ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΥΡΩΖΩΝΗ

Διαχειριστικές μανούβρες μέσα στη βαθιά κρίση

Περισσότερα επεκτατικά μέτρα μελετάει η ΕΚΤ, καθώς τα στοιχεία δε δείχνουν «φως στο τούνελ» για το κεφάλαιο

Eurokinissi

Οι ανταγωνισμοί και η ανισομετρία ενισχύονται, εξαιτίας της κρίσης στην Ευρωζώνη, όπως δείχνουν και τα στοιχεία της ΕΚΤ

Ανοιχτά παραμένουν όλα τα σενάρια για τη διαχείριση της κρίσης στην Κύπρο, ύστερα και από τις προβλέψεις ότι η κρίση θα βαθύνει κι άλλο, με το ΑΕΠ να κατρακυλά φέτος μέχρι και 13% (!), σύμφωνα με δηλώσεις του κυβερνητικού εκπρόσωπου.

«Το 2013 η ύφεση ίσως να μην είναι 8,7% όπως υπολογίζεται, μπορεί να φθάσει το 13%», είπε ο Χ. Στυλιανίδης μιλώντας στο ΡΙΚ, όταν η πρόβλεψη στην οποία στηρίχθηκαν τα μνημονιακά μέτρα που ψηφίστηκαν το Νοέμβρη, έκαναν λόγο για μείωση του ΑΕΠ κατά 3,5%. Στο φόντο αυτών των προβλέψεων, επανέρχονται τα σενάρια για ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της κυπριακής οικονομίας

Τα ζόρια στη διαχείριση της κρίσης παραμένουν συνολικά στην Ευρωζώνη, υποχρεώνοντας την ΕΚΤ να διατηρήσει σταθερό το επιτόκιο στο 0,75% και να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο για νέα μείωση μετά τη συνεδρίαση του ΔΣ τον Μάη. Ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μ. Ντράγκι δεν απέκλεισε μάλιστα να ενισχύσει το μείγμα της διαχείρισης με επιπλέον επεκτατικά μέτρα, όπως είναι η αγορά κρατικών ομολόγων ή ένας νέος γύρος παροχής φθηνής ρευστότητας στις τράπεζες με ευνοϊκούς όρους.

Ο ίδιος ομολόγησε το ενδεχόμενο να είναι χειρότερη των προβλέψεων η πορεία του ΑΕΠ των οικονομιών της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με στοιχεία που παρέθεσε, η ανισομετρία στην Ευρωζώνη μεγαλώνει, προκαλώντας νέα όξυνση των ανταγωνισμών στο εσωτερικό της. Για παράδειγμα, σύμφωνα με την ΕΚΤ, κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2012, οι «μικρομεσαίες» ισπανικές επιχειρήσεις που δεν κατάφεραν να χρηματοδοτηθούν από τράπεζες, ήταν τετραπλάσιες των επιχειρήσεων που αντιμετώπισαν αντίστοιχο πρόβλημα στη Γερμανία.

Σε ό,τι αφορά την Κύπρο, ο Μ. Ντράγκι δήλωσε ότι το μείγμα διαχείρισης που εφαρμόστηκε, δεν αποτελεί μοντέλο για άλλες χώρες. Μόλις την προηγούμενη βδομάδα, ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ Γερούν Ντάισελμπλουμ είχε πει ότι το «σχέδιο διάσωσης» για την Κύπρο αποτελεί νέο μοντέλο για την επίλυση των προβλημάτων στον τραπεζικό κλάδο. Αναφερόμενος στις πρόσφατες εξελίξεις στην Κύπρο, ο Μ. Ντράγκι είπε ακόμα ότι ενίσχυσαν την αποφασιστικότητα του ΔΣ της ΕΚΤ να στηρίξει το ευρώ.

Για το παρασκήνιο της πρώτης απόφασης του Γιούρογκρουπ, είπε ότι η ΕΚΤ είχε πρόταση που προέβλεπε ότι δε θα θιγούν οι τραπεζικές καταθέσεις κάτω από τις 100.000 ευρώ. Ανάλογη θέση είχε και η ΕΕ, σημείωσε και προσέθεσε ότι οι διαπραγματεύσεις με τη Λευκωσία οδήγησαν στην επιβολή φόρου σε όλες τις καταθέσεις. «Αυτό δεν ήταν πολύ έξυπνο και γι' αυτό διορθώθηκε άμεσα στην τηλεδιάσκεψη του Γιούρογκρουπ», κατέληξε ο Μ. Ντράγκι, ρίχνοντας τις ευθύνες στην κυπριακή κυβέρνηση για την πρώτην απόφαση του Γιούρογκρουπ.

Κρύβουν ζημιές - κόβουν χρήμα

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρείας Infratest dimap για λογαριασμό της γερμανικής τηλεόρασης, το 75% των Γερμανών εκτιμά ότι η κρίση δεν έχει ακόμη φτάσει στο χειρότερο σημείο της. Επιπλέον, τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων θεωρούν ότι η καγκελάριος Α. Μέρκελ διαχειρίζεται την κατάσταση σωστά και με αποφασιστικότητα. Στην περίπτωση της Κύπρου, οι Γερμανοί εμφανίζονται διχασμένοι, με το 50% να θεωρεί ορθή τη συμμετοχή των καταθετών στο «σχέδιο διάσωσης» της χώρας.

