ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Υποκρισία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η λέξη υποκρισία είναι αυτή που ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλη στη δίκη - παρωδία, που γίνεται τις μέρες αυτές με κατηγορούμενους τα μέλη του ΔΣ της ΔΕΚΑ για το χρηματιστηριακό σκάνδαλο της περιόδου 1999 - 2000. Υπάρχουν ευθύνες για το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες «μικροεπενδυτές» παρασύρθηκαν από τις Σειρήνες και κατέθεσαν τις αποταμιεύσεις τους στη χρηματιστηριακή φούσκα; Ασφαλώς και υπάρχουν. Εχουν ευθύνη και τα μέλη της ΔΕΚΑ που παραπέμπονται σε δίκη; Σίγουρα έχουν. Οι τελευταίοι, όμως - ας μας επιτραπεί η έκφραση - δεν είναι παρά τα «βαποράκια» της όλης ιστορίας. Οι ουσιαστικοί υπεύθυνοι, το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό της χώρας, το οποίο επένδυσε πολιτικά - και κατά ορισμένους και οικονομικά - στην κερδοσκοπική φούσκα, η Τράπεζα της Ελλάδας, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, οι μεγαλομέτοχοι των εισηγμένων εταιριών, που αρπάξανε τρισεκατομμύρια πουλώντας αέρα κοπανιστό, η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ, εντύπων και ηλεκτρονικών που τις μέρες του «χρυσού πυρετού» λειτούργησε ως χειραγωγός της κοινής γνώμης, δε βρίσκονται στο εδώλιο του κατηγορούμενου. Το αστικό σύστημα βρήκε τους τρόπους να επουλώσει τις πληγές του, απαλλάσσοντας από κάθε ευθύνη τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς του εγκλήματος. Κι όπως συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις, θυσιάζεται κι ένα «μαύρο πρόβατο», για να εξιλεωθούν και να συγκαλυφτούν τα ανομήματα των υπολοίπων.

Αυτοί ξέρουν...

Ο παρακάτω διάλογος - σύμφωνα με τα χτεσινά «Νέα», που τον δημοσιεύουν - έγινε προχτές σε διάδρομο της Βουλής, όταν οι Νίκος Χριστοδουλάκης και Γιώργος Φλωρίδης, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έπεσαν πάνω στον Στ. Μάνο, ανεξάρτητο βουλευτή, που εκλέχτηκε με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Επειδή, λοιπόν, είναι αρκετά αποκαλυπτικός τον δημοσιεύουμε αυτούσιο:

«ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Επίκεινται ανακοινώσεις της κυβέρνησης για την τιτλοποίηση...

ΜΑΝΟΣ: Και τι θα γίνει;

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Τίποτε δεν μπορεί να γίνει. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι δε θα επιβάλει φόρους...

ΜΑΝΟΣ: Οπότε;

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Οπότε η μόνη λύση είναι να γίνεις ξανά εσύ υπουργός Οικονομίας...

ΜΑΝΟΣ: Γιατί;

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Γιατί μόνο εσύ γνωρίζεις πώς μπορείς να επιβάλεις αυθεντική πολιτική λιτότητας του τύπου 1990 - '93.

ΜΑΝΟΣ: Εγώ θα δεχόμουν μόνο αν έρθετε κι εσείς να κάνετε τη δουλιά...

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Εντάξει, γιατί εσείς οι νεοφιλελεύθεροι είσαστε όλο λόγια, ενώ εμείς ξέρουμε να κάνουμε τη δουλιά...».

Τα σχόλια δικά σας...

Προς κ. Δ. Οικονόμου

Πρωινή ζώνη της ΝΕΤ

Αγαπητέ κύριε, σας πληροφορούμε ότι οι όροι «κρατικοποίηση», «κοινωνικοποίηση», «κοινωνικός έλεγχος» απασχολούν τη διεθνή βιβλιογραφία, τους πολιτικούς και οικονομολόγους, αλλά και τους απλούς πολίτες, τουλάχιστον τους τελευταίους δύο αιώνες. Γύρω από τα θέματα της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του κεντρικού - δημοκρατικού σχεδιασμού της οικονομίας έχουν γραφτεί δεκάδες και εκατοντάδες βιβλία, θετικά ή αρνητικά, σημαντικοί άνθρωποι έχουν αναλώσει πολύ φαιά ουσία και έχουν αφιερώσει πολλές εργατοώρες, για να υπερασπίσουν ένα συγκεκριμένο μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης ή να το απορρίψουν. Θα σας συμβουλεύαμε, λοιπόν, άλλη φορά, να μη συμπεριφερθείτε με τον ειρωνικό τρόπο που συμπεριφερθήκατε στον εκπρόσωπο του ΚΚΕ, όταν εξέθεσε τις προτάσεις του Κόμματός του για το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Η ειρωνεία, απλώς, προδίδει το μέγεθος της άγνοιάς σας για τόσο κρίσιμα οικονομικά και πολιτικά μεγέθη, τα οποία συνεχίζουν να βρίσκονται στο επίκεντρο της επιστημονικής και πολιτικής αντιπαράθεσης.

