Με ελάχιστους διαλόγους και χωρίς καθόλου σχεδόν μουσική, η πρόσφατη κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου κλασικού μυθιστορήματος της Εμιλι Μπροντέ - από τους ακρογωνιαίους λίθους της αγγλικής λογοτεχνίας. Η ταινία βουτηγμένη στον ήχο της σιωπής και τα ακούσματα της άγριας φύσης. Στο βούισμα του ανέμου στα ρείκια, στα μακρινά γαυγίσματα και το χτύπο της βροχής, στοιχεία που αυξάνουν την ένταση του πάθους, στοιχεία οργανικά υφασμένα στην ιστορία. Για πρώτη ωστόσο φορά, στην ταινία της Βρετανής σκηνοθέτιδας Αντρέα Αρνολντ, ο ορφανός Χίθκλιφ, που η Μπροντέ στο βιβλίο της περιγράφει με «μελαψό δέρμα» έγινε - ποιητική αδεία - μαύρος. Συνειδητή η επιλογή της Αρνολντ, που θέλησε με τον τρόπο...