Δίκαιος ο αγώνας της μικρομεσαίας αγροτιάς, αλλά απαιτεί ορισμένες προϋποθέσεις για να έχει αποτελέσματα, καθώς και προσοχή στις παγίδες που υπάρχουν, με σκοπό ώστε να εκτονωθεί ο αγώνας και να γενικευτεί ένα κλίμα απογοήτευσης και μοιρολατρίας.

Οι αγρότες και οι αγρότισσες δε θα καταφέρουν να προβάλουν αποτελεσματική αντίσταση στο νέο κύμα επίθεσης που δέχονται από την πολιτική της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης, ιδιαίτερα από την «Ατζέντα 2000» και τις επιλογές του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, αν δε σκύψουν με ευθύνη και ενδιαφέρον στα προβλήματα που έχει το αγροτικό συνδικαλιστικό κίνημα, αν δε βγάλουν γενικότερα πολιτικά συμπεράσματα για την πορεία της αγροτικής οικονομίας και τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Αλλιώς οι αγώνες θα φέρουν μηδαμινά και προσωρινά αποτελέσματα, ειδικά την περίοδο, ή στη φάση που διανύουμε.

Η μικρομεσαία αγροτιά πρέπει να δει ότι τα προβλήματα δεν είναι ούτε τοπικά ούτε αφορούν σε ένα μόνο προϊόν, π.χ., το βαμβάκι, τον καπνό, το λάδι. Μπορεί ένα προϊόν να χτυπιέται λίγο περισσότερο από ένα άλλο, μια περιοχή να έχει πιο οξυμένα προβλήματα από μια άλλη, αλλά η τάση είναι η ίδια και είναι γενική. Οσο περισσότερο προσαρμόζεται η ελληνική αγροτική οικονομία στις εντολές της ΕΕ και γενικότερα στις επιλογές της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς, τόσο θα συμβαίνει να μειώνονται και στην Ελλάδα οι ρυθμοί αύξησης της παραγωγής, και οι τιμές, των αγροτικών προϊόντων. Η τάση θα είναι να εξισώνονται οι τιμές ώστε οι εμποροβιομήχανοι και οι πολυεθνικές να αγοράζουν αγροτικά προϊόντα σε εξευτελιστικές τιμές, για να πουλάνε ακριβά και να βγάζουν υπερκέρδη.

Η αγροτιά της Θεσσαλίας και όλης της Ελλάδας πρέπει να συνειδητοποιήσει, ότι όλες οι πολιτικές που ακολουθούνται έχουν ένα και μοναδικό στόχο: Να συγκεντρωθεί η γη, η παραγωγή και το εισόδημα σε λιγότερα χέρια, στα χέρια των δυνάμεων του κεφαλαίου, σε βάρος της φτωχής αγροτιάς.

Επομένως, το αγροτικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να βάλει στο στόχαστρό του τη γενική τάση, τη γενική κατεύθυνση της πολιτικής και οπωσδήποτε να προβάλει κατάλληλα και σύγχρονα αιτήματα. Ορισμένα από τα αιτήματα των ηρωικών προηγούμενων κινητοποιήσεων της αγροτιάς τα έχει ξεπεράσει η ζωή.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι οι αγρότες μπορεί να βελτιώσουν τη θέση τους όταν δε διεκδικούν μαξιμαλιστικά αιτήματα. Τι θα πει μαξιμαλιστικά και υπερβολικά αιτήματα; Είναι υπερβολικό αίτημα να παλεύεις για την επιβίωση και τη βελτίωση της ζωής της αγροτικής οικογένειας, που έχει μικρή αγροτική εκμετάλλευση, να ζητά καλό εισόδημα, κρατική στήριξη, να ζητά κατοχύρωση της προσφοράς της, τα δικαιώματα για υψηλές συντάξεις, δωρεάν Παιδεία και Υγεία, να ζητά πιο ανθρώπινες συνθήκες στην ύπαιθρο;

Αυτοί που λένε ότι τα αιτήματα που στηρίζει το ΚΚΕ και ένα μεγάλο μέρος της φτωχής αγροτιάς είναι υπερβολικά, ή οι ίδιοι έχουν λιγότερα προβλήματα, γιατί πιθανά έχουν μεγαλύτερη αγροτική εκμετάλλευση, ή προτιμούν να πειθαρχήσουν στις εντολές των κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που δεν ανέχονται καμία αμφισβήτηση στις αντιαγροτικές επιλογές τους.

Δεν κερδίζει τίποτε ο αγρότης και η αγρότισσα διεκδικώντας αιτήματα-ψίχουλα, χωρίς να αγγίζει τη γενικότερη κατεύθυνση της πολιτικής. Κοροϊδεύει τον εαυτό του και τίποτε παραπάνω.

