Λ. ΖΑΜΟΪΣΚΙ
20ό ΜΕΡΟΣ
Το «πρόγραμμα των δολοφονιών»
Ηιδέα να μπει το έργο της οργάνωσης δολοφονιών, ας πούμε, σε πλατιά και «επιστημονική» βάση, γεννήθηκε ακόμα στον καιρό του Αλεν Ντάλες. Στις 3 του Απρίλη 1953 ο καθοδηγητής των μυστικών επιχειρήσεων, Ρίτσαρντ Χελμς, πρότεινε στον αρχηγό της ΣΙΑ να καταρτιστεί ένα πρόγραμμα για «μυστική χρησιμοποίηση των βακτηριολογικών και χημικών υλών». Ο Χελμς έγινε τότε φίλος με τον απόφοιτο του Σίτι - Κόλετζ του Μανχάτεν, Σίντνεϊ Γκότλιμπ. Ο Χελμς, όπως τονίζουν στο βιβλίο τους «Η ΣΙΑ και η λατρεία της κατασκοπίας» οι Αμερικανοί ερευνητές Βίκτορ Μαρκέτι και Τζον Μαρξ, «ήταν κατενθουσιασμένος με τον τρόπο, που ο μικρός Εβραίος χημικός εξηγούσε τα πιο πολύπλοκα προβλήματα και τα έκανε προσιτά στους αμύητους. Πέρα απ' αυτό ο Γκότλιμπ ήταν υπάκουος και συμμορφωνόταν με τις εντολές». Σ' αυτόν, λοιπόν, ανατέθηκε η διεύθυνση του προγράμματος επεξεργασίας των μεθόδων χρησιμοποίησης βακτηριδίων και δηλητηρίων κατά τις μυστικές επιχειρήσεις. Αυτό το πρόγραμμα ήταν ένα από τα πιο δαπανηρά στην ιστορία της ΣΙΑ. Οπως παρατηρούσε το 1977 ο προϊστάμενος της ΣΙΑ Τούρνερ, το πρόγραμμα δημιουργίας του «δυναμικού δολοφονιών» πραγματοποιόταν «βάσει συμβολαίων με 44 κολέγια και πανεπιστήμια, με 15 ερευνητικές ομάδες, με 80 ιδρύματα και ιδιωτικά εργαστήρια, με 12 νοσοκομεία και 3 σωφρονιστήρια». Και στοίχισε στους φορολογούμενους όχι λιγότερο από 10 εκατ. δολάρια.
Ηαρχική ονομασία του προγράμματος ήταν «Μάιντ κόντρολ» (έλεγχος της σκέψης, της συμπεριφοράς) συντετμημένα «ΜΚ-ούλτρα». Σαν πρώην χημικός, που είχε ειδικευτεί στα προβλήματα της οικολογίας, δηλαδή της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, ο Γκότλιμπ αντί να πειραματίζεται στα πρόβατα, που έτρεφε κάποτε κοντά στην Ουάσιγκτον, χρησιμοποιούσε τώρα για τα πειράματά του ανθρώπους. Από δω και πέρα ο σκοπός του ήταν αντίθετος, δηλαδή η εξεύρεση των αποτελεσματικότερων μέσων, που είναι ικανά να βλάψουν όχι μόνο τη φύση, αλλά και τον άνθρωπο. Τα πειράματα αυτά ήταν επικίνδυνα τόσο για τους πελάτες, όσο και για τους ίδιους τους γιατρούς. Ενας απ' αυτούς, ο γιατρός Ολσον, αφού δοκίμασε στο πετσί του τα παρασκευάσματα του Γκότλιμπ, έπεσε σε κατάσταση μελαγχολίας και αυτοκτόνησε. Χρειάστηκε τότε να κατασχεθούν ακόμα και τα προσωπικά αποθέματα ναρκωτικών του Γκότλιμπ και να κλειστούν στο χρηματοκιβώτιο του Χελμς. Μάλιστα στάλθηκε τηλεγράφημα για προσωρινή διακοπή των πειραμάτων στην Ιαπωνία, όπου τα παρασκευάσματα που προκαλούσαν παραισθήσεις και επηρέαζαν αρνητικά τον ψυχισμό, δοκιμάζονταν πάνω στον ντόπιο πληθυσμό. Αργότερα όμως, έβγαλαν ξανά τα παρασκευάσματα από τα ψυγεία και τα πειράματα, που εκθέτανε σε κίνδυνο τη ζωή των ανθρώπων, συνεχίστηκαν.
