Διευκρινίσεις για το πού ακριβώς άσκησε κριτική στην εισαγωγική της ομιλία στη συνδικαλιστική ηγεσία των πανεπιστημιακών, στην ΠΟΣΔΕΠ, ζήτησε δημοσιογράφος από την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε στην απάντησή της:

«Κατ' αρχήν, αν θέλετε, εμείς θα περιμέναμε με τον δικό της τρόπο να δώσει απάντηση. Βγαίνουν 600 πανεπιστημιακοί και υπογράφουν, στην ουσία στηρίζουν, την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Βγαίνουν μετά άλλοι 200, οι οποίοι στην ουσία στηρίζουν την πολιτική της κυβέρνησης. Το Συνδικαλιστικό Κίνημα, η συνδικαλιστική ηγεσία, δεν είναι μόνο για να εκφράζει τις θέσεις της, πρέπει να εκφράζει και την αντίθεση μέσα στο χώρο. Αυτό που έχει μείνει είναι ότι μπορεί να υπάρχει μια συνδικαλιστική ηγεσία που είναι εναντίον του άρθρου 16, αλλά είναι εντελώς ανεκτική σε ό,τι άλλο κινείται μέσα στο χώρο. Δεν έχουμε δει να γίνεται καμία κριτική. Αυτή είναι η μια πλευρά. Γιατί το να λες μόνο "είμαι κατά του άρθρου 16" δε φτάνει.

Υπάρχουν μια σειρά προβλήματα στο πώς λειτουργεί η Δημόσια Παιδεία, τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Με εξαίρεση τις μεγάλες κινητοποιήσεις, τουλάχιστον εμείς δεν έχουμε μια εικόνα, ή αν θέλετε και από τις επαφές που είχαμε στο παρελθόν μια σειρά θέματα δεν έχουν ανοίξει δημόσια. Μπορεί να τα σκέφτονται, μπορεί να τα υιοθετούν. Παράδειγμα, το θέμα της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Είναι σοβαρό ζήτημα αυτό.

Για να λειτουργήσει ένα Πανεπιστήμιο σωστά, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ο καθηγητής, ο πανεπιστημιακός, ο οποίος έχει μια ελευθερία κινήσεων. Αυτά τα θέματα δεν έχουν ανοιχτεί και έτσι επιτρέπεται στην κυβέρνηση να μιλάει για συντεχνίες κλπ. Επίσης υποστηρίζει - και εδώ διαφωνούμε, τους το έχουμε πει - την "αυτοτέλεια του Πανεπιστημίου". Και εμείς θέλουμε την αυτοτέλεια, ωραίος είναι ο όρος, για να δούμε, όμως, το περιεχόμενο;

Να καθορίζει μόνο του το έργο του, μας λένε.

Δηλαδή, για παιδιά του λαού θα αποφασίζουν οι Πρυτανικές Αρχές; Δηλαδή τι είναι αυτοί; Το κοκαλάκι της νυχτερίδας έχουν; Και, πέρα από αυτό, είναι νοητό πως εξ ορισμού η αυτοτέλεια φέρνει το δημοκρατικό, το σύγχρονο και το επιστημονικό; Οχι.

Και ένα δεύτερο θέμα. Το Πανεπιστήμιο παράγει, ας το πω, ένα προσωπικό, ένα δυναμικό επιστημονικό για την Παιδεία, για τη βιομηχανία, για την αγροτική οικονομία, για τους κοινωνικούς τομείς. Δεν πρέπει να υπάρχει ένας γενικότερος προγραμματισμός, σχεδιασμός; Είτε είναι καπιταλισμός είτε είναι κομμουνισμός, γιατί να αποφασίζουν οι Πρυτανικές Αρχές ποιες σχολές θα κάνουν ποια αντικείμενα, ποιους θα προσλάβουν, ποιους δε θα προσλάβουν; Αλλο πράγμα να έχει ευχέρεια ένα Πανεπιστήμιο να λειτουργεί ζωντανά, δημοκρατικά κλπ. κι άλλο πράγμα να αποφασίζει. Πάμε για Πανεπιστήμια κατηγοριοποιημένα, για Πανεπιστήμια με διαμάχες μεταξύ τους. Δε θα διαχέεται η έρευνα.

