Την εμπειρία και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η εργατική τάξη για να βγει πιο μαζικά στη μάχη στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 20 Φλεβάρη, αλλά και τα βήματα που έγιναν, συζήτησαν χτες βράδυ - σε μια κατάμεστη αίθουσα στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά εκατοντάδες συνδικαλιστικά στελέχη της Αττικής στη σύσκεψη που οργάνωσε η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ. Με πνεύμα πρακτικό, συλλογικά, με επίγνωση των ευθυνών τους και των δυσκολιών που αντιμετωπίζει το εργατικό κίνημα δεκάδες συνδικαλιστές κατέθεσαν τον προβληματισμό τους και την εμπειρία που βγήκε από τη συγκεκριμένη ταξική αναμέτρηση.

Οπως τόνισε και εισηγητικά από την Εκτελεστική Γραμματεία ο Γ. Πέρρος, οι ταξικές δυνάμεις στην προετοιμασία της απεργίας και γενικά στην οργάνωση της πάλης πρέπει να πορεύονται με συγκεκριμένα κριτήρια και δείκτες στη δουλειά τους. Κριτήρια που πρέπει να λειτουργούν διαχρονικά και στην παραπέρα κλιμάκωση της πάλης. Να καταγράφονται οι δυσκολίες και το πώς το κάθε συνδικάτο στο χώρο του οργανώνει τη δράση του για να τις ξεπεράσει. Ποιες είναι οι καθυστερήσεις και οι ελλείψεις, γιατί αυτές υπάρχουν, και ποια πρακτικά μέτρα παίρνει το συνδικάτο για να τις παραμερίσει, να γίνεται κάθε μέρα πιο αποτελεσματικό. Σε αυτά τα πλαίσια πρέπει πιο αποφασιστικά να αντιμετωπίζεται η υπονομευτική δράση των άλλων δυνάμεων. Να εξεταστεί πώς το επόμενο διάστημα οι ταξικές δυνάμεις θα καταφέρουν να βάλουν στο κέντρο της προσοχής ολόκληρης της εργατικής τάξης το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, δημιουργώντας σταθερό μέτωπο, από την έκβαση του οποίου θα εξαρτηθεί η ίδια η ζωή της εργατικής τάξης.

Στην εισήγησή του, ο Γιώργος Πέρρος μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Οταν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα εκτιμά έναν αγώνα, το κάνει κάτω από το πρίσμα των αναγκών της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, των στόχων που έχουν καθοριστεί και της προοπτικής. Στοχεύει, εκτός των άλλων, να συζητά και να ξεπερνά αδυναμίες, να βελτιώνει τη δουλειά του στη διάρκεια της πάλης, των αγώνων.

Χρειάζεται να προβληματιστούμε πάνω στο ζήτημα της οργάνωσης της απεργίας, με βάσει τι κριτήρια και αν δουλέψαμε με βάσει αυτά, τι συμπεράσματα βγαίνουν. Να μπούμε μπροστά στις ευθύνες μας. Να απαντήσουμε λοιπόν στο ερώτημα το κάναμε αυτό και αν όχι γιατί;»

Ειδικότερα για το ζήτημα των Συμβάσεων σημείωσε ότι πρέπει: Να περάσει παντού ότι κανένας δεν πρέπει να δουλεύει χωρίς σύμβαση εθνική, κλαδική. Να μη γίνει αποδεκτή η κατάργηση των ΣΣΕ είτε με νόμο είτε με την εργοδοτική τρομοκρατία. Η υπεράσπιση και διεκδίκηση της υπογραφής της ΕΓΣΣΕ είναι μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την ενότητα της εργατικής τάξης, τον ταξικό προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι μέτωπο πάλης με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Αποτιμώντας την απεργιακή μάχη είπε πως «δεν καταφέραμε να μπούμε στη μάχη αμέσως, φαίνεται ότι καθυστερήσαμε και δουλειά έγινε τις τελευταίες μέρες, παρότι το προηγούμενο διάστημα είχαμε δράση και επαφή με τους εργαζόμενους» και πρόσθεσε:

«Το ζήτημα αυτό αναδείχνει θέμα ποιότητας δεσμών με τους εργαζόμενους γιατί δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουμε δεσμούς. Να σκεφτούμε πώς θα δυναμώσουν οι δεσμοί μας με την εργατική τάξη. Γνωρίζουμε τα προβλήματα των οικογενειών τους; Οχι μόνο τα γενικά, αλλά και τα ξεχωριστά που τους οδηγούν στην απογοήτευση, στην αποστράτευση, μακριά από τη συλλογική δράση και πάλη...

Παρά τα βήματα που έχουμε κάνει, στη διεύρυνση των δεσμών μας, οι θέσεις μας φτάνουν σε λίγο κόσμο ακόμα. Παράλληλα να δούμε το περιεχόμενο της δράσης των σωματείων μας. Βεβαίως, βήματα έχουν γίνει. Ομως ασχολούμαστε με όλα τα προβλήματα που βασανίζουν την εργατική τάξη και τα παιδιά της; Σίγουρα η απόλυση, οι μειώσεις μισθών και μεροκάματων είναι βασικά προβλήματα όμως είναι μόνο αυτά; Αυτές οι καθυστερήσεις μας βάζουν εμπόδια ενώ μπορούμε αν βελτιώσουμε την αδυναμία μας αυτή να συσπειρώσουμε περισσότερους και να στήσουμε επιτροπές σε χώρους δουλειάς εκεί που μας φαίνονταν μέχρι τώρα αδύνατο. Υπολειπόμαστε στο να εξειδικεύουμε για κάθε πρόβλημα, να σχεδιάζουμε, να έχουμε σταθερό προσανατολισμό».