Για την αποτυχία της επιχείρησης στην Ακτή των Χοίρων το 1961, ο Ντάλες απολύθηκε από τη θέση του διευθυντή της ΣΙΑ, αλλά ο Χελμς υποστηρίζει το πρόγραμμά του μπροστά στο νέο διευθυντή της ΣΙΑ Μακκόουν. Τα επιχειρήματά του περιέχουν τη χαρακτηριστική αναφορά: «πρέπει να αποκτήσουμε ένα τέτοιο όπλο πριν το ανακαλύψουν τα Σοβιέτ». (Ανάλογες μέθοδοι χρησιμοποιούνται και σήμερα, όταν οι ψεύτικες επινοήσεις, ότι η Σοβιετική Ενωση χρησιμοποιεί τάχα χημικά και βακτηριολογικά όπλα, λανσάρονται για να δικαιολογηθεί η παραγωγή αυτών των ειδών όπλων στις ΗΠΑ και η εγκατάστασή τους στο έδαφος των συμμαχικών με τις ΗΠΑ χωρών, ιδιαίτερα στην Αγγλία, την ΟΔΓ και την Ιταλία).
ΟΓκότλιμπ προάγεται στην υπηρεσία και γίνεται τμηματάρχης των τεχνικών μέσων της ΣΙΑ. Στα πειράματα συντελεί και ο ταχυδακτυλουργός από τη Νέα Υόρκη Μέλχολαντ, ο οποίος είχε πάρει παραγγελία από τη ΣΙΑ να γράψει ένα εγχειρίδιο για τη «χρησιμοποίηση των ταχυδακτυλουργιών στις μυστικές πράξεις». Αποστολή του Μέλχολαντ ήταν «να ρίχνει διάφορες ουσίες στα ποτά ορισμένων ατόμων χωρίς να γίνεται αντιληπτός».
Δε θα πρέπει να νομίσει κανείς ότι είχαν παραμεληθεί οι δολοφονίες με απλούστερα μέσα, όπως συνέβη το 1955 με τον Πρόεδρο του Παναμά Χοζέ Αντόνιο Ρεμόν Καντέρα. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των απομνημονευματογράφων, ο Αλεν Ντάλες σχεδίαζε τη δολοφονία του Γκ. Α. Νάσερ και ο θάνατος του Αιγύπτιου Προέδρου επήλθε σε συνθήκες που δεν αποκλείουν τα «χημικά πειράματα» του κ. Γκότλιμπ. Στον καιρό του ο Ντάλες είχε μεθοδεύσει και τη δολοφονία του Τσου Εν Λάι γιατί θεωρούσε, ότι ο Κινέζος πρωθυπουργός αποτελούσε «εμπόδιο για μια ενδεχόμενη αναμέτρηση της ΕΣΣΔ και της ΛΔΚ» (μαρτυρία του Τεντ Σουλτς που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Πεντχάους» το 1975). Το 1958, κατά την επίσκεψη του Τσου Εν Λάι στη Ρανγκούν, κάποιος Βιρμανός πράκτορας της ΣΙΑ έμελλε να χύσει δηλητήριο στο πιάτο με ρύζι στο γεύμα που θα δινόταν προς τιμήν του πρωθυπουργού. «Το δηλητήριο έπρεπε να δράσει ύστερα από 48 ώρες, ενώ η νεκροψία δε θα έδινε αποτελέσματα σ' αυτή την περίπτωση», γράφει ο Σουλτς. Ετοιμαζόταν και η δολοφονία του Προέδρου της Ινδονησίας Σουκάρνο.
Κι αυτό δεν ήταν παρά η αρχή. Θ' ακολουθήσουν η δολοφονία του Λουμούμπα κι η εξόντωση του Τσε Γκουεβάρα. Οι Αμερικανοί πράκτορες σκοτώνουν τους εγκαθέτους τους στις άλλες χώρες, που έχουν πάψει να τους ικανοποιούν: το δικτάτορα της Δομινικανής Δημοκρατίας Τρουχίλο, τον Πρόεδρο των Φιλιππίνων Μαγκσαϊσάι, το ανδρείκελο Νγκο Ντιν Ντιέμ. Ο κατάλογος των θυμάτων του «εργοστασίου δολοφονιών» θα μακραίνει συνεχώς.