Εγώ σας ρωτάω: Οι Ιατρικές Σχολές πρέπει να είναι ισότιμες μεταξύ τους, είτε είναι στην Κρήτη είτε είναι στη Θάσο είτε είναι στην Αθήνα; Εχουμε ισοτιμία πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων; Εννοώ ισοτιμία όσον αφορά τα μέσα που θα έχουν, το επιστημονικό αντικείμενο κλπ. Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Υπάρχει διάταξη επιστημονικού δυναμικού τέτοια που να εξασφαλίζει αυτή την ισοτιμία; Θα γίνει ένα μαγαζί το κάθε Πανεπιστήμιο, άλφα, βήτα, γάμα, δέλτα κατηγορίας. Στα ξενοδοχεία μπορούμε να πάμε και στο πρώτης και στο τέταρτης ανάλογα με την τσέπη μας, αλλά στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ δεν μπορεί να γίνεται το ίδιο.

Για να μην πω την επαγγελματική εκπαίδευση. Η Νέα Δημοκρατία την παραδίδει πλήρως στους ιδιώτες και το ΠΑΣΟΚ επίσης. Αλλά η Νέα Δημοκρατία τουλάχιστον, σύμφωνα με αυτά που διάβασα, δε μιλάει για δημόσια μεταλυκειακή επαγγελματική εκπαίδευση. Οι ανώτερες σχολές είναι οι λεγόμενες μεταλυκειακές. Και αφαιρεί την παροχή τους από το κράτος. Αλλά μπορεί να υπάρχει δημόσια σχολή χωρίς παροχή από το κράτος;».

Στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ρωτήθηκε αν «στην παρούσα φάση, τη στιγμή που κορυφώνεται η μάχη για να μην αλλάξει το άρθρο 16, βοηθάει η κριτική που κάνετε στην ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ».

«Την ώρα που κορυφώνεται μια μάχη πρέπει να παίρνεις όλα τα μέτρα σου ούτως ώστε και να εκφράζονται όλες οι απόψεις», απάντησε η Αλέκα Παπαρήγα, και συνέχισε:

«Το κίνημα μπορεί να συναντιέται στη μη αναθεώρηση του άρθρου 16, αλλά όπως είπαμε το άρθρο 16 από μόνο του δε λύνει το πρόβλημα. Πολύ περισσότερο όταν μάλιστα μια κυβέρνηση έχει επεξεργασμένα επιχειρήματα, χρησιμοποιώντας την αρνητική κατάσταση που υπάρχει στα Πανεπιστήμια, διαμορφωμένη βέβαια επί χρόνια και όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τη Νέα Δημοκρατία και από συντεχνίες που υπάρχουν - να το πω έτσι - και παραμάγαζα.

Δεν μπορεί εμείς να μένουμε και να υπερασπιζόμαστε ό,τι υπάρχει. Πρέπει να το αποκαλύψουμε και βεβαίως η κριτική μας οριοθετείται - και το είπα από την αρχή - από την κριτική της κας Γιαννάκου.

Ενα κίνημα πρέπει να μπορεί να λειτουργήσει και την επόμενη μέρα. Να σου πω κάτι, αν αύριο όλα κρίνονταν, εγώ θα έλεγα πλήρης ανακωχή και εκεχειρία, όλοι στο Σύνταγμα και με το διάολο μαζί, και βάζουμε και φίμωτρο στις διαφορές μας και εμφανιζόμαστε όλοι αγκαλιασμένοι.

Αλλά δεν κρίνεται αύριο μόνο. Και επομένως το κάθε τμήμα του κινήματος - και μάλιστα αυτοί που ξέρουν από τα μέσα τα πράγματα - πρέπει να μιλήσουν για το πώς λειτουργεί το Πανεπιστήμιο.

Ο κλωστοϋφαντουργός μπορεί να σου πει πώς θέλει το Πανεπιστήμιο, αλλά δεν μπορεί να μιλήσει για τους καθηγητές του Πανεπιστημίου πώς λειτουργούν ή δε λειτουργούν και να μπει σε βάθος.

Χρόνια τώρα έπρεπε το πανεπιστημιακό κίνημα - στο σύνολό του δεν είναι εύκολο, αλλά εν πάση περιπτώσει έστω στο πιο προοδευτικό του κομμάτι - να ανοίξει το ίδιο τα θέματα αυτής της κατάστασης.

Εδώ έγιναν τμήματα στα Πανεπιστήμια που δεν ξέρει κανείς γιατί έγιναν. Εγώ έχω πάει περιοδεία σε όλα τα Πανεπιστήμια. Δεν άκουσα καμία διαμαρτυρία. Ακουσα βέβαια από κομμουνιστές, από άλλους προοδευτικούς ανθρώπους. Δε λέω ότι το 100% είναι έτσι. Βεβαίως υπήρχαν και άνθρωποι προβληματισμένοι.

