«Τούτα τα απομνημονεύματα ή οι αναμνήσεις μου γράφτηκαν με παύσεις και κομματιαστά, καθώς ξεχνιόμουν, αλλά έτσι ακριβώς είναι και η ζωή. Η παύση, η ανάπαυλα του ύπνου, μας επιτρέπει να αντέχουμε τις μέρες της εργασίας. Πολλές από τις αναμνήσεις μου είχαν θολώσει, όταν ήθελα να τις ανακαλέσω - είχαν γίνει σκόνη και ήταν σαν κρύσταλλο θρυμματισμένο που δεν ξαναγίνεται κρύσταλλο. Τα απομνημονεύματα του απομνημονευματογράφου δεν είναι τα απομνημονεύματα του ποιητή. Ο πρώτος μπορεί να έζησε λιγότερο, αλλά φωτογράφισε πολύ περισσότερα πράγματα και μας τέρπει με την επιμέλεια που δείχνει στην ανάδειξη των λεπτομερειών. Ο άλλος μας παραδίδει μια πινακοθήκη φαντασμάτων που συγκλονίστηκαν από τη...