Νόμοι και αποφάσεις καθιστούν την καλλιτεχνική δημιουργία απαγορευτική. Από το 1992 ο χώρος δέχεται σειρά επιθέσεων: 1. Το στυγνό και απάνθρωπο για την εργατική τάξη φορολογικό σύστημα αντιμετωπίζει τον δημιουργό - καλλιτέχνη ως «ελεύθερο επαγγελματία», κατατάσσοντας το έργο τέχνης στα «επιτηδεύματα». 2. Το θέμα των «πνευματικών δικαιωμάτων» των δημιουργών έχει μετεξελιχθεί θεσμικά τελευταία σε θέμα «πνευματικής ιδιοκτησίας». Και ως «ιδιοκτησία» περνά στα χέρια των επιχειρηματιών της καπιταλιστικής πολιτιστικής βιομηχανίας και των εταιρειών διαχείρισής της, πράγμα που δολίως και υπούλως εδραιώνει και επεκτείνει το νομοσχέδιο για την πνευματική ιδιοκτησία που η κυβέρνηση σήμερα...

1014 λέξεις, σελ.: 30

488 λέξεις, στήλη: ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ, σελ.: 30