Η Οργάνωση Περιοχής Ανατολικής Στερεάς - Εύβοιας της ΚΝΕ εδώ και δυο χρόνια διοργανώνει ιστορικά Διήμερα που στόχο έχουν την ανάδειξη της πρωτοπόρας δράσης και προσφοράς του ΚΚΕ στην Αν. Στερεά και Εύβοια, στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης και των αγώνων του λαού. Τα δυο πρώτα Διήμερα (2015 και 2016) πραγματοποιήθηκαν σε Καρπενήσι και Παρνασσό αντίστοιχα, αναδεικνύοντας τη δράση του ΔΣΕ στη Ρούμελη. Αυτή η πείρα, σε συνδυασμό με τη μεγάλη επιτυχία των εκδηλώσεων του Κόμματος και της ΚΝΕ σε όλη την Ελλάδα για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, μας γεμίζουν αισιοδοξία για να δώσουμε συνέχεια σε αντίστοιχες πρωτοβουλίες. Δίνουμε συνέχεια με επιμονή, ώστε:

α) Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, ευρύτερα οι νέοι και οι νέες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, να γνωρίσουν από κοντά τόπους της δράσης του ΔΣΕ, να μάθουν για τη ζωή των μαχητών, τον ηρωισμό και την αυτοθυσία τους, την ηθικο-πολιτική ανωτερότητα του ΔΣΕ και τα ιδανικά του, που πήγαζαν από το δίκιο του αγώνα και από την πίστη στο ηρωικό ΚΚΕ.

β) Από τη μελέτη της τρίχρονης εποποιίας (1946-1949) του ΔΣΕ, ευρύτερα της Ιστορίας του ΚΚΕ και της ταξικής πάλης, να αναδειχθούν διδάγματα για την πάλη σήμερα, ιδιαίτερα στους νέους κομμουνιστές.

Στην Εύβοια έδρασε το Ανεξάρτητο Τάγμα Εύβοιας του ΔΣΕ, με Ταγματάρχη τον Θύμιο Καψή (Ανάποδος) και Πολιτικό Επίτροπο τον Γιώργο Βλαχούτσικο (Ευβοιώτης). Ξεκίνησε με 59 μαχητές, που με εντολή του Αρχηγείου Φθιωτιδο-Φωκίδας πέρασαν το Νοέμβρη του 1947 από την Πελασγία Φθιώτιδας στο Μαραθιά Εύβοιας. Ενας από τους κύριους στόχους της αποστολής ήταν να αποσπαστούν και να απασχοληθούν δυνάμεις του αστικού στρατού από το κύριο μέτωπο στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Εξαρχής η αποστολή του ΔΣΕ στην Εύβοια - δηλαδή σε ένα νησί - είχε υψηλή επικινδυνότητα, καθώς ήταν πάντα πιθανό το ενδεχόμενο να αποκλειστούν οι μαχητές από τις δυνάμεις του εχθρού. Η επαφή με τη ΙΙ Μεραρχία του ΔΣΕ ήταν ιδιαίτερη δύσκολη και γινόταν αραιά με βάρκες από τη Λοκρίδα, την Πελασγία και το Πήλιο. Επιπρόσθετα, ασύρματος δεν λειτουργούσε λόγω έλλειψης μπαταριών. Οι μαχητές της Ευβοίας ήταν «πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα». Παρά τις δυσκολίες, η μικρή αυτή ομάδα μαχητών ανέλαβε δράση από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της.

Σημαντικό κομμάτι του ευβοιώτικου λαού στήριξε έμπρακτα τον ΔΣΕ. Κι αυτό γιατί ο αγώνας του ΚΚΕ για τα δικαιώματα του λαού και η πρωτοπόρα στάση του στον αγώνα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ ενάντια στον ξένο κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του και εκμεταλλευτές, διαμόρφωσε δεσμούς αίματος του Κόμματος με το λαό. Πολλοί εντάχθηκαν ως μαχητές στον ΔΣΕ, ενώ οι κάτοικοι των χωριών ενίσχυαν με τρόφιμα, ρούχα, ακόμα και ζώα. Σε εκείνη την περιοχή και ειδικά στον Πυξάρια, λειτουργούσε η επιμελητεία του ΔΣΕ, τα Κέντρα Πληροφοριών, τα αναρρωτήρια, τα συνεργεία και άλλα τμήματα. Η περιοχή ανάμεσα Προκόπι και Μαντούδι έως και τη Βλαχιά, στο αποκορύφωμα της δράσης του ΔΣΕ, αποτέλεσε «ελεύθερη περιοχή», όπου οι μαχητές κυκλοφορούσαν ακόμα και με αυτοκίνητα.

