«Στο μέλλον ενδέχεται σε περιπτώσεις κρίσεως οι υπηρεσίες αυτές ενός κράτους - μέλους να χρειαστεί να επέμβουν και ενδεχομένως να χρησιμοποιήσουν βία στο έδαφος ενός άλλου κράτους - μέλους...

... οι Μονάδες Επέμβασης της Αστυνομίας επιτρέπεται να αναλάβουν δραστηριότητα στο έδαφος ενός άλλου κράτους - μέλους, για την αντιμετώπιση κρίσιμων περιστατικών».

Τα προαναφερόμενα, ως κατευθυντήριες επισημάνσεις, περιλαμβάνονται σε μια πολυσέλιδη «Ανακοίνωση» της Κομισιόν προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της ΕΕ για την «Ενίσχυση της αστυνομικής και τελωνειακής συνεργασίας στην ΕΕ». Φέρει ως ημερομηνία την 18η/5/2004, χωρίζεται στην «Ανασκόπηση των επιτευγμάτων από την έναρξη ισχύος της Συνθήκης του Αμστερνταμ» και τις «Προτάσεις βελτιώσεων» και πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία της είδαμε στο χτεσινό φύλλο.

Φυσικά δεν είναι πρώτη φορά που τέτοια κείμενα κυοφορούνται στις Βρυξέλλες. Εδώ και χρόνια ενισχύουν το οπλοστάσιό τους, με μέτρα καταστολής και κοινοτικές αποφάσεις που τα «νομιμοποιούν». Αλλωστε, μόνο λίγες βδομάδες πριν, ο «Ρ» ανέδειξε το νέο τους αντιδραστικό επίτευγμα, το «Πρόγραμμα της Χάγης», το οποίο υπερψηφίστηκε στο Συμβούλιο Κορυφής στις 4 - 5 Νοέμβρη. Ομως, έχει τη σημασία του το γεγονός ότι πληθαίνουν πλέον τέτοιες ντιρεκτίβες στους κόλπους του ευρωμορφώματος, χαρακτηριστικό δείγμα της στροφής του προς όλο και αντιδημοκρατικότερες θέσεις.

Στην «Ανακοίνωσή» της η Κομισιόν αναφέρεται και στη «σημασία που έχει η χρήση των περιγραμμάτων χαρακτηριστικών στοιχείων του DNA για την εξιχνίαση των εγκληματικών πράξεων. Τα τελευταία χρόνια, ορισμένα κράτη - μέλη σημείωσαν εντυπωσιακή επιτυχία στο έργο της ταχύτερης εξιχνίασης εγκληματικών πράξεων ή στη διαλεύκανσή τους καν, προσφεύγοντας στη βοήθεια των εθνικών βάσεων δεδομένων DNA που έχουν συγκροτήσει με την πάροδο του χρόνου. Η ικανότητα της Ενωσης να εξιχνιάζει με καλύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο τις εγκληματικές πράξεις θα ενισχυθεί σε σημαντικό βαθμό, εάν δημιουργηθούν ανάλογες βάσεις δεδομένων σε όλα τα κράτη - μέλη... Η ικανότητα της Ενωσης για την εξιχνίαση των εγκληματικών πράξεων θα διευρυνθεί ακόμη περισσότερο, σε περίπτωση που οι αρμόδιες υπηρεσίες για την επιβολή του νόμου των κρατών - μελών θα έχουν τη δυνατότητα να συγκρίνουν τα χαρακτηριστικά στοιχεία των περιγραμμάτων DNA».

Παρακάτω, στην ενότητα «Συμπεράσματα και προτάσεις», η Κομισιόν επανέρχεται: «Είναι σημαντικό όλα τα κράτη - μέλη να συγκροτήσουν βάσεις δεδομένων DNA, που θα αποτελέσουν τους ουσιαστικούς και αποτελεσματικούς λειτουργικούς μηχανισμούς για την εξιχνίαση των εγκλημάτων. Θα πρέπει να αναπτυχθεί το αντίστοιχο σύστημα, το οποίο θα παράσχει στα κράτη - μέλη τη δυνατότητα να ελέγχουν, εάν το DNA που έχει βρεθεί στο έδαφός τους είναι ταυτόσημο με το DNA που βρέθηκε σε άλλα κράτη - μέλη».

