Associated Press

Ανάγκη νομιμοποίησης των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων αναζητούν κύκλοι στον ΟΗΕ

Η «ασφάλεια», λοιπόν, κατά την 17μελή επιτροπή είναι υπόθεση που απαιτεί «σημαντικές ανακατατάξεις» στα θεσμικά όργανα και τους οργανισμούς του ΟΗΕ, δίχως ωστόσο αυτές «να επιζητούν απαραίτητα κατάργηση της παρούσας Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών αλλά μόνον τροποποίησή της». Η επιτροπή θεωρεί, ενδεικτικώς, πως στις «διαχρονικές» απειλές των πολέμων, της φτώχειας, της πείνας, των επιδημιών έρχονται να προστεθούν και άλλες. Οπως, ο «εφιάλτης» (όπως τον χαρακτηρίζει επί λέξει) «ανεύθυνων κρατών», «διεθνών τρομοκρατών», της διάδοσης πυρηνικών, βιολογικών, χημικών όπλων μαζικής καταστροφής...

Associated Press

Ομως, επειδή, αρκετοί λαοί έχουν κατά το παρελθόν «καεί» απ' τη «σχετικότητα» με την οποία προσδίδεται σε ένα κράτος ο χαρακτηρισμός «ανεύθυνο», εύλογα διερωτάται κάποιος ποιος θα είναι αυτός που θα χαρακτηρίσει ένα κράτος «ανεύθυνο» και εάν αυτός ο χαρακτηρισμός θα προσδίδεται μόνον σε εκείνα που αφορούν «γεωπολιτικά ζωτικές περιοχές» μεγάλων ιμπεριαλιστικών κέντρων (π.χ. αντιπαράθεση ΗΠΑ με Ιράν, ΛΔ Κορέας, Κούβα κλπ.)... Η επιτροπή επιχειρεί να βρει λύση συνιστώντας τη συγκρότηση ενός ακόμη οργανισμού: Της «επιτροπής οικοδόμησης ειρήνης», που «θα εντοπίζει πιθανές εστίες έντασης» (όχι μόνον πολέμου αλλά «και χώρες υπό τον κίνδυνο κατάρρευσης του κράτους»), θα προσφέρει «βοήθεια, συμβουλές και προειδοποιήσεις» για την αποτροπή πολέμου και ...«θα προετοιμάζει το δρόμο για ένοπλη διεθνή επέμβαση σαν "τελευταίο μέσο"».

Στην Επιτροπή Οικοδόμησης Ειρήνης προτείνεται να εκπροσωπούνται όσες χώρες - μέλη είναι στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (ΣΑ του ΟΗΕ) και στο Οικονομικό Κοινωνικό Συμβούλιο του Οργανισμού, αλλά και αξιωματούχοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Παγκόσμιας Τράπεζας και Περιφερειακών Αναπτυξιακών Τραπεζών με την ιδιότητα του παρατηρητή...

Επιπλέον, προτείνεται το Συμβούλιο Ασφαλείας «να είναι πιο πρόθυμο να δράσει προληπτικώς» με βάση τα εξής «αυστηρά κριτήρια»: Καθορισμός της απειλής, σαφής σκοπός επέμβασης «ως το τελευταίο μέσο τηρουμένων των αναλογιών και των συνθηκών της κρίσης» και λεπτομερής εξέταση των συνεπειών μιας επέμβασης, προκειμένου να διαγνωστεί «εάν μία προληπτική δράση θα επιδείνωνε ή θα βελτίωνε την κατάσταση».

Ωστόσο, για να αναβαπτιστεί το κύρος και η (από καιρό) χαμένη υπόληψη των Ηνωμένων Εθνών, θα πρέπει να γίνουν αλλαγές και στα «παλιά» θεσμικά όργανα του Οργανισμού. Προτείνεται, λοιπόν, ως «αναγκαιότητα» η διεύρυνση των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας. Από 15 που είναι σήμερα (πέντε μόνιμα, δέκα προσωρινά) σε «τουλάχιστον 24», τα οποία σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να έχουν την ψήφο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Προτείνονται, πάντως, δύο μοντέλα:

α) Πέντε (τα γνωστά) μόνιμα μέλη με βέτο, έξι νέα μόνιμα μέλη χωρίς βέτο και τρία νέα μη μόνιμα μέλη διετούς θητείας που προέρχονται από κάθε μία απ' τις τέσσερις μεγάλες περιφέρειες του πλανήτη (Αφρική, Ασία - Ειρηνικός, Ευρώπη, Αμερική).

