Ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, βρέθηκε την Πέμπτη και την Παρασκευή στην Τουρκία, όπου έσπευσε να επισημάνει τον κομβικό ρόλο της στην ισχυροποίηση της λυκοσυμμαχίας και σε αυτήν την κατεύθυνση ζήτησε άμεση έγκριση της ένταξης των Φινλανδίας - Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, αφού «σε αυτούς τους επικίνδυνους καιρούς» πρέπει «να παρεμποδιστεί κάθε παρεξήγηση ή κακός υπολογισμός από την πλευρά της Μόσχας». Ενώ σε ανακοίνωσή του για τη συνάντηση που έγινε με τον ΥΠΕΞ, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, το ΝΑΤΟ διευκρίνιζε ότι συζητήθηκαν «ένα εύρος θεμάτων, περιλαμβανομένων της συμβολής της Τουρκίας στην ασφάλεια του ΝΑΤΟ, της κατάστασης στο Αιγαίο, της κοινής πάλης κατά της τρομοκρατίας, της ένταξης των Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και της στήριξης των Συμμάχων στην Ουκρανία», επιβεβαιώνοντας και έτσι το παζάρι εφ' όλης της ύλης.

Το ίδιο επιβεβαίωναν και οι παρεμβάσεις της αμερικανικής κυβέρνησης όλες τις τελευταίες μέρες, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την πρόσφατη συμφωνία Τουρκίας - Λιβύης και τα όσα αυτή σηματοδοτεί, με τον εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να παραπέμπει «στις κυβερνήσεις της Τουρκίας και της Λιβύης για το αποτέλεσμα των πρόσφατων συνομιλιών», επαναλαμβάνοντας ότι «όλα τα μέρη (πρέπει) να απέχουν από ενέργειες που ενέχουν τον κίνδυνο να αυξήσουν τις εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο» αλλά και ότι «η μακροχρόνια πεποίθησή μας είναι πως η ανάπτυξη των πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να προάγει τη συνεργασία και να παρέχει τα θεμέλια για διαρκή ενεργειακή ασφάλεια...». Ζητώντας σε αυτό το πλαίσιο η λιβυκή κυβέρνηση να μην υπογράφει «νέες συμφωνίες που βλάπτουν τη σταθερότητα των εξωτερικών σχέσεων του λιβυκού κράτους ή του επιβάλλουν μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις» - πριν δηλαδή καταλήξουν οι συνολικότερες «διευθετήσεις» στην περιοχή.

Αυτά την ώρα που μέσα στη βδομάδα ο επικεφαλής της λιβυκής πετρελαϊκής εταιρείας ΝΟC δεσμεύτηκε για αύξηση της παραγωγής αλλά και για τη δημιουργία δύο νέων δικτύων αγωγών που θα συνδέουν τη χώρα και με την Ελλάδα, ενώ από την πλευρά του ο Τούρκος Πρόεδρος προανήγγειλε έρευνες στην περιοχή του ανυπόστατου τουρκο-λιβυκού μνημονίου νότια της Κρήτης.

Από κοντά και ο Γερμανός καγκελάριος, Ολαφ Σολτς, που την περασμένη βδομάδα τόνιζε στην Αθήνα ότι οι σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία «είναι μεγάλης σημασίας για το σύνολο της Ευρώπης και τις διατλαντικές σχέσεις», σε τηλεφωνική συνομιλία με τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρ. Τ. Ερντογάν, συζήτησε τις προσδοκίες για να αναζωογονηθούν ο διάλογος Τουρκίας - ΕΕ και οι διαπραγματεύσεις ειδικά για την επικαιροποίηση της Τελωνειακής Ενωσης, όπως και για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Μάλιστα, ο Σολτς εξέφρασε κι αυτός την ιδιαίτερη εκτίμηση για τη «διαμεσολάβηση» της Τουρκίας στη «διάσωση» της συμφωνίας για την εξαγωγή σιτηρών από τη Μαύρη Θάλασσα.

Ολα αυτά, ενώ ο Τσαβούσογλου θύμισε ξανά το casus belli στο Αιγαίο, λέγοντας ότι «δεν θα επιτρέψουμε ούτε μίλι επέκτασης» των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο, κατηγόρησε την Αθήνα ότι «απέτυχε να επιδείξει την απαραίτητη ειλικρίνεια» προκειμένου να αναπτυχθεί η θετική ατζέντα που οι δύο χώρες είχαν συμφωνήσει το 2021 και πρόσθεσε: «Εμείς δεν είπαμε ότι δεν θα συναντιόμασταν με την Ελλάδα, αλλά μια συνάντηση πρέπει να έχει νόημα (...) Ενας έξυπνος γείτονας θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένος με αυτό (σ.σ. την ανέλιξη της Τουρκίας) και να το αξιοποιήσει και ως δικό του πλεονέκτημα».

