Με την ψήφιση της πολιτικής απόφασης του Συνεδρίου και του νέου Καταστατικού της ΚΝΕ, την εκλογή του νέου ΚΣ της Οργάνωσης και της νέας Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 7ου Συνεδρίου της ΚΝΕ. Το κλείσιμο της συζήτησης έγινε από τον γραμματέα του απερχόμενου ΚΣ, Νίκο Σοφιανό.Ο "Ρ" παρουσιάζει σήμερα την ομιλία που έκανε χτες το πρωί στο Συνέδριο η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα.

"Συντρόφισσες, σύντροφοι

Το σύνθημα της αντεπίθεσης, που πολύ και σωστά ακούστηκε στο Συνέδριο, έχει πολλές πλευρές και πτυχές. Αν αυτή τη στιγμή με ρωτήσετε ποια πλευρά αυτού του συνθήματος αποκτά ιδιαίτερη σημασία, θα απαντήσω ότι για την ΚΝΕ αντεπίθεση σημαίνει να κατακτήσει την ικανότητα να ανοιχτεί πλατιά στη νεολαία, ιδιαίτερα στους νέους και τις νέες που οι οικογένειές τους ανήκουν στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα. Να εμπιστευτεί περισσότερο τον εαυτό της σαν ΚΝΕ και να δει ότι έχει τη δυνατότητα να εμπνεύσει διάθεση σύγκρουσης με την πολιτική των πολυεθνικών και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών που θίγουν τα δικαιώματά της.

Πολλοί ομιλητές υπογράμμισαν ότι κάτι αρχίζει να αλλάζει στην ψυχολογία και στη διάθεση πολλών νέων ανθρώπων. Είπατε ότι η ελληνική νεολαία δεν έχει στο σύνολό της χειραγωγηθεί, παρά τη συστηματική πλύση εγκεφάλου που δέχεται από καλοστημένους μηχανισμούς. Οτι υπάρχουν υπόγεια ρεύματα μέσα στη νεολαία, που πρέπει να βγουν στην επιφάνεια και να πάρουν μια αγωνιστική μορφή.

Αν είναι έτσι τα πράγματα, και σαφώς είναι έτσι, τότε πρέπει να καταπολεμήσουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα κάθε πνεύμα ατολμίας και δισταγμού στο άνοιγμα της ΚΝΕ προς τη νεολαία.

Οταν λέμε παλεύουμε για ΚΝΕ μαζική, δεν εννοούμε αποκλειστικά τις στρατολογίες, που έτσι και αλλιώς είναι ένας δείκτης της επιρροής και της δύναμής της. Αναφερόμαστε ταυτόχρονα στην κατάκτηση της ικανότητας να συνδέεται και να συγχωνεύεται η ΚΝΕ με τη μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας. Δε χρησιμοποιώ τη λέξη συγχώνευση τυχαία, είναι μια λέξη που πολλές φορές την έχουμε διαβάσει σε κείμενα και υποδείξεις του Λένιν. Τη χρησιμοποιούσε συνήθως όταν αναφερόταν στο ρόλο της επαναστατικής πρωτοπορίας. Η σύνδεση με τη νεολαία και η συγχώνευση μαζί της, όχι μόνο δεν απειλεί τον πρωτοποριακό, επαναστατικό χαρακτήρα της ΚΝΕ, όχι μόνο δεν κινδυνεύει να νοθεύσει τη φυσιογνωμία της, αλλά εξασφαλίζει πρόσθετες αποδείξεις ότι η ιδεολογία μας είναι επιστημονική, η πολιτική μας ορθή. Μην ξεχνάτε ότι μια από τις πηγές της ανάπτυξης παρεκκλίσεων δεξιού ή "αριστερού" χαρακτήρα στο κομμουνιστικό κίνημα ήταν η απόσπαση από την εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες που υποφέρουν.

Επόμενα εκεί που διαπιστώνεται ατολμία και δισταγμός να ανοιχτούμε, πρέπει να αναζητηθούν οι υποκειμενικές αιτίες και να καταπολεμηθούν χωρίς ταλάντευση. Αν λόγου χάρη διστάζουμε γιατί δε γνωρίζουμε καλά τις θέσεις και τις προτάσεις μας, αν δεν έχουμε εμπιστοσύνη στην ικανότητά μας, υπάρχει λύση: Να τις μάθουμε, να τις καταλάβουμε.

