Την πρόταση κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης, που έχει ψηφιστεί ομόφωνα από τη Γενική του Συνέλευση, κατέθεσε ξανά κατά τη διάρκεια κινητοποίησης που πραγματοποίησε τις προηγούμενες μέρες στο υπουργείο Εργασίας το Σωματείο Εργαζομένων σε Μονάδες - Ιδρύματα - Σχολεία Ειδικής Αγωγής (ΣΕΜΙΣΕΑ), διεκδικώντας την άμεση και υποχρεωτική εφαρμογή της.

Η στάση του υπουργείου και της κυβέρνησης ωστόσο, που επιστράτευσαν κάθε λογής προσχήματα για να μη δεσμευτούν απέναντι στη δίκαιη διεκδίκηση των εργαζομένων, αποτέλεσε άλλη μια επιβεβαίωση του κάλπικου χαρακτήρα του κυβερνητικού αφηγήματος περί «επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων» και «ενίσχυσης των εργαζομένων στη μεταμνημονιακή εποχή»...

Μπροστά στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας που επικρατούν στον κλάδο, το Σωματείο με το σχέδιο κλαδικής ΣΣΕ προτάσσει:

-- Τη σταθερή εργασία αντί της περιπλάνησης σε όλη την Αττική, που αναγκάζει τους εργαζόμενους να δουλεύουν το πρωί σ' ένα Κέντρο στο Περιστέρι, το μεσημέρι στον Πειραιά, το απόγευμα στην Αγία Παρασκευή... Πολλοί απ' τους εργαζόμενους δουλεύουν «μαύρα», προσλαμβάνονται το Σεπτέμβρη και απολύονται τον Ιούλη χωρίς να γνωρίζουν αν θα δουλέψουν την επόμενη χρονιά, χωρίς να έχουν ασφάλιση και να δικαιούνται ταμείο ανεργίας.

-- Το 7ωρο - 5ήμερο αντί της εξαντλητικής δεκάωρης και δωδεκάωρης εργασίας, ακόμη και τα Σαββατοκύριακα. Το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο έναντι της εξάντλησης και της μονομέρειας της ζωής των εργαζομένων.

-- Την επιβάρυνση του εργοδότη για την ασφάλιση των εργαζομένων μέσω ΙΚΑ - ΕΦΚΑ, αντί της αυτασφάλισης.

-- Την πληρωμή εποπτειών και των επιστημονικών ομάδων (που εκτιμούν την πορεία ενός παιδιού και οργανώνουν το επόμενο θεραπευτικό πρόγραμμα), αντί της απλήρωτης εργασίας.

Σταθερά στο πλευρό του ΣΕΜΙΣΕΑ βρίσκονται οι δυνάμεις της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων, του Ενιαίου Συλλόγου Γονέων ΑμεΑ Αττικής και Νήσων, καθώς η υπόθεση της εξασφάλισης καλύτερων εργασιακών όρων των εργαζομένων συνδέεται άμεσα και με τη διασφάλιση των δικαιωμάτων χιλιάδων παιδιών με αναπηρίες και των οικογενειών τους.

Αντίθετα, απέναντι σε αυτές τις διεκδικήσεις στέκεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υπερασπιζόμενη ουσιαστικά την «κανονικότητα» της ΕΕ και του κεφαλαίου, το νομοθετικό πλαίσιο που επιτρέπει την καταστρατήγηση των εργατικών δικαιωμάτων για τη θωράκιση των επιχειρηματικών κερδών, υπονομεύοντας συγχρόνως το δικαίωμα χιλιάδων λαϊκών οικογενειών και των παιδιών τους να έχουν αποκλειστικά δωρεάν πρόσβαση σε κάθε εκπαιδευτική δραστηριότητα και σε θεραπεία υψηλών προδιαγραφών που έχουν ανάγκη.

Κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης στο υπουργείο Εργασίας και λόγω απουσίας της υπουργού, το Σωματείο συναντήθηκε με την αναπληρώτρια υπουργό, Θεανώ Φωτίου, η στάση της οποίας ήταν η εξής: Αρχικά... «δεν θυμόταν» το Σωματείο. Στη συνέχεια, ζήτησε αριθμό εργαζομένων στον κλάδο και αριθμό μελών, θέτοντας ουσιαστικά ζήτημα «αντιπροσωπευτικότητας» του Σωματείου. «Δεν θυμόταν» να έχει ξανακατατεθεί η πρόταση κλαδικής Σύμβασης και ζήτησε αριθμούς πρωτοκόλλου. Τελικά, προσπάθησε να παρακινήσει τους εργαζόμενους να καταθέσουν την πρότασή τους στους εργοδότες και... «το υπουργείο θα βοηθήσει όπου μπορεί», την στιγμή μάλιστα που ειδικά στα ΝΠΙΔ το κράτος είναι χρηματοδότης και σε κάποιες περιπτώσεις συμμετέχει στη διοίκηση...

Τις διόλου αθώες «προτάσεις» και προφάσεις της ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας αποκωδικοποιεί σήμερα στον «Ριζοσπάστη» η γραμματέας του ΣΕΜΙΣΕΑ, Γεωργία Κουρή.

«Δεν είναι η πρώτη φορά που η κ. Φωτίου βάζει θέμα "αντιπροσωπευτικότητας"», σχολιάζει η Γ. Κουρή. «Είναι πάγια τακτική της απέναντι σε σωματεία, συλλόγους γονέων, οποιουδήποτε η γραμμή βρίσκεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των εργοδοτών των οποίων η κυβέρνηση υπερασπίζεται. Κι όλα αυτά, την ίδια στιγμή μάλιστα που η ίδια η κυβέρνηση υπονομεύει τη συμμετοχή των εργαζομένων στα σωματεία, αφενός στηρίζοντας τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό που σπέρνει την απογοήτευση και τη μοιρολατρία, αφετέρου δυσχεραίνοντας ολοένα και περισσότερο την καθημερινότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι: Εργασιακές σχέσεις - "λάστιχο", μισθοί πείνας, ανύπαρκτες δομές για τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, τα ΑμεΑ».

«Η αληθινή αντιπροσωπευτικότητα ενός σωματείου κρίνεται από την ικανότητά του να αφουγκράζεται τις αγωνίες και τις ανάγκες των εργαζομένων και στη βάση αυτών να διαμορφώνει κατάλληλο πλαίσιο διεκδικήσεων», υπογραμμίζει. «Ετσι κερδίζουν τα σωματεία νέους εργαζόμενους, έτσι κερδίζουν απήχηση και σταδιακά μαζικοποιούνται. Πάνω σ' αυτήν τη λογική, πατώντας στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων του κλάδου, το ΣΕΜΙΣΕΑ μπήκε στους χώρους δουλειάς, γνώρισε τους εργαζόμενους του κλάδου και τις ανάγκες τους. Με τη δική τους συμβολή, μέσα από συχνές Γενικές Συνελεύσεις, διαμόρφωσε πλαίσιο αιτημάτων που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κλάδου, υπερασπίστηκε συναδέλφους που ήρθαν αντιμέτωποι με την εργοδοτική ασυδοσία και τρομοκρατία, με την απλήρωτη δουλειά, με την απόλυση, έχτισε σχέδιο κλαδικής Σύμβασης που συζητήθηκε, εμπλουτίστηκε από τις συζητήσεις, αναμορφώθηκε κι έφτασε να ψηφιστεί ομόφωνα στη Γενική Συνέλευση. Οι εργαζόμενοι απευθύνονται σε αυτό και το εμπιστεύονται. Σ' αυτό βασίζεται και η πεποίθησή μας πως το ΣΕΜΙΣΕΑ εκπροσωπεί τον κλάδο».

Απέναντι σε όλα αυτά, είναι χαρακτηριστική η στάση που κρατάει η ΠΟΜΕΕΑ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή), η οποία έχει να συνεδριάσει εδώ και δύο χρόνια, τη στιγμή μάλιστα που η θητεία του Διοικητικού Συμβουλίου λήγει σήμερα.

