Η Αννα Γρηγοριάδου

-- «Η εργατική τάξη της Γερμανίας πλήττεται όσο ποτέ άλλοτε. Τα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα, το δικαίωμα στην ποιότητα ζωής, στην υγεία, στη σύνταξη, στην εκπαίδευση ισοπεδώνονται. Ο,τι παραχωρήσεις αναγκάστηκε να κάνει η αστική τάξη στους εργάτες τις προηγούμενες δεκαετίες, πιεσμένη κύρια από τις κατακτήσεις της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας και των υπόλοιπων σοσιαλιστικών κρατών αλλά και με τους αγώνες της εργατικής τάξης, τις παίρνει πίσω. Ολοκληρώνονται οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις.

Πτώση της τιμής της εργατικής δύναμης. Κατάργηση και των τελευταίων ρυθμίσεων προστασίας από τις απολύσεις, μη ύπαρξη κατώτατου ορίου μισθού, δουλειές που προωθούνται από το κράτος με αμοιβή 1 ευρώ την ώρα, μέτρα σύμφωνα με τα οποία, για να μη γίνουν δήθεν απολύσεις από τις επιχειρήσεις, το γερμανικό κράτος τους δίνει ζεστό χρήμα με ταυτόχρονη μείωση των μισθών στο μισό και παραπάνω, αύξηση των "χαμηλόμισθων" από 15% το 1995 σε 22,2% το 2008, σκλαβοπάζαρα με εταιρείες δανειζόμενων εργατών που φτάνουν να διαχειρίζονται και επιστημονικό προσωπικό ή υψηλά εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, π.χ. μηχανολόγοι μηχανικοί σε μεγάλες εταιρείες όπως η Airbus, ενώ οι δανειζόμενοι χαμηλόμισθοι εργάτες αγγίζουν τα 2 εκατομμύρια. Μείωση των θέσεων πλήρους εργασίας από 57,6% το 1995 σε 46,2% το 2008, αύξηση της μερικής απασχόλησης με μισθό μέχρι 400 ευρώ από 14,9% σε 29,7%.

Κατεδάφιση του συστήματος Πρόνοιας και παράδοσή του στα μονοπώλια, εξαφάνιση της δωρεάν περίθαλψης και αδυναμία του εργαζόμενου να πάει στο γιατρό μέχρι και για απλό κρύωμα, ραγδαία αύξηση των ιδιωτικών ασφαλιστικών ταμείων, 1 στα 5 παιδιά στην πρωτεύουσα της Γερμανίας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Το 1989 τα νοικοκυριά που δήλωναν πτώχευση ήταν 1,2%, το 2008 έχει φτάσει στο 3,5%.

Πλήρης εναρμόνιση της εκπαίδευσης κατά το πνεύμα της Μπολόνια, σ' ένα σύστημα που ήταν ήδη ταξικό και αντιδραστικό. Διαχωρισμός των παιδιών της εργατικής τάξης από τα 10 χρόνια τους σε σχολεία δεύτερης και τρίτης κατηγορίας, 10% των παιδιών της εργατικής τάξης με πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, αξιολόγηση των σχολικών μονάδων από τα νηπιαγωγεία μέχρι και τα πανεπιστήμια, δίδακτρα στα πανεπιστήμια, ναρκω-κουλτούρα, κ.λπ.

Αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τον εργαζόμενο στη Γερμανία και αυτή η πραγματικότητα δε διαφέρει καθόλου από την πραγματικότητα σε όλες τις άλλες χώρες της ΕΕ. Οι χιλιάδες απολυμένοι στην Ευρώπη δε διαφέρουν σε τίποτα μεταξύ τους, οι χιλιάδες μετανάστες που τριγυρνάνε στην Ευρώπη από χώρα σε χώρα μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ πλήττονται το ίδιο σε όποια χώρα αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο».

«Ο Ελληνας μετανάστης στη Γερμανία και στις υπόλοιπες χώρες αποτελεί κομμάτι αδιαίρετο της εργατικής τάξης της χώρας. Αντιμετωπίζει ακριβώς την ίδια επίθεση. Ταυτόχρονα, ως ιδιαίτερο κομμάτι της γερμανικής εργατικής τάξης, αποτελεί σημείο ακόμη πιο εντατικής εκμετάλλευσης. Ετσι, π.χ., ενώ το ποσοστό ανεργίας στη Γερμανία αυξήθηκε από 7,8% τον Οκτώβρη του 2008 σε 8,6% τον Απρίλη του 2009, στους οικονομικούς μετανάστες τα ποσοστά αυτά είναι διπλάσια, αντίστοιχα.

