«Χαρούμενο και ειρηνικό το 2004», είναι η ευχή που απευθύνει στα μέλη του, σ' όλους τους Ζακυνθινούς και σε όλο το λαό, ο Σύλλογος Βολιμιατών Ζακύνθου, με ημερολόγιο (τοίχου) που κυκλοφόρησε. Οι σελίδες του ημερολογίου εικονογραφούνται με σπάνιες φωτογραφίες από τις μαθητικές δραστηριότητες (εκδρομές, γιορτές κλπ.), από το 1928 και κυρίως τη δεκαετία του 1960, από γιορταστικές εκδηλώσεις των Βολιμιατών και με φωτογραφίες του όμορφου χωριού.

Οπως όλα, και το φύλλο 51, της «Φωνής των Βολιμιατών», της εφημερίδας του Συλλόγου Βολιμιατών, περιέχει σημαντικά θέματα για την ιστορία και τον πολιτισμό αλλά και για τα προβλήματα των κατοίκων της ορεινής Ζακύνθου. Αξίζει να αναφερθούμε σε μερικά από τα θέματα του 51ου φύλλου.

Την πρώτη σελίδα και το μισό της τελευταίας καταλαμβάνει το ενδιαφέρον άρθρο του Διονυσίου Ι. Μούσουρα «Ταξίδι στο χρόνο», το οποίο, βασιζόμενο σε χειρόγραφα και αρχειακό υλικό, αναφέρεται σε ποικίλες πτυχές του πολιτισμού (ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα, μορφές τέχνης, αρχιτεκτονική, ήθη, έθιμα και άλλες παραδόσεις) της Βολίμας και άλλων ορεινών χωριών του νησιού, από τον 15ο αιώνα. Πολύ σημαντικό είναι το δισέλιδο κείμενο της αρχαιολόγου - προϊστοριολόγου, δρ. της Σορβόνης, Γεωργίας Κουρτέση-Φιλιππάκη, με τίτλο «Η προϊστορική Ζάκυνθος-Απολογισμός της αρχαιολογικής έρευνας και προοπτικές». Το κείμενο αναφέρεται στο γεωγραφικό, γεωλογικό παλαιοπεριβάλλον του νησιού (το οποίο πρωτοσχηματίστηκε πριν 17 εκατομμύρια χρόνια), στην εποίκηση και στις πρώτες κοινωνίες του νησιού κατά την Παλαιολιθική Εποχή, στις μόνιμες εγκαταστάσεις και στις θαλάσσιες συγκοινωνίες κατά τη Νεολιθική Εποχή, στην Πρώιμη, Μέση και Υστερη Εποχή του Χαλκού, καθώς και στη μυκηναϊκή παρουσία, και στην αρχαιολογική έρευνα που έχει διεξαχθεί (και καθυστερημένη και ελάχιστη είναι).

Θα σημειώσουμε και μερικά άλλα αξιόλογα θέματα του φύλλου, όπως είναι: Η ανάγκη αναστήλωσης των κελιών της μονής Αγίου Γεωργίου Κρημνών. Το τριήμερο διεπιστημονικό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε με θέμα «Μετασεισμική Ζάκυνθος (Οικονομία, Αρχιτεκτονική, Περιβάλλον)», στο οποίο απουσίασε η πλειοψηφία των εκπροσώπων των τοπικών αρχών. Η συμφωνία ΗΠΑ-ΕΕ για την έκδοση πολιτών. Το καταστροφικό για τους παραγωγούς νέο καθεστώς «στήριξης», υποτίθεται, του ελαιολάδου.

