ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 9 Δεκέμβρη 2001
Σελ. /24
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Πόσο λυπάμαι τον κύριο Μίλερ

Πήγαινα προς την ολονύκτια διαμαρτυρία στην αμερικάνικη Πρεσβεία. Είχε προηγηθεί ένας ουρανός που θύμιζε μπλε του Βελάσκεθ, κι εγώ διάβαζα ένα θαυμάσιο ανέκδοτο γράμμα του ποιητή Νίκου Καρούζου, που το είχε στείλει, το 1963, σ' έναν φίλο του. Ανάμεσα στ' άλλα, έγραφε για τον πόθο του να συναντηθεί με τα «δύσκολα οράματα, την υψηλή ευγένεια του τρομερού απελπισμού σε βάθη λυτρώσεως και μέγιστου φωτός».

Αυτά διάβαζα και παραμιλούσα, ώσπου ένας έφηβος με συνέφερε με το τραγούδι του, «Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε», επαναλάμβανε δυνατά, με το βλέμμα του κολλημένο στην Πρεσβεία. Αυτό το τραγούδι ο πράκτορας Μίλερ δεν το έχει ακούσει, δεν το διδάσκουν στις μυστικές υπηρεσίες. Είναι αυτός που με την εμφάνισή του στην πατρίδα μας έβαλε για πάντα τέλος στον αμφίβολο ρόλο του διπλωμάτη. Τρομερή χειρονομία! Από τον διπλωμάτη περνάμε στον πράκτορα. Ξεχάστε αυτά που διαβάζατε στα μυθιστορήματα, όπου ο διπλωμάτης ήταν ψηλός, με γκρίζους κροτάφους, γοητευτικός και λίγο πράκτορας. Τώρα είναι πράκτορας και λίγο διπλωμάτης. Αξέχαστος μου έχει μείνει και ο τέως πρέσβης. Ηταν μονίμως μ' ένα αμφιλεγόμενο χαμόγελο, που μεγάλωνε επικίνδυνα όταν ήθελε να μας πουλήσει κάτι. Συνήθως πουλούσε όπλα. Δεν είχα δει στη ζωή μου πιο δυναμικό ντίλερ.

Ο πράκτορας Μίλερ τώρα. Αυτός αρχίζει και με διασκεδάζει. Μπαίνει στην ιστορία της πατρίδας μας μ' ένα ριμέικ παλιάς ταινίας στο οποίο πρωταγωνιστεί. Η ταινία είναι, ο «Ροζ πάνθηρας», κι αυτός ο επιθεωρητής Κλουζό. Ο Μίλερ δεν πιστεύει κανέναν και τίποτα από τους Ελληνες. Δεν έχει έρθει εδώ για να κουβεντιάσει. Ελάχιστες φορές τον έχω ακούσει να παραχωρεί κάτι ανθρώπινο από τον εαυτό του, όπως, για παράδειγμα, σε μια συνέντευξη, που αποκαλούσε τον κύριο Παπαχελά με το μικρό του όνομα. Αυτό, βέβαια, είναι ένα παράδοξο, γιατί έχει γίνει μια μόνιμη αγαπημένη συνήθεια της Αμερικανικής Πρεσβείας να αποκαλεί τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο με το μικρό του όνομα.

Το όνειρο κάθε πράκτορα είναι να μετατρέψει την πρεσβεία του σε Δούρειο Ιππο, όπου μέσα σ' αυτό το δώρο το άδωρον, ανενόχλητοι, θα σχεδιάζουν και θα δοκιμάζουν την αντοχή των λαών.

Είμαστε στην ολονύκτια διαμαρτυρία για τον συνεχιζόμενο πόλεμο στο Αφγανιστάν και για τον τρόμο που ονειρεύεται να γίνει νόμος επάνω μας. Κάποιοι σύντροφοι μιλάνε για τον αγώνα της ζωής. Τη φράση τους συνεχίζει ο Σεφέρης: «Θεοί! Πώς αγωνίζεται η ζωή για να περάσει, θα 'λεγες, φουσκωμένο ποτάμι από την τρύπα βελόνας. / Κάνει ζέστη βαθιά ως τη νύχτα, τ' άστρα πετάνε σκνίπες, πίνω άγουρες γκαζόζες και διψώ· / φεγγάρι και κινηματογράφος, φαντάσματα και πνιγηρός ανήμπορος λιμιώνας. / Βερίνα, μας ερήμωσε η ζωή κι οι αττικοί ουρανοί κι οι διανοούμενοι που σκαρφαλώνουν στο ίδιο τους κεφάλι / και τα τοπία που κατάντησαν να παίρνουν πόζες από την ξεραΐλα κι από την πείνα / σαν τους νέους που ξόδεψαν όλη τους την ψυχή για να φορέσουν ένα μονογυάλι / σαν τις κοπέλες ηλιοτρόπια ρουφώντας την κορφή τους για να γίνουν κρίνα».

