Ναι! Στην «κόκκινη» πόλη, χτες βράδυ, άρχισε να «γλυκοχαράζει». Για άλλη μια φορά οι δεκάδες χιλιάδες σύντροφοι, κάθε ηλικίας, όλοι εκείνοι που κανείς δεν μπορεί να τους «φράξει το δρόμο», που κανείς δεν μπορεί να τους «εμποδίσει να βαδίσουν», ήταν εκεί στέλνοντας ένα μήνυμα σ' όλους εκείνους που «η πίκρα κι η οργή, μέσα τους πληγή»: «Ζυγώνει η στιγμή που θα γεννηθεί ένας κόσμος σωστός»... Κόκκινη πόλη... «κανονικός σφυγμός, σίγουρο χέρι, κανονικός σφυγμός, σίγουρος δρόμος». Ηταν όλοι εκεί! Φερμένοι από την ανάσα της μνήμης, από την αναπνοή του μέλλοντος, όλοι σφίγγοντας ο ένας το χέρι του άλλου. Είναι σίγουρη η ελπίδα όταν τα χέρια σμίγουν, όταν οι καρδιές χτυπούν «δυνατά όπως χτυπάει μια...