«Η σημερινή πανεργατική απεργία και οι απεργιακές συγκεντρώσεις είναι η απάντηση που δίνουμε ενάντια στα μέτρα που εφαρμόζονται, τα νέα αντεργατικά μέτρα που έχει έτοιμα η κυβέρνηση και μεθοδεύει το πότε θα τα φέρει στη Βουλή» υπογράμμισε ο Νίκος Παπαγεωργίου, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, ο οποίος έκανε την κεντρική ομιλία στη χτεσινή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα.

«Το ταξικό κίνημα οργανώνει την αντεπίθεση, ανασυντάσσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και αναπτύσσει κοινό αγώνα με την αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους, τους ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες, τη νεολαία, τις γυναίκες», πρόσθεσε.

«Πρωτοπόρα σωματεία και κλάδοι τραβούν μπροστά και δίνουν το σύνθημα», τόνισε, αναφερόμενος αναλυτικά στους αγώνες που δίνουν σωματεία και κλάδοι όπως οι ναυτεργάτες, οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ, στην εταιρεία «Αφοι Βλάχου», στον «Ευαγγελισμό» και σε άλλους χώρους δουλειάς που παλεύουν ενάντια στο αίσχος των «δουλεμπορικών» και των εργολαβιών, οι εργαζόμενοι στο ξενοδοχείο «Athens Ledra» που παλεύουν για 7 μήνες.

«Οι αγώνες αυτοί, καθένας χωριστά και όλοι μαζί δείχνουν το δρόμο που πρέπει να τραβήξουμε, ανοίγοντας μέτωπα παντού, αυξάνοντας και δυναμώνοντας καθημερινά τα κάστρα αντίστασης και διεκδίκησης απέναντι σε εργοδότες και κυβέρνηση.

(...) Κριτήριο για το πλαίσιο αιτημάτων μας ήταν και είναι οι δικές μας ανάγκες. Απαιτούμε κάλυψη των απωλειών μας που ούτε τις ξεχάσαμε, ούτε τις αφήνουμε πίσω, όπως οι ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που όχι μόνο έχουν παραιτηθεί από καιρό, αλλά έχουν ταυτιστεί με τον ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές οργανώσεις.

(...) Με όλα αυτά, συνάδελφοι και συναδέλφισσες, αναμετριόμαστε, δημιουργώντας από τα κάτω, σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά συνθήκες αντεπίθεσης, σε κάθε κλάδο, σε κάθε σωματείο. Τώρα είναι η ώρα να είναι πιο πολλοί αυτοί που "θα κάνουν τη διαφορά". (...)

Ξέρουμε πια ότι "σωτήρες" δεν υπάρχουν. Μόνο οι αγώνες μας μπορούν να ανοίξουν δρόμο μπροστά, αρκεί να είναι μαζικοί, μαχητικοί, αποφασιστικοί, με επιθετική διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών. Και η σημερινή απεργία είναι ένας σταθμός σε αυτήν την υπόθεση, όπως ήταν πρόσφατα με το μεγάλο συλλαλητήριο για τις ΣΣΕ, η κατάθεση νόμου 517 Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και συνδικάτων, για την οποία όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, δεν έχουν βγάλει άχνα.

(...) Ξέρουμε ότι ο αγώνας θα κριθεί στην οργάνωση, πόσο περισσότεροι εργάτες θα πυκνώνουν τις γραμμές των σωματείων. Στον προσανατολισμό των σωματείων, στη γραμμή και στο πλαίσιο πάλης. Στο αν κατανοείται ευρύτερα ποιους έχουμε απέναντί μας. Στον μονόδρομο να τους ανατρέψουμε κι όχι να βαδίσουμε πλάι με τους εκμεταλλευτές μας. Στο πόσο θα δυναμώσει το μεγάλο όπλο του λαού που είναι η συμμαχία εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχομεσαίας αγροτιάς, γυναικών και νεολαίας. Χαιρετίζουμε τα μπλόκα των αγροτών, τους αγροτικούς συλλόγους που συμμετέχουν σήμερα στην απεργία και ξαναζεσταίνουν τα τρακτέρ του αγώνα.