Στη Γερμανία, επίσης, ξέσπασε τις προηγούμενες μέρες θόρυβος από την απόφαση της Κεντρικής Τράπεζας (Bundesbank) να ξεκινήσει έρευνα σχετικά με τις καταγγελίες ότι η Deutsche Bank έδινε λάθος για το χαρτοφυλάκιο πιστωτικών παραγώγων (credit derivatives) που διαθέτει, κάτι το οποίο της επέτρεψε να αποκρύψει ζημίες ύψους 12 δισ. δολαρίων, σύμφωνα με δημοσίευμα της αμερικάνικης εφημερίδας Financial Times.

Ερευνητές της Bundesbank θα επισκεφθούν την επόμενη βδομάδα τη Νέα Υόρκη, για να πάρουν καταθέσεις από εμπλεκόμενους, μεταξύ των οποίων και πρώην υπαλλήλους της τράπεζας, που έχουν γνώση των χειρισμών που έκανε η Deutsche Bank αναφορικά με τα πιστωτικά παράγωγα.

Τον περασμένο Δεκέμβρη, η εφημερίδα ανέφερε πως τρεις πρώην υπάλληλοι της Deutsche Bank κατήγγειλαν στις αρμόδιες αμερικανικές εποπτικές αρχές ότι η τράπεζα απέφυγε να αναφέρει στις Αρχές ζημίες ύψους 12 δισ. δολαρίων, κατά τη διάρκεια της κρίσης. Η Deutsche Bank αρνήθηκε τις καταγγελίες, επικαλούμενη έρευνα που έγινε από νομική εταιρεία και διαπίστωσε ότι αυτές δεν είχαν καμία βάση.

Στην Ιαπωνία, η Τράπεζα της χώρας ανακοίνωσε την Πέμπτη την πρόθεσή της να κόψει εκ νέου χρήμα και μάλιστα σε μεγάλη κλίμακα, καθώς βάζει στόχο να διπλασιάσει το χαρτοφυλάκιό της σε κρατικά ομόλογα κατά την επόμενη διετία. Για να επιτύχει το στόχο για πληθωρισμό 2%, η κεντρική τράπεζα θα διπλασιάσει τις αγορές περιουσιακών στοιχείων και θα αγοράζει κάθε μήνα ομόλογα αξίας άνω των 7 τρισ. γεν (75 δισ. δολαρίων), ώστε το απόθεμά της να αυξάνεται κατά 50 τρισ. γεν ετησίως. Η νομισματική βάση της τράπεζας αναμένεται να αυξηθεί στα 200 τρισ. γεν εφέτος και στα 270 δισ. γεν στο τέλος του 2014. Ουσιαστικά να διπλασιασθεί σε σχέση με το 2012, όταν ήταν στα 138 τρισ. γεν.

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για τους μισθούς;

-- Το τελευταίο διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ επαναφέρει την κοροϊδία ότι θα αποκαταστήσει τους μισθούς και τα εργασιακά δικαιώματα αν κυβερνήσει. Τι ισχύει στην πραγματικότητα;