Το κύριο πεδίο δράσης του ΔΣΕ, η περιοχή με τα λημέρια των μαχητών, ήταν η Βορειοκεντρική Εύβοια και οι ορεινοί όγκοι: Δίρφυς, Πυξαριάς, Καντήλι, Τελέθριο και Ξηρόν Ορος. Πολλές σημαντικές μάχες δόθηκαν εκεί, σε: Ιστιαία, Φτερίτσα, Κοντοδεσπότι, Προκόπι, Κεχριές κ.α.

Ο Εθνικός Στρατός, για να ανακόψει την απήχηση που είχε ο ΔΣΕ σε πολλά χωριά ακόμα και έξω από τη Χαλκίδα και να του στερήσει τη δυνατότητα ανεφοδιασμού και στρατολόγησης, προχώρησε σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, εκκενώνοντας ολόκληρα χωριά.

Το καλοκαίρι του 1949, ο ΔΣΕ, μετά από 3 χρόνια σκληρών πολεμικών αναμετρήσεων, υποχωρεί από το κύριο μέτωπο στο Γράμμο και στο Βίτσι προς την Αλβανία. Επειτα από αυτή την εξέλιξη, συγκεντρώνονται δυνάμεις του αστικού στρατού και παρακρατικών και στην Εύβοια, με αποτέλεσμα τη διάλυση του Ανεξάρτητου Τάγματος. Η πλειοψηφία των μαχητών έπεσαν νεκροί στα πεδία των μαχών. Αποκορύφωμα του αίσχους αποτέλεσε η έκθεση σε κοινή θέα επί τρεις μέρες του πτώματος του Ανάποδου, στην πλατεία Αγοράς της Χαλκίδας, για να σπείρουν την τρομοκρατία...

Την περίοδο δράσης του ΔΣΕ στην Εύβοια, είχε στηθεί στρατοδικείο στη Χαλκίδα, δικάζοντας αγωνιστές, με την πλειοψηφία των αποφάσεων να είναι θανατικές ποινές, φυλακίσεις και εξορίες.

Μπορεί ο ΔΣΕ να ηττήθηκε στρατιωτικά, όμως ούτε οι θηριωδίες που ακολούθησαν από το αστικό κράτος, ούτε ο αντικομμουνισμός, κατόρθωσαν να σβήσουν το μεγαλείο της πάλης του.

Τα προηγούμενα Διήμερα επιβεβαιώνουν ότι η γνωριμία με όλα τα παραπάνω, με τον αγώνα ενάντια στα δεσμά του εκμεταλλευτικού συστήματος, με τη στάση των αλύγιστων μαχητών του ΔΣΕ που στάθηκαν με ψηλά το κεφάλι σε μάχες, στρατοδικεία, εξορίες και εκτελεστικά αποσπάσματα, μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ. Η επαφή με αυτή την ηρωική Ιστορία αποτελεί παράδειγμα για τον αγώνα σήμερα, διαπαιδαγωγεί, εμπνέει περισσότερους νέους να κάνουν το αποφασιστικό βήμα και να οργανωθούν στην ΚΝΕ.

Οι Οργανώσεις της ΚΝΕ με μεράκι και εντατικούς ρυθμούς δουλεύουν για την επιτυχία του Διημέρου. Οι ΟΒ συζητάνε με βάση σημείωμα του Γραφείου Περιοχής και καταρτίζουν σχέδιο προπαγάνδας του Διημέρου. Η δράση των ΟΒ επικεντρώνεται στη συζήτηση με μαθητές, σπουδαστές, νέους εργαζόμενους, λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλοί από αυτούς δεν έχουν ακούσει τίποτε για τον ΔΣΕ ή γνωρίζουν μόνο τις διαστρεβλώσεις και τα ψέματα σχολικών βιβλίων, πανεπιστημιακών εγχειριδίων, ταινιών κ.λπ. Διακινείται ανακοίνωση - κάλεσμα του Διημέρου, αφίσα, ενώ αξιοποιούνται και διάφορες μορφές που βοηθάνε τη συζήτηση για το περιεχόμενο της πρωτοβουλίας, όπως προβολές του ντοκιμαντέρ για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, διακίνηση της αντίστοιχης διακήρυξης της ΚΕ του ΚΚΕ, συσκέψεις με το ένθετο του «Οδηγητή» για τον ΔΣΕ. Ενισχυτικά, οι Οργανώσεις ετοιμάζουν μαζικές παραγγελίες σχετικών εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής», ανάμεσά τους «Η συμμετοχή των γυναικών στον ΔΣΕ» και η «Συλλογή κειμένων για τον ΔΣΕ».