Περιβάλλον και ανταγωνιστικότητα

Είναι επικίνδυνοι! Για τους Ελληνες μεγαλοβιομήχανους ο λόγος... Που δεν τους αρκεί η μετατροπή των εργαζομένων σε σύγχρονους σκλάβους... Αλλά είναι σοβαρή απειλή ακόμη και για τον αέρα που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε. Γιατί μόνο σαν απειλή μπορεί να εκληφθεί η απαίτησή τους ώστε τα όποια μέτρα ληφθούν μελλοντικά για την προστασία του περιβάλλοντος να μην είναι αρνητικά για την «ανταγωνιστικότητα»!

Το «αίτημα» συμπεριλαμβάνεται στο συνέδριο που διοργανώνουν για την «ανταγωνιστικότητα», αλλά πρόφτασαν να το ζητήσουν και από την - πρόθυμη να ακούει τέτοιες προτάσεις - Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από την οποία ζήτησαν να μη δεσμευτεί στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Περιβάλλον στο Μόντρεαλ, με τρόπο που να θίγεται η «ανταγωνιστικότητα» της ΕΕ!

Πρεσβεύουν δηλαδή μια οικολογία «καθώς πρέπει» και ...«ανταγωνιστική», με βασικό κριτήριο τη διαφύλαξη του επιχειρηματικού κέρδους. Αυτό ακριβώς το κριτήριο που κυριάρχησε μέχρι σήμερα και έχει οδηγήσει τον πλανήτη στο σημερινό χάλι.

Το γεγονός ότι η καταστροφή του περιβάλλοντος θα πλήξει τελικά και τους ίδιους τους κεφαλαιοκράτες και τα παιδιά τους, δείχνει απλώς την αδίστακτη φύση του μεγάλου κεφαλαίου. Στο μεταξύ είναι πιθανό να «ποντάρουν» στη δυνατότητά τους να εξασφαλίσουν καταφύγιο στους τελευταίους «πνεύμονες», όπου κι αν βρίσκονται αυτοί. Λογικό...

Τα συνήθη...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ μια ολόκληρη εβδομάδα χωρίς να παραιτηθεί ούτε ένας βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, δεν είναι σωστό να χαλάμε τις συνήθειες της πολιτικής μας ζωής.

Ετσι λοιπόν τη σκυτάλη πήρε ο Αχιλλέας Καραμανλής, και η όλη υπόθεση (ακόμα και λόγω επωνύμου αν το πάρει κανείς) μπερδεύεται με τον πρωθυπουργό. «Πεδίο δόξης λαμπρόν» φυσικά για το ΠΑΣΟΚ, που ευτυχεί όταν βρίσκει να επικρίνει χωρίς να αναφέρεται σε πραγματικά προβλήματα του κόσμου.

Μάλλον ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να έχει μπει πλέον σε σοβαρούς πολιτειακούς προβληματισμούς στην κατεύθυνση της... κατάργησης του κοινοβουλευτισμού και κυρίως της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, που τόσο τον ταλαιπωρεί.

Εξυπακούεται φυσικά ότι η κίνηση του Αχιλλέα Καραμανλή απασχόλησε ως πρώτη είδηση όλα τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Το ότι την ίδια ώρα στο Κοινοβούλιο συζητούνταν Επερώτηση του ΚΚΕ για τον πολιτισμό, δεν εκτιμήθηκε ως... σοβαρό θέμα.

Αλλωστε είναι γνωστό, πως στα ιδιωτικά (αλλά πολλές φορές και στα κρατικά, δυστυχώς) κανάλια δεν έχουν θέση ούτε το ΚΚΕ, ούτε φυσικά ο πολιτισμός. Είναι αμφότερα ασύμβατα με τα ζητούμενα και τις επιδιώξεις τους.

ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ μέλλον στα σίγουρα τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στο Παρίσι και στη Γαλλία. Τα αίτια των εξεγέρσεων τα καταλαβαίνουμε όλοι και σίγουρα μόνο πολύ συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές μπορούν να ευθύνονται για τη δημιουργία γκέτο της φτώχειας και της καταπίεσης.

