Βεβαίως οι επόμενες εκλογές θα γίνουν για την ανάδειξη κυβέρνησης. Ομως, πρώτ' απ' όλα κάθε εκλογικό αποτέλεσμα καταγράφει το συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων στη δοσμένη στιγμή και στις δοσμένες συνθήκες διεξαγωγής των εκλογών. Αλλά ο συσχετισμός δύναμης ανάμεσα στην αστική πολιτική και και την πολιτική του κόμματος της εργατικής τάξης, δεν αλλάζει αποκλειστικά και μόνο από, και με τις εκλογές. Η πραγματική πολιτική έκφραση των συμφερόντων των διαφορετικών κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων, δεν αντανακλάται μόνο και τόσο από την εκλογική καταγραφή του συσχετισμού των δυνάμεων. Υπάρχουν π.χ. πολλοί λαϊκοί άνθρωποι που αποδέχονται την πολιτική του ΚΚΕ, αλλά δεν το ψηφίζουν.

Σε τελευταία ανάλυση η εκλογική καταγραφή αντανακλά το βαθμό πολιτικής ωριμότητας των λαϊκών μαζών, από την άποψη της συνειδητοποίησης τουποια πολιτική εκφράζει ποια συμφέροντα. Σαν δείκτης είναι σημαντικός αλλά όχι και μοναδικός, αφού οι εκλογές είναι μια μόνο μορφή πολιτικής παρέμβασης και δράσης των μαζών αλλά όχι η κύρια και η αποκλειστική. Η κοινωνικοπολιτική δράση, οι λαϊκοί αγώνες, είναι από τις πιο σημαντικές μορφές συμμετοχής των λαϊκών μαζών στην πολιτική και παράγοντες που επιδρούν στις εκλογικές αναμετρήσεις. Το ΚΚΕ μπορεί να αυξάνει και να στεριώνει τη δύναμή του όταν αναπτύσσεται η ταξική πάλη, που συμβάλλει στην πολιτική ωρίμανση της συνείδησης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

* * *

Γιατί αναφερόμαστε σ' αυτό το ζήτημα; Γιατί ακριβώς κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, άρα και οι εκλογικές αναμετρήσεις πρέπει να βάζουν στο επίκεντρό τους και να υπηρετούν αυτή την υπόθεση, το πόσο ωριμάζουν οι προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του λαϊκού μετώπου πάλης. Και πρωταρχική προϋπόθεση είναι η ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ενίσχυση και ανάπτυξη του ΚΚΕ. Κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, άρα και οι εκλογές, είναι επίσης πεδίο δοκιμασίας της πολιτικής του Κόμματος, από τη σκοπιά της προώθησης στην πράξη κοινωνικοπολιτικών συσπειρώσεων γιατί δοκιμάζουμε στην πράξη την προοπτική ανάδειξης του άλλου δρόμου, του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου. Απ' αυτή τη σκοπιά και η αντιμετώπιση του συσχετισμού των δυνάμεων, απ' αυτή και η ταχτική που θα υπηρετεί το στόχο της αποδυνάμωσης της πολιτικής της άρχουσας τάξης, άρα και των κομμάτων της, αλλά και των "κεντροαριστερών - κεντροδεξιών" εναλλακτικών λύσεων και της ενίσχυσης της πολιτικής του ΚΚΕ.

Απ' αυτή την άποψη έχει σημασία η εκτίμηση της ΚΕ του ΚΚΕ ότι η εκλογική άνοδός του οφείλεται και "στη μεγάλη προσπάθεια και πρωτοβουλία των φίλων και συμμάχων που συμπαρατάχτηκαν σε κοινούς αγώνες τα τελευταία χρόνια και στο ψηφοδέλτιο. Η συμπαράταξη που εμφανίστηκε στις πρόσφατες εκλογές, δεν ήταν τυχαία και ευκαιριακή. Είναι απότοκος και συνέχεια της ενωτικής πολιτικής του Κόμματος, που αναπτύχθηκε στους αγώνες από το 1995 και μετά, στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, στο κίνημα κατά της ΝΑΤΟικής ιμπεριαλιστικής επέμβασης, στους αγώνες για την Παιδεία, για την ανασυγκρότηση και αναγέννηση του εργατικού, συνδικαλιστικού και αγροτικού κινήματος, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, κατά της κρατικής βίας και καταστολής" ("Ρ", 17/6/99).

