Εννιά χρόνια μετά το πραξικόπημα με το οποίο κατέλαβε την εξουσία στο Πακιστάν, ο στρατηγός Μουσάραφ έχασε τη στήριξη των δύο παραγόντων που τον διατήρησαν στην ηγεσία της χώρας, βοηθούσης και της 11ης Σεπτέμβρη: του στρατού και των ΗΠΑ. Ο νέος αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Ασφάκ Περβάζ Καγιάνι, βεβαίωσε το σύζυγο της Μπούτο, de facto κλειδοκράτορα της εξουσίας στη χώρα σήμερα, ότι δε θα παρενέβαινε. Η πρέσβειρα της Ουάσιγκτον στο Ισλαμαμπάντ Αν Πάτερσον εγκατέλειψε απρόθυμα την απέλπιδα προσπάθεια να διαπραγματευτεί την παραμονή ενός πολιτικά ευνουχισμένου Μουσάραφ στην προεδρία. Ο κύβος ερρίφθη και ο Μουσάραφ όφειλε να αποσυρθεί...

Η απρόθυμη εγκατάλειψη της εξουσίας - αλλά όχι και της χώρας όπως θα επιθυμούσαν οι Αμερικανοί - την 18η Αυγούστου από το στρατηγό Περβέζ Μουσάραφ συνεπέφερε, όπως ήταν αναμενόμενο, σοβαρή πολιτική κρίση με αντικείμενο τη νομή της εξουσίας και συνάμα προκάλεσε μια πραγματική έκρηξη της βίας, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ενδημικό φαινόμενο.

Οσον αφορά την πολιτική κρίση, κορυφώθηκε με τη διάλυση του ευρέως κυβερνητικού συνασπισμού, που διήρκεσε μόλις 5 μήνες κι είχε μόνο συνεκτικό δεσμό, και μόνο επίτευγμά του, τον εξαναγκασμό του πραξικοπηματία του 1999 σε παραίτηση. Οι ηγέτες του εξαιρετικά ιδιότυπου πακιστανικού «δικομματισμού», αφού πανηγύρισαν σύντομα τη νίκη τους επί του Μουσάραφ, έσπευσαν να αποδυθούν επιτέλους στο ξεκαθάρισμα των λογαριασμών τους.

Ο Ναουάζ Σαρίφ, τον οποίο είχε ανατρέψει ο Μουσάραφ, απέσυρε τη στήριξή του στο συνασπισμό λόγω της «αθέτησης» των υποσχέσεων του χήρου της Μπεναζίρ Μπούτο, Ασιφ Αλι Ζαρντάρι, να καταργήσει τα αντιδημοκρατικά μέτρα που είχε λάβει ο έκπτωτος δικτάτορας, προκαλώντας την κρίση. Ο μεγαλοτσιφλικάς Σαρίφ, αλλοτινός ευνοούμενος ενός άλλου πραξικοπηματία, του Ζία ουλ Χακ, και στενός σύμμαχος των Σαουδαράβων, επιχειρεί να αυτοπροβληθεί ως η «καλύτερη επιλογή» που έχουν οι Αμερικανοί για τη διακυβέρνηση της χώρας, δηλώνοντας στην Boston Globe ότι θα μπορούσε να διεξαγάγει καλύτερα τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Το περιοδικό Time μοιάζει να συμφωνεί: ο πρώην πρωθυπουργός, ανέφερε, θα μπορούσε να αποδειχθεί «αξιόπιστος εταίρος» για την κυβέρνηση Μπους και τη διάδοχή της.

Πάντως, η Ουάσιγκτον μοιάζει να «προτιμά» σαφώς τον Ζαρντάρι ... έτσι θεωρείται βέβαιο ότι θα εκλεγεί πρόεδρος (οι προεδρικές εκλογές στο Πακιστάν διεξήχθησαν χθες, μερικές ώρες μετά τη συγγραφή του κειμένου), καθώς εξασφάλισε τη στήριξη του ισλαμικού κόμματος και των βουλευτών από τις Ομοσπονδιακά Διοικούμενες Περιοχές των Φυλών του Πακιστάν (FATA), με αντάλλαγμα της κατάπαυση του πυρός εκ μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων.

Από τη φυλακή στην προεδρία, λοιπόν, για τον 54χρονο Ζαρντάρι, γόνο παλαιών φεουδαρχών, που είναι γνωστός στο Πακιστάν ως «ο κύριος 10%» για τις προμήθειες που έπαιρνε, ως υπουργός Επενδύσεων, διορισμένος από τη σύζυγό του. Εχει εκτίσει οκτώ χρόνια στη φυλακή για διαφθορά, ενώ διώξεις εναντίον του εκκρεμούν σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες.