Πόσο λυπάμαι τον πράκτορα Μίλερ! Προσγειώθηκε σε μια χώρα της οποίας την ιστορία αγνοεί, και μπερδεύεται με την εικόνα που έχει μπροστά του - άλλα του είχαν μάθει στις σχολές τις μυστικές όπου αρίστευσε. Η μοίρα του στην Ελλάδα είναι μία: εδώ να πατάει κι εκεί να βρίσκεται...


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ


Κειμήλια της Μεραρχίας «Ακουι»

Ελληνικά και ιταλικά βιβλία για τη σφαγή της «Ακουι»
Ελληνικά και ιταλικά βιβλία για τη σφαγή της «Ακουι»
Μια σημαντική ιστορική έκθεση για τη μεγάλη θυσία των ανδρών της Μεραρχίας «Ακουι», το Σεπτέμβρη του 1943, παρουσιάστηκε στο Αργοστόλι Κεφαλλονιάς (το καλοκαίρι μέχρι και τις αρχές Οκτωβρίου). Εκτέθηκαν όπλα της «Ακουι», τηλεπικοινωνιακό υλικό, ατομικά είδη των εκτελεσθέντων αξιωματικών και στρατιωτών, κράνη, παγούρια, καραβάνες, φωτογραφίες των πεσόντων στις μάχες και των εκτελεσθέντων, ελληνικά και ιταλικά βιβλία σχετικά με την εξέγερση και τη σφαγή, προκηρύξεις που έριχναν οι Γερμανοί απ' τ' αεροπλάνα, στα ιταλικά, πολεμικά ανακοινωθέντα, μέχρι και ένα αχρηστευμένο από τους Γερμανούς ιταλικό βαρύ πυροβόλο, όλα μέσα σ' ένα πνεύμα σεβασμού στη θυσία των θυμάτων, τιμής στον αντιφασιστικό αγώνα τους, καταδίκης των καταστροφικών ιμπεριαλιστικών πολέμων και πίστης στα πανανθρώπινα ιδανικά της Ελευθερίας, της Ειρήνης, της Αδελφοσύνης και Αλληλεγγύης των λαών.

Την έκθεση, εκτός από τους Κεφαλλονίτες που την επισκέφθηκαν ομαδικά και τους άλλους Ελληνες τουρίστες, επισκέφθηκαν και πολλοί ξένοι. Αγγλοι, Ιταλοί και Γερμανοί. Για τους περισσότερους, το γεγονός ήταν τελείως άγνωστο και όταν μάθαιναν γιατί επρόκειτο, έκπληκτοι περιεργάζονταν τα εκθέματα με δέος.

Οργανωτές της έκθεσης ήταν ο Ελληνοϊταλικός Σύνδεσμος Φιλίας Κεφαλλονιάς - Ιθάκης, (πρόεδρός του είναι η Ιταλίδα γιατρός που εργάζεται στην Κεφαλλονιά, Κλωτίλντη Περρόττα), η Καθολική Εκκλησία του Αργοστολίου, ο ιερέας της Σεβερίνο Τρεντίν, σε συνεργασία με την ΠΕΑΕΑ Κεφαλλονιάς - Ιθάκης.

Οι οργανωτές και συντελεστές της έκθεσης συνέβαλαν στην προβολή της θυσίας των αντιφασιστών Ιταλών, που πέσανε μαχόμενοι κατά του φασισμού.