Η ανάγκη καταπολέμησης της τρομοκρατίας μνημονεύεται ήδη από το 1999, στη Συνθήκη του Αμστερνταμ, άρθρο 29. «Ωστόσο, μετά από τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και της 11ης Μαρτίου 2004, δόθηκε απόλυτη πολιτική προτεραιότητα στον αγώνα για την πάταξη της διεθνούς τρομοκρατίας και η Ενωση ενέκρινε πολλές πρωτοβουλίες, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και ορισμένες στον τομέα της αστυνομικής συνεργασίας, με στόχο την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών επιβολής του νόμου των κρατών - μελών στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας».

Και η Κομισιόν αναλύει το δίκτυο που στήθηκε: «Οι αντιτρομοκρατικές δραστηριότητες των χωρών βασίζονται κυρίως στη συνεργασία μεταξύ των υπηρεσιών πληροφοριών, των αστυνομικών υπηρεσιών και των δικαστικών αρχών. Τα κράτη - μέλη που έχουν παραδοσιακά τεθεί αντιμέτωπα με τρομοκρατικές απειλές στο εσωτερικό της χώρας τους δημιούργησαν υπηρεσίες πληροφοριών εντός του πλαισίου των αστυνομικών τους υπηρεσιών, οι οποίες αποτελούν την προφυλακή στον αγώνα για την πάταξη της τρομοκρατίας (σ.σ: άρα έχει και η ΕΛ.ΑΣ την «πείρα» της). Στις χώρες αυτές, οι υπηρεσίες πληροφοριών, οι οποίες είναι ενταγμένες στην αστυνομία χειρίζονται συνήθως τα θέματα των τρομοκρατικών απειλών, ενώ οι παραδοσιακές υπηρεσίες πληροφοριών εστιάζουν την προσοχή τους περισσότερο στις απειλές κατά της εθνικής ασφαλείας που προέρχονται από το εξωτερικό. Στα κράτη - μέλη χωρίς ιστορικά προηγούμενα εσωτερικής τρομοκρατίας, την ευθύνη για τη συλλογή, την ανάλυση και την κοινοποίηση των στοιχείων που περισυλλέγονται στην πάλη κατά της τρομοκρατίας την αναλαμβάνουν οι υπηρεσίες ασφαλείας και πληροφοριών... Επειτα από την 11η Σεπτέμβρη του 2001, οι υπηρεσίες πληροφοριών των κρατών - μελών, εναρμονιζόμενες με τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Κορυφής της 21ης Σεπτέμβρη 2001, ενδυνάμωσαν το συντονισμό των αντιτρομοκρατικών τους ενεργειών...».

Η Κομισιόν αναγνωρίζει ότι στα θέματα της αστυνομικής συνεργασίας, η πρόοδος που σημειώθηκε στο πλαίσιο της κοινής αποδοχής συγκεκριμένων μέτρων για τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των αστυνομικών δυνάμεων, της Γιουροπόλ και των υπηρεσιών πληροφοριών των κρατών - μελών ήταν μεγάλη: «Εκείνο που έχει μεγάλη σημασία σε συνάρτηση με το σημείο αυτό είναι να εξαρθεί η σπουδαιότητα της συγκρότησης της ομάδας εμπειρογνωμόνων για τα θέματα της αντιτρομοκρατίας ("Αντιτρομοκρατική Επιτελική Ομάδα") στο πλαίσιο της Γιουροπόλ, η δημιουργία πολυεθνικών ομάδων για τη συλλογή και ανταλλαγή πληροφοριών για τους τρομοκράτες, οι συναντήσεις των επικεφαλής των αντιτρομοκρατικών μονάδων και των υπηρεσιών πληροφοριών της Αστυνομίας, η ενίσχυση των ελέγχων στα εξωτερικά σύνορα και των ρυθμίσεων για την ασφάλεια στους αερολιμένες και τα αεροσκάφη και η ανάπτυξη του περιγράμματος χαρακτηριστικών στοιχείων (προφίλ) των τρομοκρατών. Εξάλλου, η Επιτελική Ομάδα των Αρχηγών Αστυνομίας της ΕΕ συμφώνησε να βελτιωθεί η διαδικασία επεξεργασίας των πληροφοριών και η συνεργασία μεταξύ των μονάδων επέμβασης».