Ενιαία είναι η στρατηγική της άρχουσας τάξης και των κομμάτων της απέναντι στην εργατική τάξη όλης της Ευρώπης. Συμμαχία των λίγων, των μονοπωλίων και όχι των λαών είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, που σαν στόχο της έχει την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Καλούμε λοιπόν όλους τους μετανάστες να συστρατευθούν και να παλέψουν τόσο μέσα από τα μεταναστευτικά κινήματα, όσο και με το ταξικό κίνημα σε κάθε χώρα, σε γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια, με το μεγάλο κεφάλαιο, για τα δικαιώματά τους. Παλεύουμε για την αλλαγή συσχετισμών τόσο στο μαζικό μεταναστευτικό κίνημα όσο και στα άλλα κινήματα, στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα για την αλλαγή των συσχετισμών και για να δημιουργήσουμε την πραγματική Ευρώπη των λαών».

-- Πολλές φορές, στην Ελλάδα προβάλλεται η άποψη ότι η χώρα μας μειονεκτεί σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ. Πώς τη σχολιάζετε;

-- «Η Ελλάδα όχι απλώς δε μειονεκτεί από τις υπόλοιπες χώρες, αλλά αντίθετα πλεονεκτεί. Το ΚΚΕ παίζει κυρίαρχο ρόλο στο πλεονέκτημα αυτό που έχει η Ελλάδα με τη σταθερή, ανοδική και συνεχόμενη συμβολή του στην ανασυγκρότηση του ταξικού εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος, με το ΠΑΜΕ και, φυσικά, με τον ταξικό προσανατολισμό στα διάφορα κοινωνικά κινήματα. Το ΚΚΕ αμφισβητεί την ΕΕ και το καπιταλιστικό σύστημα και αποτελεί τη μοναδική συνεπή δύναμη για τον ελληνικό λαό ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται.

Η συνεισφορά αυτή του ΚΚΕ έχει σαν βάση της την αταλάντευτη επαναστατική στρατηγική και τακτική του, πιστό στη μαρξιστική - λενινιστική κοσμοθεωρία, έχει ριζώσει εδώ και 90 χρόνια στον ελληνικό λαό. Το ισχυρό ΚΚΕ, αυτό είναι το πλεονέκτημα του ελληνικού λαού και το αγκάθι για την ελληνική πλουτοκρατία. Τους ενοχλεί και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο, η συνεπής στάση του ΚΚΕ, τους ενοχλεί που δεν ανταποκρίνεται στα καλέσματα για συναίνεση, τους ενοχλεί που παλεύει για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Το δυνάμωμα του ΚΚΕ είναι η μεγαλύτερη συμβολή του ελληνικού λαού στους λαούς της Ευρώπης, αλλά και στους λαούς όλου του κόσμου. Είναι η απάντηση στη λογική της συναίνεσης, της υποταγής των κινημάτων μέσα σε πλαίσια που δε χτυπάνε το σύστημα. Το δυνάμωμα και η εκλογική άνοδος του ΚΚΕ είναι η απάντηση στα κόμματα, στα οποία έχει κυριαρχήσει ο οπορτουνισμός, που υποχωρούν, που παραιτούνται από την κοσμοθεωρία μας, που απονεύρωσαν πλήρως τα εργατικά - λαϊκά κινήματα των χωρών τους».

-- Η Γερμανία θεωρείται ατμομηχανή της ΕΕ, η θέση στην οποία βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό σύστημα επηρέασε και πώς τη θέση του λαού της;

-- «Αυτή η ατμομηχανή είναι μόνο της αστικής τάξης και των μονοπωλίων της Γερμανίας και όχι για την εργατική τάξη. Τη θεωρούν ατμομηχανή, γιατί έχουν καταφέρει να εκφυλίσουν πλήρως την ηγεσία των συνδικάτων που ξεπουλάει την εργατική τάξη. Τα συνδικάτα της IGMetall και του Verdi, από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη, συνυπογράφουν τα αντεργατικά μέτρα, ξεπουλάνε δικαιώματα των εργαζομένων, συναινούν στις μαζικές απολύσεις, πουλάνε το δικαίωμα στην απεργία, υπογράφουν στη μείωση των ωρών και μισθών εργασίας και στα νέα ελαστικά ωράρια, δεν αντιδρούν στην εξίσωση των συνταξιοδοτικών ορίων στα 67 χρόνια για άντρες και γυναίκες στο όνομα της ισότητας, επιτρέπουν την αποψίλωση του κράτους πρόνοιας με προώθηση του Harz IV κ.ά. Η ατμομηχανή της ΕΕ είναι αυτή που ρίχνει το λαό της στο σκοτάδι, είναι ατμομηχανή στην αστυνόμευση, στρατιωτικοποίηση, στην κρατική καταστολή, στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό».