«"Η δική τους" φιλοκυβερνητική και φιλοεργοδοτική ομοσπονδία είναι άφαντη στους χώρους δουλειάς, μακριά από τα προβλήματα και τις ανάγκες των εργαζομένων», λέει η Γ. Κουρή. «Χωρίς συνεδρίαση Διοικητικού Συμβουλίου, χωρίς ουσιαστική δράση, επιδίδονται μόνο στο να βγάζουν ανακοινώσεις στις γενικές απεργίες. Τέτοιες ανακοινώσεις μάλιστα που καλούν σε κοινό αγώνα εργοδότες και εργαζόμενους. Ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που καλούν τους εργαζόμενους σε "υπομονή και αναγκαίες θυσίες στα δύσκολα". Με την τακτική τους επιχειρούν να σπείρουν τη μοιρολατρία και το "τίποτα δεν γίνεται" στις συνειδήσεις των εργαζομένων».

«Ο συγκεκριμένος κλάδος», μας εξηγεί η γραμματέας του ΣΕΜΙΣΕΑ, «λόγω της ανυπαρξίας κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης ανήκει σ' εκείνους που πρώτα "χτυπιούνται" και κάθε φορά προβάρονται νέες μορφές εκμετάλλευσης, όπως η αυτασφάλιση, η περιπλανώμενη και δωδεκάωρη εργασία. Οι εργαζόμενοι απροστάτευτοι κι ανίσχυροι οδηγούνταν σε ατομικές διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες, οι οποίοι μέχρι και τώρα "παίζουν μπάλα" μόνοι τους, θέτοντας όρους εργασιακής ζούγκλας».

Προσπερνώντας όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση, στη συνάντηση που έγινε κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης του Σωματείου, εμφανίστηκε να... «ανησυχεί» μήπως και η πρόταση της Σύμβασης «δεν αρέσει σ' όλους τους εργαζόμενους του κλάδου»!

Καθόλου τυχαία, η αναπληρώτρια υπουργός αντιπρότεινε ως «λύση» την υπογραφή επιχειρησιακών Συμβάσεων, ισχυριζόμενη μάλιστα ότι «ίσως να μη συμφέρει τους εργαζόμενους η υπογραφή κλαδικής στα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου». Καμία απάντηση δεν έδωσε βέβαια στην παρατήρηση του κλαδικού σωματείου ότι τα επιχειρησιακά σωματεία είναι μόλις 5 ενώ είναι δεκάδες τα ΝΠΙΔ (Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου) και χιλιάδες οι εργαζόμενοι σε αυτά...

«Κατ' απαίτηση όλων των εργοδοτών προωθούνται οι επιχειρησιακές έναντι των κλαδικών Συμβάσεων», εξηγεί η Γ. Κουρή, «γιατί οι επιχειρησιακές Συμβάσεις, με κριτήριο τη μεγαλύτερη δυνατή κερδοφορία της κάθε επιχείρησης, μπορεί να γίνουν πολύ "ευέλικτες" και ευπροσάρμοστες όσον αφορά τις ανάγκες της εργοδοσίας, σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Επιπλέον, υπονομεύοντας τις κλαδικές ΣΣΕ και προτάσσοντας τις επιχειρησιακές, η κυβέρνηση επιδιώκει να πετύχει και ένα χτύπημα στην ενότητα του κλάδου, να καλλιεργήσει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους εργαζόμενους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι οι εργαζόμενοι στα ΝΠΙΔ, που πληρώνονται με την ΚΥΑ, θεωρούν προνομιούχους τους συναδέλφους τους που πληρώνονται με το μισθολόγιο του Δημοσίου».

«Οι κλαδικές Συμβάσεις», τονίζει, «βοηθούν στην ενιαία διαμόρφωση πλαισίου αιτημάτων των εργαζομένων του κλάδου, με βάση τις δικές τους ανάγκες και όχι αυτές των εργοδοτών. Η κλαδική Σύμβαση ρυθμίζει όλα τα ζητήματα που άπτονται των εργασιακών συνθηκών - ωράρια, άδειες, διαλείμματα κ.λπ. - αλλά και τα μισθολογικά θέματα, τα επιδόματα κ.λπ. Στις σημερινές συνθήκες που δεν υπάρχει κλαδική Σύμβαση οι εργαζόμενοι βιώνουν μια τραγική κατάσταση, γιατί ο καθένας μόνος του και ανίσχυρος προσπαθεί να διαπραγματευτεί».