Ο δε υπουργός Αμυνας, Χουλουσί Ακάρ, ισχυρίστηκε για τον Ελληνα ομόλογό του ότι, «αύριο, εάν πει "έρχομαι", είναι καλοδεχούμενος. Αύριο να με καλέσει είμαι έτοιμος να πάω αμέσως (...) Είμαστε έτοιμοι για διάλογο και συνομιλίες. Θέλουμε να επιλύσουμε τα προβλήματά μας με διάλογο», υπογραμμίζοντας ότι «η Τουρκία είναι ένας δυνατός, έμπιστος και αποτελεσματικός σύμμαχος (...) Ο διάλογος θα έχει όφελος προς όλες τις πλευρές, και η δίκαιη μοιρασιά του πλούτου του Αιγαίου είναι σημαντική και επωφελής για την Τουρκία και την Ελλάδα».

Ο δε Ερντογάν έσπευσε να επαναλάβει τον στόχο για τη μετατροπή της χώρας του σε ενεργειακό κόμβο, τονίζοντας ότι «εμείς θα κάνουμε τις γεωτρήσεις μας σε Μαύρη Θάλασσα και Μεσόγειο, αλλά έχουμε τις δυνατότητες με τα πλοία μας να πάμε σε τρίτες χώρες που διαθέτουν κοιτάσματα αερίου, να κάνουμε γεωτρήσεις, να εξορύξουμε το αέριο και μαζί να το πουλήσουμε σε άλλες χώρες». Ξεχώρισε ξανά τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η «περιοχή της Θράκης», που, όπως είπε, «θεωρείται ως το πλησιέστερο μέρος για τη δημιουργία ενός ενεργειακού κόμβου για παραγωγή και διανομή φυσικού αερίου στην Ευρώπη».

Την ίδια ώρα, ο Ελληνας πρωθυπουργός, συμμετέχοντας στην - υπό γερμανική ομπρέλα - «Διαδικασία του Βερολίνου» για τα Δυτ. Βαλκάνια εξηγούσε το αντίστοιχο, ανταγωνιστικό «όραμα» της ελληνικής αστικής τάξης, λέγοντας ότι «η Ελλάδα φιλοδοξεί πάντα να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρύτερη γειτονιά μας. Και ειδικά σε μια εποχή όπου τα ζητήματα της ενεργειακής ασφάλειας αναδεικνύονται σε πρώτη προτεραιότητα για όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Ο ρόλος μας σε αυτόν τον τομέα είναι ιδιαίτερα ενισχυμένος», παραπέμποντας στο «πώς η Ελλάδα μπορεί να βοηθήσει στην ενεργειακή τους απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο», με τις δρομολογούμενες «σημαντικές επενδύσεις υποδομών στην πατρίδα μας, έτσι ώστε αυτή να καταστεί κόμβος εισαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου» που θα διοχετευτεί και προς τα Βαλκάνια.

Την ίδια ώρα μόνο ανησυχία γεννάνε οι δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών, που όπου σταθούν κι όπου βρεθούν μνημονεύουν τη Συμφωνία Λιβάνου - Ισραήλ για τις θαλάσσιες ζώνες ως «πρότυπο» για ανάλογες διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά, όπως και την ανάλογη συμφωνία με την Αίγυπτο για τη μερική οριοθέτηση ΑΟΖ.

Σε αυτό το πλαίσιο άλλωστε ο πρωθυπουργός είπε ξανά μέσα στη βδομάδα, από την Εσθονία όπου βρέθηκε, πως «έχουμε δείξει στην Ελλάδα ότι μπορούμε να λύσουμε με αυτόν τον τρόπο τα θέματα, όπως κάναμε με την Αίγυπτο. Το Ισραήλ και ο Λίβανος είναι σε πόλεμο και πέτυχαν λύση. Δεν υπάρχει λόγος να μην κάνουμε το ίδιο με την Τουρκία».

Δείχνουν δηλαδή ως «οδηγό» μια συμφωνία - την ελληνο-αιγυπτιακή - που εξαιρεί τη μισή Ρόδο και το Καστελόριζο, καθορίζει την οριογραμμή με βάση όχι τη «μέση απόσταση» αλλά σε βάρος της Ελλάδας, ενώ δεν περιλαμβάνει την πλήρη επήρεια των νησιών στον καθορισμό ΑΟΖ, ακόμα και της Κρήτης.