β) Πέντε μόνιμα μέλη με βέτο, οκτώ νέα μέλη με ανανεώσιμες θητείες τετραετούς διάρκειας χωρίς δυνατότητα βέτο και από μία μη μόνιμη έδρα (12μηνης θητείας) που θα δίνεται ανάλογα σε χώρες απ' τις περιφέρειες της Αφρικής, Ασίας - Ειρηνικού, Αμερικής και Ευρώπης.

Σε κάθε περίπτωση, οι όποιες αλλαγές προϋποθέτουν τις ανάλογες τροποποιήσεις σχετικών άρθρων της Χάρτας του ΟΗΕ και την έγκριση της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού. Η επιτροπή προβλέπει πως οι αλλαγές που αφορούν το ΣΑ του ΟΗΕ θα πάρουν μερικά χρόνια, αφού προβλέπει ως σημείο αναφοράς το 2020.

Πάντως, επί της ουσίας, δεν αλλάζουν και πάρα πολλά πράγματα. Είτε με το πρώτο, είτε με το δεύτερο μοντέλο δεν αγγίζεται με τίποτε το «κεκτημένο» του βέτο που διαθέτουν από ιδρύσεως του Οργανισμού οι (σήμερα) πέντε μόνιμες χώρες - μέλη. Δηλαδή, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, η Βρετανία και η Γαλλία...

Σε κάθε περίπτωση, οι αλλαγές που αφορούν στο ΣΑ του ΟΗΕ ενδιαφέρουν πολλούς. Για παράδειγμα, χώρες που συναγωνίζονται σε επίπεδο περιφέρειας (π.χ. Αφρική) για το ποια (Νιγηρία ή Ν. Αφρική;) «δικαιούται» να εκπροσωπήσει την ήπειρο... Απ' την άλλη έχουμε και την περίπτωση των τεσσάρων, δηλαδή των Γερμανίας, Βραζιλίας, Ινδίας και Ιαπωνίας, που κατά την 59^η Διάσκεψη Κορυφής τον περασμένο Σεπτέμβρη στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στη Ν. Υόρκη απαίτησαν από κοινού τη συμμετοχή τους σε ένα διευρυμένο ΣΑ.

Η διαδικασία «αναμόρφωσης» του ΟΗΕ θα ξεκινήσει ουσιαστικά τον ερχόμενο Μάρτη, οπότε ο ΓΓ του ΟΗΕ θα παρουσιάσει και τις δικές του προτάσεις, ενώ θα αρχίσει να εντείνεται απ' το φθινόπωρο του 2005, με αφορμή την 60ή Διάσκεψη Κορυφής της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.

Associated Press

Γερμανικό τανκ στο Αφγανιστάν

Πρώτη η «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς Ντόιτσλαντ», την Παρασκευή - 26 Νοέμβρη - και στη συνέχεια άλλες γερμανικές εφημερίδες ανάγγειλαν ότι οι υπουργοί Αμυνας της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Αγγλίας συμφώνησαν να διατεθούν 14 δισεκατομμύρια ευρώ για την αγορά 236 μαχητικών αεροπλάνων τύπου Eurofighter. Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, η συμφωνία αναμένεται να περάσει σύντομα από τη σχετική εθνική διαδικασία - έγκριση κυβερνήσεων (και ενδεχόμενα Κοινοβουλίων) - οπότε έως το τέλος του τρέχοντος έτους να είναι έτοιμη για υπογραφή.

Τα αεροπλάνα θα κατασκευαστούν από ένα κονσόρτσιουμ υπό την αιγίδα της European Aeronautic Defence and Space Company (EADS), στην οποία μετέχουν και η βρετανική BAe Systems και η ιταλική βιομηχανία Alenia. Για τη Γερμανία αναφέρεται η πρόθεση συνολικής αγοράς 180 από τα 620 καταδιωκτικά, που σχεδιάζεται να κατασκευαστούν συνολικά.

