...Η πολιορκία κάθεται και περιμένει. Περιμένει καθισμένη σε μια σαραβαλιασμένη σκάλα και γύρω άγρια η καταιγίδα. Είμαστε μόνοι, κατάμονοι, Σαν μεθυσμένοι από τη μοναξιά μας Κι από κανένα σπάνιο ουράνιο τόξο. Εχουμε αδέλφια στον κόσμο παντού· όμορφα αδέλφια· μας αγαπούν. Μας κοιτάζουν και κλαίνε, και λένε μυστικά: «Αχ και να 'ταν εδώ αυτή η πολιορκία! Θα...» Μα δεν τελειώνουν την πρότασή τους. Δεν μας αφήνουν μόνους. Οχι, δεν μας αφήνουν μόνους... Με αυτό το απόσπασμα από την «Κατάσταση πολιορκίας» του Μαχμούντ Νταρουίς ξεκινάμε τη στήλη μας σήμερα, καθώς την ώρα που γράφεται, στο Σύνταγμα όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο αντηχούν οι φωνές των διαδηλωτών «Λευτεριά στην Παλαιστίνη»! Τίποτα...

1374 λέξεις, στήλη: ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, σελ.: 23