Κανένας δεν έπεσε από τα σύννεφα με το «καινούριο» σκάνδαλο των απαλλαγών από το στράτευμα. Ολοι αυτοί, που παριστάνουν τους «κτυπημένους από το πέσιμο» είναι αυτοί που με κάθε τρόπο διατηρούν και διαιωνίζουν την ιδεολογία της ελεύθερης αγοράς του ατομισμού και του «σώζων εαυτόν σωθήτω». Οταν αυτά μετατρέπονται σε συνείδηση είναι πολύ φυσικό να πηγαίνουν περίπατο οι συλλογικές αξίες του τύπου «υπηρετώ την πατρίδα» και να επικρατούν οι ατομικές του άλλου τύπου, δηλαδή «όποιος τη βολέψει...». Φυσικά, εκείνος που τελικά τη βολεύει είναι αυτός που πληρώνει και εξαγοράζει ανθρώπους και συνειδήσεις και, βέβαια, πληρώνει όποιος έχει να πληρώσει. Εκείνος δηλαδή που έχει κερδοσκοπήσει από τη δουλιά των άλλων. Εκείνων που και σ' αυτή την περίπτωση στέλνει να υπηρετήσουν στη θέση του. Πολύ παλιά και πολύ γνωστή η ιστορία και τα για άλλη μια φορά «μαχαίρια στο κόκαλο» ισχύουν μόνο για να καλύπτουν ουσιαστικά ακριβώς το σύστημα που γεννά και τρέφει τέτοια σκάνδαλα τα οποία έχουν διάρκεια μέχρι την «αποκάλυψη» του επόμενου σκανδάλου...
Οσο κι αν τον πλένεις...
Ευτυχώς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού φροντίζουν να θυμίζουν πως αυτό το σύστημα «όσο το πλένεις το σαπούνι σου χαλάς». Με άλλα λόγια, δε σηκώνει καμιά καλυτέρευση παρά μόνο την ανατροπή και ούτε υπάρχει ποτέ περίπτωση καλού ή κακού ιμπεριαλιστή παρά μόνο ιμπεριαλιστή. Δηλαδή, φορέα της άγριας εκμετάλλευσης των λαών και δημιουργό των πολέμων. Την αφορμή μας δίνει αυτή τη φορά η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ που ασκεί και την προεδρία στην ΕΕ. Σε συνέντευξή της στο γερμανικό τηλεοπτικό κανάλι ZDF, τόνισε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι «οι επιθυμίες των Αλβανών του Κοσόβου για περισσότερη ανεξαρτησία πρέπει να ικανοποιηθούν», συμπληρώνοντας υποκριτικά, «όχι όμως με το τίμημα της αποσταθεροποίησης της κατάστασης στη Σερβία». Το αν η υπόθεση «ανεξαρτησία του Κοσσόβου» δεν «αποσταθεροποιεί» αντικειμενικά μόνο τη Σερβία αλλά βάζει για άλλη μια φορά μπουρλότο στην περιοχή, λίγο φαίνεται να ενδιαφέρει την εκπρόσωπο του γερμανικού κεφαλαίου, που έτσι και αλλιώς πρωταγωνίστησε στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας...
Αθώοι
Ούτε τα πιο στοιχειώδη προσχήματα δεν ενδιαφέρονται να διατηρήσουν τα όργανα του ιμπεριαλισμού προκειμένου να δικαιώνουν τα εγκλήματά τους και ταυτόχρονα να στέλνουν μήνυμα τρομοκρατίας στους λαούς. Η ομάδα Βρετανών στρατιωτών που είχε μαγνητοσκοπηθεί να ξυλοκοπά αγρίως Ιρακινούς πολίτες, δεν πρόκειται να οδηγηθεί στη στρατιωτική Δικαιοσύνη. Το βίντεο που γυρίστηκε από έναν στρατιώτη τον Απρίλη του 2004 και το Φλεβάρη του 2006 μεταδόθηκε από το BBC προκάλεσε αγανάκτηση στη Μέση Ανατολή και οδήγησε ακόμα και τις στημένες από τους κατοχικούς αρχές στη νότια ιρακινή πόλη της Βασόρα, να αναστείλουν τότε τη συνεργασία τους με τους Βρετανούς στρατιώτες. Τότε ο πολύς Τ. Μπλερ είχε υποσχεθεί πως θα διενεργηθεί μια σε βάθος έρευνα, αλλά το τμήμα των ειδικών ερευνών του υπουργείου Αμυνας που ήταν επιφορτισμένο να ρίξει άπλετο φως στην υπόθεση, αποφάσισε ότι κανένας από τους εννέα δε θα παρουσιαστεί σε στρατιωτικό δικαστήριο. Το αιτιολογικό είναι ότι δεν υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις για να τιμωρηθούν οι στρατιώτες αλλά και ότι το περιστατικό συνέβη κάποιους μήνες πριν, οπότε παραγράφεται και... η δίωξη των εννέα δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ηταν αναμενόμενο αφού με τη λογική των ιμπεριαλιστών το μόνο σφάλμα των βασανιστών ήταν ότι «καρφώθηκαν» με το βίντεο. Κατά τ' άλλα, με πολύ χειρότερα καθημερινά εγκλήματα επιβάλλεται η κατοχή και εμπεδώνεται η καπιταλιστική «δημοκρατία».