Σήμερα και τυπικά καταργείται ο κατώτατος μισθός (...) διότι στόχος της μνημονιακής πολιτικής είναι να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια χώρα συγκρίσιμη (...) με άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όχι με κεντροευρωπαϊκές χώρες (...) Το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε είναι (...) να αποδομήσουμε το καθεστώς της εργασιακής ζούγκλας (...) Μας λένε, μπορείτε να επαναφέρετε τον κατώτατο μισθό; Εμείς λέμε, μπορούμε δεν μπορούμε, θα το κάνουμε. Είναι η μόνη προϋπόθεση, για να ξανακινήσει η οικονομία. Προϋπόθεση για να σωθεί η χώρα - και τότε είναι που θα έρθουν οι επενδυτές - είναι να δημιουργήσουμε ένα σταθερό καθεστώς εργασίας, ένα σταθερό και δίκαιο φορολογικό καθεστώς και να δώσουμε τη δυνατότητα ανάκαμψης που έρχεται μόνο μέσα από την αύξηση του κατώτατου θεσμοθετημένου μισθού». Ετσι διατυπώθηκε, ανήμερα την Πρωταπριλιά, απ' τον Αλ. Τσίπρα η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ για τους κατώτατους μισθούς. Θα τους επαναφέρουν, λένε, αν κυβερνήσουν στα προ μνημονίου επίπεδα και μαζί τους θα αποκαταστήσουν τα εργασιακά δικαιώματα. Μάλιστα, όλα αυτά, κατά τον Αλ. Τσίπρα, συνιστούν και προϋπόθεση για την προσέλκυση επενδυτών, εξέλιξη που ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει σαν πολύ θετική, υπονοώντας ότι αν υπάρξει, θα ωφεληθούν εξίσου οι καπιταλιστές επενδυτές και οι εργάτες. Οποιος κόπτεται για τη διαμόρφωση ευνοϊκού επενδυτικού κλίματος και για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, υποστηρίζει αντικειμενικά τη βασική προϋπόθεση για να υπάρξουν αυτά: Συμπίεση στο μη περαιτέρω των μισθών και ανύπαρκτα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Κι ούτε λόγος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κόπτεται. Τον περασμένο Δεκέμβρη, ο Αλ. Τσίπρας κατηγορούσε την κυβέρνηση, επειδή «δεν πετυχαίνει κανένα στόχο στο επίπεδο της διαχείρισης του χρέους και στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας»! Ενα μήνα νωρίτερα, σε συνέντευξή του, στο αμερικανικό CNN, δήλωνε: «Για να υπάρξει ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, πρέπει να υπάρξουν σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές στην Ελλάδα, τις οποίες φυσικά δεν τις αρνούμαστε (...) Για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα (...) θα πρέπει να υπάρξει ένα καθεστώς ασφάλειας στους επενδυτές». Τι θέλουν όμως οι επενδυτές για να ρίξουν κεφάλαια στην παραγωγή; Φτηνά εργατικά χέρια, ιδιωτικοποιήσεις, τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα στον καπιταλισμό και δεν υπάρχει πουθενά και καμιά καπιταλιστική οικονομία που να συνδυάζει υψηλούς μισθούς και δικαιώματα για το λαό, ταυτόχρονα με υψηλή ανταγωνιστικότητα για τα μονοπώλιά της. Αρα, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει καπιταλισμό και ανάπτυξη με επενδύσεις από τα μονοπώλια, έλεγε ψέματα την Πρωταπριλιά ο Αλ. Τσίπρας σε ό,τι αφορά την αποκατάσταση μισθών και δικαιωμάτων, ακόμα και στα επίπεδα του 2009. Η αλήθεια είναι, όπως τη διατύπωσε ο Γ. Δραγασάκης τον περασμένο Δεκέμβρη σε συνέντευξή του στην «Ημερησία»: «Στόχος μας δεν είναι να επιστρέψουμε στο παρελθόν», αλλά η «σταθεροποίηση» των μισθών, εννοείται στα επίπεδα της αθλιότητας που περιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ να τους παραλάβει. Τον περασμένο Γενάρη, ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας έθεσε ως στόχο του κόμματός του «τον εξορθολογισμό των μισθών μέσω της αποδοτικότητας».

Με άλλα λόγια, αν κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε η ΝΔ, αφού ανταποδοτικότητα των μισθών σημαίνει σύνδεση με την παραγωγικότητα, όπως κάνει και η σημερινή κυβέρνηση. Και τον Φλεβάρη, ο Γ. Μηλιός, μιλώντας στο ΜΕΓΚΑ, είχε ξεκαθαρίσει ότι είναι αδύνατη η αποκατάσταση μισθολογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ακόμα: Ο Γ. Σταθάκης δήλωσε πως «η επιστροφή μισθών και συντάξεων σε επίπεδα συμβατά με εκείνα προ του 2009 μπορεί να γίνει μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η οικονομία ανακάμπτει και βρίσκεται στα επίπεδα του 2009. Αυτό είναι μια σταδιακή διαδικασία». Είπαν, δηλαδή, ότι η επιστροφή των μισθών και των συντάξεων στο επίπεδο του 2009 απαιτεί και καπιταλιστική ανάπτυξη αντίστοιχου μεγέθους με εκείνη που υπήρχε το 2009, όταν οι εργάτες έπαιρναν 77 λεπτά αύξηση την ημέρα, ελέω εργοδοσίας, κυβέρνησης και εργατοπατέρων. Αρα, διατήρηση ή και επιδείνωση των εξευτελιστικών μισθών και παραπομπή της όποιας σταδιακής αποκατάστασής τους στο μακρινό μέλλον. Πόσο μακρινό; Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι οι απώλειες του ΑΕΠ από το 2009 είναι 20%, που σημαίνει ότι ακόμα και όταν έρθει η καπιταλιστική ανάπτυξη - που με τις προβλέψεις των ίδιων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών προβλέπεται κάτω από 1% - θα απαιτηθούν δεκαετίες για να καλυφθεί αυτό το 20%, ώστε να επανέλθουν σταδιακά οι μισθοί και οι συντάξεις στα προ κρίσης επίπεδα. Αυτή είναι η πραγματικότητα που πάει να συσκοτίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να ψαρέψει στα θολά νερά της ανάγκης του λαού να πιαστεί από τα μαλλιά του. Μόνο που η πολιτική διαχείρισης του καπιταλισμού, που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και αυτή της ΝΔ, αλλά με άλλο μείγμα, οδηγεί το λαό κατευθείαν στον πάτο. Είχε πολλές αφορμές έως τώρα να το διαπιστώσει και σίγουρα θα του παρουσιαστούν κι άλλες στο μέλλον, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξαναγκάζεται να γίνει πιο συγκεκριμένος από τις μερίδες εκείνες της πλουτοκρατίας που πρέπει να πείσει για να του εμπιστευτούν τη διακυβέρνηση.