Κάτοχος Παγκόσμιου Ρεκόρ:Ξαβιέ Σοτομαγιόρ (Κούβα) 2.45 Σαλαμάνκα 1993. Το ύψος είναι από τα αθλήματα που δεν έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελλάδα, αφού δημιουργοί του αγωνίσματος είναι οι Κέλτες.

Ο πρώτος αγώνας διοργανώθηκε στην Αγγλία το 1840, ενώ 16 χρόνια αργότερα το αγώνισμα απέκτησε και τους πρώτους του κανονισμούς. Κάθε διαγωνιζόμενος είχε τρία άλματα για κάθε ύψος και ο πήχης δεν επιτρεπόταν να χαμηλώσει σε περίπτωση αποτυχίας. Αλμα με τα δυο πόδια απαγορευόταν, κάτι που άλλωστε ισχύει μέχρι σήμερα.

Το 1874 ο Βρετανός Μάρσαλ Μπρουκς εφάρμοσε την τεχνική του άλματος που περνούσε πρώτα το ένα πόδι, το λεγόμενο και "ψαλιδάκι".

Λίγο πριν τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ο Αμερικανός Λέστερ Στιρς δημιούργησε το δικό του στιλ στα άλματα, όπου περνούσε πρώτα το κεφάλι. Με αυτόν τον τρόπο ο Στιλς κατάφερε να φτάσει στα 2.11.

Το 1968 και μετά την εισαγωγή στρωμάτων αφρολέξ ένα άλλος Αμερικανός ο Φόσπερι ανακάλυψε το "φλοπ", που άρχιζε με ένα γρήγορο τρέξιμο και κατέληγε σε ένα ανάποδο άλμα με την πλάτη. Αυτό το στιλ χρησιμοποιήθηκε από όλους του μεγάλους άλτες από το 1978 και μετέπειτα.

Ο Ρώσος Βαλερί Μπρούμελ ήταν ο κορυφαίος άλτης στη δεκαετία του '60, αλλά και ο πιο... άτυχος. Ολυμπιονίκης το 1964 έχει στην κατοχή του 6 παγκόσμια ρεκόρ, αλλά ένα αυτοκινητικό δυστύχημα τον ανάγκασε να τερματίσει την καριέρα του.

Στα τέλη τις ίδιας δεκαετίας ο Αμερικανός Ντικ Φόσπερι με το νέο στιλ άλματος που καθιέρωσε κατάφερε να γευτεί τη χαρά μιας ολυμπιακής διάκρισης. Το μεγαλύτερο όνομα στην ιστορία του αγωνίσματος αποτελεί ο Κουβανός Ξαβιέ Σοτομαγιόρ. Κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ, έχει στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής το 1993 και το 1995. Εχει καταφέρει να περάσει 20 φορές το 2.40, ενώ 170 φορές έχει πηδήξει πάνω από τα 2.30. Είναι ο μόνος άνθρωπος που έχει περάσει ψηλότερα από το ύψος των δοκαριών του ποδοσφαίρου.

Κορυφώνεται η κόντρα Ρώμης - Αθήνας αναφορικά με την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Χτες ο γενικός διευθυντής της επιτροπής διεκδίκησης "Ρώμη 2004", Ραφαέλε Ρανούτσι, παρέλαβε τη... σκυτάλη από τον συμπατριώτη του πρόεδρο στην IAAF, Πρίμο Νεμπιόλο. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Ρεπούμπλικα" περνάει σ ευθεία επίθεση με "βαριά" υπονοούμενα για την ασφάλεια στην Ελλάδα και τους τρόπους διεκδίκησης.

"Η σύγκριση μεταξύ Αθήνας και Ρώμης δεν μπορεί να γίνει. Η Αθήνα είναι ένα μεγάλο χωριό με τον Παρθενώνα. Η Ρώμη μπορώ να πω ότι είναι καλύτερη ακόμη και στην κυκλοφορία. Είμαστε στην πρώτη θέση και μετά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου. Είδα πολλά κενά στο Στάδιο της Αθήνας. Στη Ρώμη το "Ολύμπικο" θα ήταν γεμάτο. Ακουσα επίσης να λένε μετά την τελετή έναρξης ότι οι Ελληνες ξέρουν να διοργανώνουν μεγάλα γεγονότα. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά η εταιρία που οργάνωσε την τελετή ήταν γαλλική. Επειτα, χρησιμοποιήθηκαν 8.000 αστυνομικοί. Για ποιο λόγο;".