Προς ευρωπαϊκή... συμμόρφωση
Συνεχάρησαν οι «25» τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, που διεύρυναν την Ενωση σε 27 με επιτυχία, αλλά υπό... όρους.
Η Προεδρία διαμήνυσε στα δύο νέα μέλη, ότι μπορεί να εντάχθηκαν, αλλά η... προσπάθεια δεν τελείωσε. Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να ολοκληρωθούν και να γίνουν και αυτές αντάξιες στα «δημοκρατικά» πρότυπα του ευρωενωσιακού οικοδομήματος, αποδεικνύοντας ότι έχουν αποτάξει ολοκληρωτικά το αμαρτωλό κομμουνιστικό τους παρελθόν...
Η δε Βρετανία έδωσε συγχαρητήρια και ξεκίνησε διαφημιστική εκστρατεία, η οποία προειδοποιεί τους εργαζόμενους των δύο νέων μελών, να μην πλησιάσουν τα σύνορά της, γιατί δεν... τους χρειάζεται και δεν προτίθεται να τους... φιλοξενήσει, πλην συγκεκριμένου αριθμού, που θα εξασφαλίσει άδεια εργασίας.
Ετσι, Βουλγαρία και Ρουμανία έχουν ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουν σε αντιλαϊκές ρυθμίσεις, περιορισμό δικαιωμάτων και ελευθεριών και όλων των άλλων ευρωπαϊκών απαιτήσεων, για να διαλύσουν ό,τι απέμεινε από το σοσιαλιστικό τους παρελθόν και να εναρμονιστούν με το «ευρωπαϊκό ιδεώδες»...
Διαρκές έγκλημα
Το τραγικό δυστύχημα που συνέβη το περασμένο Σάββατο στην υπερκορεσμένη χωματερή των Ανω Λιοσίων με τον ακρωτηριασμό ενός οδηγού απορριμματοφόρου, δεν ήταν ούτε τυχαίο, ούτε απρόβλεπτο συμβάν. Πρόκειται για ένα γεγονός που πολλοί είχαν προβλέψει, διαπιστώνοντας το αδιέξοδο στο οποίο έχει φτάσει το πρόβλημα της διάθεσης και διαχείρισης των απορριμμάτων στο Λεκανοπέδιο Αττικής. Πριν ακριβώς ένα μήνα η βουλευτής του ΚΚΕ Βέρα Νικολαΐδου (8 - 12 - 2006) καταθέτοντας Επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή για το θέμα, προειδοποιούσε ότι «τα ακάλυπτα πρανή με τις απότομες κλίσεις τους εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους κατολισθήσεων και αποτελούν άμεση απειλή για τους εργαζόμενους και τους χρήστες του ΧΥΤΑ». Τότε η κυβέρνηση διά του αρμόδιου υπουργού εμφανίστηκε καθησυχαστική και δεν πήρε ούτε ένα μέτρο για την αποσόβηση κάποιας τραγωδίας που με μαθηματική ακρίβεια ερχόταν. Τώρα τηρεί «σιγήν ιχθύος»: ένοχη σιωπή...