Ο πολυαγαπημένος και πολυδιαβασμένος συγγραφέας των παιδιών, Ευγένιος Τριβιζάς, ήταν ένας από τους συγγραφείς που βράβευσε, για το 2003, η Ακαδημία Αθηνών. Λόγω μιας ατυχούς συγκυρίας, όμως, ο Ε. Τριβιζάς πληροφορήθηκε, στο παραπέντε, την παραμονή της τελετής απονομής των βραβείων, τη βράβευσή του. Η τελετή έγινε, αλλά ο Ε. Τριβιζάς δεν πρόλαβε να παραστεί και να παραλάβει το Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, με ανακοίνωσή του εξήγησε την απουσία του από την τελετή, εξέφρασε τις ευχαριστίες του στην Ακαδημία «για την ξεχωριστή τιμή προς το πρόσωπό του» και με το παιγνιώδες χιούμορ του σημείωσε ότι αν είχε λάβει έγκαιρα τη σχετική επιστολή «όπου και να ταξίδευα, ακόμα και αν ήμουν στη Φρουτοπία ή στο Νησί των Πυροτεχνημάτων» (πρόκειται για τίτλους έργων του) «θα έσπευδα να βρεθώ κοντά σε αυτούς που με τίμησαν».

Με δεύτερη ανακοίνωσή του, προς... επούλωσιν νέων παρεξηγήσεων, ο χιουμορίστας συγγραφέας γράφει, μεταξύ άλλων: «Ηταν κάποτε ένα μωρό, που όπως όλα τα μωρά κάπου κάπου αρρώσταινε. Ηταν κι ένας παιδίατρος, που η μητέρα τον καλούσε κάθε φορά που ανησυχούσε για την υγεία του παιδιού της. Και ο παιδίατρος έσπευδε πάντα πάντα πρόθυμος να δώσει ελπίδα, να προσφέρει πολύτιμες συμβουλές, να απαλύνει τον πόνο. (...)Και τα χρόνια πέρασαν και μεγάλωσε το μωρό, μεγάλωσε και ο παιδίατρος και μετά από πολλές δεκαετίες έφτασε η στιγμή να τους φέρει κοντά και πάλι, κάτι. (...) Το μωρό ήμουν εγώ και ο παιδίατρος ο καθηγητής της Ιατρικής, ο γενικός γραμματέας της Ακαδημίας, Νικόλαος Ματσανιώτης». Μετά από αυτή την επισήμανση ο Ε. Τριβιζάς, εκφράζει και πάλι τις ευχαριστίες και τη συγκίνησή του για τη βράβευσή του.

Εγκαινιάζεται σήμερα (7.30μ.μ.) στην γκαλερί «έκφραση» (Φοίβης 11, Γλυφάδα), έκθεση ζωγραφικής του Αχιλλέα Αϊβάζογλου. Πηγή έμπνευσης του καλλιτέχνη αποτελεί το αστικό τοπίο, όπως έχει διαμορφωθεί από την καταλυτική επίδραση του χρόνου. Οπως σημειώνεται στον κατάλογο: «Η ζωγραφική του ποτέ δε γίνεται περιγραφική, γιατί επικεντρώνεται στην ουσία των πραγμάτων, ακόμη κι όταν αποτυπώνει με μοναδική ακρίβεια τον ξεφτισμένο σοβά στην πρόσοψη ενός αρχιτεκτονήματος, καθώς αντιμετωπίζει τα πάντα σαν μάρτυρες μιας χαμένης ζωής. Οι όψεις του αστικού τοπίου αποτελούν πάντα την αφορμή, το έναυσμα, για να μετουσιώσει τα βιώματα από την παιδική και εφηβική του ηλικία, σε ποιητικές εικόνες και να ασκήσει έμμεσα κριτική και να εκφράσει τη θλίψη του για το τέλος μιας εποχής, που μαζί της παρασύρει και ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, αλλοιώνοντας τη φυσιογνωμία και την ταυτότητά της». Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 30 του Γενάρη.

Η πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής του Στάθη Φλώρου, εγκαινιάζεται σήμερα, 8 Γενάρη, στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών (Γλύκωνος 4). Η δουλιά που παρουσιάζεται είναι λάδια σε μουσαμά με ανθρωποκεντρικό κλίμα. «Παιχνίδι συμβολισμών και καυστικών σχολίων μέσα από μια ειρωνική ματιά, σε καταστάσεις ανθρώπινες». Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 31 του ίδιου μήνα.