Σε συνδυασμό με αυτήν την είδηση, προξένησε εντύπωση η επιστολή αναγνώστη της εφημερίδας «Νόιες Ντόιτσλαντ» (27/28 Νοέμβρη), ο οποίος επαινεί την Ελλάδα, γράφοντας: «Η Ελλάδα αποφάσισε να μην αγοράσει 60 Eurofighter και έτσι οικονομάει 4,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτή η απόφαση είναι υποδειγματική. Αλλες χώρες, ιδιαίτερα η Γερμανία, έπρεπε να το παίρνουν αυτό σαν παράδειγμα».

Ανεξάρτητα από το αν δικαιολογείται αυτός ο έπαινος του Γερμανού αναγνώστη για την Ελλάδα, είναι γεγονός ότι στο Κονσόρτσιο EADS υπάρχουν συζητήσεις, που σχετίζονται με το μεγαλύτερο μερίδιο του κέρδους. Ετσι έγινε γνωστό ότι κατά την πρόσφατη συζήτηση του Γάλλου υπουργού Εθνικής Οικονομίας Νικολά Σαρκόζί με τον Γερμανό συνάδελφό του Βόλφγκανγκ Κλέμεντ στο Βερολίνο προβλήθηκε η επιθυμία του Παρισιού να ενσωματωθεί στο γερμανο-γαλλικό κοντσέρν αερο-διαστημικής ναυπηγικής EADS και το γαλλικό κοντσέρν ηλεκτρονικής Thales, που πραγματοποιεί τζίρο 10 δισ. ευρώ, ιδιαίτερα με τον εξοπλισμό μαχητικών αεροπλάνων, πολεμικών πλοίων και άλλων στρατιωτικών μηχανημάτων. Το αποτέλεσμα των συνομιλιών δεν κοινοποιήθηκε, αλλά η γαλλική πρόταση προκάλεσε αμέσως αντιδράσεις, τόσο στο Λονδίνο, όσο και στο ίδιο το Βερολίνο. Το Λονδίνο ανησυχεί για την ενίσχυση της γαλλο-γερμανικής επιρροής και το Βερολίνο για αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ της γαλλικής εξοπλιστικής βιομηχανίας.

Αυτή η διαπίστωση έδωσε αφορμή στην αριστερή ημερήσια εφημερίδα «Zunge Welt» (17 Νοέμβρη) σε ένα σχόλιο με τον τίτλο «Πόκερ για το εξοπλιστικό σιδηρουργείο της Ευρώπης». Σ' αυτό υπογραμμίζεται η συμφωνία των κυβερνήσεων για τη δημιουργία του ευρωπαϊκού στρατού επέμβασης, αλλά λείπει η συμφωνία για το μοίρασμα των κερδών από τους εξοπλισμούς: «Αυτό προβάλλει το ερώτημα για τη μακροπρόθεσμη άρση (αυτής) της αντίφασης: Θα ακολουθηθεί ο "γιουγκοσλαβικός δρόμος", δηλαδή ότι σε στιγμές βαριάς κρίσης θα πέσει ο ένας εναντίον του άλλου; `Η θα προτιμούσαν το "γερμανικό δρόμο", δηλαδή την ολοκλήρωση της ένωσης στην κοινή επίθεση εναντίον τρίτων; Ενα πράγμα είναι ήδη τώρα βέβαιο: Η αποτυχία όλων εκείνων που νομίζουν ότι η (Ευρωπαϊκή) Ενωση είναι για την Αριστερά το δοκιμασμένο μέσο για τον περιορισμό της ηγεμονίας των ΗΠΑ». Εως εδώ το σχόλιο της J.W. Αναφέρω και τη γνώμη ενός διαπρύσιου κήρυκα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του στελέχους και ευρωβουλευτή του ΚΟΔΗΣΟ Αντρέ Μπρι, που προβαίνει στις εξής ομολογίες (άρθρο στη «Νόιες Ντόιτσλαντ» της 26 Νοέμβρη με τον τίτλο: «Οι ομάδες μάχης της ΕΕ»): «Δεν πρόκειται για εθνική άμυνα, διεθνή σταθερότητα και ασφάλεια. Δεν πρόκειται για τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας... Πρόκειται για παγκόσμια κυριαρχία στο πλευρό των ΗΠΑ, ή για μερική άμιλλα μαζί τους, για διανομή επικερδών αγορών και πηγών πρώτων υλών, για την επιβολή οικείων, ευρωπαϊκών συμφερόντων... Με τα Battle Groups η Ευρώπη παραδίνει ακόμα ένα - ίσως το τελευταίο - κομμάτι αυτοτελούς πολιτικής ασφάλειας. Η οικοδόμηση ευρωπαϊκών συνδέσμων μάχης δεν είναι ο απογαλακτισμός από την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ, αλλά πρακτικά η υποταγή τους στα σχέδιά τους».