Το ζήτημα, όμως, της διαχείρισης των απορριμμάτων στο Λεκανοπέδιο Αττικής - και γενικότερα σε όλη τη χώρα - αποτελεί ένα διαρκές έγκλημα για τη δημόσια Υγεία. Πρόκειται για μια «βραδυφλεγή βόμβα» που εδώ και 15 τουλάχιστον χρόνια κρατούν στα χέρια τους και διακινούν μεταξύ τους όλες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αρνούμενες να την αδρανοποιήσουν, δηλαδή να δώσουν τις αναγκαίες επιστημονικοτεχνικές και περιβαλλοντικά ενδεδειγμένες για τον τόπο λύσεις. Απόλυτα συνένοχοι στο αδιέξοδο αυτό είναι βέβαια και οι φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΕΣΔΚΝΑ - ΤΕΔΚΝΑ - Τοπικές και Νομαρχιακές αρχές, στην περίπτωση της Αττικής), που συνδιοικούνται από εκπροσώπους των δύο αυτών κομμάτων και του ΣΥΝ και οι οποίες αντί να απαιτήσουν λύσεις, αβαντάρουν τις κυβερνήσεις και συντηρούν το αίσχος της ανεξέλεγκτης διάθεσης των απορριμμάτων. Είναι όλοι αυτοί που με τον προωθούμενο περιφερειακό σχεδιασμό επιδιώκουν να διαιωνιστεί μια κατάσταση που θέλει η ευρύτερη περιοχή του Θριάσιου Πεδίου να αποτελεί τον σκουπιδότοπο της Αττικής. Να δέχεται, δηλαδή, αυτή η περιοχή το 85% από τους 5.000 τόνους σκουπιδιών που παράγονται καθημερινά σε όλο το Λεκανοπέδιο!
Το αδιέξοδο βέβαια αυτό, δεν είναι άσχετο από τις επιδιώξεις κάποιων που εδώ και χρόνια - το τελευταίο διάστημα με ιδιαίτερη έμφαση - προσπαθούν να εισαγάγουν και στη χώρα μας άλλες πανάκριβες «λύσεις» διαχείρισης, που ευνοούν διάφορες πολυεθνικές, όπως η καρκινογόνα καύση και οι παραφυάδες της. Να προωθήσουν, δηλαδή, την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων και να βάλουν το λαό να πληρώνει πολλαπλάσια τέλη καθαριότητας και άλλα «χαράτσια», ενισχύοντας την κερδοφορία των μονοπωλίων. Κι όλα αυτά υποθηκεύοντας την υγεία του, αφού πέρα από το υψηλό τους κόστος, οι εγκαταστάσεις αυτές εκλύουν επικίνδυνους ρύπους, όπως διοξίνες και βαρέα μέταλλα.
Είναι πλέον φανερό ότι «λύσεις» σαν αυτές ή άλλες όπως αυτή των «προσωρινών κυττάρων» με τις οποίες το πρόβλημα μετατίθεται από χρόνο σε χρόνο και από μήνα σε μήνα, με τον κίνδυνο να ταφούν εργαζόμενοι κάτω από τα σκουπίδια, βρίσκουν αντίθετο το λαό. Απαιτούνται πλέον ουσιαστικές κινήσεις, όπως αυτές που έχει προτείνει το ΚΚΕ: Να εντοπιστούν αμέσως κατάλληλοι χώροι και να οργανωθούν σύγχρονες εγκαταστάσεις διάθεσης και επεξεργασίας απορριμμάτων, που έχει ανάγκη η Αττική, με αποκλεισμό της ήδη βεβαρημένης περιοχής του Θριάσιου και να αναζητηθούν υποψήφιοι χώροι που να πληρούν τις προϋποθέσεις και εκτός Αττικής.
Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ
Τα προειδοποιητικά...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ, απ' ό,τι φαίνεται, τις μέρες αυτές, οι εξυπνότεροι μέσα στην κυβέρνηση. Υπάρχουν, βέβαια, και άλλοι, που συνεχίζουν αμέριμνοι. Ισως γιατί δεν έχουν καταλάβει καλά τι ακριβώς συμβαίνει στο χώρο της Παιδείας. `Η έχουν καταλάβει και νομίζουν ότι μπορούν να αντεπεξέλθουν.
Δε λέμε, έχουν διασφαλίσει το αποκούμπι του ΠΑΣΟΚ, που θα στηρίξει την αναθεώρηση του άρθρου 16, παρά τα όποια κοινοβουλευτικά «κολπάκια» θα σκαρφιστεί για να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων. Πλην όμως, το χαλί θα τραβηχτεί κάτω από τα πόδια και των δυο.
Κι όταν λέμε «θα τραβηχτεί το χαλί», εννοούμε ότι θα καταλάβουν πόσο «εκτός» βρίσκεται η πολιτική τους απ' αυτό που θέλει η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών, των φοιτητών, των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων.