Αν η ατολμία οφείλεται σε έλλειψη εμπιστοσύνης στη νεολαία, τότε κάνουμε μεγάλο λάθος. Μπορούμε να το καταλάβουμε μόνο αν αναπτύξουμε δεσμούς μαζί της. Η πείρα του Κόμματος είναι πολύτιμη. Οταν με τόλμη, παρρησία, με επιμονή και υπομονή ανοίγουμε μεγάλα ζητήματα στο λαό, κόντρα στο ρεύμα, όταν αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες δράσης, τότε σε όλες ανεξαίρετα τις περιπτώσεις διαπιστώνουμε ότι οι δυσκολίες είναι τουλάχιστον λιγότερες από αυτές που φανταζόμαστε ή λογαριάζαμε ότι θα συναντήσουμε.

Αν η ατολμία οφείλεται στην άποψη ότι καλύτερα "λίγοι και καλοί", σίγουρα κάνουμε σοβαρό πολιτικό λάθος. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε απορρίπτουμε τη βασική μας θέση, ότι τα πράγματα αλλάζουν, οι άνθρωποι αλλάζουν με τη συνειδητή πολιτική παρέμβαση και δράση του Κόμματος.

Ας προσέξουμε πιο πολύ μια σωστή επισήμανση που έγινε από το βήμα του Συνεδρίου, ότι ορισμένοι σύντροφοι βγάζουν συμπεράσματα μέσα από την περιορισμένη ατομική τους εμπειρία, άρα βλέπουν τα πράγματα υποκειμενικά δηλαδή κολοβά ή αντεστραμμένα".

Με την ψήφιση της πολιτικής απόφασης του Συνεδρίου και του νέου Καταστατικού της ΚΝΕ, την εκλογή του νέου ΚΣ της Οργάνωσης και της νέας Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 7ου Συνεδρίου της ΚΝΕ. Το κλείσιμο της συζήτησης έγινε από τον γραμματέα του απερχόμενου ΚΣ, Νίκο Σοφιανό.Ο "Ρ" παρουσιάζει σήμερα την ομιλία που έκανε χτες το πρωί στο Συνέδριο η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα.

"Συντρόφισσες, σύντροφοι

Το σύνθημα της αντεπίθεσης, που πολύ και σωστά ακούστηκε στο Συνέδριο, έχει πολλές πλευρές και πτυχές. Αν αυτή τη στιγμή με ρωτήσετε ποια πλευρά αυτού του συνθήματος αποκτά ιδιαίτερη σημασία, θα απαντήσω ότι για την ΚΝΕ αντεπίθεση σημαίνει να κατακτήσει την ικανότητα να ανοιχτεί πλατιά στη νεολαία, ιδιαίτερα στους νέους και τις νέες που οι οικογένειές τους ανήκουν στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα. Να εμπιστευτεί περισσότερο τον εαυτό της σαν ΚΝΕ και να δει ότι έχει τη δυνατότητα να εμπνεύσει διάθεση σύγκρουσης με την πολιτική των πολυεθνικών και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών που θίγουν τα δικαιώματά της.

Πολλοί ομιλητές υπογράμμισαν ότι κάτι αρχίζει να αλλάζει στην ψυχολογία και στη διάθεση πολλών νέων ανθρώπων. Είπατε ότι η ελληνική νεολαία δεν έχει στο σύνολό της χειραγωγηθεί, παρά τη συστηματική πλύση εγκεφάλου που δέχεται από καλοστημένους μηχανισμούς. Οτι υπάρχουν υπόγεια ρεύματα μέσα στη νεολαία, που πρέπει να βγουν στην επιφάνεια και να πάρουν μια αγωνιστική μορφή.

Αν είναι έτσι τα πράγματα, και σαφώς είναι έτσι, τότε πρέπει να καταπολεμήσουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα κάθε πνεύμα ατολμίας και δισταγμού στο άνοιγμα της ΚΝΕ προς τη νεολαία.