Αλλά και ο αγώνας θα κριθεί στο πόσο θα δυναμώσει μέσα στα συνδικάτα η πάλη ενάντια στον εθνικισμό, στο σοβινισμό, στο ρατσισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Το δυνάμωμα της αλληλεγγύης με τους άλλους λαούς, στους πρόσφυγες και μετανάστες, η απομόνωση σε όλους τους εργασιακούς χώρους της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας των αφεντικών, της Χρυσής Αυγής. (...) Καλούμε τα συνδικάτα σε όλη τη χώρα να οργανώσουν και να εκδηλώσουν την αλληλεγγύη τους, υλική, πολιτιστική και κάθε άλλου είδους. Να γεμίσουν τα γραφεία των συνδικάτων κουβέρτες, χοντρά ρούχα, τρόφιμα, παιχνίδια και ό,τι άλλο μπορεί να απαλύνει τον πόνο όσων υποφέρουν.

(...) Κάθε μέρα που περνά επιβεβαιώνεται πως για τους εργαζόμενους ο σημερινός δρόμος ανάπτυξης όχι μόνο δεν θα μας επιστρέψει στα χρόνια πριν την κρίση, αλλά αντίθετα παγιώνει και επεκτείνει τα αντιλαϊκά μέτρα, ακριβώς γιατί στηρίζεται σε αυτά.

Η ανάπτυξή τους και τα κέρδη τους είναι οι δικές μας απώλειες.

(...) Εμείς λέμε ότι υπάρχει ο δρόμος της νίκης! Είναι ο δρόμος της σύγκρουσης με τους εκμεταλλευτές μας που οδηγεί στην ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής τους. Είναι ο δρόμος που οδηγεί στην ευημερία και ανάπτυξη για το λαό, χωρίς μνημόνια και αφεντικά.

Πάνω σε αυτήν την πορεία οργανωνόμαστε καλύτερα, δυναμώνουμε την ενότητά μας, προετοιμαζόμαστε για πιο μαζικούς κι ανεβασμένους αγώνες!»

Ο Ζαφείρης Βελλάς, μέλος της Επιτροπής Αγώνα στο εργοστάσιο «Αφοί Βλάχου», αναφέρθηκε στις κινητοποιήσεις που δίνουν οι εργαζόμενοι στο τυπογραφείο, οι οποίες «συζητήθηκαν μέσα από τακτές Γενικές Συνελεύσεις, αποφασίστηκαν, σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν από τους ίδιους τους εργάτες. Που βρήκαν την έμπρακτη συμπαράσταση του κλάδου και μίας σειράς ταξικών σωματείων, Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

«Τις κινητοποιήσεις που κάναμε, τις αποφασίσαμε σχεδόν ομόφωνα: Ελληνες, Αλβανοί, Ινδοί, Σέρβοι, Κούρδοι που δουλεύουμε μαζί στο εργοστάσιο, ενωμένοι και μονιασμένοι. Μπορέσαμε να ενωθούμε γιατί κάναμε στην άκρη διαχωρισμούς που υπήρχαν όπως: Παλιοί και νέοι εργαζόμενοι, γραφεία - παραγωγή, μάστορες - βοηθοί, μόνιμοι και έκτακτοι.

(...) Σήμερα, ήρθε "από το παράθυρο" ένα μεγαλύτερο πρόβλημα. Η ανάπτυξη της εταιρείας έφερε προσλήψεις νέων συναδέλφων μέσω "δουλεμπορικών" γραφείων. Δηλαδή, ενοικιαζόμενους εργάτες με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με αποδοχές πολύ κάτω από την κλαδική ΣΣΕ των Λιθογράφων που πληρώνονταν οι υπόλοιποι.

Αμέσως, με τη βοήθεια του Σωματείου Λιθογράφων και της Σωματειακής Επιτροπής που έχουμε εκλέξει στο χώρο, διατυπώσαμε καθαρά το αίτημα μας: "Κατάργηση των δουλεμπορικών γραφείων. Μονιμοποίηση όλων των ενοικιαζόμενων συναδέλφων. Να πληρώνονται όλοι με βάση την τελευταία ισχύουσα ΣΣΕ".

(...) Εμείς λοιπόν δεν έχουμε καμία μαγική συνταγή. Μόνο ότι αναμετρηθήκαμε με τις δυσκολίες. Δεν βάλαμε κανέναν απέναντι και ας μην απεργούσε. Αλλωστε πολλοί από αυτούς που σήμερα είναι εδώ, ήταν κάποτε απεργοσπάστες. Ομως σήμερα είναι εδώ και αγωνίζονται!

Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας για "μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους" δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ούτε μπορεί να λυθεί με τον αγώνα ενός εργοστασίου, χωρίς να αγκαλιαστεί και από την υπόλοιπη εργατική τάξη. Για να λυθούν τέτοια προβλήματα, απαιτείται γενικότερη συνολικότερη σύγκρουση με την αιτία που γεννάει τέτοιες εργασιακές σχέσεις, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Αλλωστε όπως εύστοχα είπε ο εργοδότης μας, "εδώ παίρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ενοικιαζόμενους στα νοσοκομεία, εγώ δε θα πάρω που είμαι ιδιώτης;"

Εκεί βρίσκει στήριγμα ο κάθε εργοδότης. Στην κυβέρνηση και την ΕΕ. Στις "βέλτιστες πρακτικές" στα Εργασιακά, που θα φέρουν την ανάπτυξη.

Η μόνη διαφορά που έχουμε εμείς οι εργάτες του Βλάχου και όλοι όσοι είμαστε σήμερα εδώ, σε σχέση με όσους είναι για δουλειά, είναι ότι εμείς δεν απογοητευόμαστε. Ξέρουμε ότι οι αγώνες του σήμερα αφήνουν παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται. (...)

Είμαστε ήδη νικητές, γιατί έχουμε κερδίσει την ενότητά μας. Εχουμε νικήσει το φόβο και την υποταγή. Γιατί από καλύτερες θέσεις θα οργανώσουμε τους αγώνες που έρχονται».

Η Μαρία Μανιατάκου, μέλος της Επιτροπής Αγώνα Επικουρικών Γιατρών Αθήνας, σημείωσε:

«Ο θεσμός του επικουρικού γιατρού, του συμβασιούχου δηλαδή ειδικευμένου γιατρού στο δημόσιο τομέα, καθιερώθηκε πριν από 15 χρόνια, αρχικά με σκοπό την κάλυψη έκτακτων και επειγουσών αναγκών. (...) Σταδιακά επεκτάθηκε με αποτέλεσμα σήμερα να υπηρετούμε στο ΕΣΥ 1.463 επικουρικοί γιατροί. (...) Μόνο επικουρικός δεν είναι ο ρόλος μας αφού καλούμαστε να καλύψουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες του συστήματος Υγείας.

(...) Ουσιαστικά οι επικουρικοί γιατροί αποτελούμε για το σύστημα ένα πολύ ευέλικτο και πολύ εξειδικευμένο επιστημονικό εργατικό δυναμικό, σκληρά εργαζόμενο και εκμεταλλευόμενο. Το θράσος της κυβέρνησης (...) φθάνει στο να παρουσιάζουν τις απολύσεις των επικουρικών σαν ευκαιρίες διορισμού νέων γιατρών, πάλι με συμβάσεις εννοείται. Δηλαδή τι; Ανακύκλωση της ανεργίας.

(...) Απαιτούμε μονιμοποίηση όλων χωρίς όρια και προϋποθέσεις. Οι κενές θέσεις ειδικευμένων γιατρών φθάνουν τις 6.600 και περισσότερες. Οι υπηρετούντες και στη λίστα επικουρικοί δεν είμαστε περισσότεροι από 2.100. (...) Να μην απολυθεί κανένας συμβασιούχος γιατρός. Να καταργηθεί ο κατάπτυστος θεσμός του επικουρικού γιατρού, οι ελαστικές μορφές εργασίας και οι εργολάβοι μέσα στα νοσοκομεία. Διεκδικούμε άμεσα προσλήψεις μόνιμου προσωπικού πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, ώστε να παρέχεται πραγματικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.

(...) Η λύση για εμάς είναι μόνο μία, η αγωνιστική διεκδίκηση. Τέρμα πια στις δικαιολογίες. Η μη αντίδραση ισοδυναμεί με έμπρακτη αποδοχή. Και εμείς οι μαχόμενοι υγειονομικοί δηλώνουμε ότι θα μας βρουν πολλές φορές μπροστά τους μέσα από την Επιτροπή Αγώνα, την ΟΕΝΓΕ, το ΠΑΜΕ Υγείας. Θα παλέψουμε με όλο το λαό για τις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες μας».