Αλλά ορίζει ότι «η Γιουροπόλ θα πρέπει να μετατραπεί σε αυθεντικό κέντρο πληροφοριών, στο οποίο θα ενταχθεί η δημιουργία μιας κοινής βάσης δεδομένων για την τρομοκρατία, στην οποία θα καταγράφονται τα πρόσωπα, τα περιστατικά, τα τεκμήρια και οι επιχειρήσεις».

Στην υποενότητα «Η δημόσια τάξη και η ασφάλεια των συναντήσεων υψηλού επιπέδου» διαβάζουμε: «Μετά τις βίαιες διαδηλώσεις που έγιναν στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια Κορυφής στη Νίκαια και στο Γκέτεμποργκ και ιδίως μετά από τη συνάντηση της ομάδας των G-8 τον Ιούλιο του 2001, επικράτησε ένα κύμα ολοένα και διογκούμενης ανησυχίας σχετικά με την ικανότητα των αστυνομικών δυνάμεων να εγγυηθούν την τήρηση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, σεβόμενες ταυτόχρονα τα θεμελιώδη δικαιώματα. Στις 13 Ιουλίου του 2001 πραγματοποιήθηκε μια έκτακτη σύνοδος του Συμβουλίου Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού. Συμφωνήθηκε η λήψη σειράς μέτρων για την προληπτική αντιμετώπιση των βίαιων ταραχών στις συναντήσεις υψηλού επιπέδου. Στα μέτρα αυτά συγκαταλέγονται η εντατικοποίηση της συνεργασίας στους τομείς της αστυνόμευσης, η ανταλλαγή πληροφοριών με ταυτόχρονο σεβασμό του δικαιώματος προστασίας των προσωπικών δεδομένων, η διέλευση των συνόρων, η δικαστική συνεργασία και τα μέτρα οργάνωσης».

Μάλιστα, συντάχτηκε και σχετικό κοινό, για όλα τα κράτη - μέλη, εγχειρίδιο, που χρησιμοποιούν οι αστυνομικές υπηρεσίες και οι λοιπές αρμόδιες αρχές, για το πώς θα προετοιμάζονται ενόψει τέτοιων συναντήσεων.

Το ερώτημα που αυτόματα τίθεται είναι αν απλά φοβούνται τις εκδηλώσεις λαϊκής αγανάκτησης απέναντι στην εφαρμοζόμενη πολιτική (τους), ή αν αξιοποιούν παράλληλα τις συνειδητές ή ασυνείδητες προβοκάτσιες, προκειμένου να λάβουν νέα σκληρά κατασταλτικά μέρα ενάντια σε κάθε έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Μάλλον ρητορικό είναι...

Στην ανακοίνωσή της η Κομισιόν θυμίζει το εν λόγω άρθρο της ΣΕΕ και το περιεχόμενό του: «Το Συμβούλιο καθορίζει τις προϋποθέσεις και τους περιορισμούς υπό τους οποίους οι αρμόδιες αρχές που αναφέρονται στα άρθρα 30 και 31 μπορούν να αναλάβουν δράση στο έδαφος άλλου κράτους - μέλους, σε σύνδεση και σε συμφωνία με τις αρχές του τελευταίου». Στο Πρόγραμμα Δράσης της Βιέννης μνημονεύεται το άρθρο ως ένας χώρος, στον οποίο θα πρέπει να σημειωθεί πρόοδος μέσα σε μια διετία από την έναρξη ισχύος της ΣΕΕ, «λαμβάνοντας υπόψη το κεκτημένο του Σένγκεν».

«Λόγω του πιθανού αντικτύπου τους για την επιχειρησιακή αστυνομική συνεργασία και εφόσον στο Πρόγραμμα Δράσης της Βιέννης αναφέρεται ότι αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα, η Κομισιόν κρίνει ότι έχει ζωτική σημασία να αποτελέσουν οι πιθανοί τρόποι υλοποίησης του εν λόγω άρθρου αντικείμενο συζητήσεων στο Συμβούλιο.

