Λίγα 24ωρα πριν την έναρξη, την Παρασκευή, στην πρωτεύουσα της Πολωνίας, Βαρσοβία, της 27ης Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, και το τοπίο καθαρίζει σε ό,τι αφορά τις νέες επικίνδυνες αποφάσεις που μεθοδεύουν σε βάρος των λαών, στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπως στην παρούσα φάση κλιμακώνονται και παραπέρα στο τόξο Κεντρική Μεσόγειος - Μέση Ανατολή - Αιγαίο - Μαύρη Θάλασσα - Ανατολική Ευρώπη.

Αλλωστε, διακηρυγμένοι στόχοι της τωρινής Συνόδου είναι να καταλήξει σε συγκεκριμένες αποφάσεις για ακόμα πιο διευρυμένη παρουσία των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στις προαναφερόμενες ζώνες, κρίσιμοι όντας δίαυλοι και πλούσιες σε πλουτοπαραγωγικές πηγές, στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και άλλα καπιταλιστικά κράτη, με μετατόπιση της «δομής άμυνας» της λυκοσυμμαχίας στα ανατολικά, αλλά και διασύνδεση των ΝΑΤΟικών στρατιωτικών δυνάμεων με τις αντίστοιχες της ΕΕ.

Συγκεκριμένα, από τις μέχρι στιγμής επίσημες δηλώσεις, στη Σύνοδο θα συζητηθεί και θα αποφασιστεί:

-- Η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού στρατιωτικών δυνάμεων και σύγχρονων όπλων στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, στις χώρες της Βαλτικής. Η ανάπτυξη τεσσάρων ενισχυμένων ταγμάτων σε Λετονία, Λιθουανία, Εσθονία και Πολωνία, ταυτόχρονα με την εγκατάσταση μιας πολυεθνικής ταξιαρχίας του ΝΑΤΟ στη Ρουμανία, που ταυτόχρονα με τις συζητήσεις για την ένταξη στο ΝΑΤΟ των Σουηδία και Φιλανδία, συν και την ανάπτυξη μιας σειράς στρατηγείων του ΝΑΤΟ στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, κλείνουν μια αλυσίδα ΝΑΤΟικών δυνάμεων που απλώνεται από το Μούρμνασκ στο ρωσικό βορρά έως τη Μαύρη Θάλασσα.

-- Η ανάπτυξη της λεγόμενης Πυραυλικής Ασπίδας στην Πολωνία και τη Ρουμανία, για να έχει το πλεονέκτημα της απειλής του πρώτου πυρηνικού πλήγματος σε περίπτωση πολεμικής αναμέτρησης με τη Ρωσία, χωρίς το ρίσκο της ρωσικής πυρηνικής απάντησης. Πρόκειται για επικίνδυνους σχεδιασμούς, που μετατρέπουν την Ευρώπη σε θέατρο πυρηνικού ολοκαυτώματος.

-- Η παραπέρα ανάμειξη των ΝΑΤΟικών μηχανισμών στις υποθέσεις «ασφαλείας» και «άμυνας» Ουκρανίας, Γεωργίας και Μολδαβίας, αντανακλώντας την παραπέρα διείσδυση μονοπωλίων του ευρωατλαντικού άξονα στις πρ. Σοβιετικές Δημοκρατίες σε αντιπαράθεση με τη Μόσχα.

-- Η ενίσχυση της παρουσίας ναυτικών δυνάμεων στη Μαύρη Θάλασσα, την Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο, αλλά και το Αιγαίο, όπου η ελληνική κυβέρνηση, υπηρετώντας τους στόχους της εγχώριας αστικής τάξης για γεωστρατηγική της αναβάθμιση μέσα από τη συμμετοχή στην υλοποίηση των τέτοιων βρωμερών σχεδιασμών, βάζοντας έτσι τη χώρα και το λαό αντικειμενικά στο επίκεντρό τους, κάλεσε στο αρχιπέλαγος τη ΝΑΤΟική αρμάδα SNMG2, έδωσε διπλωματική άδεια στα πλοία της λυκοσυμμαχίας να απλωθούν και νότια της Κρήτης, στο Λιβυκό, τους παρείχε όλα τα ελληνικά λιμάνια προς ελλιμενισμό, διευκολύνοντας τη μονιμοποίηση εδώ της παρουσίας τους, έχοντας απόλυτη επίγνωση ότι η τέτοια ανάπτυξη, με πρόσχημα τάχα τον έλεγχο των προσφυγικών ροών, γίνεται στο πλαίσιο διασύνδεσης των δυνάμεων ΝΑΤΟ και ΕΕ σε όλο το τόξο Μαύρη Θάλασσα - Αιγαίο - Μεσόγειος, «δένει» δηλαδή τις ναυτικές δυνάμεις της λυκοσυμμαχίας που επιχειρούν σε όλο το δίαυλο τον οποίο διασχίζουν ρωσικά πολεμικά στον πλου τους προς Συρία.