Οταν λέμε παλεύουμε για ΚΝΕ μαζική, δεν εννοούμε αποκλειστικά τις στρατολογίες, που έτσι και αλλιώς είναι ένας δείκτης της επιρροής και της δύναμής της. Αναφερόμαστε ταυτόχρονα στην κατάκτηση της ικανότητας να συνδέεται και να συγχωνεύεται η ΚΝΕ με τη μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας. Δε χρησιμοποιώ τη λέξη συγχώνευση τυχαία, είναι μια λέξη που πολλές φορές την έχουμε διαβάσει σε κείμενα και υποδείξεις του Λένιν. Τη χρησιμοποιούσε συνήθως όταν αναφερόταν στο ρόλο της επαναστατικής πρωτοπορίας. Η σύνδεση με τη νεολαία και η συγχώνευση μαζί της, όχι μόνο δεν απειλεί τον πρωτοποριακό, επαναστατικό χαρακτήρα της ΚΝΕ, όχι μόνο δεν κινδυνεύει να νοθεύσει τη φυσιογνωμία της, αλλά εξασφαλίζει πρόσθετες αποδείξεις ότι η ιδεολογία μας είναι επιστημονική, η πολιτική μας ορθή. Μην ξεχνάτε ότι μια από τις πηγές της ανάπτυξης παρεκκλίσεων δεξιού ή "αριστερού" χαρακτήρα στο κομμουνιστικό κίνημα ήταν η απόσπαση από την εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες που υποφέρουν.

Επόμενα εκεί που διαπιστώνεται ατολμία και δισταγμός να ανοιχτούμε, πρέπει να αναζητηθούν οι υποκειμενικές αιτίες και να καταπολεμηθούν χωρίς ταλάντευση. Αν λόγου χάρη διστάζουμε γιατί δε γνωρίζουμε καλά τις θέσεις και τις προτάσεις μας, αν δεν έχουμε εμπιστοσύνη στην ικανότητά μας, υπάρχει λύση: Να τις μάθουμε, να τις καταλάβουμε.

Αν η ατολμία οφείλεται σε έλλειψη εμπιστοσύνης στη νεολαία, τότε κάνουμε μεγάλο λάθος. Μπορούμε να το καταλάβουμε μόνο αν αναπτύξουμε δεσμούς μαζί της. Η πείρα του Κόμματος είναι πολύτιμη. Οταν με τόλμη, παρρησία, με επιμονή και υπομονή ανοίγουμε μεγάλα ζητήματα στο λαό, κόντρα στο ρεύμα, όταν αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες δράσης, τότε σε όλες ανεξαίρετα τις περιπτώσεις διαπιστώνουμε ότι οι δυσκολίες είναι τουλάχιστον λιγότερες από αυτές που φανταζόμαστε ή λογαριάζαμε ότι θα συναντήσουμε.

Αν η ατολμία οφείλεται στην άποψη ότι καλύτερα "λίγοι και καλοί", σίγουρα κάνουμε σοβαρό πολιτικό λάθος. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε απορρίπτουμε τη βασική μας θέση, ότι τα πράγματα αλλάζουν, οι άνθρωποι αλλάζουν με τη συνειδητή πολιτική παρέμβαση και δράση του Κόμματος.

Ας προσέξουμε πιο πολύ μια σωστή επισήμανση που έγινε από το βήμα του Συνεδρίου, ότι ορισμένοι σύντροφοι βγάζουν συμπεράσματα μέσα από την περιορισμένη ατομική τους εμπειρία, άρα βλέπουν τα πράγματα υποκειμενικά δηλαδή κολοβά ή αντεστραμμένα".

Ξεχωριστό κεφάλαιο αφιέρωσε στη διάρκεια της παρέμβασής της η Α. Παπαρήγα στα ζητήματα που σχετίζονται με την συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου.

"Είναι πολύ θετικό, είπε, και προς τιμήν του ΚΣ της ΚΝΕ που έχει κάνει μια καλή δουλιά, ώστε τα στελέχη της ΚΝΕ, οι αντιπρόσωποι στο Συνέδριο, να κατανοούν τη σημασία που έχει η συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου που επεξεργάστηκε το 15ο Συνέδριό μας. Είναι πολύ θετικό που τα στελέχη και τα μέλη της ΚΝΕ, πολλές φορές από το βήμα αυτό, μίλησαν για τις ευθύνες που πρέπει να αναλάβουν, ώστε το Μέτωπο αυτό να πάρει σάρκα και οστά.