»Χειροπιαστά παραδείγματα της αναγκαιότητας καθορισμού σαφών προϋποθέσεων για τη λειτουργία των υπηρεσιών των κρατών - μελών στο έδαφος ενός αλλού κράτους - μέλους αποτελούν και οι συζητήσεις για τη βελτίωση της συνεργασίας μεταξύ των μονάδων επέμβασης της αστυνομίας, αλλά και μεταξύ των μονάδων επέμβασης για την αντιμετώπιση περιστατικών στους τομείς της προστασίας από πυρηνικούς και βιολογικούς κινδύνους και της πυρηνικής, χημικής και ραδιολογικής προστασίας. Στο μέλλον ενδέχεται σε περιπτώσεις κρίσεως οι υπηρεσίες αυτές ενός κράτους - μέλους να χρειαστεί να επέμβουν και ενδεχομένως να χρησιμοποιήσουν βία στο έδαφος ενός άλλου κράτους - μέλους».

Ηδη γίνονται συζητήσεις στις συναφείς ομάδες εργασίας του Συμβουλίου της ΕΕ, για το πότε ακριβώς και πώς οι αρμόδιες αρχές ενός κράτους - μέλους μπορούν να αναλάβουν δράση στο έδαφος άλλου κράτους - μέλους. Η Κομισιόν ενθαρρύνει τη συνέχισή τους: «Πρόκειται, για ένα εξόχως απαραίτητο βήμα ενόψει των συζητήσεων για τη βελτίωση της διασυνοριακής συνεργασίας αλλά και για να αποσαφηνιστούν επίσης οι προϋποθέσεις, υπό τις οποίες οι Μονάδες Επέμβασης της Αστυνομίας επιτρέπεται να αναλάβουν δραστηριότητα στο έδαφος ενός άλλου κράτους - μέλους, για την αντιμετώπιση κρίσιμων περιστατικών» αναφέρει στην ανακοίνωσή της.

Οι Βρυξέλλες πιέζουν, λοιπόν, να βρεθεί η φόρμουλα, ώστε να γίνονται τέτοιες επεμβάσεις νομικά αποδεκτές. Μάλιστα, μνημονεύουν ως «ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός, σε σύγκριση με το υφιστάμενο καθεστώς» μια συμφωνία αστυνομικής συνεργασίας μεταξύ Αυστρίας - Γερμανίας, όπου «περιλαμβάνεται και η δυνατότητα για τους εθνικούς υπαλλήλους να υπάγονται υπό την εξουσία των αρχών ενός άλλου κράτους - μέλους, στις περιπτώσεις άσκησης των εξουσιών καταναγκασμού στο έδαφος ενός άλλου κράτους - μέλους, για τους σκοπούς της συμμετοχής σε δραστηριότητες προστασίας προσώπων και περιουσιακών στοιχείων στο έδαφος του άλλου κράτους - μέλους, για τη μεταβίβαση και ταύτιση των χαρακτηριστικών περιγραμμάτων του DNA, για τους σκοπούς της απλούστευσης και της επέκτασης της διασυνοριακής επιτήρησης και της επ' αυτοφώρω καταδίωξης, αλλά και για το σκοπό της παραχώρησης της άδειας παρακολούθησης για λόγους προστασίας των προσώπων και των περιουσιακών στοιχείων». Κατά την Κομισιόν, η πρακτική αυτή συνιστά ένα πολλά υποσχόμενο παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο θα πρέπει να εξελιχθεί η αστυνομική συνεργασία στο χώρο της ΕΕ.

Ανάμεσα σε όσα προτείνει η Κομισιόν ως αναγκαία μέτρα, διαβάζουμε: «Για να βελτιωθεί η ανταλλαγή πληροφοριών σε διεθνές επίπεδο, πρέπει τα κράτη - μέλη να έχουν συγκροτήσει τις συγκεκριμένες οργανωτικές υποδομές τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και σε διεθνές επίπεδο. Στο εσωτερικό της χώρας πρέπει να υπάρχει ένα αποτελεσματικό σύστημα ανταλλαγής ηλεκτρονικών πληροφοριών, το οποίο: Θα παρέχει τη δυνατότητα της ταχύρυθμης και ασφαλούς ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ του συνόλου των συναρμόδιων υπηρεσιών. Στο δίκτυο πρέπει να είναι ενσωματωμένη η δυνατότητα εγκληματολογικής ανάλυσης σε εθνική κλίμακα, η οποία μπορεί να διενεργείται με τη συμμετοχή όλων των υπηρεσιών και από την οποία αντλούν τα αντίστοιχα αποτελέσματα».