* * *

"Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα κόμματα δεν καθορίζεται από το μέγεθός τους, δηλαδή μεγάλα - μικρά, αλλά από την αντίθεση λαός - μονοπώλια, από τη στάση των πολιτικών δυνάμεων στις επιλογές και στην κατεύθυνση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ" ("Ρ", 17/6/99).

Εχει τη σημασία της αυτή η εκτίμηση, γιατί οι ηγεσίες των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, προβάλλουν από το πρώτο βράδυ των εκλογών τη δυνατότητα διαμόρφωσης του λεγόμενου αριστερού πόλου που μπορεί να ανατρέψει το δικομματισμό, άρα και να διαμορφώσει προϋποθέσεις μιας φιλολαϊκής κυβέρνησης. Τι λένε; Να συσπειρωθούν οι "αριστερές" δυνάμεις, να χτυπήσουμε το δικομματισμό, για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μιας κυβέρνησης που θα λύσει και μερικά ζητήματα. Μια τέτοια κυβέρνηση θα έχει να αντιμετωπίσει όλα τα μεγάλα προβλήματα του λαού και του τόπου, που υπήρχαν και πριν τις εκλογές. Τις διαβόητες αναδιαρθρώσεις που απαιτεί το κεφάλαιο. Τις λεγόμενες ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την ολοένα αυξανόμενη ανεργία και φτώχεια, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις εξαγορές και συγχωνεύσεις σε τομείς στρατηγικής σημασίας, άμυνας και κοινωνικών υπηρεσιών, ιδιαίτερα Παιδείας και Υγείας, την ΟΝΕ, το Σύμφωνο Σταθερότητας. Τη συμμετοχή στις δυνάμεις ταχείας επέμβασης, στο στρατό κατοχής στη Γιουγκοσλαβία, την προώθηση της "νέας τάξης πραγμάτων" και, με βάση το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, το δικαίωμά του να επεμβαίνει σ' όποιο σημείο του πλανήτη δημιουργούνται κίνδυνοι για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. Θα αντιμετωπίζει την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων ακόμη και κινδύνους για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Τις διαβόητες 4 "ελευθερίες" (κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, εργατικού δυναμικού και υπηρεσιών), την κοινή αγροτική πολιτική της ΕΕ, τις συμφωνίες παγκόσμιου εμπορίου, την επιβολή των πιο αντιδραστικών κατασταλτικών μέτρων ενάντια στο λαό στο όνομα της αντιμετώπισης της "τρομοκρατίας", τη δράση του"G7+1" κλπ.

* * *

"ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ όλοι. Να διαδηλώσουμε την αντίστασή μας στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, που πνίγουν τους λαούς στο αίμα. Να μην επιτρέψουμε στα ΝΑΤΟικά στρατεύματα κατοχής, που έχουν κηρύξει στρατιωτικό νόμο σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, να περνάνε από τη χώρα μας. Να μη γίνει η χώρα μας ορμητήριο του πολέμου. Να φύγουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις του θανάτου, να γυρίσουν πίσω τα ελληνικά τάγματα και τα ελληνικά πλοία που συμμετέχουν στο βρώμικο πόλεμο". Αυτή την απαίτηση θα διαδηλώσουν οι χιλιάδες νέοι και νέες, τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, που στις 10 και 11 Ιούλη θα στήσουν στη Βόρεια Ελλάδα ένα νεανικό μπλόκο στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό (σελίδα 8)