Αναφερόμενος στην κ. Αγγελοπούλου, είπε πως "πράγματι είναι ικανότατη και επιθετική. Διαθέτει ελικόπτερα για να μεταφέρει τα μέλη της ΔΟΕ στην Ολυμπία". Οσο για τις πιθανότητες επιτυχίας της Ρώμης, δήλωσε ότι το τελευταίο διάστημα παρατηρεί μια στροφή των μελών της ΔΟΕ προς την Ιταλία. "Το 30-40% των μελών είναι ακόμη αναποφάσιστο. Θα αποφασίσει τις τελευταίες δυο ημέρες στη Λωζάννη", κατέληξε.

Την υπεράσπιση του "Αθήνα '97" ανέλαβε με άρθρο του στην αγγλική εφημερίδα "Ντέιλι Μέιλ" ο δημοσιογράφος Ιαν Γούλντριτζ. Μεταξύ άλλων υποστηρίζει ότι ο Πρόεδρος της ΙΑΑF Πρ. Νεμπιόλο έχει φιλοδοξίες μεγαλύτερες απ' αυτές του Χίτλερ και του Ναπολέοντα και δουλεύει με κάποια κρυφή ατζέντα για να βοηθήσει τη Ρώμη. "Οι άνθρωποι οι οποίοι διοργάνωσαν την Ολυμπιάδα της Ατλάντα και διαμαρτυρήθηκαν για τα επικριτικά σχόλια του Διεθνούς Τύπου θα πρέπει να έρθουν τώρα εδώ στην Αθήνα, για να δουν πώς διοργανώνονται σωστά οι μεγάλες αθλητικές εκδηλώσεις. Κάθε στιγμή που περνάει επαναφέρει την αγανάκτηση για την απόφαση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής να δώσει στην Ατλάντα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996, μία απόφαση που είχε καθαρά πολιτικά και οικονομικά κίνητρα", υποστηρίζει.

Στο μεταξύ συνεχίστηκε και χτες η αντιπαράθεση για την προσέλευση του κόσμου στο ΟΑΚΑ. Το "Ασοσιέιτεντ Πρες" κάνει λόγο για "πόλεμο δηλώσεων" και αφού επαναλαμβάνει τα γεγονότα, φιλοξενεί δηλώσεις του προέδρου της ΕΟΑ Λάμπη Νικολάου: "Ο κύριος Νεμπιόλο επέκτεινε από 6 σε 10 τις μέρες των αγώνων για να αποκομίσει περισσότερα κέρδη από τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Δεν μπορεί ένας φίλαθλος να πάει στο ΟΑΚΑ όλη μέρα για να δει έναν τελικό".

Στη μνήμη της αγαπημένης μας συντρόφισσας και φίλης ΛΟΥΛΑΣ ΛΟΓΑΡΑ προσφέρουμε αντί για λουλούδια στον τάφο της 20.000 δρχ στο ΚΚΕ.

Επί εφτά χρόνια παρακολουθούσαμε την άνιση μάχη που έδινε πάντα όρθια, με δύναμη και αξιοπρέπεια. Και έφυγε όρθια. Μας ξάφνιασε. Θα τη θυμόμαστε πάντα.

Κατίνα Ζαχαράτου, Χρυσούλα Γκογκόγλου

• Στη μνήμη της συντρόφισσας ΛΟΥΛΑΣ ΛΟΓΑΡΑ προσφέρω 10.000 δρχ. στο παράρτημα Αμπελοκήπων - Ελληνορώσων της ΠΕΑΕΑ.

Φοίβος Τσέκερης

• Στη μνήμη της ΛΟΥΛΑΣ ΛΟΓΑΡΑ που όσες υπήρξαμε συγκρατούμενές της δε θα την ξεχάσουμε ποτέ, για το ήθος της, την ακεραιότητα του χαρακτήρα της και την αγωνιστικότητά της, προσφέρω στο ΚΚΕ 10.000 δρχ.

Λιλίκα Βασιλάκη

• Ο σ. Διονύσης Λογαράς προσφέρει στο ΚΚΕ 50.000 δραχμές, στη μνήμη της μητέρας του ΕΛΕΝΗΣ και των αδελφών του ΜΙΜΗ, ΛΟΥΛΑΣ, ΛΕΩΝΙΔΑ, ΑΣΗΜΙΝΑΣ, ΑΛΕΚΟΥ και ΒΑΓΓΕΛΙΩΣ.