Ούτε οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ούτε οι μικροπαροχές, ούτε τα επικοινωνιακά «τρικ» θα τους βοηθήσουν. Είναι απέναντι σε ένα μεγάλο και διαρκείας αγώνα, που τώρα απλώς ξεκινάει. Οσο πιο γρήγορα το καταλάβουν, τόσο το καλύτερο γι' αυτούς. Εμείς ...τους προειδοποιήσαμε.
ΛΙΓΗ ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ στους υφυπουργούς της κυβέρνησης δε θα έβλαπτε, ιδίως όταν απαντούν σε Επερωτήσεις του ΚΚΕ. Για τον Αν. Νεράντζη μιλάμε, που στη χτεσινή Επερώτηση του ΚΚΕ για τη ΔΕΗ, είχε ιδιαίτερα απαξιωτικό ύφος και μάλλον ακραίους χαρακτηρισμούς.
Τσαντίστηκε, βλέπετε, που άκουσε για «βαρύ φόρο αίματος» των εργαζομένων στους εργολάβους της ΔΕΗ, για τα ενεργειακά παιγνίδια στο Κόσσοβο, για «κέρδη του κεφαλαίου» και για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Τα βρίσκει ...υπερβολικά όλα αυτά να λέγονται.
Εμείς, αντίθετα, δεν τα βρίσκουμε καθόλου υπερβολικά να λέγονται. Τα βρίσκουμε, όμως, και υπερβολικά, και αντιλαϊκά, και κατακριτέα όταν ...γίνονται. Και, δυστυχώς, γίνονται.
Γρηγοριάδης Κώστας
Οσο για κάτι υφυπουργικές αναφορές του είδους «κάντε ερώτηση για τα λιπάσματα και θα σας λυ(ι)πάνουμε κανονικά», δεν είναι ατυχείς. Φανερώνουν βαθιά αντιδημοκρατικές λογικές και είναι τουλάχιστον επικίνδυνες.
Ανησυχίες...
Γρηγοριάδης Κώστας
Σωστά..., έτσι είναι. Εχουν... δίκιο η «Απογευματινή» και ο «Ελεύθερος Τύπος». Αλλωστε, τα ίδια έγραφε και ο Ι. Κ. Πρετεντέρης την περασμένη βδομάδα απ' τις στήλες του «Βήματος». Τι δουλιά έχουν και ασχολούνται με την Παιδεία οι οικοδόμοι και οι εργάτες μετάλλου, οι λογιστές και οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, οι βιοτέχνες και οι επαγγελματίες, μαζί με τα συνδικάτα, τους συλλόγους και τους όποιους άλλους μαζικούς φορείς τους; Οι εργάτες και οι υπάλληλοι, οι εργαζόμενοι γενικότερα, είναι μόνο για να δουλεύουν και, βέβαια, να πληρώνουν. Αντε, να διεκδικήσουν κάποια ψίχουλα περισσότερα στους, έτσι κι αλλιώς, ισχνούς μισθούς και μεροκάματα. Οχι, όμως, να 'χουν γνώμη και για το άρθρο 16, για την ύπαρξη ή όχι δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, για το πόση και ποια μόρφωση παίρνουν τα παιδιά τους. Αυτά είναι ζητήματα για τους λίγους, τους ειδικούς... Στο κάτω κάτω της γραφής, πού θα πάει το πράγμα; Εάν σήμερα οι εργάτες έχουν γνώμη και διεκδικήσεις για την Παιδεία, τότε, αύριο, τι άλλο θα απαιτήσουν; Μήπως, να κάνουν κουμάντο ακόμη και στον πλούτο που παράγεται με τον δικό τους μόχθο και ιδρώτα;
Οι νέοι αγώνες της αγροτιάς...
Με νέους, δυναμικούς αγώνες κατά της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης ξεκινούν τη νέα χρονιά οι μικρομεσαίοι αγρότες. Τις νέες αγωνιστικές κινητοποιήσεις διοργανώνει η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), καλώντας όλους τους μικρομεσαίους αγρότες, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων, να ξεσηκωθούν σ' όλη τη χώρα. Ηδη, η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας αποφάσισε τη διοργάνωση συλλαλητηρίου, με τρακτέρ κι άλλα αγροτικά μηχανήματα, στις 24 του Γενάρη, κι ανάλογες αποφάσεις θα πάρουν εντός των ημερών και οι άλλες οργανώσεις του συνεπούς αγροτικού κινήματος, που εκφράζεται από την ΠΑΣΥ.