Η Αγκυρα επίσης δεν είναι ακόμα στην ΕΕ, αλλά βιάζεται να μπει στο παζάρι των δισεκατομμυρίων και της συμμετοχής στις στρατιωτικές επεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το είπε ξεκάθαρα ο Τούρκος υπουργός Αμυνας Vecdi Gonul στην εφημερίδα «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς Ντόιτσλαντ» (25 Νοέμβρη) κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο: «Ο εταίρος του ΝΑΤΟ επιταχύνει τη συμμετοχή του σε στρατιωτικές δράσεις της ΕΕ. Ετσι τουρκικές μονάδες θα υπηρετήσουν υπό τη μελλοντική διοίκηση της ΕΕ στο στρατό προστασίας στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Εκτός απ' αυτό ο (Τούρκος) υπουργός Αμυνας επιβεβαίωσε την ετοιμότητα να συμπράξει στους σχεδιαζόμενους ευρωπαϊκούς σχηματισμούς μάχης. "Αν μας χρειαστεί η ΕΕ", είπε, "θα προετοιμάσουμε τους στρατιώτες μας γι' αυτό το σκοπό"».

Στο ρεπορτάζ της εφημερίδας γίνεται λόγος και για τον παραπέρα εξοπλισμό της Τουρκίας: Η Αγκυρα θα ήθελε να αγοράσει «μερικές εκατοντάδες χρησιμοποιημένα άρματα μάχης Λέοπαρντ ΙΙ, αλλά σε τιμή "συμβολική". Θα προτιμούσε ωστόσο γερμανικές φίρμες να συνεργαστούν με το τουρκικό κονσόρτσιουμ για την κατασκευή νέων αρμάτων στην ίδια την Τουρκία. Στην περίπτωση αυτή "οι γερμανικές εταιρίες Κράους - Μαφάι Βέγκμαν και η Ράινμεταλ De Tec ελπίζουν σε παραγγελίες δισεκατομμυρίων για τη σχεδιαζόμενη κατασκευή των αρμάτων». «Αλλοι Τούρκοι πολιτικοί θα προτιμούσαν την κατασκευή αμυντικών πυραύλων». Ολα αυτά από τις τσέπες των Τούρκων εργαζομένων.

Στις 20 και 21 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα το 9ο Συνέδριο των Σοβιέτ και των άλλων δομών του εργατικού κινήματος της Ρωσίας. Στις εργασίες του συνεδρίου πήραν μέρος 153 αντιπρόσωποι και 44 παρατηρητές, που εκπροσωπούσαν τα ταξικά συνδικάτα «Ζαστσίτα τρουντά» («Υπεράσπιση της εργασίας»), καθώς και της νέας Ομοσπονδίας των Συνδικάτων της Ρωσίας, όπου έχουν ενταχθεί 3 κλαδικές ομοσπονδίες (λιμενεργατών, ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας και μηχανοδηγών τρένων), αλλά και εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας των ανθρακωρύχων, καθώς και συνδικαλιστές από ορισμένα σωματεία της Ομοσπονδίας των ανεξάρτητων συνδικάτων της Ρωσίας (ΟΑΣΡ), από περιφερειακές απεργιακές επιτροπές και Σοβιέτ εργατών κ.ά..

Στο συνέδριο χαιρέτισε ο Ν. Αρέφιεφ, Γραμματέας της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) και ο Βίκτωρ Τιούλκιν, Α` Γραμματέας της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ - ΚΚΡ), εκπρόσωποι άλλων αριστερών κομμάτων της Ρωσίας.