-- Η ισχυροποίηση της πολιτικο-στρατιωτικής συνεργασίας του ΝΑΤΟ με την Ευρωπαϊκή Ενωση, για να διαμορφωθεί ένα δολοφονικό μπλοκ δυνάμεων που θα χρησιμοποιηθεί την επόμενη περίοδο για νέους πολέμους και επεμβάσεις. Σε πρώτη φάση, αναμένονται αποφάσεις για διασύνδεση των εν εξελίξει επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ «Active Endeavor» (με ταυτόχρονη αναβάθμισή της από μια επιχείρηση περιπολιών στη Μεσόγειο ενάντια στην «τρομοκρατία», σε μια ευρύτερη επιχείρηση ασφάλειας στη θάλασσα) και της ΕΕ «EUNAVFOR MED Sophia», που ξεκίνησε για αποτροπή προσφυγικών ροών από την Αφρική και εξάρθρωση δουλεμπορικών κυκλωμάτων και ανέλαβε πρόσφατα δύο επιπλέον καθήκοντα: «Την ανάπτυξη ικανοτήτων, την εκπαίδευση και την ανταλλαγή πληροφοριών με την Ακτοφυλακή και το Πολεμικό Ναυτικό της Λιβύης (...) - να συμβάλει στην ανταλλαγή πληροφοριών - καθώς και την εφαρμογή του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης».

Σημειωτέον, προηγήθηκε την προηγούμενη βδομάδα, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, η υιοθέτηση από μέρους των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, της λεγόμενης «Παγκόσμιας Στρατηγικής της ΕΕ σε Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας». Ενα πολυσέλιδο κείμενο, όπου αντανακλάται η αγωνία των καπιταλιστικών κρατών της ΕΕ να διεκδικήσουν μεγαλύτερο μερίδιο από τη λεία εν μέσω κλιμακούμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών:

«Καμία από τις χώρες μας δεν έχει από μόνη της τη δύναμη ή τους πόρους για την αντιμετώπιση απειλών ή να αδράξει τις ευκαιρίες της εποχής μας. Αλλά ως μια Ενωση που έχει σχεδόν μισό δισεκατομμύριο πολίτες, οι δυνατότητές μας είναι απαράμιλλες. Το διπλωματικό μας δίκτυο τρέχει σε όλες τις γωνιές του πλανήτη. Από οικονομικής άποψης, είμαστε στους G3. Είμαστε ο πρώτος εμπορικός εταίρος και ο πρώτος ξένος επενδυτής για όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη (...) Οι εταίροι μας αναμένουν από την ΕΕ να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο, μεταξύ άλλων και ως παγκόσμιος πάροχος ασφάλειας. Θα ανταποκριθούμε στις ανάγκες των πολιτών μας (...) Αυτός ακριβώς είναι ο στόχος της Παγκόσμιας Στρατηγικής για την Ευρωπαϊκή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (...) Η Ενωσή μας θα εργαστεί για να ενισχύσει τους εταίρους μας: Εμείς θα συνεχίσουμε την εμβάθυνση του διατλαντικού δεσμού και τη συνεργασία μας με το ΝΑΤΟ, ενώ επίσης θα συνδεθούμε και με νέους παίκτες και θα εξερευνήσουμε νέες μορφές συνεργασίας».

Με βάση τα παραπάνω, που πάνε χέρι - χέρι με την επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στο λαό σε όλα τα μέτωπα - στα Εργασιακά, το Ασφαλιστικό, την Υγεία και την Παιδεία, παντού - δεν μένει άλλους δρόμος στους λαούς, παρά η ένταση της οργανωμένης, μαζικής και ανειρήνευτης πάλης τους ενάντια στα τέτοια σχέδια και τους μηχανισμούς του κεφαλαίου, ενάντια στην ίδια την εξουσία του.