Στο πλαίσιο αυτό, χτες, ο Γ. Καρατζαφέρης κατέθεσε Επίκαιρη Ερώτηση στον πρωθυπουργό ρωτώντας τον αφενός «πώς θα καταστεί η χώρα μας φιλικότερος και ελκυστικότερος προορισμός για υποψήφιους Ελληνες και ξένους επενδυτές», αφετέρου «πώς θα δώσουμε ελπίδα επαγγελματικής αποκατάστασης στους νέους Ελληνες που εγκαταλείπουν τη χώρα αναζητώντας εργασία στο εξωτερικό»...

Η συμμετοχή του στην κυβέρνηση του επιτρέπει να γνωρίζει επακριβώς το πώς μεθοδεύεται η χώρα να καταστεί όχι απλά φιλικότερος και ελκυστικότερος προορισμός των «επενδυτών» αλλά ξέφραγο αμπέλι να «τρυγήσουν» τους καρπούς του μέχρις ενός. Αυτό ακριβώς κάνει η πολιτική την οποία στηρίζει ο ΛΑ.Ο.Σ., συνεπώς μόνο υποκριτικό μπορεί να θεωρηθεί το ερώτημα του Καρατζαφέρη. Θα έπρεπε επίσης να ξέρει - και το ξέρει κι ας παριστάνει τον ανήσυχο - ότι η ίδια πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, η εξουσία του κεφαλαίου που με τόση ζέση υπηρετεί, διογκώνει την ανεργία και θα συνεχίσει να το κάνει. Για να ξεπεραστεί η κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, προϋπόθεση είναι η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, πρωτίστως εργατικής δύναμης. Αρα, καμία ελπίδα δεν μπορούν να δώσουν αυτοί που έχουν ρημάξει το λαό και τα παιδιά του, μόνο βάσανα μπορούν να του δώσουν. Η ελπίδα θα γεννηθεί τη στιγμή που με την πάλη του ο λαός θα τους στείλει στα αζήτητα της ιστορίας, αυτούς και τους άρπαγες που εκπροσωπούν.

Ενα νέο πλαίσιο Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) που θα στηρίζει το αγροτικό και κτηνοτροφικό προϊόν και το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών πρότεινε από την Εκθεση «Αγρότικα» στη Θεσσαλονίκη ο Αλ. Τσίπρας, επιβεβαιώνοντας, για άλλη μια φορά, την ευρωλάγνα και ευρωσυμβιβασμένη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλ. Τσίπρας, με λίγα λόγια, ζητάει καλύτερη διαπραγμάτευση της ΚΑΠ, κάτι δηλαδή σαν και αυτό που κάνει ο Αντ. Σαμαράς για το μνημόνιο... Είναι προφανές ότι μια τέτοια πολιτική θέση, αν δεν υποκρύπτει κοροϊδία, έχει σαφή λαθεμένη πολιτική στόχευση και δεν εξυπηρετεί τα πραγματικά συμφέροντα των μικρών και φτωχών αγροτοκτηνοτρόφων και του λαού συνολικότερα.

Το συνεπές αγροτικό κίνημα παλεύει και διεκδικεί καίρια αιτήματα βελτίωσης της θέσης της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Παλεύει για την απόκρουση των δεινών που επιφέρει και θα επιφέρει η ΚΑΠ. Και παλεύει σε μια κατεύθυνση, γνωρίζοντας ότι εντός ΕΕ δεν πρόκειται να υλοποιηθούν και γι' αυτό θέτει και ζήτημα αποδέσμευσης από την ΕΕ. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, η λέξη και πολύ περισσότερο το περιεχόμενο σύγκρουσης με την ΕΕ είναι κάτι το άγνωστο, ενώ επίσης του είναι αδιανόητη και η έννοια της αποδέσμευσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θέλει προφανώς να βγάλει συμπεράσματα, ότι η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και στον αγροτικό τομέα, η μείωση του αγροτικού εισοδήματος και η συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής, είναι το αποτέλεσμα της ένταξης και παραμονής της χώρας στην ΕΕ και ότι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής που σαπίζει αποτελεί φρένο σε μια ανάπτυξη προς όφελος της αγροτιάς και των λαϊκών συμφερόντων. Στην πράξη, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει αστική διαχείριση και καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Μόνο που όμως μια τέτοια πολιτική ευνοεί αποκλειστικά το μεγάλο κεφάλαιο και τους μεγαλοαγρότες. Και μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να λέει ό,τι λέει, η ουσία όμως είναι πως η ΚΑΠ δε φτιασιδώνεται, μόνο ανατρέπεται. Και τούτο ισχύει συνολικά για την πολιτική της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.