Εξάλλου, θέλει να αποκλείσει οποιοδήποτε ενδεχόμενο - όσο απίθανο κι αν φαίνεται στις σημερινές συνθήκες - μια κυβέρνηση να αρνηθεί τη λήψη κάποιων νέων αντιδραστικών μέτρων, προβάλλοντας «βέτο». Ετσι, παραπέμπει σε όσα έχουν ψηφιστεί και είναι σε ισχύ ήδη από το Μάη 1999:

«Η δυνατότητα που διανοίγει το άρθρο 34 παράγραφος 2 στοιχείο γ (σ.σ: της ΣΕΕ) να υιοθετούνται, με ειδική πλειοψηφία, τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου, οι οποίες προωθούν τη συνεργασία, δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Προκειμένου να βελτιωθεί η συνεργασία, προέχει να γίνεται καλύτερη χρήση των δυνατοτήτων που προσφέρονται από το εν λόγω άρθρο».

Επίσης, το δικαίωμα ανάληψης μιας πρωτοβουλίας για λήψη νέων τέτοιων μέτρων, θα το έχει η Κομισιόν και μια ομάδα, η οποία θα αντιπροσωπεύει ποσοστό τουλάχιστον 25% του συνόλου των κρατών - μελών. Πού προβλέπεται κάτι τέτοιο; «Το Σχέδιο Συνθήκης για τη θέσπιση Συντάγματος (σ.σ: το γνωστό Ευρωσύνταγμα) αποτελεί ουσιαστική βελτίωση για τη διαδικασία λήψεως αποφάσεων στα θέματα της αστυνομικής και τελωνειακής συνεργασίας. Ενώ οι αποφάσεις για τα θέματα της επιχειρησιακής συνεργασίας, αλλά και οι αποφάσεις για τη δράση που αναλαμβάνει ένα κράτος - μέλος στο έδαφος ενός άλλου εξακολουθούν να διέπονται από τον κανόνα της ομοφωνίας, οι αποφάσεις που διέπουν το πλαίσιο και τους μηχανισμούς συνεργασίας (π.χ. την Γιουροπόλ), λαμβάνονται με ειδική πλειοψηφία και με τη διαδικασία της συναπόφασης».

Σχετικά με τις «βάσεις δεδομένων» σημειώνεται ότι «τα τελευταία χρόνια ήταν στη φάση της ανάπτυξης ή αναπτύχθηκαν στην Ενωση προς χρήση από τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου στα κράτη - μέλη ορισμένες βάσεις δεδομένων και συστήματα επικοινωνίας. Ολες μνημονεύονται στα αντίστοιχα τμήματα της παρούσας ανακοίνωσης. Τα κυριότερα παραδείγματα είναι το Σύστημα Πληροφοριών της Γιουροπόλ, το Σύστημα Πληροφοριών του Σένγκεν, το Τελωνειακό Σύστημα Πληροφοριών, το Αρχείο Φακέλων Τελωνειακών Ερευνών και το Εικονικό Ιδιωτικό Δίκτυο της Γιουροπόλ».

Για να αντιμετωπιστούν φαινόμενα επικάλυψης ή έλλειψης «διαλειτουργικότητας» στήθηκε μια ad-hoc ομάδα, όπου συμμετείχαν αντιπρόσωποι της προεδρίας της EUROJUST, της Κοινής Αρχής Εποπτείας για την Προστασία των Δεδομένων και της Γενικής Γραμματείας του Συμβουλίου της ΕΕ. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η δυνατότητα αλληλεπικάλυψης των στοιχείων ήταν περιορισμένη και ότι δεν είχαν προκύψει μέχρι τη στιγμή εκείνη προβλήματα. Η ομάδα πρότεινε τρεις πιθανές εναλλακτικές λύσεις για το μακροπρόθεσμο μέλλον:

- Τη συγχώνευση των υφιστάμενων καθεστώτων σε ένα ενιαίο «Σύστημά Πληροφόρησης της Ενωσης».

- Τη διατήρηση των ανεξάρτητων συστημάτων και την παροχή της δυνατότητας δημιουργίας νέων συστημάτων με βάση τις μελλοντικές ανάγκες δραστηριοτήτων.