Ομως θα χρειαστεί και πολλή δουλιά για τη συγκρότηση του Μετώπου και δουλιά ιδεολογική - πολιτική στις γραμμές της ΚΝΕ, για να κατανοηθεί η ουσία του, τα μέσα και οι σκοποί του. Δεν ξεμπερδεύουμε μνημονεύοντάς το απλά και μόνο, δεν ξεμπερδεύουμε με μια γενική ιδέα γι' αυτό.

Αυτό το Μέτωπο δεν είναι μια κομμουνιστική οργάνωση, ένα υποκατάστατο του Κόμματος, αλλά η προωθημένη κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, όλων εκείνων που δέχονται την επίθεση και την πίεση των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου γενικότερα. Το Μέτωπο στηρίζεται λοιπόν, σε μια ευρύτερη κοινωνική βάση, άρα και πολιτική βάση έχει - βεβαίως συγκροτημένη πολιτική κατεύθυνση - και προσανατολισμό την οργάνωση της πάλης και της ρήξης με την κυριαρχία των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών επιλογών. Η ρήξη επιβάλλεται από τα ίδια τα πράγματα, δεν είναι μια αυθαίρετη επιλογή μας.

Σαν συμμαχία έχει δυναμική γιατί εκφράζει τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού. Ταυτόχρονα και αναπόφευκτα το Μέτωπο περικλείει μέσα του και την ανομοιομορφία, αφού θα μετέχουν δυνάμεις που δεν είναι δυνατό να συμφωνήσουν στο ποια θα πρέπει να είναι η τελική έκβαση της πάλης. Είναι Μέτωπο δυνάμεων που έχουν κοινά συμφέροντα, αλλά και διαφορές. Αρα η ευθύνη και ο ρόλος του Κόμματος, να διατηρείται η συνοχή του Μετώπου, θα είναι μεγάλη και καθοριστική. Συνοχή, βεβαίως, που βοηθάει το εργατικό και το γενικότερο λαϊκό κίνημα, άρα δεν είναι αυτοσκοπός.

Το Μέτωπο θα έχει ισχυρό, αδίστακτο αντίπαλο, που θα προσπαθήσει να ματαιώσει τη συγκρότησή του, να το υπονομεύσει από τα έξω αλλά και από τα μέσα, στην πορεία. Η πολεμική που ασκείται σήμερα στο ΚΚΕ, αυτόν τον στόχο έχει. Να αφήσει ελεύθερο το δρόμο να περπατήσει στη ζωή η συσπείρωση των δυνάμεων που στηρίζουν το σύστημα, που οι διαφορές τους δεν το απειλούν. Η ολιγαρχία της χώρας δεν είναι δογματική, περιφέρει τις προτιμήσεις της σε εκείνο το μπλοκ των δυνάμεων που τη στηρίζει, της διασφαλίζει κέρδη. Πριν, ο εκλεκτός της ήταν η ΝΔ, τώρα το ΠΑΣΟΚ. Συζητά και ψάχνει τι ωφελεί περισσότερο: Μια κεντροδεξιά συνταγή ή μια κεντροαριστερά; Σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν κρατά δογματική στάση. Και την Αριστερά επαινεί και κομμουνιστές επαινεί, αρκεί να μην αμφισβητούν τους μονοδρόμους της. Ενα πράγμα δεν αντέχει: Να συγκροτηθεί το Λαϊκό Μέτωπο που θα αμφισβητήσει την κυριαρχία της.

Η αποτελεσματικότητα, η δύναμη του Μετώπου, θα κρίνεται συνεχώς, θα μπαίνει σε δοκιμασία. Αν τα λέμε αυτά, δεν είναι για να τρομοκρατηθούμε, ούτε βεβαίως για να παραιτηθούμε από αυτό, αλλά για να υπογραμμίσουμε τον αναντικατάστατο ρόλο του Κόμματος, άρα και της ΚΝΕ, τον καθοριστικό ρόλο της εργατικής τάξης, τη συμβολή της νεολαίας στο μπλοκ των δυνάμεων που συμμαχούν.