***

Στη μνήμη του παιδιού μου, μέσω της ΚΟΒ Ωρωπού, προσφέρω στο "Ριζοσπάστη" 5.000 δρχ.

Δημήτρης Κουρουτζής, Νέα Παλάτια Αττικής

***

Στη μνήμη της αγαπημένης του μητέρας ΘΕΟΔΟΣΙΑΣ ΣΠΗΛΑΡΩΤΗ ο γιος της σύντροφος Μηνάς Σπηλιαρώτης προσφέρει 10.000 δρχ. στην ΚΟΒ Ευγένειας - Χαραυγής - Ανάστασης.

Ο σ. Δημήτρης Μπουγιούρης προσφέρει 150.000 δρχ. στη μνήμη της Λούλας Λογαρά και της Ελλης Αλεξίου για τη ΛΔ Κορέας.

***

Το Σωματείο Συνταξιούχων Μετάλλου Πειραιά "Ο ΗΦΑΙΣΤΟΣ" στη συνεδρίαση του ΔΣ στη 1/8/97 αποφάσισε να καταθέσει το ποσόν των 100.000 δρχ. για τους πλημμυροπαθείς της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βορείου Κορέας

***

Με πρωτοβουλία του σ. Σταύρου Κυπραίου συγκεντρώθηκαν και κατατέθηκαν στην Εθνική Τράπεζα, για το λαό της Βορείου Κορέας, τα παρακάτω ποσά:

Από τη σ. Χαρά Σουκατζίδου - Κυπραίου 100.000. Από τη σ. Ζωή Αλούπη 1.000 δρχ., από τον σ. εκδότη Γιάννη Αναστόπουλο 5.000 δρχ., και διερωτώνται τι θα κάνουν στην περίπτωση αυτή οι απανταχού ευσεβείς - φιλάνθρωποι χριστιανοί.

Κάτοχος Παγκόσμιου Ρεκόρ:Νουρεντίν Μορσελί (Αλγερία) 3.27.37 Νις 1995Τα 1.500μ. εμφανίστηκαν στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1896 και θεωρούνται η κλασικότερη κούρσα από τις λεγόμενες μεσαίες αποστάσεις.

Αρχικά γινόταν σε διαδρόμους μήκους 500μ., ενώ σημειώνεται ότι πολλοί δρομείς των 1.500 μ. έτρεχαν ταυτόχρονα και τα 5.000μ.

Ο ανταγωνισμός δυο μεγάλων αθλητών, των Σουηδών Γκούνταρ Χαγκ και Αρνε Αντερσον μεταξύ του 1940 και 1944 κατέβασε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 3.43 χάρη στην ειδική μέθοδο προπόνησης που ακολουθούσαν και περιλάμβανε δυο φορές τη μέρα τρέξιμο σε ανώμαλο δρόμο.

Και σ' αυτό το αγώνισμα η Αφρική κατέχει τα πρωτεία με αθλητές οι οποίοι εκπλήσσουν με τις δυνατότητές τους.

Ο Αυστραλός Χέρμπερτ Ελιοτ δεν έχασε ποτέ αγώνα των 1.500 μ. αν και η καριέρα του θεωρείται μικρής διάρκειας. Η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν όταν κέρδισε με 20 μέτρα διαφορά τον Ολυμπιακό τίτλο το 1960 με 3.35.6.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Βρετανός Σεμπάστιαν Κόε έγραψε τη δική του ιστορία στο αγώνισμα. Είναι ο μόνος που κατάφερε να κερδίσει δυο συνεχόμενες Ολυμπιάδες το 1980 και το 1984.

Ο Αλγερινός Νουρεντίν Μορσελί είναι η μορφή που ξεχωρίζει σήμερα. Εχει κερδίσει τον τίτλο σε τρία Παγκόσμια Πρωταθλήματα, το 1991 - '93 - '95, ενώ σημείωσε τους 6 από τους 7 καλύτερους χρόνους όλων των εποχών.

Κάτοχος Παγκόσμιου Ρεκόρ:Μόουσες Κιπτανούι (Κένυα) 7.59.18 Ζυρίχη 1995

Το αγώνισμα των 3.000μ. με φυσικά εμπόδια ή στιπλ, όπως είναι πιο γνωστό, αρχικά ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι φοιτητών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1850.