- «Τη διερεύνηση και την εφαρμογή της εναρμόνισης των μορφοτύπων των στοιχείων και των αντίστοιχων κανόνων προσπέλασης μεταξύ των διαφόρων συστημάτων, παρέχοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα μετεξέλιξης των σημερινών συστημάτων, ούτως ώστε να κατοχυρώνεται η διαλειτουργικότητα ανάμεσά τους (ενδιάμεση λύση)».

Για το τι θα επιλεγεί τελικά κρίθηκε ότι θα χρειαστεί να γίνουν περαιτέρω έρευνες. Ωστόσο, σε βραχυπρόθεσμη βάση η Κομισιόν υποστηρίζει την άποψη ότι η πιο βιώσιμη λύση είναι η ενδιάμεση. «Σε περισσότερο μακροπρόθεσμη βάση, θα μπορούσε να εξεταστεί το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός ενιαίου συστήματος για το σύνολο της ΕΕ».

Σε ό,τι αφορά την επέκταση της διασυνοριακής καταδίωξης (άρθρα 40 και 41 της Σύμβασης Σένγκεν), η Κομισιόν υποστηρίζει ότι στο πλαίσιο του λεγόμενου ευρωπαϊκού χώρου ασφαλείας «στα αστυνομικά όργανα θα πρέπει ...να παρέχονται καλύτερες δυνατότητες εφαρμογής του διασυνοριακού έργου δίωξης, όχι μόνο για μεγαλύτερο αριθμό αξιόποινων πράξεων, αλλά θα πρέπει επίσης να έχουν στη διάθεσή τους τα μέσα για την ουσιαστική μεταφορά των διωκόμενων κακοποιών στις αρμόδιες τοπικές αρχές. Στην αστυνομία πρέπει επίσης να παρέχεται η εξουσία της δίωξης, όταν ένα μεμονωμένο άτομο αγνοεί τη διαταγή να σταματήσει και διαφεύγει διασχίζοντας τα σύνορα». Θα τους παρέχονται περισσότερα αίτια για να δράσουν, και μάλιστα παντού στο έδαφος της ΕΕ.

Ειδικά για τη Γιουροπόλ ορίζεται ότι θα πρέπει να ενισχυθεί ο ρόλος της στο πλαίσιο της αντιτρομοκρατικής πολιτικής της ΕΕ, αντικαθιστώντας το σύστημα πληροφοριών μέσω των αξιωματικών - συνδέσμων της Γιουροπόλ από ένα σύστημα άμεσων σχέσεων ανάμεσα στην αντιτρομοκρατική μονάδα της Γιουροπόλ και τα κράτη - μέλη. «Η Γιουροπόλ πρέπει να μετασχηματιστεί σε αυθεντικό κέντρο αντιτρομοκρατικών πληροφοριών, στο οποίο θα ενταχθεί η δημιουργία μιας κοινής βάσης δεδομένων για την τρομοκρατία (πρόσωπα, περιστατικά, τεκμήρια, επιχειρήσεις, κλπ.). Η σύσταση του Συμβουλίου όσον αφορά στη συγκρότηση πολυεθνικών ομάδων με σκοπό τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με τους τρομοκράτες (Μεικτές Ομάδες Πληροφοριών) πρέπει να μετατραπεί σε νομικά δεσμευτική πράξη, η οποία θα επιτρέπει την από κοινού συνεργασία των υπηρεσιών πληροφοριών (αξιωματικών της αστυνομίας ή όχι) και της Γιουροπόλ», υπογραμμίζεται.

Υπενθυμίζεται δε ότι «στον απόηχο των τρομοκρατικών επιθέσεων που έπληξαν τη Μαδρίτη στις 11 Μαρτίου 2004», το Συμβούλιο της ΕΕ υιοθέτησε μέτρα όπως «οι δυνατότητες της δημιουργίας μιας βάσης δεδομένων της ΕΕ για το εγκληματολογικό υλικό, για τη διευκόλυνση της διασυνοριακής καταδίωξης επ' αυτοφώρω και η απλούστευση της ανταλλαγής στοιχείων και πληροφοριών μεταξύ των υπηρεσιών επιβολής του νόμου των κρατών - μελών».

Αύριο το τρίτο μέρος