«Η ατμομηχανή της ΕΕ διεκδικεί τα πρωτεία στην ένταση του αντικομμουνισμού. Ειδικά φέτος, με τη συμπλήρωση των 20 χρόνων της συνένωσης της Γερμανίας, βομβαρδίζουν σε καθημερινή βάση το λαό που ζει και εργάζεται στη Γερμανία με διάφορα αντικομμουνιστικά ντοκιμαντέρ και εκπομπές. Συκοφαντίες, ψεύδη και παραχάραξη της Ιστορίας είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της προσπάθειας, ενώ σαν δήθεν υποστηρικτές της DDR καλούν ανθρώπους σαν τον Γκίζι, που τα τελευταία χρόνια έπαιξε στη Γερμανία, αλλά και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, συγκεκριμένο αποπροσανατολιστικό και πυροσβεστικό ρόλο της λαϊκής οργής, που συνεχώς φουντώνει και στη Γερμανία, ζητώντας μια καλύτερη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος, ένα καλύτερο πρόσωπο του καπιταλισμού. Η αντικομμουνιστική αυτή υστερία αποδεικνύει περίτρανα το φόβο τους για τους καθαρούς ταξικούς αγώνες, που έχουν σαν στόχο την εργατική εξουσία. Η αντικομμουνιστική αυτή υστερία δείχνει την αδυναμία τους να λύσουν τις αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος και να δώσουν πραγματική και μόνιμη διέξοδο στα προβλήματα του λαού».

-- Στην Ελλάδα διαφαίνεται έντονα η προσπάθεια να σπρωχτεί ένα μέρος του κόσμου στην αποχή, προτιμότερη προφανώς απ' το να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του στην κάλπη. Είναι ελληνικό φαινόμενο αυτό ή ισχύει και για τη Γερμανία;

-- «Τις τελευταίες δεκαετίες, ξέρετε σε όλη την Ευρώπη, αλλά και πιο συγκεκριμένα στις ηγετικές καπιταλιστικές χώρες, όπως η Γερμανία, έχει γίνει σοβαρή προσπάθεια της άρχουσας τάξης και των κομμάτων της για να σπρωχτεί η εργατική τάξη στην αποχή. Η λογική τού "τίποτα δεν αλλάζει", που προωθείται και στην Ελλάδα, έχει περάσει στις συνειδήσεις των πολιτών μέσα από τις συγκεκριμένες πολιτικές της σοσιαλδημοκρατίας και των φιλελεύθερων κομμάτων. Στη Γερμανία είναι χαρακτηριστικό ότι η προεκλογική περίοδος ΟΛΩΝ των κομμάτων αρκείται απλά σε πλακάτ και γιγαντοαφίσες στο δρόμο για την προβολή των υποψηφίων. Ενώ το κύριο μέσο της πολιτικής ενημέρωσης του λαού είναι μέσα από τα γνωστά ντιμπέιτ. Κοινώς, γίνε θεατής της πολιτικής ζωής και των εξελίξεων, δέξου ό,τι σου λέει το κράτος, κάτσε σπίτι σου στον καναπέ σου και μην ασχολείσαι με τα κοινά. Σε πολλές μεγάλες πόλεις της Γερμανίας, τα μαγαζιά την ημέρα των ευρωεκλογών είναι ανοιχτά! Το 43% της συμμετοχής στις ευρωεκλογές του 2004 φαίνεται ότι θα μειωθεί ακόμη περισσότερο.

Φαίνεται καθαρά πλέον ότι τους φοβίζει η οργή των λαών, η ριζοσπαστικοποίηση, η μαζική συμμετοχή του στις εκλογές. Για όλους τους παραπάνω λόγους, δεν πρέπει να διαλέξει κανείς την αποχή σε καμία χώρα της ΕΕ. Η ημέρα των ευρωεκλογών να αποτελέσει μια γερή γροθιά στο στομάχι αυτού του ιμπεριαλιστικού μηχανισμού και την αρχή για την αντεπίθεση όλων των λαών μέσα από την ψήφο σε συνεπή ταξικά κόμματα, που δείχνουν ανυπακοή στην ΕΕ».