Εγκαινιάζεται στις 12 Ιανουαρίου (8μ.μ.) στην γκαλερί «Τιτάνιουμ» (Βασ. Κωνσταντίνου 44), έκθεση ζωγραφικής του Ανδρέα Δεβετζή. Οπως σημειώνει στον κατάλογο η Αθηνά Σχινά: «Ο ζωγράφος σκηνοθετεί και παράλληλα σκηνογραφεί τα στοιχεία των θεμάτων του, ενώ ο χώρος έχει εξοστρακίσει τα σημεία φυγής του». «Κοιτάζω γύρω μου τον κόσμο, κοιτάζω μέσα μου τις μνήμες» σημειώνει ο Α. Δεβετζής. «Γωνίες από κήπους, κομμάτια πράσινων λιβαδιών, κλαδιά, ουρανοί με περαστικά σύννεφα... ορίζοντες με οριακές στιγμές της μέρας. Κάθε εικόνα μια ξεχωριστή ιστορία. Ολες αυτές οι ιστορίες υπηρετούν μια γενικότερη ιδέα. Η ιδέα είναι το ατέλειωτο παιχνίδι στο όριο, ανάμεσα στο παραμύθι και την πραγματικότητα. Και στο κέντρο πάντα η ζωγραφική». Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 31 του μήνα.

Ζωγραφική και χαρακτική παρουσιάζει η Ράνια Σταθοπούλου στην έκθεση που εγκαινιάζεται στις 14/1 στην γκαλερί «Αστρα» (Καρυατίδων 8, Ακρόπολη). Οπως αναφέρει ο Θάνος Χρήστου στον κατάλογο που συνοδεύει την έκθεση: «Κινούμενη με άνεση ανάμεσα σε διάφορες τεχνικές της ζωγραφικής και της χαρακτικής (ελαιογραφία, ξυλογραφία, χαλκογραφία, λιθογραφία), η Ρ. Σταθοπούλου δείχνει θεματογραφικά την προτίμησή της για τη φύση και το τοπίο, αφουγκράζεται με ιδιαίτερη ευαισθησία τους παλμούς του, φθάνοντας με τα έργα της σε πραγματικά θαυμάσια αποτελέσματα». Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 31/1.

Μέχρι την Κυριακή 18 Γενάρη θα παίζεται το έργο «Προσωπική Συμφωνία», του Ρόλαντ Χάργουντ, στο Υπόγειο του «Θεάτρου Τέχνης - Κ. Κουν», που παρουσιάζεται σε μετάφραση και σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου, σκηνικά - κοστούμια Απόστολου Βέττα, φωτισμούς Αλέκου Αναστασίου και μουσική επιμέλεια Φίλιππου Τσαλαχούρη. Παίζουν: Αγγελος Αντωνόπουλος, Γιάννης Φέρτης, Μανώλης Μαυροματάκης, Νίκος Νίκας, Λουκία Μιχαλοπούλου, Τάνια Μπατζόγλου.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο Βερολίνο το 1946. Ο Βίλχελμ Φούρτβεγκλερ, ο μεγαλύτερος μαέστρος του 20ού αιώνα, αντιμετωπίζει τον Αμερικανό ανακριτή Στιβ Αρνολντ. Η κατηγορία: συνεργασία του μαέστρου με το ναζιστικό καθεστώς. Στοιχεία της κατηγορίας είναι οι «μαγικές» ενορχηστρώσεις του στις συμφωνίες του Μπετόβεν ή του Μπρούκνερ. Ξαφνικά εμφανίζεται ένας μάρτυρας, το δεύτερο βιολί της ορχήστρας, του οποίου η κατάθεση θα αλλάξει την τροπή της υπόθεσης. Οι συνεργάτες του Ανακριτή, θαυμαστές του μαέστρου, εναντιώνονται στη σκληρή και εξευτελιστική μέθοδο του Αμερικανού, ώσπου η διαμάχη των Αρνολντ - Φούρτβεγκλερ γίνεται προσωπική. Το αν θα αθωωθεί ή θα καταδικαστεί ο μαέστρος, αν έκανε συμφωνία με το διάβολο, κανένας δεν το γνωρίζει.