Τιμητική φρουρά δίπλα στο φέρετρό του - που το σκέπαζε η σημαία του Κόμματος και το πλαισίωνε ένα σφυροδρέπανο από κόκκινα γαρίφαλα και τα στεφάνια της ΚΟ Αττικής, της ΚΝΕ, της ΚΕΟΕ, των Οργανώσεων Περιστερίου και Βιομηχανίας, του Συνδικάτου Μετάλλου και ναυτεργατικών σωματείων - στάθηκαν ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, η Αλέκα Παπαρήγα, μέλη του ΠΓ και της ΚΕ του Κόμματος κ.ά.

Το παρατεταμένο χειροκρότημα που τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία ήταν και ο ύστατος φόρος τιμής σε έναν σύντροφο που τίμησε τον τίτλο του μέλους του Κόμματος αλλά και την εργατική τάξη, της οποίας ήταν «παιδί», με το αγωνιστικό του ήθος, την αταλάντευτη στάση του μέχρι τέλους.

«Η ΚΕ του Κόμματος με μεγάλη συγκίνηση και βαθιά θλίψη και πόνο αλλά και υπερηφάνεια αποχαιρετά σήμερα ένα άξιο μέλος της (...) Εναν κομμουνιστή, έναν ξεχωριστό λαϊκό αγωνιστή που έφερε επάξια τον τίτλο του μέλους και στελέχους του ΚΚΕ. Εναν πρωτοπόρο εργάτη και αταλάντευτο μαχητή, που αγωνίστηκε για τα ιδανικά του ΚΚΕ (...) Τον κομμουνιστή που με απαράμιλλη υπευθυνότητα και υποδειγματική σεμνότητα ασκούσε τα καθήκοντα στο κίνημα και στην οργάνωση της δουλειάς. Που πάλευε μαχητικά, αποτελώντας κάθε φορά παράδειγμα και πρότυπο αγωνιστή. Τον κομμουνιστή που μιλούσε λιτά, απλά, καθαρά και σταράτα, χωρίς μισόλογα και διγλωσσία. Τον αγωνιστή που ήξερε να ακούει και να επικοινωνεί με τους εργαζόμενους», τόνισε ο Δημήτρης Αρβανιτάκης.

«Σύντροφε Θανάση», συνέχισε, «πικραθήκαμε αφάνταστα από τον πρόωρο θάνατό σου. "Εφυγες" πολύ άδικα και η απουσία σου είναι ήδη αισθητή σε όλους μας. Ηδη μας λείπεις. Λείπει το χαμόγελό σου, η χαρά και η αισιοδοξία σου για τη ζωή. Το πείσμα να παλεύεις τις δυσκολίες. Με την κομματικότητά σου, τη μαχητική αισιοδοξία σου, τη σταθερότητα και την ακεραιότητά σου, πρόσφερες το δικό σου σεμνό μερίδιο στον καθημερινό δύσκολο αγώνα που δίνουμε για να γίνουν πράξη τα ιδανικά μας.

Ο σ. Θανάσης γεννήθηκε το 1955, στην Αμπελο Σοφάδων Καρδίτσας. Ηταν παιδί εργατικής, αγωνιστικής οικογένειας. Ο πατέρας του, με ενεργό δράση στο κίνημα, γνώρισε τις διώξεις του αστικού κράτους και είχε κάνει εξόριστος στη Μακρόνησο. Η μητέρα του αντάρτισσα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Βιομηχανικός εργάτης, οργανώθηκε στο ΚΚΕ το 1978, μετά τη μεγάλη απεργία της ΒΙΑΜΑΞ, όπου δούλευε από τα νεανικά του χρόνια. Ηταν δραστήριο μέλος του σωματείου της Ενωσης Αμαξωμάτων και στη συνέχεια και του Διοικητικού του Συμβουλίου. Από νωρίς στην κομματική του ζωή ανέλαβε υπεύθυνες χρεώσεις στις εργατικές οργανώσεις στη ΒΙΑΜΑΞ και στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, όπου εργάστηκε από τα τέλη της δεκαετίας του '80. Επίσης, ήταν μέλος της Κομματικής Επιτροπής Μεγάλων Εργοστασίων και υπεύθυνος των εργοστασιακών Οργανώσεων στο πλαίσιο της Αχτίδας Μεγάλων Επιχειρήσεων.