Εμείς δεν κρύβουμε από κανένα ότι υποχρεωτικά, σε κάποια φάση του αγώνα και στο αποκορύφωμα της σύγκρουσης, το εργατικό λαϊκό κίνημα θα πρέπει να αποφασίσει. Η θα ωθήσει τα πράγματα ως το τέλος, δηλαδή ως τον σοσιαλισμό, ή θα χάσει κατακτήσεις που θα έχει αποσπάσει και θα πισωγυρίσει. Δεν υπάρχει ενδιάμεσος δρόμος. Ολα βεβαίως τα προβλήματα δεν μπορεί να λυθούν σήμερα, ούτε προϋπόθεση για τη συγκρότηση του Μετώπου είναι η συμφωνία για το σοσιαλισμό και την εξουσία της εργατικής τάξης. Η συμφωνία πρέπει να βασιστεί στην αναγκαιότητα πάλης και σύγκρουσης με τις επιλογές των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, με τον σημερινό πολιτικό συσχετισμό, που ανεξάρτητα από τις μορφές του (τυπικός δικομματισμός, Κεντροδεξιά ή Κεντροαριστερά), είναι αντιλαϊκός και αντεργατικός. Το Κόμμα θα παλεύει για να πείσει για την αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητα του σοσιαλισμού, παράλληλα και ταυτόχρονα με τη συνεπή στάση του για τη δράση του Μετώπου.

Το άμεσο και επείγον ζήτημα είναι να γίνει η αρχή. Το Μέτωπο είναι η μόνη ρεαλιστική επιλογή που έχει ο λαός σήμερα. Διαφορετικά το Μέτωπο των φιλελευθέρων και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων με τους συμμάχους - δορυφόρους θα έχει τη θανάσιμη πρωτοβουλία για πολλά πολλά χρόνια ακόμα".

Ξεχωριστό κεφάλαιο αφιέρωσε στη διάρκεια της παρέμβασής της η Α. Παπαρήγα στα ζητήματα που σχετίζονται με την συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου.

"Είναι πολύ θετικό, είπε, και προς τιμήν του ΚΣ της ΚΝΕ που έχει κάνει μια καλή δουλιά, ώστε τα στελέχη της ΚΝΕ, οι αντιπρόσωποι στο Συνέδριο, να κατανοούν τη σημασία που έχει η συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου που επεξεργάστηκε το 15ο Συνέδριό μας. Είναι πολύ θετικό που τα στελέχη και τα μέλη της ΚΝΕ, πολλές φορές από το βήμα αυτό, μίλησαν για τις ευθύνες που πρέπει να αναλάβουν, ώστε το Μέτωπο αυτό να πάρει σάρκα και οστά.

Ομως θα χρειαστεί και πολλή δουλιά για τη συγκρότηση του Μετώπου και δουλιά ιδεολογική - πολιτική στις γραμμές της ΚΝΕ, για να κατανοηθεί η ουσία του, τα μέσα και οι σκοποί του. Δεν ξεμπερδεύουμε μνημονεύοντάς το απλά και μόνο, δεν ξεμπερδεύουμε με μια γενική ιδέα γι' αυτό.

Αυτό το Μέτωπο δεν είναι μια κομμουνιστική οργάνωση, ένα υποκατάστατο του Κόμματος, αλλά η προωθημένη κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, όλων εκείνων που δέχονται την επίθεση και την πίεση των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου γενικότερα. Το Μέτωπο στηρίζεται λοιπόν, σε μια ευρύτερη κοινωνική βάση, άρα και πολιτική βάση έχει - βεβαίως συγκροτημένη πολιτική κατεύθυνση - και προσανατολισμό την οργάνωση της πάλης και της ρήξης με την κυριαρχία των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών επιλογών. Η ρήξη επιβάλλεται από τα ίδια τα πράγματα, δεν είναι μια αυθαίρετη επιλογή μας.

Σαν συμμαχία έχει δυναμική γιατί εκφράζει τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού. Ταυτόχρονα και αναπόφευκτα το Μέτωπο περικλείει μέσα του και την ανομοιομορφία, αφού θα μετέχουν δυνάμεις που δεν είναι δυνατό να συμφωνήσουν στο ποια θα πρέπει να είναι η τελική έκβαση της πάλης. Είναι Μέτωπο δυνάμεων που έχουν κοινά συμφέροντα, αλλά και διαφορές. Αρα η ευθύνη και ο ρόλος του Κόμματος, να διατηρείται η συνοχή του Μετώπου, θα είναι μεγάλη και καθοριστική. Συνοχή, βεβαίως, που βοηθάει το εργατικό και το γενικότερο λαϊκό κίνημα, άρα δεν είναι αυτοσκοπός.