Οι δολοφονίες είχαν μπει τόσο βαθιά στην πρακτική της ΣΙΑ, που άρχισαν να τις αποκαλούν «εκτελεστικές ενέργειες». Εξάλλου, χρησιμοποιούνταν και άλλες αλληγορικές εκφράσεις. Η εντολή για δολοφονία θα ηχεί τώρα στην αργκό της ΣΙΑ σαν «αλλαγή της υγείας», «αφαίρεση της ικανότητας» κλπ. Στην έκθεση της επιτροπής Τσερτς της Γερουσίας, που δημοσιεύτηκε το 1975, τονιζόταν σχετικά: «η έκφραση "εκτελεστική ενέργεια" είναι ένας ευφημισμός, που τον εφεύρε η ΣΙΑ. Σημαίνει σχέδιο διερεύνησης των μέσων, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανατροπή των ξένων πολιτικών παραγόντων». Ο προϊστάμενος των μυστικών επιχειρήσεων της ΣΙΑ Ρίτσαρντ Μπίσελ παραδεχόταν, ότι η ομάδα «εκτελεστική ενέργεια» ανέπτυσσε «ένα ευρύτατο φάσμα δραστηριοτήτων», προκειμένου να «καταστραφεί η αποτελεσματικότητα των ξένων ηγετών. Η δολοφονία ήταν η εσχάτη έκφραση αυτού του φάσματος».
Ο Μπίσελ έγραφε επίσης, ότι ο Λευκός Οίκος τον παρακάλεσε δυο φορές να δημιουργήσει στη ΣΙΑ ειδικό τμήμα δολοφονιών. Στις αρχές του 1961, ο Μπίσελ αναθέτει στον Ουίλιαμ Χάρβι την άμεση καθοδήγηση του τμήματος αυτού. Παρακάλεσε προηγουμένως τον επιστημονικό του σύμβουλο να μελετήσει «τις γενικές δυνατότητες των μυστικών υπηρεσιών στον τομέα της αλλαγής των ικανοτήτων και της εξόντωσης», δεδομένου ότι εκείνος γνώριζε, κατά τα γραφόμενα του Μπίσελ, «όλες τις ουσίες, που διέθεταν τα εργαστήρια της ΣΙΑ». Ο σύμβουλος διηύθυνε την επιτροπή «αλλαγή της υγείας», η οποία και μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα μέσα που προαναφέραμε. Επιστημονικός «δολοφόνος» ήταν ο γνωστός μας Γκότλιμπ. Μόνο που τώρα είχε αλλάξει το ονοματεπώνυμό του. Για συνωμοτικούς λόγους, ονομαζόταν πια Τζόζεφ Σέιντερ.
Οταν η επιτροπή του Κογκρέσου διερευνούσε τις πράξεις του, ο Γκότλιμπ - Σέιντερ προσπάθησε να απλοποιήσει τις πρακτικές ενέργειες στη χρησιμοποίηση των χημικών προϊόντων του. Ανέφερε μόνο μια «ειδική επιχείρηση» με στόχο «ν' αφαιρεθούν οι ικανότητες ενός Ιρακινού συνταγματάρχη που φημιζόταν σαν υπερασπιστής του σοβιετικού συνασπισμού». Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Γκότλιμπ - Σέιντερ, στο συνταγματάρχη στάλθηκε ένα μαντίλι «που είχε εμποτιστεί με ουσία, η οποία θα έπρεπε να προκαλέσει φυσική αδυναμία στον παραλήπτη». Αλλά, όπως ισχυρίστηκαν οι εκπρόσωποι της ΣΙΑ, το μαντίλι «δεν έφτασε στον προορισμό του (αν, φυσικά, στάλθηκε), ενώ ο συνταγματάρχης φονεύτηκε στη Βαγδάτη (ένα συμβάν στο οποίο εμείς δεν έχουμε καμία ανάμειξη)». Ο Γκότλιμπ και τα αφεντικά του ξέχασαν ολότελα το όνομα του άγνωστου συνταγματάρχη. Στην πραγματικότητα δεν επρόκειτο για συνταγματάρχη, αλλά για το στρατηγό Αμντούλ Καρίμ Κασέμ, αρχηγό του ιρακινού κράτους. Στις 8 του Φλεβάρη 1963, ο Α.Κ. Κασέμ ανατράπηκε και τουφεκίστηκε, ύστερα από συνωμοσία που οργάνωσε η ΣΙΑ. Ετσι τον «τιμώρησαν» γιατί είχε υπογράψει το νόμο για το πέρασμα στο κράτος του 95% των δικαιωμάτων της «Ιράκ πετρόλεουμ κόμπανι», που προκάλεσε τις έντονες διαμαρτυρίες της Ουάσιγκτον. Δεύτερο «φταίξιμο» του στρατηγού ήταν η απόφασή του να αποχωρήσει από το Σύμφωνο της Βαγδάτης. «Ο στρατηγός Κασέμ, έγραφε ο γνωστός Γάλλος δημοσιογράφος Κλοντ Ζιλιέν, ανατράπηκε και δολοφονήθηκε το Φλεβάρη του 1963 από το στρατηγό Αρέφ με τη βοήθεια της Κεντρικής Διεύθυνσης Πληροφοριών. Αυτή η "επανάσταση" συνοδεύτηκε από πραγματική σφαγή των προοδευτικών και κομμουνιστικών στοιχείων, ενώ ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Βαγδάτη δε δίστασε να υποβάλει στην πολιτοφυλακή του Αρέφ κατάσταση ανεπιθύμητων ατόμων».