Την εισήγηση «Για τη θέση του ανθρώπου της εργασίας στη σημερινή Ρωσία και τα καθήκοντα συσπείρωσης των κοινωνικών δυνάμεων στον αγώνα για μια αξιοπρεπή ζωή του εργαζόμενου λαού», έκανε ο Σ. Νικολάεφ, Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ενωσης των Σοβιέτ, ενώ ξεχωριστή εισήγηση με θέμα «Η ταξική πάλη και τα συνδικάτα», έκανε ο Β. Γκάμοφ, Συμπρόεδρος του Συνδικάτου «Ζαστσίτα τρουντά». Για τα ζητήματα των συλλογικών συμβάσεων και την τακτική του αγώνα για ικανοποιητικές συμβάσεις, μίλησε ο Μ. Ποπόφ, Πρόεδρος του Ιδρύματος της Εργατικής Ακαδημίας.

Στις ομιλίες που ακολούθησαν, έγιναν αναφορές στην εμπειρία από τους αγώνες της ρωσικής εργατικής τάξης, σε συνθήκες έντονης πίεσης, τόσο της εργοδοσίας, όσο και του κρατικού μηχανισμού. Οπως σημειώθηκε, ο αγώνας της εργατικής τάξης της Ρωσίας εντείνεται, όπως, άλλωστε, και η διαδικασία της απόλυτης και σχετικής εξαθλίωσης των μισθωτών εργαζομένων, που τους οδηγεί πολλές φορές είτε στα πρόθυρα της φυσικής εξόντωσης, είτε σε πράξεις απόγνωσης. Είναι χαρακτηριστικό πως πριν από μερικούς μήνες δύο εργάτες έχασαν τη ζωή τους σε απεργία πείνας, με αίτημα την καταβολή των δεδουλευμένων τους.

Τόσο εισηγητικά, όσο και στις ομιλίες, ασκήθηκε έντονη κριτική στα ρεφορμιστικά συνδικάτα της ΟΑΣΡ, όπου στις εκλογές των συνδικαλιστικών οργάνων συμμετέχει και η εργοδοσία (!). Τονίστηκε η ανάγκη συσπείρωσης όλων των διαφορετικών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που κινούνται σε ταξική κατεύθυνση και θέλουν να αντιπαλέψουν την επίθεση του κεφαλαίου, συγκροτώντας κοινό Μέτωπο. Οπως σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση για τον Τύπο: «Το συνέδριο αποτέλεσε σημαντικό βήμα προς τη δημιουργία ενός τέτοιου Μετώπου».

Πρέπει να σημειωθεί πως το συνέδριο έγινε σε μια περίοδο, όπου είναι έντονες οι θεωρητικές συζητήσεις στη Ρωσία για τη σύγχρονη εργατική τάξη. Στη συζήτηση αυτή, με άρθρα τους, συμμετέχουν γνωστά στελέχη του κομμουνιστικού κινήματος της Ρωσίας. Ετσι, χαρακτηριστικά, στο άρθρο του «Οι κομμουνιστές και οι τάξεις στη Ρωσία», ο Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, Πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΡΟ, εκτιμά πως σήμερα στη Ρωσία έχουν διαμορφωθεί μόλις δύο τάξεις: Η αστική, ολιγαρχική τάξη (3-5% του πληθυσμού) και οι εξαθλιωμένοι, οι λούμπεν (10-15% του πληθυσμού), ενώ όλη η υπόλοιπη κοινωνία βρίσκεται σε μια ιδιόμορφη κατάσταση «κοινωνικής ζύμωσης». Την άποψη αυτή κατακρίνει ο Βίκτωρ Τιούλκιν, Α` Γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ - ΚΚΡ, στο άρθρο του «Στο σωστό δρόμο, αλλά σε λάθος κατεύθυνση», όπου σημειώνεται ότι η παραπάνω άποψη στηρίζεται μόνο στο κριτήριο του εισοδήματος και όχι στη σφαιρικότερη λενινιστική αντίληψη για τις τάξεις, αγνοώντας έτσι, τόσο την ύπαρξη της ρωσικής εργατικής τάξης, όσο και τους καθημερινούς της αγώνες.