Το Μέτωπο θα έχει ισχυρό, αδίστακτο αντίπαλο, που θα προσπαθήσει να ματαιώσει τη συγκρότησή του, να το υπονομεύσει από τα έξω αλλά και από τα μέσα, στην πορεία. Η πολεμική που ασκείται σήμερα στο ΚΚΕ, αυτόν τον στόχο έχει. Να αφήσει ελεύθερο το δρόμο να περπατήσει στη ζωή η συσπείρωση των δυνάμεων που στηρίζουν το σύστημα, που οι διαφορές τους δεν το απειλούν. Η ολιγαρχία της χώρας δεν είναι δογματική, περιφέρει τις προτιμήσεις της σε εκείνο το μπλοκ των δυνάμεων που τη στηρίζει, της διασφαλίζει κέρδη. Πριν, ο εκλεκτός της ήταν η ΝΔ, τώρα το ΠΑΣΟΚ. Συζητά και ψάχνει τι ωφελεί περισσότερο: Μια κεντροδεξιά συνταγή ή μια κεντροαριστερά; Σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν κρατά δογματική στάση. Και την Αριστερά επαινεί και κομμουνιστές επαινεί, αρκεί να μην αμφισβητούν τους μονοδρόμους της. Ενα πράγμα δεν αντέχει: Να συγκροτηθεί το Λαϊκό Μέτωπο που θα αμφισβητήσει την κυριαρχία της.

Η αποτελεσματικότητα, η δύναμη του Μετώπου, θα κρίνεται συνεχώς, θα μπαίνει σε δοκιμασία. Αν τα λέμε αυτά, δεν είναι για να τρομοκρατηθούμε, ούτε βεβαίως για να παραιτηθούμε από αυτό, αλλά για να υπογραμμίσουμε τον αναντικατάστατο ρόλο του Κόμματος, άρα και της ΚΝΕ, τον καθοριστικό ρόλο της εργατικής τάξης, τη συμβολή της νεολαίας στο μπλοκ των δυνάμεων που συμμαχούν.

Εμείς δεν κρύβουμε από κανένα ότι υποχρεωτικά, σε κάποια φάση του αγώνα και στο αποκορύφωμα της σύγκρουσης, το εργατικό λαϊκό κίνημα θα πρέπει να αποφασίσει. Η θα ωθήσει τα πράγματα ως το τέλος, δηλαδή ως τον σοσιαλισμό, ή θα χάσει κατακτήσεις που θα έχει αποσπάσει και θα πισωγυρίσει. Δεν υπάρχει ενδιάμεσος δρόμος. Ολα βεβαίως τα προβλήματα δεν μπορεί να λυθούν σήμερα, ούτε προϋπόθεση για τη συγκρότηση του Μετώπου είναι η συμφωνία για το σοσιαλισμό και την εξουσία της εργατικής τάξης. Η συμφωνία πρέπει να βασιστεί στην αναγκαιότητα πάλης και σύγκρουσης με τις επιλογές των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, με τον σημερινό πολιτικό συσχετισμό, που ανεξάρτητα από τις μορφές του (τυπικός δικομματισμός, Κεντροδεξιά ή Κεντροαριστερά), είναι αντιλαϊκός και αντεργατικός. Το Κόμμα θα παλεύει για να πείσει για την αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητα του σοσιαλισμού, παράλληλα και ταυτόχρονα με τη συνεπή στάση του για τη δράση του Μετώπου.

Το άμεσο και επείγον ζήτημα είναι να γίνει η αρχή. Το Μέτωπο είναι η μόνη ρεαλιστική επιλογή που έχει ο λαός σήμερα. Διαφορετικά το Μέτωπο των φιλελευθέρων και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων με τους συμμάχους - δορυφόρους θα έχει τη θανάσιμη πρωτοβουλία για πολλά πολλά χρόνια ακόμα".

Το Μέτωπο δεν είναι μια κομμουνιστική οργάνωση, ένα υποκατάστατο του Κόμματος, αλλά η προωθημένη κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, όλων εκείνων που δέχονται την επίθεση και την πίεση των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου γενικότερα.

Το Μέτωπο δεν είναι μια κομμουνιστική οργάνωση, ένα υποκατάστατο του Κόμματος, αλλά η προωθημένη κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, όλων εκείνων που δέχονται την επίθεση και την πίεση των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου γενικότερα.