Η περασμένη χρονιά ήταν η πρώτη που εφαρμόστηκε η νέα ΚΑΠ, η οποία, σε συνδυασμό με τις αποφάσεις στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), εντείνει τους ρυθμούς ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών για να συγκεντρωθεί η γη και η παραγωγή σε λίγους μεγαλοαγρότες και μεγαλοεπιχειρηματίες του αγροτικού τομέα. Οι αγρότες είδαν νέα μεγάλη μείωση του εισοδήματός τους, καθώς η αγροτική παραγωγή μειώθηκε - κάποιες καλλιέργειες, όπως ο καπνός, τα τεύτλα, κ.ά. πάνε προς εξαφάνιση -, οι επιδοτήσεις «πετσοκόφτηκαν», οι εμπορικές τιμές των προϊόντων παραμένουν εξευτελιστικές και το υπέρογκο κόστος παραγωγής αυξήθηκε κι άλλο.
Χέρι χέρι...
Ρέστα δίνουν τις τελευταίες μέρες, υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16, η υπουργός Παιδείας Μ. Γιαννάκου και ο Θ. Πάγκαλος, τόσο σε κοινή τηλεοπτική τους εμφάνιση, όσο και σε χωριστές συνεντεύξεις τους σε εφημερίδες. Η μία κόβει και ο άλλος ράβει. Πάντα, βέβαια, για το... καλό του λαού, για τη... βελτίωση και... ενίσχυση της «δημόσιας» και «δωρεάν Παιδείας» και, πάντα, «διαφωνώντας», αφού, μπορεί να έχουν την ίδια πολιτική και τους ίδιους στόχους, αλλά δεν κάθονται και οι δυο σε υπουργικές καρέκλες. Λες και δε γνωρίζουν οι εργαζόμενοι και, μάλιστα, στην πράξη την κοινή, αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, την υποκρισία και διγλωσσία τους...
... οι διεκδικήσεις και η προοπτική τους
Με τους αγώνες του το συνεπές αγροτικό κίνημα διεκδικεί αναπλήρωση του χαμένου αγροτικού εισοδήματος, κατάργηση όλων των αντιαγροτικών μέτρων της ΚΑΠ και του ΠΟΕ, καλύτερες τιμές και επιδοτήσεις κι άλλα μέτρα υπέρ των μικρομεσαίων παραγωγών και των συνταξιούχων αγροτών. Ταυτόχρονα, μάχεται για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και την εφαρμογή μιας άλλης, που να προωθεί την ολόπλευρη αγροτική ανάπτυξη, η οποία θα στηρίζεται στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, θ' αξιοποιεί τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και θα καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας. Ξεκαθαρίζει, δε, ότι αυτό προϋποθέτει την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών σε βάρος του δικομματισμού και τη συγκρότηση της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας που θα παλεύει για την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας.
Οι αγωνιστές της αγροτιάς γνωρίζουν ότι στην πάλη τους θα βρουν πολλά εμπόδια. Η κυβέρνηση εμφανίζεται ακλόνητη στην εφαρμογή της νέας ΚΑΠ κι αδιάλλακτη έναντι των αγροτικών διεκδικήσεων. Το ΠΑΣΟΚ, στην ουσία, στέκεται σύμμαχος και αρωγός της κυβέρνησης. Οι τριτοβάθμιες αγροτικές οργανώσεις συναινούν στην αντιαγροτική πολιτική και οι δήθεν «αγωνιστές» αγροτοσυνεταιριστές της ΝΔ, που αποτελούν τη γνωστή «θεσσαλική παρέα», έχουν, ήδη, βάλει σε εφαρμογή το αποπροσανατολιστικό και υπονομευτικό σχέδιό τους. Ομως, παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες, οι μικρομεσαίοι αγρότες είναι αποφασισμένοι να συγκρουστούν με όλους τους αντιπάλους τους, καθώς έχουν συνειδητοποιήσει πως δεν υπάρχει άλλη οδός για τη σωτηρία τους...
Ο εφιάλτης τους...
