ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μεγάλη ιμπεριαλιστική χώρα η Ιταλία...

****

Με τη βαριά βιομηχανία της, τις υποδομές της, τα απ' όλα της...

****

Είναι και στο ευρώ...

****

Τι ξετρύπωσε, όμως, ο σεισμός;;;

****

Πως ο Ιταλός τηλέπαθος ζει σε σπίτια χωρίς αντισεισμική θωράκιση και πως άμα συμβεί σεισμός (που συμβαίνει συχνά) τότε, αν ζήσει, ούτε κουβέρτα να φυλαχτεί από το κρύο δε βρίσκεται...

****

Αυτό, γιατί ο πλούτος και της Ιταλίας είναι πλούτος του κεφαλαίου...

****

Γι' αυτό, τηλέπαθοι, ο στόχος ο δικός σας δεν μπορεί να είναι η ανάπτυξη της χώρας, που τσαμπουνάνε χρόνια τώρα οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου για να συνεχίσουν να σας πίνουν το αίμα...

****

Ο δικός σας στόχος είναι ο άλλος δρόμος ανάπτυξης...

****

Αυτός, που, κόντρα στον ευρωμονόδρομο και ενάντια στα μονοπώλια, ανοίγει το δρόμο στη λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία...

****

Ο Σπίντλα (επίτροπος της ΕΕ), που δε νοιάζεται για τα έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα που πουλάνε οι εδώ οπαδοί του ευρωμονόδρομου (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ...), τους κάρφωσε...

****

Θέλει, είπε, το ταχύτερο την εφαρμογή των κατευθύνσεων της Λισαβόνας...

****

Για παράδειγμα, εκτός από την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης για τις γυναίκες, θέλει να μπει άμεσα σε εφαρμογή η ευελφάλεια, να μειωθεί το κόστος που πληρώνουν οι επιχειρήσεις για την ασφάλεια των εργαζομένων κ.ά...

****

Γι' αυτό μόνο ΚΚΕ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Υποφέρουν οι πλούσιοι...

Θλίψη βαριά με έχει καταλάβει, τον τελευταίο καρό, καθώς ακούω ότι, και στη χώρα μας, κάποιοι μεγαλοεπιχειρηματίες βρίσκονται στη δίνη της οικονομικής κρίσης. Πονώ και οδύρομαι, μαθαίνοντας ότι τραπεζίτες είναι στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού, βλέποντας τα κέρδη των ευαγών ιδρυμάτων τους να μειώνονται. Συγκλονίζομαι συθέμελα που εφοπλιστές έχουν περιέλθει σε κατάσταση απελπισίας, αντιλαμβανόμενοι πως λιγοστεύουν, γι' αυτούς, οι ευκαιρίες για «μεγάλες ψαριές». Δεν κοιμάμαι καθόλου τα βράδια, συναισθανόμενος την αφόρητη στενοχώρια μεγαλοβιομηχάνων και μεγαλεμπόρων που συνειδητοποιούν πως είναι αναγκασμένοι να αρκεστούν σε λιγότερα πλούτη. Δάκρυα καυτά πλημμυρίζουν τα μάτια μου, αναλογιζόμενος ότι από το «μενού» των γευμάτων στις τραπεζαρίες των πολυτελών οικιών του Κολωνακίου και των επαύλεων των Βορείων Προαστίων μπορεί να κοπούν δόσεις από χαβιάρι και σολομό.

Βεβαίως, η οικονομική κρίση δεν πλήττει μόνο μερικούς άτυχους επιχειρηματίες. Πλήττει, πολύ πιο βαριά, όλους τους εργαζόμενους. Αλλά δεν είναι το ίδιο. Οι εργαζόμενοι είναι φτωχοί και ξέρουν να ζουν «με τα λίγα». Οι μεγαλοεπιχειρηματίες είναι πλούσιοι, έχουν μάθει να ζουν «με τα πολλά» και δεν μπορούν να στερηθούν το παραμικρό. Ξέρετε πόσο οδυνηρό είναι για έναν πλούσιο να στερηθεί ένα γεύμα «φουά γκρα» ή μια μέρα από τις διακοπές του στις Ελβετικές Αλπεις και στις Καναρίους νήσους; Ζορίζεται ο άνθρωπος. Φανταστείτε τι σημαίνει για μια κυρία της υψηλής κοινωνίας να μην αλλάζει, καθημερινώς, την γκαρνταρόμπα της και τι ψυχικές επιπτώσεις έχει σ' ένα γόνο της πλουτοκρατίας να μην μπορεί να αντικαθιστά, όποτε γουστάρει, την «Πόρσε» του με μια «Φεράρι», το κότερό του με ένα τζετ. Θα μαραζώσει το παιδί.

Αφήστε που, στο «ξεσκαρτάρισμα» μεταξύ των κεφαλαιοκρατών, που θα γίνει μέσω της οικονομικής κρίσης, μπορεί κάποιος να μείνει και χωρίς επιχείρηση. Φυσικά, έχει κάνει το κουμάντο του και δε θα πεινάσει η οικογένειά του, αλλά, όπως και να το κάνουμε, στη σκέψη και μόνο ότι δε θα είναι αφεντικό, τρελαίνεται. Και μη νομίζετε, όσα και να είναι «τα έτοιμα», αν δεν αυξάνονται, κάποτε θα τελειώσουν. Αυτόν τον εφιάλτη, κανείς πλούσιος δεν μπορεί να τον αντέξει. Πολλοί θα πέσουν σε βαριά κατάθλιψη, μερικοί θα περάσουν την πόρτα του τρελάδικου, κάποιοι μπορεί να οδηγηθούν στην αυτοκτονία. Και μην ακούω «θα χάσει η Βενετιά βελόνι». Αυτά δεν είναι χριστιανικά λόγια.

Είναι, λοιπόν, φυσιολογικό η κυβέρνησή μας να κάνει ό,τι μπορεί για να μην πληρώσουν τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης οι επιχειρηματίες. Το ίδιο, άλλωστε, κάνουν όλες οι κυβερνήσεις, όπως έδειξε και η πρόσφατη σύνοδος των G20. Για ανθρωπιστικούς, κυρίως, λόγους, καθότι οι πλούσιοι είναι πιο ευαίσθητοι από τους φτωχούς. Αλλά και διότι, όπως σωστά υπογραμμίζουν οι εκάστοτε κυβερνώντες - το πιστεύουν ο Ομπάμα και η Μισέλ, ο Σαρκοζί και η Κάρλα - η οικονομία στηρίζεται στην επιχειρηματικότητα. Και να μην ακούω βλακείες του τύπου «οι εργαζόμενοι δουλεύουν και παράγουν όλο τον πλούτο, ενώ οι καπιταλιστές είναι "παράσιτα" που πλουτίζουν εκμεταλλευόμενοι την εργατική δύναμη και ζουν σε βάρος της κοινωνίας». Αυτά τα λένε οι κομμουνιστές, οι οποίοι πιστεύουν ότι ο καπιταλισμός που έχει κυριαρχήσει, μπορεί να ανατραπεί και στη θέση του να έλθει ο σοσιαλισμός. Οι ξεροκέφαλοι...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