Πάντως, η στήριξή του από το υπερατλαντικό αφεντικό δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη, έστω κι αν ο πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του Πακιστάν Χάμιντ Γκιουλ θεωρεί ότι τελικά θα προκριθεί διότι είναι ο πιο «χειραγωγήσιμος» από την Ουάσιγκτον εξαιτίας του παρελθόντος του. Μια ένδειξη των αμερικανικών αμφιβολιών για τον μεγαλοεπιχειρηματία χήρο της Μπεναζίρ - που σκοτώθηκε σε μια επίθεση που άφησε πολλά αναπάντητα ερωτήματα -, υπήρξε με τη δημοσίευση από την εφημερίδα New York Times πληροφοριών κατά τις οποίες ο Ζαλμάι Χαλιλζάντ, πανίσχυρο στέλεχος της κυβέρνησης Μπους, σήμερα πρεσβευτής των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Εθνη, δέχτηκε, λέει, «επιπλήξεις» από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ διότι μιλούσε σχεδόν καθημερινά στο τηλέφωνο με το Ζαρντάρι τις τελευταίες βδομάδες, «συμβουλεύοντάς τον» για διάφορα θέματα.

Για τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς, η εξελισσόμενη διαπάλη για την εξουσία, που η εφημερίδα Guardian χαρακτήρισε περιφρονητικά «σαπουνόπερα» στο Πακιστάν είναι σχεδόν εκτός θέματος.

Ουάσιγκτον και Λονδίνο ανησυχούν για την υπερδιόγκωση του τέρατος στη δημιουργία του οποίου συνέβαλαν, των Ταλιμπάν, που εμφανίζονται όλο και ισχυρότεροι στις ημιαυτόνομες περιοχές και επεκτείνουν τη δράση τους: η επίθεση σε αποθήκη πυρομαχικών του στρατού με 73 τραυματίες, η επίθεση αυτοκτονίας σε νοσοκομείο με 29 νεκρούς, η σειρά επιθέσεων στη Λαχώρη (Ιανουάριος, 22 νεκροί, Μάρτιος, 31 νεκροί, Αύγουστος, 9 νεκροί), και πρόσφατα στην Πεσάβαρ με 11 θύματα υπήρξαν μόνο μερικές από τις ενέργειές τους, παρ' όλη την υποτιθέμενη περικύκλωσή τους με χιλιάδες στρατιωτών από την πλευρά του Πακιστάν και το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ από την πλευρά του Αφγανιστάν, χωρίς να λογίζονται οι αναρίθμητες μυστικές επιχειρήσεις αμερικανικών μονάδων των ειδικών δυνάμεων και μη-επανδρωμένων αεροσκαφών της CIA στην περιοχή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τελευταίες μέρες οι Αμερικανοί έχουν εντείνει τις επιχειρήσεις εντός του πακιστανικού εδάφους ορμώμενοι από το Αφγανιστάν, είτε με εισβολές είτε με αεροεπιδρομές. Τρεις επιχειρήσεις με νεκρούς άμαχους σε τρεις ημέρες, χωρίς να υπολογίζονται οι επιχειρήσεις εισβολής από εδάφους, που καταγγέλλουν οι κάτοικοι των περιοχών των φυλών. Επιχειρήσεις που εντείνονται, και έχουν πολλαπλή σημασία καθώς σημαίνει και πίεση προς τη νέα πολιτική ηγεσία, αλλά και αφήνοντας πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο της κλιμάκωσης και της επέκτασης του πολέμου από το Αφγανιστάν και εντός του εδάφους του Πακιστάν.

Και όλα αυτά χωρίς να υπολογίζονται οι 300.000 εκτοπισμένοι του ακήρυκτου πολέμου στην περιοχή.

Την ίδια ώρα, στο Μπαλουχιστάν, περιοχή που κατά το ήμισυ βρίσκεται στο Πακιστάν και κατά το ήμισυ στο Ιράν, όπου βρίσκονται τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου, όχι μόνο συνεχίζονται τα επεισόδια ένοπλης βίας, σφαγών από τις ένοπλες δυνάμεις και βασανισμών αυτονομιστών, αλλά ταυτόχρονα οι ισλαμιστές εξτρεμιστές λέγεται ότι εδραιώνουν την παρουσία τους.