Επίσης, τονίστηκε πως και αυτή η απεργία επιβεβαίωσε ότι η χειροτέρευση της κατάστασης της εργατικής τάξης δεν συνεπάγεται συμμετοχή και οργάνωση και αυτό φαίνεται από τη συμμετοχή στην απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις.

Το στοιχείο της τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς δυνάμωσε, καθώς και η επίθεση στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Παραμένει ως πρόβλημα η αξιοποίηση των ψηφοδελτίων μας, η συσπείρωση δυνάμεων.

Είχε και ορισμένα θετικά στοιχεία που έχουν την αξία τους. Εκφράστηκε με καλύτερο τρόπο η ενιαία δράση και η κοινή δράση εργατών - αγροτών.

Ακόμη θετικό στοιχείο είναι η συμμετοχή στην απεργία των ναυτεργατών παρά την επιστράτευσή τους.

Στις γειτονιές ζουν χιλιάδες εργαζόμενοι και άνεργοι. Καλύτερα μπορούσαν να αξιοποιηθούν οι λαϊκές επιτροπές.

Μικρή προσπάθεια έγινε στην επαφή μας με τους χώρους κατάρτισης, ενώ υπάρχουν δυνατότητες. Οπου σχεδιάσαμε καλύτερα είχαμε καλή συμμετοχή στις συγκεντρώσεις.

Επίσης, τονίστηκε: «Να δούμε καλύτερα πώς δουλεύουν οι δυνάμεις μας στη συζήτηση της απεργίας, με τι σχέδιο, προετοιμασία. Αυτό δεν έχει εμπεδωθεί. Οι δυνάμεις δεν πρέπει να αποδέχονται τις δυσκολίες που υπάρχουν. Χρειάζεται στην προετοιμασία να υπολογίζονται όλοι οι παράγοντες. Χρειάζεται σταθερότητα στον προσανατολισμό, πειθαρχία στη γραμμή που έχουμε χαράξει και ανυποχώρητα στη δουλειά εργοστάσιο το εργοστάσιο, άνθρωπο τον άνθρωπο. Στο βαθμό που δουλεύουμε έτσι βοηθάμε στη συσπείρωση δυνάμεων και προετοιμαζόμαστε για τη συμμαχία και την ανάγκη κλιμάκωσης του αγώνα. Να καταδείξουμε ότι δεν αρκεί η καταδίκη των μέτρων. Συγκρούονται δύο δρόμοι ανάπτυξης. Οποια διαχείριση της κρίσης θα γίνει θα είναι σε βάρος της εργατικής τάξης.

Χρειάζεται ακόμα πιο ολοκληρωμένα να συζητήσουμε τις προϋποθέσεις για να είναι σήμερα οι αγώνες αποτελεσματικοί. Υπάρχουν σήμερα χιλιάδες εργαζόμενοι που συμμετέχουν στην απεργία, αλλά δεν έρχονται ούτε σε μας. Θέλει να ανοίξουμε συζήτηση στα σωματεία, τι είναι αυτό που εμποδίζει αυτό τον κόσμο να έρθει σε επαφή μαζί μας. Να γίνουμε ακόμα πιο επιθετικοί στο ζήτημα της ενότητας της εργατικής τάξης».

Ειδικότερα για τη δουλειά για τις ΣΣΕ τονίστηκε: «Να σταθεροποιηθεί το μέτωπο για τις ΣΣΕ: Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, για την ανάγκη κλιμάκωσης της πάλης για την υπογραφή ΕΓΣΣΕ και κλαδικών συμβάσεων. Να εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο. Θέλουν να χτυπήσουν καίρια τις κλαδικές Συμβάσεις. Αλλωστε, οι εκπρόσωποι των πολυεθνικών στη συνάντησή τους με τον Σαμαρά απαίτησαν για να επενδύσουν στη χώρα μας μισθούς των 300 ευρώ. Ο κάθε κλάδος να διαμορφώσει το δικό του σχέδιο, τις δικές του δραστηριότητες, τις δικές του πρωτοβουλίες με πρωτοβουλίες ενημέρωσης των εργαζομένων.

Να δημιουργήσουμε ρήγματα στις άλλες δυνάμεις. Να δυναμώσει και να ενισχυθεί το μέτωπο απέναντι στη ΓΣΕΕ, αλλά και στην Αυτόνομη Παρέμβαση με οργανωμένο σχέδιο κατά κλάδο. Η Αυτόνομη Παρέμβαση κουβέντα δε λέει για την ΕΓΣΣΕ και για τις κλαδικές Συμβάσεις. Θολούρα γενικής διαμαρτυρίας, λάθη πολλαπλασιαστή κ.λπ...

Σε ποια γραμμή, λοιπόν, θα πάει η εργατική τάξη. Θα επιλέξει τη γραμμή του συμβιβασμού, της υποταγής, του ρεαλισμού ή θα περάσει στην οργανωμένη απάντηση της πάλης για διεκδίκηση της ΕΓΣΣΕ και κλαδικών Συμβάσεων των αναγκών της; Να συνεχιστεί η πίεση στη ΓΣΕΕ για να παρθούν πρακτικά μέτρα διεκδίκησης της ΕΓΣΣΕ».

Ακολούθησε πλούσια συζήτηση.