Ως αγώνισμα στίβου εισήχθη για πρώτη φορά στο αγγλικό πρωτάθλημα το 1879, ενώ η πρώτη εμφάνιση σε Ολυμπιάδα έγινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900.

Το 1954 η ΙΑΑΦ οριστικοποίησε την απόσταση στα 3.000 μ. ενώ όρισε και εμπόδια ύψους 3 ποδιών (0,914 εκατ.) συν ένα εμπόδιο που περιλάμβανε και λίμνη.

Ας σημειωθεί ότι σήμερα ισχύουν και για τις γυναίκες τα 3.000 μ. στιπλ, αλλά το αγώνισμα δεν έχει γίνει ακόμα ιδιαιτέρα δημοφιλές διεθνώς.

Ο Φινλανδός Βολμάρι Ισο Χόλο είναι ο μόνος αθλητής στην ιστορία του αγωνίσματος που κατάφερε να κερδίσει δυο Ολυμπιακούς τίτλους στις Ολυμπιάδες του 1932 και του 1936.

Στα τέλη της δεκαετίας του '70 ο Κενυάτης Χένρι Ρόνο σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ με 8.05.4, το οποίο κράτησε για 11 χρόνια. Αυτό ήταν το τρίτο ρεκόρ του Ρόνο σε διάστημα τριών μηνών σε μεγάλες αποστάσεις, αφού είχαν προηγηθεί τα ρεκόρ του σε 3.000μ, 5.000μ και 10.000μ. που αποτελούν κάτι το μοναδικό.

Ενας 24χρονος αθλητής από την Κένυα, ο Μόουσες Κιπτανούι, είναι σήμερα ο κυρίαρχος του αθλήματος. Εχει στεφθεί ήδη τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής το 1991 - '93 - '95 ενώ είναι ο πρώτος αθλητής που έσπασε το φράγμα των 8 λεπτών με 7.59.18.

Κάτοχος Παγκόσμιου Ρεκόρ: Σάλαχ Χισού (Μαρόκο. ) 26.38.08 Βρυξέλλες 1996.Οι μεγάλες αποστάσεις προκαλούν την ανθρώπινη αντοχή στο έπακρο και παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον όσον αφορά τη δύναμη του αθλητή που συμμετέχει.

Τα 10.000μ. αποτελούν τον απόγονο των 6 μιλίων και απαιτούν πολύ σκληρή και εντατική προετοιμασία. Χαρακτηριστική είναι η μέθοδος προπόνησης που ακολουθούσε το μεγαλύτερο όνομα του αγωνίσματος Τσεχοσλοβάκος Εμίλ Ζάτοπεκ, που κάλυπτε 40 χλμ. ημερησίως, ενώ συχνά έτρεχε 60 φορές τα 400μ. με μικρές διακοπές ανάπαυσης.

Και σε αυτό το αγώνισμα όπως και στα περισσότερα των μεγάλων αποστάσεων τα τελευταία χρόνια τη μεγάλη δύναμη αποτελεί η Αφρική, που έχει βγάλει από τους μεγαλύτερος αθλητές στους δρόμους αντοχής.

Ο Φινλανδός Πάβο Νούρμι κατάφερε να κερδίσει δυο ολυμπιακούς τίτλους το 1920 και το 1928. Το παγκόσμιο ρεκόρ που σημείωσε το 1924 με 30.06.2 κράτησε 12 χρόνια.

Στα μεταπολεμικά χρόνια ξεχώρισε ο "άνθρωπος - ατμομηχανή" όπως ήταν το παρατσούκλι του Τσεχοσλοβάκου Εμίλ Ζάτοπεκ που μονοπώλησε τους τίτλους σε όλους τους δρόμους των μεγάλων αποστάσεων. Στα 10.000μ. στέφθηκε δυο φορές ολυμπιονίκης 1948 - '52, ενώ ήταν και ο πρώτος αθλητής που κατέβηκε τα 29με 28.54.02 το 1954.

Ο Αιθίοπας Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ αποτελεί σήμερα τον κυρίαρχο των μεγάλων αποστάσεων, αφού κατάφερε να συνδυάσει δύο ασυμβίβαστα πράγματα. Ταχύτητα και αντοχή. Δυο φορές έχει στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής το 1993 - '95 και μάλιστα την πρώτη φορά σε ηλικία μόλις 20 χρονών.