Την περίοδο που οργάνωναν τη δολοφονία του Πατρίς Λουμούμπα, ο Γκότλιμπ είχε πάει προσωπικά στο Κονγκό, μεταφέροντας στην έδρα της ΣΙΑ στο Λεοπολντβίλ, που την καθοδηγούσε ο Λόουρενς Ντάβλιν, τρεις σύνθετες βιολογικές ουσίες, που προκαλούν λέπρα και μελιταίο. Στις 11 του Οκτώβρη 1960, ο Ντάβλιν πληροφορούσε τον Αλεν Ντάλες: «Η έδρα παρακίνησε αποφασιστικά τους Κονγκολέζους ηγέτες να συλλάβουν το Λουμούμπα και θεωρεί, ότι θα είναι μια απειλή αν δεν απομακρυνθεί ολότελα από το προσκήνιο». Τα δηλητήρια του Γκότλιμπ δε χρησίμεψαν εδώ. Για το ότι όμως ο Λουμούμπα βασανίστηκε άγρια με εντολή της ΣΙΑ, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία.
Αργότερα, στο «μαχητικό ενεργητικό» του Χάρβι θα προστεθεί και ο Ενρίκο Ματέι. Κατόπιν θα σχεδιαστεί και η εξόντωση με ξένα χέρια του Αλντο Μόρο. Δεν είναι τυχαίο, που οι καλύτεροι ειδικοί της ΣΙΑ στις δολοφονίες, έκαναν χρόνια πρακτική εξάσκηση στην Ιταλία. Ο Μαξ Κόρβο περιγράφει τον Ουίλιαμ Χάρβι σαν αδιόρθωτο αλκοολικό, ο οποίος είχε τη μανία να συλλέγει όπλα και να κουβαλάει πάντα απάνω του πιστόλια.
Ο ίδιος ο Ουίλιαμ Κόλμπι που θαύμαζε τόσο πολύ την κυρία Λιούς, η οποία συμπαθούσε το φασισμό, έκανε κι αυτός «πρακτική» στην Ιταλία. Αργότερα, όταν έγινε διευθυντής της ΣΙΑ, αν και γνώριζε καλά τα ονόματα προσώπων που είχαν εξοντωθεί μ' εντολή της αμερικανικής κατασκοπίας, τα έκανε «πλακάκια», υπερασπιζόμενος τους συνεργάτες του «εργοστασίου δολοφονιών»: «Κανένας ξένος ηγέτης δε δολοφονήθηκε ύστερα από επίσημες προσπάθειες των ΗΠΑ». Και παρακάτω: «Η ΣΙΑ δεν έχει καμιά απολύτως άμεση ανάμειξη στις δολοφονίες αυτές».
Αυτά τα λόγια του Κόλμπι θα μπορούσαν κάλλιστα να προστεθούν τώρα στις παραγράφους της νέας εγκυκλίου του Λευκού Οίκου, που ορίζουν ότι οι δολοφονίες δεν πρέπει να γίνονται με «άμεση συμμετοχή» της ΣΙΑ και με «εντολή της αμερικανικής κυβέρνησης».
ΑΥΡΙΟ ΤΟ 21ο ΜΕΡΟΣ
Feeds