Αλλά - και αυτό είναι το χειρότερο - αν είναι προβληματισμένοι γιατί δε βγαίνουν δημόσια να φωνάξουν;

Πού είναι η ομοσπονδία των εργαζομένων στα ΤΕΙ, των καθηγητών των ΤΕΙ; Τους βλέπετε; Που τα ΤΕΙ θα πάθουν μεγάλο πλήγμα, χειρότερο και από τα Πανεπιστήμια.

Ολοι μαζί αύριο στο Σύνταγμα, αλλά θα κάνουμε και την κριτική που χρειάζεται.

Να το πούμε καθαρά. Τα κοινοτικά ποσά διέφθειραν ανθρώπους, διέφθειραν φοιτητές.

Τι βγήκε όλα αυτά τα χρόνια; Τι είναι όλη αυτή η ιστορία με τις ηγεσίες φοιτητικών παρατάξεων, που στην ουσία λειτουργούν σαν προεκτάσεις των γραμματειών; Τι ακριβώς γίνεται; Είναι πραγματικά και να λυπάται κανείς, γιατί πρόκειται για νέους ανθρώπους.

Ορισμένα από αυτά που λέει ο Βερέμης ισχύουν. Τα λέει όμως για να φέρει αντιδραστικές αλλαγές στην Παιδεία και όχι για να κάνει προοδευτική τομή.

Επισυμβαίνουν εξαγορές ψήφων. Πόσο κοστίζει η κάθε ψήφος; Αυτά δεν είναι προβλήματα; Επιτρέπεται αυτά να τα παίρνουν αυτοί που θέλουν αντιδραστικές αλλαγές και να τα κάνουν σημαία και να μπερδεύουν τον κόσμο; Και φυσικά καταλαβαίνετε τι θα γίνει στα ιδιωτικά».

Αν συμμερίζεται την άποψη ότι «μεγάλο κομμάτι της πανεπιστημιακής κοινότητας δεν αντιδρά ενδεχομένως διότι προσδοκά στην αγορά εργασίας μέσα στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο», ρωτήθηκε η Αλέκα Παπαρήγα. Και απάντησε:

«Εμείς είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε πολύ αυστηρή κριτική σε όποιο μέρος της πανεπιστημιακής κοινότητας, γιατί δεν είναι σωστό να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι. Αλλά αυτή η κριτική μας δεν έχει καμία σχέση ούτε την ίδια πρόθεση που είχε η κριτική της υπουργού Παιδείας, της κυβέρνησης ή και άλλων εν πάση περιπτώσει φορέων. Είναι κριτική από μια διαφορετική σκοπιά. Εμείς πιστεύουμε ότι αν υπήρχε ένα διαφορετικό κοινωνικό πολιτικό κλίμα και μια διαφορετική κατάσταση στην Παιδεία θα ήταν λιγότεροι οι πανεπιστημιακοί που θα υπέκυπταν, εν πάση περιπτώσει, στο δέλεαρ.

Οι πανεπιστημιακοί δεν έχουν άλλο λόγο παρά να διδάσκουν και να ερευνούν, αυτό είναι το επάγγελμά τους. Και εδώ πρέπει να μην έχουν όρια στις διεκδικήσεις τους και στη βελτίωση και της οικονομικής τους θέσης και της επιστημονικής. Βεβαίως, μπορεί π.χ. μια κυβέρνηση, ένα υπουργείο να χρησιμοποιήσει πανεπιστημιακούς για Επιτροπές Μελέτης κ.ά. Αυτό θα είναι μέσα στο ίδιο το πανεπιστημιακό τους έργο. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα να δουλεύω σε δέκα δουλιές, στους ιδιώτες ή αν θέλετε ακόμα και το κράτος να μου αναθέτει μια άλλη δουλιά, να παίρνω δεύτερο και τρίτο μισθό.

Γι' αυτό έχουν κάνει κριτική οι κομμουνιστές που είναι μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, αλλά και εμείς ως κόμμα έχουμε δικαίωμα να κάνουμε κριτική, αφού το αίτημα πλήρης και αποκλειστική απασχόληση στο δημόσιο Πανεπιστήμιο δεν εγγράφεται μέσα στις διεκδικήσεις των συνδικαλιστών».