Μόνο που η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει ήδη δώσει το στίγμα της για την κατάσταση: «Πολιτική Ασφάλειας», αυτό είναι το σύνθημα και δε σημαίνει τίποτε άλλο από βία και καταστολή όπως κι αν αυτή «μεταμφιεστεί».

Βλέπετε, αυτοί που προσπαθούν να κάνουν την Ευρώπη ένα τεράστιο στρατόπεδο με συρματοπλέγματα, που θα κρατούν δήθεν έξω την ανέχεια, δεν μπορεί παρά να έχουν στρατοκρατικές προσεγγίσεις και για το εσωτερικό του στρατοπέδου.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι σκανδιναβικές... αναζητήσεις του Λαφοντέν

Υπέρ του σκανδιναβικού μοντέλου τάχτηκε ο Οσκαρ Λαφοντέν (συμμετείχε στο συνέδριο του ΚΕΑ), σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Οπως υποστήριξε, το μοντέλο αυτό «συνδυάζει την ανάπτυξη με την κοινωνική προστασία»... Δε γνωρίζουμε από πού ακριβώς αντλεί τις πληροφορίες του ο Γερμανός πολιτικός...

Εμείς απλώς θα υπενθυμίσουμε ότι στην ίδια εφημερίδα, είχε δημοσιευτεί άρθρο τακτικού της συνεργάτη, ο οποίος κατήγγειλε το ακόλουθο γεγονός: Η γνωστή εταιρία «Βόλβο», η σημαία και το βαρύ πυροβολικό του σουηδικού καπιταλισμού, είχε συνάψει μέσα στο 2005 συμφωνία με γερμανικό γραφείο ενοικίασης εργαζομένων, το οποίο και της προμήθευσε 400 Σλοβένους εργάτες, με αμοιβή ...1 ευρώ ημερησίως. Στην προκειμένη περίπτωση, ο όρος «εργάτης» μάλλον δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η λέξη «δούλος» ταιριάζει περισσότερο. Το αναφέρουμε αυτό, για να επισημάνουμε ότι σε συνθήκες γενικευμένης επίθεσης του κεφαλαίου, δεν υπάρχουν πλέον «υγειονομικές ζώνες» για τους εργαζόμενους.

Πέραν τούτων, η προσέγγιση Λαφοντέν για το «σκανδιναβικό μοντέλο» αποκαλύπτει και τα όρια του ...πολιτικού του ριζοσπαστισμού. Δεν επιθυμεί ο άνθρωπος ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης. Τη διαχείρισή του επιθυμεί με διαφορετικούς, ίσως, από τους σημερινούς, όρους. Από τη στιγμή, μάλιστα, που ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης προβάλλει και ως σημαίνον στέλεχος του ΚΕΑ, αναδεικνύονται προφανώς και τα όρια του ριζοσπαστισμού και του νέου ...ευρωπαϊκού πολιτικού φορέα. Αυτά τα όρια μπορούν και φτάνουν μέχρι το ...σκανδιναβικό μοντέλο, το οποίο όμως εκθειάζουν και σκληροί νεοφιλελεύθεροι, οι οποίοι επίσης παρουσιάζουν τη Φινλανδία - μαζί με την Ιρλανδία - σαν πρότυπα ανάπτυξης...

Από την άποψη αυτή «πολιτογραφούνται» και ως μια χρυσή - μελλοντική ίσως - εφεδρεία, η οποία θα είναι έτοιμη να ενεργοποιηθεί, αν τα σημερινά πολιτικά σχήματα σκαλώσουν. Και τέτοιες «αριστερές» πολιτικές δυνάμεις στις σημερινές συνθήκες, όπου το κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα και κλυδωνισμούς, ίσως στο βάθος του χρόνου αποδειχθούν πολύτιμες... Πολύτιμες οπωσδήποτε, όχι για την εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα της Ευρώπης, πολύτιμες, φυσικά, για το μεγάλο κεφάλαιο και τη διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος.

Το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί να διαδραματίζεται στο παρελθόν, τόσο επί ελληνικού, όσο και επί ευρωπαϊκού εδάφους. Υπάρχει ήδη συσσωρευμένη εμπειρία για το πώς πολιτικοί σχηματισμοί με θολά «αριστερά» αιτήματα («ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός»!) μετατρέπονται εν μια νυκτί σε σκληρούς διαχειριστές των συλλογικών συμφερόντων του κεφαλαίου. Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι στο τέλος των εργασιών του συνεδρίου τους, στόλισαν τις «ροζ» αναζητήσεις τους και με τον Υμνο της Διεθνούς...

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