Η είδηση ότι περισσότεροι από 46 εκατομμύρια Αμερικανοί, δηλαδή το 15% του πληθυσμού των ΗΠΑ, ζούσαν τον Απρίλη του 2011, κατά 2,5% περισσότεροι από πέρσι, χάρη σε κουπόνια που λάμβαναν για την αγορά τροφίμων, όπως επίσημα ανακοίνωσε το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, φέρνει στην επιφάνεια όλη την ουσία του καπιταλιστικού συστήματος . Αν, μάλιστα, αναλογιστεί κανείς ότι στις μητροπόλεις του καπιταλιστικού «παραδείσου» των ΗΠΑ, σήμερα, το έτος 2011, διανέμονται κουπόνια στο Τέξας σε 3,9 εκατομμύρια ανθρώπους, στην Καλιφόρνια σε 3,7 εκατομμύρια, στη Φλόριντα και τη Νέα Υόρκη από 3 εκατομμύρια η καθεμία, ενώ στην Αλαμπάμα υπήρχε κάθετη αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που λαμβάνουν τέτοιου είδους «επιδόματα διατροφής» και από 800.000 ανέβηκε στο 1,7 εκατομμύριο, λόγω και των καταστροφών που προκάλεσαν οι ανεμοστρόβιλοι, τότε η εικόνα γίνεται ακόμα πιο δραματική. Τα κουπόνια αυτά, που κατά μέσο όρο αντιπροσωπεύουν 300 δολάρια το μήνα, δηλαδή 10 δολάρια τη μέρα, χορηγούνται στους δικαιούχους και ανταλλάσσονται στα σούπερ μάρκετ μόνο για τρόφιμα.

Μη σπεύσει κάποιος να πει πως πρόκειται για το «κράτος πρόνοιας» των ΗΠΑ, γιατί αυτό εφ' ενός μεν δεν υπάρχει ούτε καν στα χαρτιά και αφ' ετέρου η κάλυψη της εξαθλίωσης του ανθρώπου και η εξασφάλιση ενός κομματιού ψωμιού, σε αυτό αντιστοιχούν, δεν είναι «κράτος πρόνοιας» αλλά απλά μια δικλείδα ασφάλειας του συστήματος. Το πραγματικό «κράτος πρόνοιας» είναι αυτό που εξασφαλίζει τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες και προάγει συνολικά το επίπεδο ζωής στην κοινωνία κατανέμοντας με δίκαιο τρόπο τα παραγόμενα αγαθά. Τέτοιο ήταν το κράτος στις χώρες όπου οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός, το οποίο εξασφάλιζε τα δικαιώματα, στην Εργασία, στην Παιδεία, στην Υγεία, στον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό. Αντίθετα, τα «κουπόνια» στις ΗΠΑ είναι το εισιτήριο στην καπιταλιστική εξαθλίωση και βαρβαρότητα. Είναι κουπόνια στα οποία οδηγεί η «ελεύθερη αγορά» και δεν πρόκειται για μέθοδο δίκαιης κατανομής στην κοινωνία του παραγόμενου προϊόντος, αλλά για διαδικασία εκτόνωσης της φτώχειας και της εξαθλίωσης που οδηγεί η ασύδοτη δράση των πολυεθνικών. Δείχνει τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς σε συνθήκες ιμπεριαλισμού δείχνει να μην έχει άλλες επιλογές από τη διαχείριση της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της βαρβαρότητας που το ίδιο παράγει.