Το πρόβλημα γι' αυτούς είναι να βρεθεί κάποιος να συνεχίσει την πολιτική του Μουσάραφ αλλά με περισσότερη αποτελεσματικότητα: τα 10 δισ. δολάρια που έδωσαν στον πρώην στρατηγό φαίνεται πως πήγαν χαμένα. Γι' αυτό ορισμένοι αναλυτές, όπως ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Τάρικ Αλι, δεν αποκλείουν καθόλου την εκδήλωση άλλου ενός πραξικοπήματος με επικεφαλής τον εκπαιδευμένο σε Βρετανία και ΗΠΑ, πρώην στρατιωτικό επικεφαλής της ISI, σημερινό Α/ΓΕΕΘΑ Ασφακ Περβέζ Καγιάνι. Ο στρατηγός Καγιάνι που θεωρείται «μετριοπαθής, φιλοαμερικανός» και ότι «απολαμβάνει του σεβασμού του στρατεύματος, αλλά και των Δυτικών», ήταν ο άνθρωπος που έδωσε το «παρών» στη σύσκεψη που έγινε την προηγούμενη βδομάδα στο αεροπλανοφόρο «Αβραάμ Λίνκολν» στον Ινδικό Ωκεανό υπό την ηγεσία του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, ναυάρχου Μάικ Μιούλεν με αντικείμενο την εξαιρετικά δυσοίωνη για τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κατάσταση, τόσο στο Πακιστάν όσο και στο Αφγανιστάν και η «κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στους Ταλιμπάν»...

Στο μεταξύ, η οικονομία του Πακιστάν βρίσκεται σε ημιθανή κατάσταση, ακόμα κι επισήμως. Τον Ιούλη, που είναι ο πρώτος μήνας του νέου οικονομικού έτους, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε στο 1 δισ. δολάρια έναντι 816 εκατομμυρίων 12 μήνες νωρίτερα. Οι χαμηλές εισροές κεφαλαίων από το εξωτερικό καθιστούν δυσκολότερη την πληρωμή του εξωτερικού χρέους (3,03 δισ. έδωσε η κυβέρνηση το οικονομικό έτος 2007/2008), η ρουπία έχει χάσει πάνω από το 25% της αξίας της έναντι του δολαρίου (1:77), ενώ τα συναλλαγματικά αποθέματα της κεντρικής τράπεζας έχουν πέσει στα 9,6 δισ. δολάρια από 16 δισ. δολάρια το 1998/1999. Σύμφωνα με την εφημερίδα Asia Times, η κατάσταση που διαμορφώνεται οδηγεί τους αναλυτές των Moody's, S&P κ.ά. να προτείνουν υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, γεγονός που από μόνο του είναι ικανό (ακόμη και χωρίς να υπολογιστεί η ραγδαία πτώση του παραφουσκωμένου χρηματιστηριακού δείκτη KSE) να οδηγήσει το Πακιστάν σε «χρεοκοπία». Αν αυτά συνομολογούνται επισήμως, παρά τον «ικανοποιητικό» ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ (7%), παρά τα δάνεια του ΔΝΤ, τις εμπορικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ, παρά τα μαγειρέματα που μαγικά έχουν μειώσει το ποσοστό όσων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στο 23% -- στην πραγματικότητα, το 86% των Πακιστανών δυσκολεύεται να αγοράσει τρόφιμα καθημερινά, κατά στοιχεία του φετινού Ιούνη, και η ενδημική φτώχεια πλήττει όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού.

Ο λαός του Πακιστάν, που λόγω της γεωπολιτικής ενότητάς του με το Αφγανιστάν από το 2001 αποτελεί «μέτωπο» του λεγόμενου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» συνεχίζει να υφίσταται τις συνέπειες του ασφυκτικού εναγκαλισμού του αμερικανικού (διάδοχου του βρετανικού ιμπεριαλισμού).

ΠΟΡΤ Ο ΠΡΕΝΣ.--

Σχεδόν 500 νεκροί ανακαλύφθηκαν χτες στην πόλη Γκονέβ της Αϊτής, μετά την υποχώρηση των υδάτων και της λάσπης που είχαν πλημμυρίσει το μεγαλύτερο μέρος της, ύστερα από το πέρασμα του φονικού τυφώνα «Χάνα». Ο επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων στην πόλη, Ερνστ Ντορφέιγ δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων «Ρόιτερς» ότι ανακαλύφθηκαν τα πτώματα 495 ανθρώπων, σημειώνοντας ότι ο απολογισμός μπορεί να είναι ακόμη υψηλότερος, καθώς υπάρχουν και 13 ακόμα αγνοούμενοι.