Η γραμματέας του Σωματείου στέκεται στη λειτουργία των ΝΠΙΔ, τα οποία ενισχύθηκαν ιδιαίτερα μέσω τον προγραμμάτων της ΕΕ, εξηγώντας ότι αυτό το καθεστώς εξυπηρετεί το αστικό κράτος για να αποποιείται την ευθύνη του απέναντι στα ΑμεΑ, «γλιτώνοντας» από τη δημιουργία δημόσιων και δωρεάν δομών.

Οταν κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης το Σωματείο έβαλε ζήτημα να περάσουν τα ΝΠΙΔ στο Δημόσιο, τουλάχιστον εκείνα που πληρούν τις προϋποθέσεις, η υπουργός έθεσε ζήτημα... συνταγματικότητας.

«Είναι προφανείς οι προθέσεις τους και καμία σχέση δεν έχουν με την δημιουργία δημόσιων και δωρεάν δομών Ειδικής Αγωγής, Πρόνοιας κ.λπ.», αναφέρει η Γ. Κουρή. «Είναι χαρακτηριστικό ότι και στο ΝΠΙΔ "Σικιαρίδειο", όπου υπάρχουν διορισμένοι από την κυβέρνηση πρόεδρος και μέλη Διοικητικού Συμβουλίου, οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε κινητοποιήσεις για τα δεδουλευμένα 4 μηνών, την υποστέλεχωση και τις συνολικές ελλείψεις».

«Παρόμοια είναι η κατάσταση σ' όλα τα ΝΠΙΔ», προσθέτει. «Οι εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι ένα και δύο χρόνια, βλέπουν τους μισθούς τους να πέφτουν, σε αρκετούς έχουν κοπεί τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και το επίδομα αδείας, η δουλειά τους εντατικοποιείται κυρίως μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων».

Αντίστοιχα, στα αμιγώς ιδιωτικά κέντρα«οι εργαζόμενοι βιώνουν την περιπλανώμενη δωδεκάωρη εργασία, την αυτασφάλιση, τις απλήρωτες επιστημονικές ομάδες και εποπτείες, την έλλειψη ελεύθερου χρόνου και μέτρων προστασίας της μητρότητας. Κι όπως δέχονται χτυπήματα οι εργαζόμενοι, χτυπήματα δέχονται και τα παιδιά που εξυπηρετούμε».

Αλλο ένα από τα σημαντικά ζητήματα που απασχολεί το ΣΕΜΙΣΕΑ είναι η επιτακτική ανάγκη για μέτρα προστασίας της μητρότητας, ειδικά στις εργαζόμενες με «μπλοκάκι».

Ενδεικτικό της εργασιακής ζούγκλας που έχει διαμορφωθεί είναι ότι οι εργαζόμενες με «μπλοκάκι» όταν μένουν έγκυες συνεχίζουν να πληρώνουν την ασφάλειά τους, παρότι θα σταματήσουν την εργασία τους για τον τοκετό και τη λοχεία και ως «συνεργάτες» δεν θα αμείβονται. Αν χρειαστεί να διακόψουν την εργασία τους λόγω επαπειλούμενης εγκυμοσύνης χάνουν τη δουλειά τους, ακόμα κι αν χρειαστεί να σταματήσουν μόνο για λίγες βδομάδες. Οι θεραπείες - ειδικά μαθήματα κ.ο.κ. με το παιδί ή τον ενήλικο θα ανατεθούν σε άλλο θεραπευτή/παιδαγωγό, παρά το γεγονός μάλιστα ότι δεν ενδείκνυται η εναλλαγή προσώπων με τα οποία έχει δημιουργηθεί σχέση εμπιστοσύνης.

Ακόμη κι εδώ, όμως, το υπουργείο απέφυγε να δεσμευτεί...

Το Σωματείο συνεχίζει τη δράση του σε κάθε χώρο δουλειάς. Σε αυτό το πλαίσιο, στις 21 Οκτώβρη πραγματοποιεί Γενική Συνέλευση, στις 5 μ.μ., στα γραφεία του (Χαλκοκονδύλη 37, 2ος όροφος), για την οργάνωση και τη συμμετοχή των εργαζομένων του κλάδου στην απεργία στις 8 Νοέμβρη.