για την άμεση αντιμετώπιση της κατάστασης οι γιατροί ζήτησαν:

• Να επισπευστούν οι διαδικασίες για την άμεση επαναλειτουργία του ΨΝΑ με επισκευές κτιρίων και εγκατάσταση προκατασκευασμένων.
• Να γίνει άμεσα η τομεοποίηση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας στο λεκανοπέδιο.
• Να πληρωθούν άμεσα όλες οι κενές οργανικές θέσεις του ιατρικού και του άλλου προσωπικού και στα δυο ψυχιατρεία.
• Να αποκατασταθούν όλα τα κτίρια του «Δρομοκαΐτειου» για την άμεση ανακούφιση των υπερπληρωμένων ψυχιατρικών κλινικών.
• Να ενεργοποιηθούν όλοι οι ψυχιατρικοί τομείς των γενικών νοσοκομείων του Λεκανοπεδίου.
• Να διατεθεί ένας αριθμός νοσηλευτικών κλινών και των κλειστών τμημάτων του «Αιγινήτειου», για την κάλυψη αναγκών αναγκαστικών νοσηλειών της εφημερίας.

Τέλος, οι γιατροί ζήτησαν να σχεδιαστεί κεντρικά μια πολιτική για την ψυχική υγεία στο πνεύμα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.