Μ' ένα άθλιο κύριο άρθρο, βασισμένο σ' ένα αντίστοιχης ποιότητας ρεπορτάζ, η χτεσινή «Απογευματινή» επιτίθεται στα δεκάδες ταξικά Συνδικάτα και στους άλλους φορείς του μαζικού λαϊκού κινήματος που συντονίζουν τη δράση τους για την Παιδεία, ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, την οποία από κοινού προωθούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η φιλοσοφία του δημοσιεύματος συμπυκνώνεται στον τίτλο «Ασχετες προς το χώρο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης ομάδες εξεγείρονται κατά των μεταρρυθμίσεων» και η εφημερίδα χαρακτηρίζει «Αντιδημοκρατικό φαινόμενο» τις μορφές πάλης («δημόσιες, δυναμικές κινητοποιήσεις, διαμαρτυρίες, περικύκλωση του υπουργείου Παιδείας, πορείες, καταλήψεις εκπαιδευτικών χώρων κτλ.») που το ίδιο το κίνημα κάθε φορά επιλέγει.
Αντίστοιχα άρθρα και ρεπορτάζ υπήρξαν και τις προηγούμενες μέρες στον αστικό Τύπο, με την επίθεση να κλιμακώνεται όσο κοντεύει η αυριανή μέρα των παλλαϊκών συγκεντρώσεων σε όλη τη χώρα. Κοινός παρονομαστής στη συγκεκριμένη αρθρογραφία όλων όσοι, ποτισμένοι ως το μεδούλι με τη σαπίλα του συστήματος της εκμετάλλευσης, υπηρετούν το κεφάλαιο στο φαγοπότι που στήνει στις πλάτες της εργατικής τάξης και των παιδιών της και στην Παιδεία, δεν είναι άλλος από την αμφισβήτηση του δικαιώματος των εργαζομένων να έχουν λόγο, να αντιδρούν, να αντιστέκονται και να διεκδικούν ό,τι ανήκει σ' αυτούς και στα παιδιά τους. Στις απαιτήσεις του ΣΕΒ για γοργή προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση υποκλίνονται και επαυξάνουν. Τώρα που διεκδικούν οι εργάτες ωρύονται...
Γι' αυτούς τους κονδυλοφόρους και τα αφεντικά τους η εργατική οικογένεια δεν έχει κανένα δικαίωμα να αντιστέκεται στην προωθούμενη ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων, την ίδια ώρα που ακόμα και σήμερα, σε καθεστώς δήθεν κατοχυρωμένης δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, αναγκάζεται να πληρώνει 3 δισ. ευρώ το χρόνο από το πενιχρό της εισόδημα για να μάθουν γράμματα τα παιδιά της. Οπως δεν έχει το δικαίωμα να αγωνίζεται για να μη βιώσουν τα παιδιά της ακόμα πιο έντονη την εργασιακή σκλαβιά που το κεφάλαιο προετοιμάζει, επιχειρώντας να αποκτήσει τον καθολικό έλεγχο κάθε βαθμίδας της εκπαίδευσης.
Καμιά έκπληξη. Είναι οι ίδιοι που, ευθυγραμμισμένοι με τα κόμματά τους, ευλογούσαν την αύξηση των 0,77 ευρώ τη μέρα στους μισθούς και τα μεροκάματα, θριαμβολογώντας για τη διαφύλαξη της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας. Είναι αυτοί που όταν τον περασμένο Φλεβάρη οι ναυτεργάτες πάλευαν στους καταπέλτες των πλοίων καλούσαν τον εισαγγελέα να αναλάβει πρωτοβουλία και να παραδώσει αυτοπροσώπως στους απεργούς τα χαρτιά της πολιτικής επιστράτευσης. Είναι οι ίδιοι που χλευάζουν κάθε έκφραση έμπρακτης αλληλεγγύης και κοινής δράσης μεταξύ εργαζομένων διαφορετικών κλάδων και συκοφαντούν με κάθε μέσο τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες.
Είναι αυτοί που εξ ονόματος των αφεντικών τους φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι τη δύναμη της εργατικής τάξης και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να εμποδίσουν την πρωτοπόρα δράση της. Προσπαθούν μάταια να βάλουν αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση του αγώνα, στην ενιαία ταξική δράση των εργαζομένων για όλα τα ζητήματα που αφορούν στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να κάνουν πραγματικότητα το χειρότερό τους εφιάλτη. Από αύριο κιόλας, συμμετέχοντας μαζικά στα συλλαλητήρια, με τις δυνάμεις εκείνες που διεκδικούν Παιδεία ταγμένη να υπηρετεί τα λαϊκά και μόνο συμφέροντα.
Feeds
