Σημειώνει χαρακτηριστικά το Επιμελητήριο:

«Η "Αλκυονίδα" από το 1969, στην οδό Ιουλιανού, έγινε πολύ γρήγορα το κέντρο του ενδιαφέροντος του κινηματογραφόφιλου κοινού και σφράγισε μια ολόκληρη εποχή, με τις επιλεγμένες κινηματογραφικές προβολές, που έφεραν στο κοινό ό,τι πιο προοδευτικό και καινοτόμο είχε να προσφέρει η σύγχρονη κινηματογραφία.

Η "Αλκυονίς" δεν πρόβαλλε μόνο ταινίες από τα τότε γνωστά γραφεία εισαγωγής και διανομής ταινιών, αλλά έκανε εισαγωγή και η ίδια σε ταινίες, που θα προορίζονταν για αποκλειστική προβολή στην αίθουσά της. Ετσι, το νεότερο αθηναϊκό κοινό γνωρίζει τον Αϊζενστάιν από τις ταινίες "Ιβάν ο Τρομερός", "Αλέξανδρος Νιέφσκι" που προβάλλονται για πρώτη φορά, τον Μίκλος Γιάντσο στις ταινίες "Νικημένοι", "Ο ήχος της σιωπής", τον Ναγκίσα Οσίμα με την "Τελετή" και άλλους σπουδαίους σκηνοθέτες, άγνωστους όμως στο κοινό της πρωτεύουσας, καθώς και σημαντικές ταινίες του αμερικανικού κινηματογράφου, με αφιερώματα στο γουέστερν, στον Ελία Καζάν, στο φιλμ νουάρ κ.ά... Εκεί κατ' αποκλειστικότητα προβλήθηκε το 1971 η "Αναπαράσταση" του Θ. Αγγελόπουλου, που έφτασε τα 11.000 εισιτήρια μόνο την πρώτη βδομάδα προβολής της. Σημαντικά κινηματογραφικά γεγονότα αποτέλεσαν οι προβολές ελληνικών ταινιών, με αντισυμβατική γραφή και περιεχόμενο, ως σχεδόν πολιτική πράξη απέναντι στη δικτατορία πυροδοτώντας ένα κλίμα έντονα αντιδικτατορικό, εντός της αίθουσας.

Με την πτώση της χούντας και την υποχώρηση της αυστηρής λογοκρισίας, η "Αλκυονίδα" προβάλλει το σύνολο σχεδόν της πρωτοπορίας του σοβιετικού κινηματογράφου. Αϊζενστάιν, Μπουτόβκιν, Ντοβζένκο κ.ά., παράλληλα με την παρουσίαση των νέων τάσεων του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Ομως στις αρχές του '90, η πολιτική σχετικά με τη διανομή αλλάζει και η "Αλκυονίδα" αδυνατεί πλέον να προβάλλει τις ταινίες που θέλει, με κόστος το κλείσιμό της.

Ξανάνοιξε μετά από είκοσι τρία χρόνια από τη "ΝewStar", πατώντας πάνω στα ίδια βήματα της ιστορικής της ξεχωριστής διαδρομής. Μάλιστα, με την ανακαίνισή της αποκαλύφθηκε μέσα στην αίθουσα προβολής και ένα ιδιαίτερο έργο τέχνης, ένα σημαντικό διακοσμητικό ανάγλυφο μήκους 60 μέτρων του διακεκριμένου γλύπτη Δημήτρη Αρμακόλλα, που δεν βρίσκεται πια στη ζωή.

Θεωρούμε ότι η "Αλκυονίδα" είναι χώρος δεμένος με την πορεία της ελεύθερης σκέψης στη σύγχρονη Ελλάδα και με το λαϊκό κίνημα και σηματοδοτεί τις καλύτερες στιγμές της κινηματογραφικής δημιουργίας, μακριά και έξω από την άλωση της κινηματογραφίας από την πολιτιστική βιομηχανία και τη γυαλιστερή κουλτούρα του σελοφάν».