Εμείς πιστεύουμε ότι η αγροτιά, μέσα από συγκεκριμένα αιτήματα, πρέπει να θέσει σε αμφισβήτηση τη συνολική πολιτική που ακολουθείται στην αγροτική οικονομία.

Κεντρική ιδέα της δικής μας θέσης είναι ότι η ελληνική αγροτική οικονομία δεν μπορεί και δεν πρέπει να προσαρμόζεται στις ευρωπαϊκές επιλογές, όχι γιατί είναι ευρωπαϊκές αλλά γιατί είναι αντιλαϊκές. Η αγροτιά, όπως και ο ελληνικός λαός γενικότερα, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η σημερινή πολιτική είναι αναγκαστική και σωτήρια μόνο για την πλουτοκρατία, για τις κυβερνήσεις της σοσιαλδημοκρατίας και των φιλελεύθερων κομμάτων. Τα αιτήματα πρέπει να ακουμπούν και να ικανοποιούν τα πιο φτωχά στρώματα της αγροτιάς, το μικρό και μεσαίο νοικοκυριό. Στο επίκεντρο των αιτημάτων πρέπει να είναι διεκδικήσεις που διασφαλίζουν την αγροτιά, χωρίς επηρεασμό από τις κοινοτικές δεσμεύσεις. Η αγροτιά πρέπει να αποδεσμευτεί από τη λογική της συμμόρφωσης στις από τα πάνω δεσμεύσεις, να αποδεσμευτεί από τις υποχρεώσεις που ανέλαβε η ελληνική κυβέρνηση σε βάρος της στα κοινοτικά όργανα. Μόνο τότε θα μπορέσει να επιβάλει μέτρα και λύσεις που την ανακουφίζουν.

Η διαμάχη μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν είναι διαφωνία για το ποια πολιτική είναι περισσότερο φιλοαγροτική, αλλά κομματική αντιδικία οξυμένη μπροστά στις εκλογές για το ποιο από τα δύο κόμματα θα ξεγελάσει την αγροτιά και θα της κλέψει τις ψήφους. Η ΝΔ τα προηγούμενα χρόνια ήταν πιο ελαστική στα δίκαια αιτήματα της αγροτιάς, προκειμένου να αποκτήσει φιλοαγροτικό προφίλ. Σήμερα, που πιστεύει ότι θα ξανακυβερνήσει σε 2 χρόνια, σήμερα βάζει γύψο στα δίκαια αιτήματα της αγροτιάς, υποστηρίζει λύσεις που ούτε ως ασπιρίνη δεν κάνουν, ώστε να μην αναλάβει ως αντιπολίτευση υποχρεώσεις που δεν πρόκειται να τις ικανοποιήσει αν γίνει κυβέρνηση.

Καλούμε τη φτωχή αγροτιά να προβληματιστεί και να συζητήσει μαζί μας την κεντρική ιδέα της δικής μας πρότασης για ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, με κριτήριο τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας υπέρ του λαού και όχι υπέρ των εμποροβιομηχάνων και της Κοινότητας. Για αγροτική οικονομία που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες διατροφικές και καταναλωτικές ανάγκες του λαού. Για στήριξη των προϊόντων τα οποία θα κάνουν τη χώρα ικανή να μετέχει σε διεθνείς ισότιμες οικονομικές σχέσεις και συνεργασίες που στηρίζουν την αντιμετώπιση του παγκόσμιου επισιτιστικού προβλήματος. Θα εξασφαλίζει πρώτη ύλη στη μεταποιητική βιομηχανία και θα συμβάλλει στην απασχόληση στην ύπαιθρο, ακόμα και στην ενθάρρυνση επιστροφής. Κριτήριο για μια τέτοια ανάπτυξη πρέπει να είναι το εισόδημα του μικρομεσαίου αγρότη και η δημιουργία ενός σύγχρονου παραγωγικού συνεταιρισμού, που στηρίζει το αγροτικό νοικοκυριό. Βεβαίως, ο συνεταιρισμός αυτός δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά και αποτελεσματικά στο σημερινό περιβάλλον, αλλά στο περιβάλλον της λαϊκής οικονομίας, μιας οικονομίας που στηρίζει αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού.

Η αγροτιά με τους αγώνες της μπορεί να παρέμβει σε κάποια άμβλυνση των προβλημάτων, για κάποιο διάστημα, όμως πρέπει πια να αποφασίσει ότι μόνη της δεν μπορεί. Πρέπει να συμμαχήσει με την εργατική τάξη και τους μικρομεσαίους της πόλης, να έχει χειραφετημένο κίνημα από την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να βάλει πλώρη για δραστική αλλαγή στο συσχετισμό δύναμης. Διαφορετικά θα δεχτεί συντριπτικά χτυπήματα.