Τα επόμενα χρόνια ανέλαβε στελεχικές θέσεις στην καθοδήγηση των εργατικών Κομματικών Οργανώσεων της Αθήνας και του Πειραιά ως Γραμματέας Εργατικών Αχτίδων, μέλος των Επιτροπών Πόλης της ΚΟΑ και της ΚΟΠ. Στο συνδικαλιστικό κίνημα ο σύντροφος Θανάσης, με την πρωτοπόρα δράση του για τα δίκια της εργατικής τάξης, διετέλεσε μέλος του ΔΣ του σωματείου του Σκαραμαγκά και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ παλεύοντας με τις ταξικές δυνάμεις τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Η δράση του στον κλάδο του Μετάλλου στήριξε τον αγώνα για μαζικά, ζωντανά, αγωνιστικά συνδικάτα των εργατών και συνέβαλε στην ίδρυση του ΠΑΜΕ.

Το διάστημα της κρίσης στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και της εσωκομματικής διαπάλης στο ΚΚΕ ο σύντροφος Θανάσης Βλόντζος αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στις οπορτουνιστικές δυνάμεις, για τη διατήρηση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του ΚΚΕ. Συνέβαλε αποφασιστικά για την ανασυγκρότηση των Κομματικών του Οργανώσεων, ειδικά στα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά και τα μεγάλα εργοστάσια.

Στο 13ο Συνέδριο, το Φλεβάρη του 1991, εκλέχτηκε στην Κεντρική Επιτροπή, στην οποία επανεκλεγόταν έως και το 17ο Συνέδριο, ενώ από το 18ο, το 2009, μέχρι και σήμερα, ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου».

Και κατέληξε επισημαίνοντας: «Σύντροφε Θανάση, πορεύτηκες όπως αρμόζει σε έναν αγωνιστή ενταγμένο στο ΚΚΕ. Με το παράδειγμά σου άνοιξες δρόμους και έδειξες ότι το ΚΚΕ δεν είναι ένα οποιοδήποτε Κόμμα, αλλά σάρκα από τη σάρκα της εργατικής τάξης, αποκούμπι στα βάσανά της, ασυμβίβαστος αντίπαλος με τους εκμεταλλευτές της και σημαιοφόρος του αγώνα για έναν νέο κόσμο, δίκαιο και ανθρώπινο (...) Στάθηκες σε όλη σου τη ζωή περήφανος, με σταθερή πεποίθηση ότι ο κόσμος θα αλλάξει, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός θα νικήσει (...) Η αγωνιστική σου διαδρομή είναι παράδειγμα (...) μια παρακαταθήκη στο δύσκολο μα όμορφο αγώνα μας για το σοσιαλισμό. Θα σε θυμόμαστε, θα σε σκεφτόμαστε στους καθημερινούς αγώνες (...) Η ΚΕ και το Κόμμα χαιρετούν σήμερα έναν γνήσιο μαχητή του αγώνα μας. Καλό σου ταξίδι, σύντροφε Θανάση».

Η Χρύσα Κακουλίδου μεταξύ άλλων σημείωσε: «Σε πρωτογνώρισα με την εκλογή μας στην ΚΕΟΕ στο 18ο Συνέδριο... Η πρώτη εικόνα που είχα για εσένα, αποδείχτηκε στην πορεία και η μοναδική - πραγματική εικόνα του χαρακτήρα, της προσωπικότητάς σου, της ιδιότητάς σου ως κομμουνιστή και στελέχους του ΚΚΕ. Δεν μιλούσες σχεδόν ποτέ για τη ζωή σου, την πορεία σου στο Κόμμα, τις χρεώσεις, τα καθήκοντα που κατά καιρούς είχες αναλάβει. Την πολύπλευρη δράση σου στα εργοστάσια, στις φτωχογειτονιές, τα πολύμορφα καθήκοντά σου, την πρωτοπόρα αταλάντευτη στάση σου στα δύσκολα χρόνια της κρίσης του 1989 - 1991, τις αγωνιστικές σου ρίζες, τις μάθαμε τελευταία, διαβάζοντας το βιογραφικό σου. Σεμνός, ευγενής και ολιγόλογος, πολύπλευρα καλλιεργημένος. Οσο λίγο μιλούσες τόσο πολύ και καλά ήξερες να ακούς τους συντρόφους σου (...) Απέδειξες ότι οι πρωτοπόροι εργάτες δεν σταματούν να μαθαίνουν, να προχωρούν, να εξελίσσονται ακόμη και σε τομείς που απαιτούν ειδικές γνώσεις και τεχνική όπως ο οικονομικός έλεγχος. Με επιμονή, υπομονή και προπάντων βαθιά κατανόηση της σημαντικότητας της χρέωσης που σου ανέθεσε το Κόμμα συνέβαλες καθοριστικά στη βελτίωση και αναβάθμιση του έργου της ΚΕΟΕ (...) Κατανοούσες βαθιά και ουσιαστικά την αναγκαιότητα της οικονομικής ενδυνάμωσης και αυτοτέλειας του Κόμματος απ' τους κρατικούς πόρους, τη σημαντικότητα της οικονομικής δουλειάς στην ικανότητα του Κόμματος να τα βγάζει πέρα και στις πιο δύσκολες συνθήκες (...) Αγωνιούσες και ανησυχούσες και για όλα τα άλλα, για κάθε εξέλιξη στη χώρα, στο κίνημα, το Κόμμα. Βίωνες με ένταση τα προβλήματα της ζωής του λαού μας (...) Σύντροφε Θανάση, το σεβασμό μας τον κέρδισες με τη στάση σου στα μικρά και τα μεγάλα. Πορεύτηκες στη ζωή σου όπως ακριβώς σε γαλούχησε το Κόμμα μας, με τις αρχές και τις αξίες του (...) "Φεύγεις" νωρίς. Να είσαι σίγουρος όμως πως για κανέναν από μας δεν χάθηκες...».