...και «Τα Χρονικά»

Και ενώ αυτό το πνεύμα κυριάρχησε σ' όλη τη διάρκεια της έκθεσης, μια χονδροειδής, απαράδεκτη πρόκληση έγινε από την εβδομαδιαία εφημερίδα τ' Αργοστολίου «Τα Χρονικά». Την Κυριακή 12 Αυγούστου 2001 στη στήλη «Χωρίς τίτλο», δημοσίευσε το ακόλουθο σχόλιο, που το παραθέτουμε αυτούσιο και με τις ασυνταξίες του:

Ατομικά είδη εκτελεσμένων στρατιωτών και τηλεπικοινωνιακό υλικό της ιταλικής Μεραρχίας
Ατομικά είδη εκτελεσμένων στρατιωτών και τηλεπικοινωνιακό υλικό της ιταλικής Μεραρχίας
«Δεν ξέρω εάν η Πρόεδρος Ελληνο-Ιταλικής φιλίας πριν κάνει αυτή την περιβόητη έκθεση των θυσιασθέντων Ιταλών σκέφθηκε ότι στους πολλούς τουρίστες αλλοδαπούς υπάρχουν και Γερμανοί, οι οποίοι θέλουν καταλάβουν επιτέλους τι επιδιώκουν με αυτές τις μνήμες. Η παγκοσμιοποίηση επιβάλλει άλλους δρόμους, και ρωτάμε ευθέως ζήτησε έστω από την Ιταλική Κυβέρνηση την έγκριση γι' αυτή την απόφαση του Ελληνο-Ιταλικού Συνδέσμου; θα βρεθεί κάποια ελληνική αρχή να προασπίσει το δίκιο του τόπου; διότι ουσία και αυτά θλίβονται όπως παρουσιάζεται το γεγονός. Η Ελλάδα ποτέ δεν ξεχνά τη μακιαβελίστικη εξωτερική πολιτική της Ιταλίας ως αναφορά τα Ιόνια Νησιά και πάντοτε θα θυμάται την κατοχή.

Οταν απουσιάζει η προβολή του Μαυσωλείου των Ριζοσπαστών μας πειράζει το υφιστάμενο Μαυσωλείο των Ιταλών ας το καταλάβουνε επιτέλους».

Το πολλαπλώς αχαρακτήριστο σχόλιο των «Χρονικών» προκαλεί τα αισθήματα και τη νοημοσύνη του κεφαλλονίτικου λαού. Απευθύνεται στα εθνικιστικά ένστικτα, ξένα στην ψυχολογία του Κεφαλλονίτη, όπως έχει αποδείξει σε κάθε κρίσιμη στιγμή.

Θεωρεί τους Γερμανούς τουρίστες, εργαζόμενους και συνταξιούχους, οπαδούς του Χίτλερ, που θα παρεξηγούνταν με την έκθεση.

Ταυτίζει την επεκτατική πολιτική του Μουσολίνι με τη θυσία των Ιταλών αντιφασιστών μαχητών, που θυσίασαν τη ζωή τους πολεμώντας αυτήν την πολιτική. Φυσικά, οι «άλλοι δρόμοι της παγκοσμιοποίησης» και της «Νέας Τάξης», μόνον ιστορικές εκθέσεις που καταγγέλλουν τα έργα της προηγούμενης «Νέας Τάξης» δεν επιθυμούν.

Η έκθεση για τη Μεραρχία «Ακουι» υπήρξε πηγή γνώσης, έδωσε την ευκαιρία σε Ελληνες και ξένους να πληροφορηθούν και να εκτιμήσουν τα γεγονότα και τα θύματα του αντιφασιστικού αγώνα.

Οσο για το αν «απουσιάζει το Μαυσωλείο των Ριζοσπαστών», τα «Χρονικά» ας αναζητήσουν αλλού τις ευθύνες, αντί να αγανακτούν για το «Μαυσωλείο των Ιταλών» που έδωσαν τη ζωή τους για πανανθρώπινα ιδανικά.

Στις 22 Σεπτεμβρίου, έγινε το καθιερωμένο μνημόσυνο των θυμάτων στο μνημείο της Μεραρχίας «Ακουι» στη Λάση τ' Αργοστολίου, αν και το επίσημο έγινε φέτος στην πόλη Acqui Terme (Θερμά νερά) της βορειοδυτικής Ιταλίας, συνώνυμη της Μεραρχίας «Ακουι», που έχει αδελφοποιηθεί με τ' Αργοστόλι. Σ' αυτό συμμετείχαν αντιστασιακοί από τη Βόρεια Ιταλία και δύο ιερείς της φραγκισκανής εκκλησίας, που συνόδεψαν τον ιερέα της φραγκισκανής εκκλησίας τ' Αργοστολίου στη μνημόσυνη τελετή.


Βαγγέλης ΣΑΚΚΑΤΟΣ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