Η ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ επέμβαση στην Κορέα έγινε με την τυπική κάλυψη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Οι Αμερικανοί κατάφεραν να περάσουν απόφαση που εμφάνιζε ως επιτιθέμενη τη ΛΔ Κορέας και ενέκρινε στρατιωτική επέμβαση - υπό την ομπρέλα του Οργανισμού - υπέρ του καθεστώτος του Σίγκμαν Ρι. Οι ελληνικές κυβερνήσεις του Κέντρου, χωρίς ενδοιασμό, ανταποκρίθηκαν αμέσως στο αμερικανικό αίτημα να συμμετάσχουν ένοπλες δυνάμεις της χώρας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Κορέα (σελίδες 14-15)

ΕΞΗΝΤΑ οχτώ (68) επιχειρήσεις που ανήκαν στο δημόσιο, πολλές από αυτές στρατηγικής σημασίας για τη χώρα μας, πέρασαν στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου τα τελευταία 6 χρόνια! Δηλαδή, κάτι περισσότερο από 11 δημόσιες επιχειρήσεις κάθε χρόνο, "έπεφταν" στα χέρια της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Πολλές από αυτές πουλήθηκαν έναντι "πινακίου φακής", ενώ ακόμα περισσότερες κυριολεκτικά χαρίστηκαν, μόνο και μόνο να τις ξεφορτωθεί η κυβέρνηση, όπως έγινε με την πρόσφατη περίπτωση της ΣΟΦΤΕΞ ή όπως γίνεται αυτές τις μέρες με τον εθνικό αερομεταφορέα (σελίδες 16-33)

ΟΙ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ δηλώσεις του διοικητή της ΕΤΒΑ και προέδρου των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, Γ. Κασμά, ότι στις άμεσες προθέσεις της ΕΤΒΑ (ενόψει του νέου ρόλου που αναλαμβάνει ως ιδιωτικοποιημένη η Τράπεζα) είναι να πουλήσει το ποσοστό της (51%) που κατέχει στα Ναυπηγεία, τροχιοδρομούν και με τον πλέον επίσημο τρόπο την ήδη ειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης να ξεπουλήσει σε έναν νέο "Νιάρχο" το μεγαλύτερο ναυπηγείο της χώρας (σελίδες 34-35)

ΤΟ ΔΥΣΜΟΡΦΟ πρόσωπο της παιδικής εργασίας κάνει την εμφάνισή του σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Το 1/4 της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας οφείλεται στην παιδική εργασία!!! Ενας αμείλικτος κλοιός, τεράστιων οικονομικών συμφερόντων, σφίγγει γύρω από εκατοντάδες εκατομμύρια μικρά παιδιά. Το κεφάλαιο δε διακρίνεται φυσικά - ανάμεσα στα άλλα - για την ευαισθησία του. Οπως εκμεταλλεύεται πόρους, καταστάσεις, όλους τους εργαζόμενους και τους λαούς του κόσμου, έτσι εκμεταλλεύεται και τα παιδιά, ανεξαρτήτου ηλικίας, εθνικότητας, φυλής και φύλου. Είναι κι αυτά αριθμοί, μέσα παραγωγής, εργαλεία, παράγοντες πρόσθεσης ή αφαίρεσης κέρδους, για τους κεφαλαιοκράτες (σελίδες 36-37)

ΣΟΒΑΡΕΣ εξελίξεις συντελούνται στον κλάδο γάλακτος - τροφίμων - ποτών, ο οποίος αναδεικνύεται στον πιο δυναμικό και αναπτυσσόμενο τομέα της οικονομίας. Συνεχείς μεταπωλήσεις, εξαγορές, συγχωνεύσεις επιχειρήσεων είναι η εικόνα που παρατηρείται, σε μια περίοδο που το πρόβλημα της προστασίας του καταναλωτή από την ανεξέλεγκτη δράση του πολυεθνικού κεφαλαίου αναδεικνύεται σε μια αρκετά κρίσιμη υπόθεση. Κύριο συστατικό αυτών των εξελίξεων είναι η συγκέντρωση του κλάδου σε όλο και λιγότερα χέρια και η υπέρογκη αύξηση των ήδη τεράστιων κερδών (σελίδα 38)