Και μια ακόμη - τη συμφωνία Λιβάνου-Ισραήλ - που δεν είναι καν διμερής συμφωνία, αλλά συμφωνία... με τις ΗΠΑ και τους ενεργειακούς ομίλους που ξεκλειδώνουν έτσι τα κοιτάσματα για τον στόχο της απεξάρτησης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για τον επόμενο γύρο ακόμα πιο σφοδρών ανταγωνισμών, και ενώ Λίβανος και Ισραήλ βρίσκονται ακόμα σε εμπόλεμη κατάσταση!

Το στίγμα άλλωστε της προσπάθειας περί διευθετήσεων με «μπούσουλα» τα ευρωατλαντικά σχέδια και τα συμφέροντα των ενεργειακών ομίλων, το δίνουν και τα όσα αποκαλύφτηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο για το ότι ο πρωθυπουργός ζήτησε στην πρόσφατη τηλεφωνική του συνομιλία με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών «να εξαντλήσει την αμερικανική επιρροή στο καθεστώς της Τρίπολης, προκειμένου να συζητήσει η Λιβύη το θέμα των θαλάσσιων ζωνών με την Ελλάδα».

Το ίδιο, στο μεταξύ, έπραξε και ο τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας επανέναρξη διαπραγματεύσεων με τη Λιβύη στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης για όλες τις χώρες της περιοχής και «κινητοποίηση της ΕΕ και των ΗΠΑ, προκειμένου να ασκηθεί πίεση στην Τουρκία να συμμετάσχει στον διάλογο για οριοθέτηση της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο...».

Η εκδήλωση της παρουσίασης περιλαμβάνει ομιλία εκ μέρους της Γραμματείας της ΕΕΔΥΕ και παρεμβάσεις από φορείς του λαϊκού κινήματος.

Η συγκεκριμένη έκδοση αποτελεί μια προσπάθεια από τη Γραμματεία της ΕΕΔΥΕ στην κατεύθυνση της ενημέρωσης του λαού για τις πολύ επικίνδυνες εξελίξεις όλου του τελευταίου διαστήματος, της αποκάλυψης τόσο του χαρακτήρα των ιμπεριαλιστικών ενώσεων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ως εργαλείων του κεφαλαίου κατά των λαών, όσο και των βαριών ευθυνών που φέρουν η κυβέρνηση της ΝΔ και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντισμού για το ολοένα και μεγαλύτερο βάθεμα της εμπλοκής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους, για τη μετατροπή της χώρας όχι μόνο σε αμερικανοΝΑΤΟικό πολεμικό ορμητήριο, αλλά ταυτόχρονα και σε στόχο αντιποίνων. Αποτελεί συνέχεια της αντίστοιχης έκδοσης που είχε κυκλοφορήσει το 2018, εμπλουτίζοντάς την με τις πυκνές εξελίξεις που μεσολάβησαν από τότε μέχρι σήμερα, αλλά και με την πείρα που συγκεντρώθηκε από την πολύμορφη δράση του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, συνολικά του λαϊκού κινήματος.

Στην έκδοση, εκτός από τα ιστορικά στοιχεία και τις εξελίξεις όλων των τελευταίων χρόνων, περιλαμβάνονται αναλυτικά οι υπάρχουσες ευρωατλαντικές βάσεις, ο ρόλος καθεμιάς ξεχωριστά, αλλά και ορισμένα στοιχεία για κάθε περιοχή.

Η ΕΕΔΥΕ και με τη συγκεκριμένη έκδοση επιδιώκει να συμβάλει σε ένα ακόμα πλατύτερο άνοιγμα της δράσης των Επιτροπών Ειρήνης σε ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, που ανησυχούν για τα όσα διαδραματίζονται στο φόντο του ιμπεριαλιστικού πολέμου που μαίνεται στο ουκρανικό έδαφος ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσία.

Οπως σημειώνει, «αποτελεί μια ευκαιρία να συζητήσουμε ουσιαστικά και να συμβάλουμε στην παραπέρα οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στην με κάθε τρόπο εμπλοκή της Ελλάδας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς πολεμικούς σχεδιασμούς. Να αποκαλύψουμε - κόντρα στην ευρωατλαντική προπαγάνδα - τον βρώμικο ρόλο που παίζουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στο ελληνικό έδαφος. Πάνω απ' όλα, όμως, επιδιώκουμε η συγκεκριμένη έκδοση να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο, ένα εφόδιο στην καθημερινή δράση στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, σε σχολεία και πανεπιστήμια, παντού όπου ζει, εργάζεται, μορφώνεται ο λαός μας».