Ο Σωκράτης Μπουντόλος, εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Με το παράδειγμά του, τη μεγάλη του προσφορά, μας αναγκάζει την ώρα του αποχαιρετισμού εκ μέρους της ΚΝΕ να δηλώσουμε ότι θα προσπαθούμε συνεχώς να ακολουθήσουμε το δρόμο που χάραξε (...) Γιατί πέρα από θλίψη αισθανόμαστε βαρύ το χρέος. Να μπορούν τα μάτια που "συνήθισαν να βλέπουνε φωτιές" να μη "χύνουν δάκρυα". Κι εσύ, σύντροφε, η "περπατησιά" σου στη ζωή, η προσφορά σου στο Κόμμα και την τάξη σου, μας οπλίζεις με δύναμη, με αντοχή να αναμετριόμαστε καθημερινά με αυτό το χρέος και να μην σκύβουμε το κεφάλι».

Ο Θανάσης Κοτρώνης, εκ μέρους της ΚΟ Αττικής, υπογράμμισε μεταξύ άλλων: «Είναι πολύ δύσκολο όταν κάποιος πρέπει να αποχαιρετήσει έναν ακριβό σύντροφο και φίλο που μαζί για 4 και πλέον δεκαετίες έδιναν τη μάχη για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Σύντροφε Θανάση, να είσαι σίγουρος ότι δεν θα σε ξεχάσουμε, γιατί έστω σε αυτή τη σύντομη ζωή σου δεν διάβηκες σιωπηλός, άφησες πολύ βαθιά τα χνάρια σου. Θα σε θυμόμαστε στη μεγάλη απεργία των εργατών της ΒΙΑΜΑΞ (...) Αργότερα στο Σκαραμαγκά που παρά τις τεράστιες δυσκολίες (...) πάλεψαν παλικαρίσια (...) κόντρα στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Θα σε θυμόμαστε απ' όλες τις καθοδηγητικές θέσεις (...) την ακούραστη, αταλάντευτη προσπάθεια για να βοηθήσεις τον καθένα σύντροφο να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του. Δεν θα ξεχάσουμε πως όλα αυτά τα έκανες με ανιδιοτέλεια, ψυχραιμία, σεμνότητα γιατί αυτό πίστευες ότι έπρεπε να χαρακτηρίζει κάθε μέλος του Κόμματος (...) Δεν θα ξεχάσουμε τα δύσκολα χρόνια όταν το Κόμμα βρέθηκε σε φουρτούνες, εσύ στάθηκες όρθιος στη σωστή πλευρά (...) αλλά και τα επόμενα χρόνια της προσπάθειας για την ανασύνταξη των ΚΟ, της προγραμματικής μας θέσης για την επαναστατική γραμμή για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό (...) Σύντροφε Θανάση, με αυτά τα λίγα λόγια οι σύντροφοί σου από τον Τομέα Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής σε αποχαιρετάμε. Να είσαι ήσυχος ότι το καθήκον σου το έκανες. Καλό ταξίδι, σύντροφε».